Op verplaatsing… De rozenroute

Dinsdag 5 augustus 2008

Na ons prachtig verlof in Bourdenne (Charente-Maritime) worden we weer opgeëist door ons werk. Ook een opspelende knie, het gevolg van veel fietsen en opnieuw beginnen lopen, maakt dat we wat minder snel de fiets van stal halen. Maar de microbe leeft nog steeds. Dus ondanks het mindere weer, vertrekken we naar Wetteren met het vaste voornemen er de rozenroute te rijden.

Om 11u Veerle gaan halen in Brussel, korte stop thuis om alles in te laden en de fietsen op het dak te plaatsen.  Iets voor 13 uur parkeren we ons A-ken in Wetteren. Wat verder is er een frituur waar Veerle een broodje bestelt en ik niet kan weerstaan aan een goed pak frit. Op een bank smullen we alles op. Daarna halen we de fietsen van het dak en rijden langs de mooie Sint-Gertrudiskerk

naar den Blakken. Waar de rozenroute van start gaat.

De route start veelbelovend langs, een voor het autoverkeer afgesloten, baan.

Het lijkt erop dat men  ons wil overtuigen dat deze route haar naam waard is. Snel fietsen we langs de eerste rozenvelden.

Maar voor hetzelfde geld had deze route de bomenroute genoemd, naar de zo mogelijk, nog talrijkere boomkwekerijen waar ze langs komt.

Het autovrij verkeer is maar van korte duur en algauw peddelen we langs de buitenste wijken van Wetteren. Eventjes onder een spoorweg door en dan langs de Serkapsesteenweg. Op het einde van deze grotere baan wordt Veerle bekoort door dit mooi tafereel.

In dezelfde straat hebben we een ontmoeting met deze traditionele huis aan huis bakker.

Dan laveren we tussen de velden naar Serskamp. Misschien verdient deze tocht de naam de zigzagroute. Nu deze 3 mooie zwarte trekpaarden die wat verder vredig grazen.

Een eerste keer aanschouwen we de Sint-Denijskerk van Serskamp.

Net buiten Serskamp, langs de Bremenhulststraat, levert een onlangs gekapt bos de volgende foto.

Een voorbijrijdende dame vindt het spijtig dat dit bos gekapt is. Maar ik ben er van overtuigd dat het opnieuw aangeplant wordt met jonge snelgroeiende bomen. Deze zullen binnen enkele decennia hetzelfde lot ondergaan. Op dezelfde baan maak ik een kiekje van een mooie villa, na wat spielerei met picasa geeft dit het volgende beeld. Zou niet misstaan in een moordverhaal van Agatha Christie.

Na het kruisen van de spoorweg ontmoeten we dit drietal.

Voor de hoeve Eetgoed moeten we weer de spoorweg over (wat te zeggen van de spoorwegroute?) en treffen deze bejaarde fietsers keuvelend langs de kant.

En dan de hoeve Eetgoed, niet zo goed te zien verdoken achter hek en haag.

Opnieuw naderen we Serskamp en hebben nu kijk op de Sint-Denijskerk in haar volle lengte.

Juist buiten de dorpskom pronkt dit mooie kapelletje.

Een verlaten bedrijfspand zo landelijk gelegen eist steeds weer mijn aandacht. Ik denk dat hier om een oude brouwerij gaat.

Langs deze route zijn er veel kapelletjes. Ja, jullie hebben het al door dit had de kapelletjesroute kunnen…

Dit kapelletje, dat zich even voor het binnenrijden van Wichelen bevindt, vertoeft in goed gezelschap van twee prachtige herehoeves.

Rechtover geeft een grote poort zicht op een prachtige binnenkoer.

Nog eens over en langs een spoorweg. Let niet teveel op het effect, ben wat aan het knoeien in picasa en heb niet op mijn lens gemorst.

Kerk van Wichelen, neen deze route komt niet genoeg langs kerken om kerkeroute…, maar ’t scheelt niet veel.

Deze geestigaard die uitkijkt op het dorpsplein, herinnert er me aan dat de frieten van daarstraks wat op mijn maag liggen.

Maar niet getreurd, een kapelletje verder en we draaien af naar…

…de Schelde, die zich hier in een brede meander aandient.

Nog eventjes de scheldeoever verlaten om het oud gemeenthehuis van Wichelen te bewonderen.

Opnieuw naar het Scheld, waar haast alle planten, bloemen of distels in bloei staan.

Het is er genieten van de rustige natuur.

Na al dit moois steken we de Schelde over, juist op tijd om in Uitbergen deze jonge neringdoeners aan de slag te zien.  Spijtig genoeg was hun waterwinkeltje alleen voorzien van lege flessen en konden wij er niet terecht voor een frisse slok.

Ons pad doorkruist nu de velden richting Schellebelle. Voel je deze naam over je tong golven, met recht de mooiste dorpsnaam in Vlaanderen.

Bij het opnieuw naderen van de Schelde duikt dit mooie kerkje van Schellebelle op aan de overkant.

Nu zijn we aan het veer gekomen, er zijn hier veel fietsers . Zij tonen hun kunnen op de terrasjes van de verschillende etablissementen die hier het veer omringen.

Nu is het dan tijd om het veer naar de andere oever te nemen. Eerst eens kijken…

…daarna nemen we zelf het veer.

Eens aan de overkant rijden we het marktplein over en wat zien we?

Neen dit is geen kappel maar het “Kot” een roephuis annex kot. Er werden in vroegere tijden wetten afgekondigd aan de voorbijgaande kerkgangers. Mooie tijden zo te zien. Eens voorbij Schellebelle loopt de fietstocht naar haar einde. Nog wat langs de Schelde

Nog vlug een foto van dit vreemd bedrijf en …

…dit lief jong ezeltje.

Zo zit deze route er ook weer op. We fietsen terug naar ons A-ken, onderweg kieken we nog snel het gemeentehuis van Wetteren.

De rozenroute is een fijne fietstocht. Vrij vlak, wat mijn knie zeer kon appreciëren, en met zijn 38km zowat door iedereen te fietsen.  Er zit genoeg afwisseling in deze tocht en de overtocht met het veer geeft er een avontuurlijk tintje aan. Wel zit er wat onverhard in wat het dan ook meer een tocht voor in de zomer maakt. Veerle en ik hebben er opnieuw van genoten. Als het eventjes mee zit maken we nog verschillende tochten waarvan ik zeker verslag breng. Oeps!! bijna vergeten de rozenroute is een dikke 8 op 10 waard.