In 2003 kwam er in onze streek, tussen Ninove en Aalst, er een nieuwe route bij. De boerenkrijgroute. 210 jaar geleden in 1798 ontstond er in de zuidelijke nederlanden (of ongeveer het huidige België?) een volksopstand tegen de Franse overheerser. In de streek rond Liedekerke zouden de brigands ten strijde zijn getrokken vandaar… Inmiddels zijn we 5 jaar na de inhuldiging van deze route. Wij reden ze meermaals en steeds bleef zij ons boeien. Dus vandaag starten we met de bedoeling er een reportage van te maken.
Voorbij Liedekerke in Essene pikken wij in op de route(45km lang), Garmin heeft dan al 5km afstand geregistreerd. Even volgen wij de spoorweg maar aan het station van Essene duiken we de velden in en stoppen in het zicht van de autostrade aan de Bellemolen.
De Bellemolen was ooit een gekend restaurant, toch daar is nu niet zoveel meer van te merken. Vooral het dak is er erg aan toe. 2 pedaalslagen verder is er Mie katoen, in dit restaurant zijn we al een paar keer gaan eten. Voor schappelijke prijzen kan je er lekker eten, voor echt fijnproeven zijn er betere, duurdere adressen in de streek.
Via volgende voetgangers- fietsersbrug steken we de E40 over.
Nog voor we Essene-dorp zelf bereiken draaien we al terug de velden in op weg naar Ternat. Het centrum van Essene doen we niet aan, wat spijtig is dit heeft toch enige charme zie enkele archieffoto’s;
Het kerkplein is ook een fietsstop waard.
Als je dan toch gestopt bent, moet je zeker de papeter van Patrick Van Craenbroeck gaan bekijken.
Maar wie de route stipt volgt mist dit dus. Inmiddels zijn wij terug in de velden. We naderen Sint-Katharina-Lombeek. Gouw nog een kiekje van dit huisje verdoken in het groen. Deze woonst is in aanbouw, zou je van hieruit niet zeggen. Ik wens de toekomstige bewoners veel geluk en hoop dat zij veel van deze prachtige ligging mogen genieten.
In Wambeek trekt deze koe de aandacht. Een paar jaar geleden stond Brussel vol met deze schepsels, was wel leuk.
Daarna zijn we snel in Ternat. Waar vooral de grote, imposante toren van de Sint-Gertrudiskerk de aandacht trekt. Toch ik geef graag enkele andere beelden.
Een groot landhuis met bijbehorend park.
Niet de toren, maar buitenzicht op de zijbeuken en monument voor de gesneuvelden van 1914-1918.
Het gemeentehuis mag ook gezien worden.
Zomaar, dit schattig huisje vandaag
en op 23 maart laatstleden, vergelijk vooral de tuin en de bomen.
Hierna houden we even rust en zoals de tienerjeugd, die juist één van hun laatste schooldagen voor de vakantie achter de rug hebben, genieten we van een lekker ijsje in de hand. Dan steken we de markt over en verlaten deze gemeente. We klimmen naar de hogergelegen velden en ontwaren lager een kasteeltje.
Dan toch nog even terugblikken op de Sint-Gertrudiskerk
Door de velden, dit is in deze tour samen met de hellingen een constante, priemt het kerkje Wambeek.
In dit landelijk dorpje treffen we nog eens een restaurant(lijkt toch ook een constante in deze rit) “De voet van Keizer Karel”. Hier komen we geregeld, meestal naar aanleiding van een verjaardag, over de vloer. De prijzen zijn hier betaalbaar en de keuken, geen haute cuisine, levert toch lekkere schotels af. Ik kijk al uit naar de winter met zijn de wildschotels.
Van Wambeek gaat het naar Eizeringen dat juist voorbij het drukke kruispunt van de Ninoofse- en Assesteenweg ligt. In de velden ertussen wemelt het van plastieken serres waar er aardbeien geteeld worden.
Eizeringen, ook dit is een pittoresk dorpje (constante 4 pittoreske dorpjes). Met een paar opmerkelijke monumenten. Bij het binnenkomen de Sint-Ursulakerk.
Wat verder aan de rand van het dorp en vanuit de velden mooi te bewonderen kasteel Neufcour, volop in restauratie (let op geen restaurant dus geen constante)en de kasteelhoeve. Door de breedhoek van mijn panasonic krijg ik ze samen op de gevoelige plaat.
Ook hier hijsen we ons verder het dorp uit. We zigzaggen verder naar Nelleken een gehucht waar we bij het Sint-Berlindiskapelletje van onze meegenomen koeken smullen.
Daarna vervolgen we onze tocht. De Boerenkrijg loopt hier samen met de Valleitjesroute. Iedereen klaar; constante nummer 5, de deze route deelt zijn traject met andere routes. In Liedekerke de Schiptrekkersroute, in Roosdaal de Groene koepelroute en hier dus de Valleitjes. Op weg naar Onze-Lieve-Vrouw-Lombeek kiekte Veerle volgende sfeerbeelden:
Het is verwonderlijk aan elk ouder fermetje liggen er bouwmaterialen, nog te gebruiken of overschot, wie zal het zeggen? Constante 6
Een fiere knotwilg met rust
Langzaam wordt het graan, hier gerst, rijp. Nog een paar zonnige weken en het is oogsten geblazen.
Deze chocoladerepen zijn zeker al een tweede plantsoen aardappelen.
Van Onze-Lieve-Vouw-Lombeek nu eens geen foto van de majestueuze kerk (constante -1)maar van de fiere herenhuizen die in het dal staan te pronken. Wie graag een foto van de kerk wil, moet na het lezen van deze reportage eens doorklikken naar het verslag van de Valleitjesroute op deze blog.
Ik hoor jullie al vragen naar het plaatselijk restaurant, mag het ook een “afspanning” zijn. Proef die naam, een mens zou nooit meer op restaurant willen gaan.
Voor de verandering is het nog maar eens, bijwijlen vrij stijl, klimmen om de dorpskom te verlaten. De holle wegen hier zijn wel heel mooi.
Boven wacht ons het plaatselijk icoon, wat het atomium voor Brussel is, de eiffeltoren voor Parijs dat is de windmolen van kapitein Zeppos voor Onze-Lieve-Vouw-Lombeek.
Vanaf hier hebben we een geweldig uitzicht op Pamel en zijn grote Sint-Gaugericuskerk.
Pamel doen we niet echt aan, via buitenwijken fietsen we door deze gemeente. De tocht loopt nu ver ten einde, we kruisen af en toe een fietser op weg naar huis.
De Dender luidt het einde in en voert ons snel naar huis.
Opnieuw heeft den Boerekrijg ons te pakken gehad. Deze tocht blijft bekoren. Hij is wel vrij zwaar en somige veldbanen zijn ronduit slecht na dagenlang regenen. Maar als ze wat droog zijn moet je de inspanning wagen, vooral het traject, van Eizeringen over Onze-Lieve-Vrouw-Lombeek tot je terug de Ninoofse steenweg over moet, zal je veel voldoening geven 8.5/10
De tweezame..... 