Het natuurpark Westhoek in De Panne is een betoverend stukje natuur dat liefhebbers van wandelen onmiddellijk zal bekoren. Met zijn uitgestrekte duinen, weelderige bossen en schilderachtige landschappen biedt het park een perfecte ontsnapping aan de drukte van het dagelijkse leven.
Het park is gelegen aan de Belgische kust en strekt zich uit over een groot gebied.
Het biedt talloze wandelpaden die je meenemen door zijn diverse ecosystemen. Beginnend bij de duinen, waar je kunt genieten van de verfrissende zeewind terwijl je over de zachte zandpaden loopt, tot aan de dichte bossen waar je wordt omringd door de rustgevende geluiden van fluitende vogels en ruisende bladeren.
Een van de hoogtepunten van een wandeling in Westhoek is de indrukwekkende uitkijktoren die je een panoramisch uitzicht biedt over het hele gebied. Vanaf hier kun je genieten van adembenemende vergezichten over de duinen, de zee en het omliggende landschap.
Of je nu alleen op pad gaat, met je familie of met vrienden, een wandeling in het natuurpark Westhoek is een ervaring die je niet snel zult vergeten.
Het is een plek waar je kunt genieten van de rust en stilte van de natuur, waar je je kunt verbinden met de schoonheid om je heen en waar je even kunt ontsnappen aan de drukte van het dagelijks leven. Dus trek je wandelschoenen aan en verken de betoverende paden van Westhoek.
Een overzicht:
Enkele links:
Gerard Xavier maakte ook een video in en over de westhoek:
De wandeling langs de slagvelden van Waterloo 1815 neemt je mee terug in de tijd naar een cruciaal moment in de Europese geschiedenis. Deze historische plek, gelegen in de buurt van het dorpje Waterloo, BelgiĆ«, was het toneel van de beruchte Slag bij Waterloo. Tijdens deze slag stonden de legers van Napoleon Bonaparte en de geallieerde troepen onder leiding van de Hertog van Wellington en Prins BlĆ¼cher tegenover elkaar. De route leidt je langs verschillende belangrijke punten van de slag.
Na onze auto geparkeerd te hebben in het zicht van de “Leeuw van Waterloo’ zakken we af naar het museum en Panorama.
Opnieuw trekken we, langs de Lasne, de velden in. Het gaat stevig op en neer en na een tijdje komen we aan de “Ferme du Chantelet”.
Aan de “Ferme du Chantelet” leunt er een “Chapelle Baroque” op zijn stevig muren. We lopen door het erf en bewonderen de mooie runderen in de weiden rondom.
Er hangen nog enkel acteurs rond die wat keuvelen met de toeschouwers . Een gezellige sfeer.
Opnieuw stappen we verder en verlaten de drukke steenweg en wat dieper in de vallei zien we het “Maison du Roi”. Inmiddels zijn we goed opgeschoten en komen langs de “Colonne Victor Hugo”.
Dit centrum is gelegen in de Sint-Rochuswijk. In de late 19de eeuw werden er in deze wijk tientallen vakantiehuizen opgetrokken als buitenverblijf voor rijkere burgers. Verschillende van deze vakantiewoningen zijn van de hand van Van Gastel een Antwerpse architect-aannemer.
We volgen de koperen klinknagels die in het voetpad de route aanwijzen.Nog steeds in de Sint-Rochuswijk treffen we het prestigieuze neobarok gebouw dat eerst als school diende en sinds 2011 dienstdoet als bibliotheek. Het werdt gebouwd in 1883.
Wat verder in de Descampsstraat staan er verscheidene historische panden. Meerdere ervan ontsproten in de late 19de eeuw op de tekentafel van de Blankenbergse stadsarchitect Felix Cosman. Let vooral op de met tegels beklede gevels.
We verlaten de Sint-Rochuswijk langs de Jules de Troozlaan.
Daar nestelen ietwat meer klassieke herenhuizen zich tussen de typische Belle Epoquevillaās. Het neo-Brugse burgerhuis La Tourelle is er een mooi voorbeeld van.
Achter het station staat de gotische Sint-Antoniuskerk.
De statige herenhuizen in de Weststraat op de nummers 90 en 92 werden in 1904 gebouwd voor de gebroeders DāHondt. Gustave DāHondt was tot tweemaal toe burgemeester van Blankenberge.Eind 19de eeuw was het toenmalige Blankenberge aan uitbreiding toe. Van 1895 startte men met de bouw van een nieuwe wijk aan de westkant.
Het statige herenhuis in de Van Maerlantstraat 85 is een schoolvoorbeeld van het fraai gebruik van glazuurtegels. Ook dit huis is een ontwerp van de stadsarchitect Felix Cosman. In de Luikstraat en de Generaal Lemanstraat zijn er ook mooie tegeltableaus te bewonderen.
Eind 1800 begin 1900 werden er aan de Belgische kust nergens zoveel tegelplateaus verwerkt dan in Blankenberge. De uitbreiding langs de westkant kwam pas tot voltooiing tijdens het interbellum. Naast de vele prachtige belle-epoque gebouwen zochten diverse architecten ook inspiratie bij het internationale modernisme dat toen opgang maakte.
Een mooi voorbeeld is het appartementsgebouw op de hoek van de Limburg Stirumstraat nr 30. Waar de De Smet de Naeyerlaan een bocht maakt staat op nr 63 een gebouw in Art-nouveau stijl. Ook dit gebouw is een ontwerp van Felix Cosman uit 1906.
De paravent aan de Blankenbergse jachthaven heeft haast een symbolische waarde voor Blankenberge. Deze gietijzeren bescherming tegen wind en regen werd gebouwd in 1908.
De glazuurtegels die gebruikt werden voor het huis in de Franchommelaan nr 5 komen van de Brusselse firma Helman. Deze firma had zodanig veel klanten in Blankenberge dat zij er een bijhuis opende.
De vroegere winkel Maison Duysburgh gelegen in de Weststraat op de nummers 25 ā 27 heeft een unieke art-nouveau gevel.
Een bijna 7 m2 groot reclamepaneel in glazuurtegels trekt onze aandacht. Terug in de oude binnenstad genieten we ook van met glazuurtegels verfraaide gebouwen.
Het tegelplateau op de gevel in de Bakkersstraat nr 28 verwijst dan weer naar de fotohandel Roman-Balasse die hier vroeger zijn stek had.
Het oude, vroegere stadhuis stamt nog van voor de tijd dat het kusttoerisme tot ontplooiing kwam. Al snel bleek het te klein voor de uit zijn voegen barstende kuststad. Het werd uiteindelijk slechts gebruikt als feestzaal of tentoonstellingsruimte. Maar aan schoonheid boette het niks in. Aan het einde van de Kerkstraat staat een stoere arduinen trap.
Deze geeft toegang tot de zeedijk waar een brede promenade ons opwacht. Op de zeedijk hebben alle historische panden plaats moeten maken voor de hoge appartementsgebouwen.
Het mondaine karakter van weleer heeft tegelijkertijd plaats gemaakt voor het massatoerisme waar Blankenberge vandaag een schoolvoorbeeld van is. Ook het Casino-kursaal heeft hieraan niet kunnen weerstaan en is sinds zijn recente renovatie zijn art-nouveau uitzicht volledig kwijt. Het tweede icoon en misschien wel het meest gekende is de Blankenbergse pier.
Met zijn fraaie rotonde is het enig in zijn soort aan onze Belgische kust. In de Rogierlaan maken de Belle-Epoque gevels weer hun opwachting.
Meteen zijn ze een mooi sluitstuk van deze boeiende erfgoedwandeling.
Deze wandeling brengt ons terug naar een tijd waar het massatoerisme in zijn kinderschoenen stond. We zien mooie herenhuizen waar de toenmalige burgerij zijn vakanties in doorbracht. Spijtig genoeg zijn deze mooie woningen wat op de achtergrond gedrukt. Door grote appartementsgebouwen, die duidelijk minder mooi zijn, maar aan meer mensen de kans geeft van strand, zon en zee te genieten. Het is zoals het is….
Half mei 2023 ondernamen reisden we af naar een van de meest betoverende natuurgebieden in Belgiƫ. De Kalmthoutse heide, een ware oase van rust en schoonheid. In dit verslag wil ik, jullie alles laten zien wat dit prachtige offreren heeft. De Kalmthoutse heide is een ware parel verscholen in het hart van de provincie Antwerpen.
Het is een plek waar de natuurlijke pracht en praal samenkomen en waar je jezelf volledig kunt onderdompelen in de magie van Moeder Aarde.
Een vriendelijke dame in het bezoekerscentrum De Vroente geeft ons met een mooie glimlach tips hoe we best onze wandeling kunnen aanvatten. We kopen nog een kaart van het grensoverschrijdend natuurdomein.
Het is niet alleen een feest voor de zintuigen, maar ook een paradijs voor natuurliefhebbers en wandelaars.
Met een uitgebreid netwerk van wandelpaden kun je hier eindeloos dwalen en jezelf verliezen in de rustgevende geluiden van de natuur.
Fietsen …
Wandelen… de Kalmthoutse heide is er de uitgelezen lokatie voor.
Prachtig uitzicht vanop de brand-uitkijktoren. Geeft een goed idee over hoe weid dit grensoverschrijdend natuurgebied is.
Na het beklimmen en he onvermijdbare afdalen naderen we snel het einde van onze schaap-wandeling. Er zijn verschillende bewegwijzerde wandelingen mogelijk. Ze worden bewegwijzerd met symbolen: Bos, rups, libel, kasteel zijn er enkele. Wij kozen voor de schaap-wandeling.
Even buiten het natuurdomein is er een mooie taverne met een leuk terras. Daar genieten we van iets lekker bij een dorstlessend kriekbier.
Bij dit lekker biertje kaarten we nog even na over onze wandeling op de Kalmthoutse heide. We hoorden al veel over dit mooi domein. We vertrokken dan ook met hoge verwachtingen. Nu we werden niet teleurgesteld. Aan al onze verwachtingen werd meer dan voldaan. Dit domein is echt een parel van een natuurgebied. Of je nu op zoek bent naar een ontspannen wandeling met het gezin, een romantische escapade met je geliefde, of een avontuurlijke trektocht met vrienden, de Kalmthoutse heide biedt voor elk wat wils.
Renesse in is een badplaatsje in Zeeland. Maar meer dan strandtoerisme biedt Renesse ook een prachtig kader voor de wandelaar en fietser.
Eind februari trekken wij naar Renesse om ondanks een stevige wind een flinke strand- en duinwandeling te maken. Renesse heeft een mooi breed, 17km lang strand. Het lokt niet alleen wandelaars maar is ook populair bij ruiters.
Na het strand ter hoogte van de vuurtoren van Haamstede, ook Westschouwen of Westerlichttoren genoemd, nemen we eerst een drankstop.
Daarna beklimmen we de hoge duinenkam en komen zo in een uniek natuurgebied. In een sterk wisselend landschap wandelen we door oude en nieuwe duinen en de bossen van Westerschouwen
We genieten ook van de door de mensen aangelegde “elzenmeten en haaimannen”.
Stilaan keren we terug richting kust. Even voor het strand slaan we rechts af naar een wandel- fietsweg.
Deze brengt ons terug naar Renesse. In de schaduw van de Jacobuskerk geniet we van een lekkere, grote pizza alvorens huiswaarts te keren.
Wij zakken geregeld af naar Renesse om te wandelen en te genieten. Telkens weer bekoort Renesse ons weer.
Een wandeling in de Antwerpse kempen staat (stond) al lang op onze verlanglijst. Half februari ’23 is het zover. We zakken af naar Herenthout meer bepaald naar Taverne t’Schipke.
Niet alleen vertrekpunt van deze 11 km lange wandeling, tevens naamgever aan deze tocht.
Hartje kempen, in de vallei van de grote Nete vatten we onze wandeling aan langs de oevers van deze mooie rivier.
Algauw echter slagen we af naar het speelbos Kruiskensberg.
Dit bos rond het gelijknamig bedevaartsoord Kruiskensberg biedt de mogelijkheid om even te rusten en te genieten van het natuurschoon dat hier weelderig aanwezig is.
Via de buitenwijken van Niemandshoek gaat het verder naar de Merodese bossen.
Langs het taverne Prinsenhof duiken we deze mooie wandelbossen in.
Daarna stappen we door de velden van Herlaar om opnieuw ons vertrekpunt te bereiken.
Einde van de Schipkespad wandeling. Een heel mooie wandeltocht met veel afwisseling. Een sterke aanrader. Ik ben blijkbaar niet alleen met deze mening. Enkele jaren geleden werd deze wandeling verkozen tot wandeling van het jaar.
Wandelen in Vlissingen in Zeeland is op zich al leuk, maar als we vetrekken uit Breskens en met de overzetboot Vlissingen bereiken maakt dit alles iets prettiger.
Vlissingen havenstad gelegen aan de Westerschelde is ook voor de toerist interessant. In het centrum trekken tal van gebouwen en monumenten de aandacht: Beeldenhuis, Belgische loodshuizen, Beursgebouw, Cinecity, Cornelia Quackshofje, Dokje van Perry (Steenen Beer-Dokje van Perry-Houtkade) Fontein ter nagedachtenis aan Elisabeth Wolff en Agatha Deken, Fort Rammekens, Joodse begraafplaatsen, Garnizoensbakkerij en Kazematten, Gevangentoren, Grote of Sint-Jacobskerk, Het Arsenaal, Hoofdkantoor ‘De Schelde’, Koopvaardijmonument, Lampsinshuis, Landingsmonument & Herdenkingsgebied Uncle Beach , Leeuwentrap, Lutherse kerk , Maritiem Instituut De Ruyter, Standbeeld Michiel de Ruyter, Onze-Lieve-Vrouw van de Heilige Rozenkrans en Sint-Jacobus de Meerderekerk, Oostbeer, Open Zuil, Oranjemolen, Plein Vier Winden, RuĆÆnes van Fort Saint-Hilaire/Fort De Ruyter, Sardijntoren, SociĆ«teit Unitas Standbeeld Vissersvrouw, Stadhuis Vlissingen (Stadhuisplein-Paul Krugerstraat) Timmerfabriek Koninklijke Maatschappij De Schelde, Watertoren, Westbeer, Willem III-kazerne, Windorgel, Het Witte Huis/Mauritshuis , Wooldhuis, Zware Plaatwerkerij en vele pittoreske gebouwen in de binnenstad van Vlissingen. We bezichtigen ze niet allemaal maar genieten toch van het gevarieerde en mooie aanbod van bezienswaardigheden.
Buiten het centrum kan je verder leuk wandelen langs strand en door de stevige duinen. Na een korte drank-pause beginnen we er dan ook aan.
De zon is al lang achter de kim verdwenen als wij Vlissingen opnieuw bereiken. Door het feeƫrieke verlichte centrum van Vlissingen (oudejaar 2022) wandelen we terug naar de overzetboot.
Op de overzetboot kaarten we na over onze mooie wandeling. We hebben opnieuw een leuke dag beleefd.
Kortom Vlissingen weet zowat iedereen te verleiden met zijn veelzijdig karakter.
In het najaar 2022 richten we onze schreden nog eens naar Nederland. Meer bepaald Deventer in de provincie Overijssel. We raken onze wagen kwijt aan het station van Deventer. Vandaar zijn we snel in het centrum van Deventer meer bepaald op de Brink.
Daar verwijlen we een beetje. We bewonderen de Waag, de Wilhelmina fontein en de vele pittoreske cafeetjes/restaurants.
Na een lichte lunch in taverne de Goesting zoeken we de kade van de IJsel op.
Eventjes wandelen we langs de IJssel om daarna het Rijsterborghrerpark (oud paviljoen) door te wandelen.
Daarna gaat het opnieuw richting centrum van Deventer. Daar staan het moderne gemeentehuis, de Sint Nikolaaskerk (bergkerk), de Lebuinuskerk en de vele knusse winkelstraatjes op het menu.
Het is al donker als we taverne de Waagschaal buiten stappen en naar het station en onze auto stappen.
De kerstverlichting maakt dat we in goede moed afscheid nemen van Deventer. Dit pittoresk stadje heeft ons hart gestolen.
13 jaar geleden waren we al in de Pedemolen en maakte Veerle mijn echtgenote dit filmpje.
De Pedemolenwandeling is een bewegwijzerde wandeltocht die start en eindigt aan de Pedemolen in De wikipedia (deelgemeente van Schepdaal). Deze watermolen was al in gebruik tijdens de veertiende eeuw om graan te malen.
Even volgen we de bovenloop van de Pedebeek Via klein kasjkes (buurtwegen), veld- en boswegen verkennen wij de streek hier.
Na de dorpskern van Schepdaal stappen we door een zeer mooi natuurgebied.
Dan steken we de Varenbergbeek en de Molenbeek over om zo langs de spaarvijvers opnieuw de Pedemolen te bereiken.
De Pedemolenwandeling is een mooie, afwisselende wandeltocht. Velden, bosjes, buitenwijken en al eens een dorpcentrum wisselen elkaar af en zorgen ervoor dat het steeds leuk wandelen is.
13 jaar geleden maakte ik dit oversicht van ons bezoek aan de watermolen van Pede.
Een overzicht:
Enkele links:
Een mooi filmpje over de werking van de Pedemolen.
Op een zomerse dag zakken we weer af naar Zeeland. Deze keer hebben we een wandeltocht gepland in het uitzonderlijk natuurgebied “de Waterdunen”. De Waterdunen is een vrij jong natuurgebied. Het heeft de plaats ingenomen van een camping (Napoleonhoeve) en een groot akkerbouwgebied. De Waterdunen maakt ook deel uit van de Deltawerken die Zeeland bij stormvloed moet beschermen. Het is ook een getijden gebied met andere woorden het zoute zeewater loopt de Waterdunen binnen bij vloed om het bij eb weer te verlaten. Zodoende wordt er een specifiek gebeid met zoutwaterplanten gecreĆ«erd .
We starten onze tocht aan de groteparking Waterdunen. Aan de overkant zien we al de ingang van het Waterdunen natuurpark.
Al gauw worden we doordrongen door de rustige sfeer die in dit natuurpark overheerst.
We stappen verder door de waterdunen en lopen richting dijk en strand.
Hier besluiten we om de Waterdunen even te verlaten en om langs dijk en strand even door te steken naar Breskens.
Na dit intermezzo steken we weer de dijk over en zetten onze tocht door het Waterdunen natuurpark verder.
Wat dieper in het natuurgebied zijn er bruggen gebouwd die ons naar de verschillende schorren en bijbehorende kijkhutten brengt, zonder dat we daar natte voeten aan overhouden.
Langzaam maar zeker brengt de tocht ons terug naar het beginpunt.
De Waterdunen zijn door zijn opzet, kijkhutten en mooie bruggen die de verschillende eilandjes tussen de schorren verbinden, uniek in zijn soort. Wij hebben er dan ook zeer van genoten. Daar wij graag op het strand lopen hebben wij deze wandeling uitgebreid naar Breskens. Wij kenden Breskens van de vele fietstochten waar we de overzetboot naar Vlissingen namen. Het was een leuk weerzien. Deze wandeling kan ik zeer aanraden. Wij hebben er sterk van genoten.
De tweezame..... 