Categorie: Polders

Bezoek aan het Zwin… Knokke Heist.

Al heel lang staat het Zwin op ons verlanglijstje van bezoeken. Eind april aangespoord door het langdurig aanhoudende mooie weer besluiten we het Zwin af te vinken op dit lijstje.

We parkeren op de grote parking en gaan het onthaalgebouw binnen. Hier merken we al de moderne aanpak die men samen met de renovatie van het park heeft geïntroduceerd. Inderdaad sinds de start, onder impuls van Graaf Lippens, is het park geëvolueerd tot een moderne belevenis voor gans het gezin.

Na de aankoop van de tickets, waar we al een glimp van de expo ruimte., betreden we het park. We wandelen langs de hoge ooievaarsnesten(zowat de iconen van dit park) om verder te gaan langs kijkhutten, ooievaarstoren (moet je doen!!) en andere hutten waar vrijwilligers interessante sessies over het natuurgebeuren in het Zwin geven.

Daarna zetten we ons aan de langere wandelingen in de zwinvlakte. Door het droge weer lukt dit op onze sandalen. Maar in normale omstandigheden zou ik toch waterdichte wandelschoenen of laarzen aanbevelen.

Daarna wandelen we naar de exporuimte. Deze expo is wel echt de moeitewaard. `Wat hier op een zeer moderne, interactieve manier wordt aangeboden heeft ons sterk verbaasd. Zowel jong als oud komt hier aan zijn trekken en verlaat deze ruimte met een breder inzicht over de natuur en (trek)vogels in het bijzonder.

Machtig mooi. Ik kan een bezoek aan dit natuurgebied en zijn moderne, leerrijke accommodaties aanraden. DOEN!!!

Een overzicht:

Enkele links:

Eerst en vooral de officiele website zwin.be van het natuurpak “Het Zwin” zelf.

De eerste wikipedia, deze gaat over het Zwin als zeearm.

Er is ook een wikipedia over het Zwin als natuurgebied in Zeeland.

Op de officiele website van de provincie Zeeland is er ook een pagina gewijd aan het Zwin.

Uiteraard besteedt het agentscap Natuur en Bos inhoud aan het Zwin.

0

Wandelen tussen Koksijde en Oost Duinkerke

In de week na nieuwjaar 2022 trekken we naar Koksijde om er te wandelen tussen Koksijde en Oost-Duinkerke.

Achter de Onze-Lieve-Vrouw ter Duinen Basiliek raken we onze wagen kwijt.

Vandaar is het richting strand/kust. Eerst genieten we nog eens van de kerst/eindejaarsfeer in het centrume van Koksijde.

Ter hoogte van “Ster der Zee” vinden we het vertek/knooppunt 46. Weg zijn wij. We volgen de zeedijk tot het einde van de appartementblokken-rij

Gelukkig wordt deze wat saaie rij onderbroken door het plein met het Acqua Scivolo – kunstwerk. Dit kunstwerk is een onderdeel van het kunstwerkenpark Beaufort . Het is een onderdeel van de monumentale kunstwerken die deel uit maakten van de expositie Beaufort 03 (2003).

Daarna duiken we de duinen en de villawijkjes in. We wandelen er langs de vele typische villaatjes die zich achter de duinen verschuilen.

Tussendoor stappen we af in de taverne van het Paul Delvaux-museum om er lekker te lunchen.

Nu kuieren we verder langs villaatjes en duinen tot de Zuid-Abdijmolen opdoemt met in zijn zog het abdijmuseum (Onze-Lieve-Vrouw ter Duinen abdij).

Op het einde wacht ons nog een flinke inspanning met het beklimmen de “Hoge Blekker”. Deze stevige inspanning wordt beloond met een vergezicht op het natuur- en waterwinnings gebied “De doornpanne”.

Daarna gaat het opnieuw richting kust en zeedijk. Daar ronden we de wandeling af.

Nu wacht er ons nog een gezellige tocht, door het mooi versierde Koksijde (eindejaar 2021) naar onze auto.

De gevolgde knooppunten: 46 – 31 – 32 – 33 – 35 – 36 – 37 – 43 – 42 – 41 – 49 – 50 – 51 – 52 – 53 – 54 – 55 – 56 – 47 – 46

Een overzicht:

Enkele links:
De route op dekust.be

De route op westtoer.be

De hoge Blekker op wikipedia

De doornpanne op wikipedia

Visitkoksijde.be de toeristische site van Koksijde

De wikipedia van Koksijde

De wikipedia van Oost-Duinkerke

0

Stadsbezoek Damme.

Damme het aantrekkelijk dorpje in de schaduw van het grote Brugge heeft zoveel te bieden. Boekendorp, historisch centrum met stadsomwalling, zijn horeca en omgeving. Ingebed in de polders en langs de Damse vaart gelegen maakt Damme een ideale startplaats voor fietsers en wandelaars. Wijzelf hielden het vorig jaar op 5 maart op een stadswandeling. Een overzicht:

Enkele links:

Visit Dame de toeristische site van Damme:
https://www.visitdamme.be

De pagina over Damme op Visit Bruges, de toeristische site van Brugge.
https://www.visitbruges.be/nl/brugseommeland/damme

De wikipedia van Damme:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Damme_(België)

Andere citytrips op YouTube.

2

Zwinwandelroute. Wandelen langs dijken, duinen en polders.

De Zwinwandelroute start aan het Zwin Natuur Park. Daar is meteen mogelijkheid om, tegen betaling weliswaar, de auto te parkeren.

Vandaar gaat het snel via de polders “Het zoute”-waarts.

Eventjes door “Het Zoute” en daarna langs een knuppelpad naar de duinen.

Van de duinen is het maar een stapje tot het strand en de zeedijken.

Nu gaat het snel terug richting Zwin Natuur Park. Opnieuw komen we langs de Schotse hooglandrunderen.

Normaal is er in het natuurcentrum mogelijkheid om iets te eten of/en te drinken. Maar door de corona-maatregelen kan dit alleen staande en is het aanbod sterk ingeperkt.

Normaal is er in het natuurcentrum mogelijkheid om iets te eten of/en te drinken. Maar door de corona-maatregelen kan dit alleen staande en is het aanbod sterk ingeperkt. We gaan dus snel naar de auto. De zwinwandelroute is echt een aanrader. De afgelopen week heeft het veel geregend we hebben dan ook veel geniet gehad van onze botten; Vooral in het begin van deze tocht lag het er heel modderig bij. Maar in normale omstandigheden is dit een leuke wandeling met veel afwisseling.

Een overzicht:

Verticaal ideaal voor smarthphones en tablets.
Horizontaal ideaal voor PC’s en tablets

Enkele links:

De zwinwandelroute op de website van Westtoer
https://www.westtoer.be/nl/doen/zwinwandelroute

Website van het Natuurpark “Het Zwin”
https://www.zwin.be/nl

De Wikipedia van het Zwin
https://nl.wikipedia.org/wiki/Zwin_(zeearm)

De Wikipedia van het Zoute
https://nl.wikipedia.org/wiki/Het_Zoute

0

Van Nieuwpoort naar Oostende (beaufort04)

Dinsdag 14 september 2012

Het is weeral een tijdje geleden sinds we de eerste etappe van beaufort04 aflegden. Periodes van slecht weer, maar meer nog een drukke werkagenda verhinderden dat we de tweede etappe aanvatten. Maar vandaag gaan de fietsen weer achterop en wat later rijden we de E40 op richting kust.

We laten ons A-ken achter in Nieuwpoort-stad. We vertrekken vrij laat, daar zit een lekkere mossel-frit voor iets tussen. Langs de Ijzer startten we onze 2de beaufort04 etappe.

Het wolkendek is nog wat gesloten, maar volgens de laatste weerberichten zou dit snel moeten veranderen.

Eerst moeten we langs het sluizencomplex de ganzenpoot waarna we verder de Ijzer volgen.

Aan de overkant de pakhuizen en graansilo’s.

Snel verlaten we de loop van de IJzer en langs velden gaat het verder richting Westende.

Alles staat klaar om de pooters te rooien, heb daarstraks zeker wat veel frieten bij gevraagd.

Jonge kalveren voor de ouderlijke schuur?

Aangekomen aan het strand staan we meteen oog in oog met het eerste kunstwerk van deze tocht. Two Corten Armours van Magdalena Abakanowicz.

Het kunstwerk is zeer speciaal en onze vingers hebben zo’n zin om te klikken dat we en resem aan foto’s maken. Vandaar deze mozaïk.

Haast onmiddelijk verlaten we het strand om naar de Sint-Theresiakapel te peddelen. Hier hangt “Selfportrait as Charles Darwin II” een schilderij van Adrian Ghenie.

Het schilderij heeft iets bevreemdend, niet meteen de frivoolste penseelstrepen. Past dan weer bij het grijze weertje waar we onze tocht in maken.

Opnieuw zoeken we het strand op. Ter hoogte van de Rotonde, een prachtig gebouw, wordt alles in gereedheid gebracht voor zomerhit 2012. Dit evenement heeft volgende vrijdag plaats. Wij komen echter voor iets anders.

“I Can Hear It” is de reden van onze stop. Dit kunstwerk van Ivars Drulle is een kunstwerk zoals ik ze graag heb in beaufort. Monumentaal en dat onwezenlijke is magisch realisme hier op zijn plaats.

Magisch of niets maar onze kodakskes hebben het geweten.  De sluiterknop stond gloeiend rood.

In Middelkerke dienen, we bij gebrek aan kunstwerken, niet te stoppen.

Dan maar verder via Raversijde en Mariakerke naar Oostende.

Daar is het even zoeken naar het getoongestelde kunstwerk.

Na een tijdje merken we dat we er al de hele tijd zitten op te kijken.
Untitled van Jannis Kounellis

Opnieuw nemen we onze fiets en peddelen voort noor het volgende kunstwerk.

In een galerij kan je tegen betaling een voorproefje krijgen van een volgend kunstwerk.

Als we voorbij de dansende golven van Patrick Steen fietsen krijgen we een eerste opklaring voorgeschoteld.

Dan is het weer halt houden bij Rock Strangers van Arne Quinze.

Na deze grote rode blokken verlaten we de dijk, het is eventjes uitkijken. Voor je het weet mis je tussen al de vakantiegangers een knooppunt en is het zoeken voor weer op het goede pad te raken. En inderdaad na enig zoekwerk zijn we bij Mu. Zee daar is de facade het kunstwerk “Te kust en te keur”. Lucy McKenzie (SC), Beca Lipscombe (SC), Caitlin Keogh (US), Lucile Desamory (BE), pelican avenue (AT) zijn de verschillend kunstenaars.

In deze collage een overzicht van het/de kunstwerk(en).

We verlaten het Beaufort04 parcours ook al laat dit kunstwerk het anders vermoeden en gaan richting Maria-Hendrikapark.

Het is zalig fietsen in dit park, ook wandelaars komen aan hun trekken.

Langs Stene-Dorp met zijn speciaal kerkje…

…gaat het naar de polders. Daar spotten we deze zwart-witte koeien. Waar is de tijd dat hier de typisch bruine polderkoeien stonden te grazen.

Op weg naar Leffinge komen we langs mooie idyllische plekjes…

Half oogst en na een periode van goed weer dan is het alle hens aan dek…

Het graan moet in de schuren voor het weer omslaat.

We naderen Leffinge en opeens duikt de Onze-Lieve Vrouwkerk op.

Zo ziet ze er van dichtbij uit.

Eens langs de vaart (kanaal Plassendale – Nieuwpoort) geraken we op snelheid.

Mooi beeld over onze geliefde hobby.

Via Mannekensvere en zijn Onze-Lieve Vrouwekerk gaat het verder naar…

…de IJzer, dit betekent dat we nu snel op het einde van onze tocht komen.

Wat verder dan dit monument eindigt deze tocht. Weer hebben we er sterk van genoten. De mix van fietsen, kunst in de kuststreek is een sterke cocktail die alleen maar naar nog smaakt.

Graag enkele links:

Van de vorige editie berichtten we al in 4 episodes:

De kustfietsroute is een prachtige leidraad die onze badsteden verbindt.

Voor toeristische informatie over Oostende  moet je hier klikken.

Voor toeristische informatie over Westende  moet je hier klikken.

Voor toeristische informatie over Nieuwpoort  moet je hier klikken.

De officiele site van Beaufort04

Nu nog de knooppunten: 82-67-7-89-12-81-80-52-4-1-2-51-17-18-19-13-11-1-10-9-8-67

3

Van De Panne naar Nieuwpoort (beaufort04)

Maandag 23 juli 2012

Van 31 maart 2012 is de kunsttriënnale beaufort voor de 4de maal, beaufort04 dus, te bewonderen aan onze Belgische kust. Van de vorige editie berichtten we al in 4 episodes:

Al een tijdje kriebelt het bij ons om de draad na 3 jaar opnieuw op te nemen. Verlofperiodes, werkuren en last but not least slecht weer maakten dat het er nog niet van kwam.

Om half twee s’namiddags peddelen we De Panne binnen. Komende van Adinkerke kiezen we resoluut voor het toerismebureau van De Panne.

Meteen krijgen we ons eerste kunstwerk voorgeschoteld. Boundarys of Infinity van Norbert Francis Attard.

Norbert Francis Attard zoekt voor dit werk inspiratie bij de gulden snede en de rij van Fibonacci (0+1=1+1=2+1=3+2=5+3=8…..)

In de breedte een mooie visuele weergave van de gulden snede. Mooi werk.

Op weg naar ons volgende beaufort04 ontmoeting komen we al eens langs het strand alles staat hier klaar om het brede publiek een mooie strandervaring te bezorgen.

Maar dan moeten we weer de villawijk in.

Hier een wat exclusievere ervaring. Belle époque alom.

In de vaak mooi onderhouden tuinen geen plaats voor tuinkabouters.

Maar vooral in deze villawijk hebben wij afspraak met ons 2de beaufort04 kunstwerk. In het volgend filmpje een overzicht van” Waiting for the Climate Change“van Isaac Cordal. Prachtige assemblages, heel vreemd maar vooral heel mooi.


Na de fantastische ervaring in Villa Le Chalutier gaat het terug strandwaarts. Juist voor het verlaten van De Panne zien we daar de “Players” van Michal Gabriel. Midden tussen zonnekloppers allerhande deze vreemde beelden. Kijk zelf maar…


Het lijkt wel ping-pong van strand naar villawijk naar strand naar villawijk… Hier zijn we op weg via Sint-Idesbald naar Koksijde.

Daar staan we voor de gesloten deuren van de “Ter Duinenabdij“. Een aanrader raadpleeg eerst dit document met de toegankelijkheid van de kunstwerken.

Dankzij de zoom van Veerles Olympus kunnen we jullie toch een beeld geven van Yorkshire Soul I van Jaume Plensa.

Na strand en villawijk steken we nu door naar de polders. Eerst fietsen we de zuid-abdijmolen voorbij.

Al snel verschijnt de Abdijhoeve Ten Bogaerde in ons gezichtsveld. Op deze prachtige locatie maken we kennis met “Oeuvres diverses” van Claire Fontaine.

Nu gaat het terug naar de kust.

Juist zelfde molen van daarjuist maar nu bekeken van vanachter.

Een paar schapebokken kruisen onze weg. Exemplaar I gewassen met anoniem wasprodukt.

Exemplaar gewassen met Dash! (vrij naar Jan Thijs zaliger).

De route naar het volgend kunstwerk brengt ons langs de Onze-Lieve-Vrouw-Ter Duinenkerk.

Na strand, villawijk en polders beklimmen we nu de missing link, ja de duinen, we moeten immers de hoge Blekker bedwingen. Op deze top 10 hit uit de aardrijkskundeles staat Tripods van Zilvinas Kempinas. We rusten hier even uit. We genieten zowel van het mooi kunstwerk als van het prachtige uitzicht dat de top van de Hoge blekker ons biedt.

Op naar het volgend kunstwerk. Eerst moeten we door het machtig mooi natuurgebied de Doornpanne.

Op het strand van Oostduinkerke is het The Wanderer van  Melita Couta die ons verrast. Deze faun, zowiezo een vreemde verschijning beroert ons met zijn wezenloze blik richting zee. Het contrast van gouden vissen en hoorn op het zwarte lichaam geeft het geheel wel iets moois.

Eventjes moeten we rechtsomkeer maken om naar Oostduinkerke stad te fietsen. In één van de villatuintjes zien we deze trompe l’oeil. Ik wou al aanbellen om te weten te komen waar men zo’n kranen verkoopt.

Hoofdstukpaarden, dit exemplaar de manen en staart duidelijk gewassen met Dash.

Dit exemplaar, met garnaalvisser op de rug, duidelijk samen gewassen met een groen niet kleurvast T-shirteken. Met Dash?

Dit beeld staat hier niet voor niets. Verder is er het visserijmuseum hier vinden we nog een werk van Melita Couta namelijk Journeys.

Hier een mozaïek van de verschillende collages. Buiten de collages hangt er ook fotowerk van Wouter Rawoens namelijk vissersvrouw.

Terug naar de kust (het doet mee aan het liedje van Maggy MacNeal denken). Tja… als tussendoortje dan maar.

Terug naar de route(het doet mij niet direct aan een liedje denken) die ons naar Nieuwspoortstrand bracht. In Nieuwpoort staat het onvolprezen kunstwerk ‘Searching for Utopia‘ van Jan Fabre.

Niet zo ver daar vandaan dichtbij het staketsel heeft Erratique van les frères Chapuisat zijn stek gevonden.

Zo’n kunstwerk waar je kan inkruipen dat fascineert toch zowel jong als oud.

En ja hoor, ook ondergetekende kon het niet laten. Zo hebben jullie toch ook een idee hoe het er van binnen uitziet.

Naar het werk van Nedko Solakov, The Mumbling House, is het even zoeken.

en als we eraan komen blijkt het gesloten. Dus op een verslag van dit kunstwerk is het nog even wachten.

Ondertussen:

Een aanrader raadpleeg eerst dit document met de toegankelijkheid van de kunstwerken II.

Met spijt in het hart en dorst in de keel keren wij dit gebouw de rug toe en zoeken even soelaas op een terrasje.

Na een stevige slok gaat het landinwaarts ter hoogte van de jachthaven dit werk uit beaufort03.

We wurmen ons een weg naar Nieuwpoort-stad waar we eerst een beek volgen.

Dan langs de oude spoorwegbedding Frontzate om daarna de oevers van…

…de Veurnevaart te volgen.

Het tempo gaat nu ferm de hoogte in.

Het duurt dan ook niet lang of het fiere Veurne verschijnt ten tonele.

We weerstaan aan de verleiding het mooie centrum van Veurne te bezoeken en zetten onze tocht voort langs de vaart.

Na dit kunstwerk dat een rondpunt opfleurt zijn we nog enkele kilometers van ons start/eindpunt verwijdert. Deze worden snel overbrugd.

Onze eerste zomers beaufort04 etappe zit erop. We hebben genoten en niet zo’n beetje. Beaufort04 heeft ons in zijn greep. Ik heb maar één devies, kom en laat je ook betoveren!!!

Graag enkele links:

De kustfietsroute is een prachtige leidraad die onze badsteden verbindt.

Voor toeristische informatie over De Panne  moet je hier klikken.

Voor toeristische informatie over Koksijde en Oostduinkerke  moet je hier klikken.

Voor toeristische informatie over Nieuwpoort  moet je hier klikken.

De officiele site van Beaufort04

Nu nog de knooppunten: 1-65-66-82-67-7-6-5-68-4-3-2-1

0

Op verplaatsing… De Maerlantroute

Maandag 26 september 2011

Het nazomeren blijft duren en na de Doornpanneroute wordt het tijd om nog eens op verplaatsing te gaan fietsen. Voor ik deze blog begon fietsten we al meermaals de Maerlantroute.  Ik denk dat deze route bij de klassiekers onder de poldertochten mag gerekend worden.

Juist na de middag parkeren we ons A-ken op een ruime parking(-oost) even buiten het centrum van Damme. Meteen knopen we aan met de route en komen zo op het mooie stadsplein. Mede door de warme nazomerzon heerst er een gezellige drukte op en rond de verschillende terrasjes.

Wij laten deze drukte aan ons voorbijgaan en verlaten Damme en worden onmiddellijk gecharmeerd door de zachtglooiende polders.
Wat er den dag van vandaag allemaal aan uw deur komt!  Nee we geven niet!!

Op weg naar Moerkerke, dat we niet echt aandoen, en de Leopoldsvaart kruisen beekjes onze tocht. Ondanks het middaguur werpt de zon al lange schaduwen over het land (eind september!).

Aan dit knus, diep in de polders weggedoken fermetje merken we de landelijke variant van de rolstoel op.


Kapelletje getekend door den scheven architect.

We trappen flink verder en wat later steken we de Leopoldsvaart-Oost over en blijven maar kort langs haar oever rijden.

Ja… nu gaat het richting Lapscheure.

Lapscheure is een klein polderdorpje,had het niet deze vrij grote kerk we waren er door zonder dat we het hadden gemerkt.

Nog steeds langs landelijke, maar goed berijdbare wegen, flirten we met de Nederlandse grens.

Op de velden wordt er naarstig gewerkt. De boeren willen van de laatste mooie dagen gebruik maken om alles winterklaar te krijgen.

Een blond 2PK-tje

Van blond geweld gesproken!!

Aan de overkant vervolgen we de tocht langs het jaagpad van de Damse vaart.

Opnieuw steken we over, deze maal vergt het minder van ons Veerleken haar armkracht.

De tocht brengt ons aan de oude stadsmuren van Sluis.

Normaal laat de route het centrum van dit mooie vestingstadje links liggen. Wij zondigen echter en doen even het centrum aan. Na een tas( bakkie?) koffie met een stuk warme appeltaart keren terug in het gelid

Weer in het veld worden we geconfronteerd met het rooien van de poters en andere patatten.

Iets minder gekend, maar ook verrassend mooi Aardenburg.

De Onze-Lieve-Vrouwekerk. Door het rechttrekken van de foto heeft de torenhaan zijn kam erbij in geschoten.

Heb mijn 2 stappers moeten tegenhouden of ze stapten er zo binnen.  Ze mokken nog altijd.

Na Aardenburg gaat het terug naar Belgenland. Juist over de grens aan “de Tol”  dit vissend koppel.

Middelburg het volgende stadje op de route. Dit stadje niet verwarren met het merkelijk groter stadje dat we aandeden op de Rammekensroute en de Valkenisseroute te Walcheren vorig jaar.

De plaatselijke schandpaal, wat in onbruik geraakt volgens een plaatselijke bewoner van Middelburg. Volgens diezelfde bewoner zou ik mogelijks voldoen aan de voorwaarden om aan deze paal gebonden te kunnen worden. Hij is inmiddels aan de beterhand.

Opnieuw volgen we de loop van de Leopoldsvaart.

Waarna we weer de velden induiken.

Nu gaat het door Donk een deelgemeente van Maldegem. Ook hier heeft de torenhaan het rechtrekken van de foto niet overleefd.

Surogaat.

Dan weer echt.

De Sareptakappel doet ons aan Gaudi denken.

De tocht blijft ons langs schilderachtige plaatsen brengen, hier in de omgeving van Moerkerke.

En ge hebt daar geen vuil van! Vivenkapelle.

Mooie kloostergebouwen in Neogotische stijl (dank U wikipedia).

We zetten er nu stevig de vaart in.

Het wordt al wat frisser en in mijn buik grolt er een beer.

En ja hoor door de bomen verschijnen de contouren van Damme. Nog even fietsen en we zijn terug aan de parking. Vrij snel liggen de fietsen in de koffer en rijden we naar het centrum.

Van de drukte van deze namiddag is er haast niets meer te bespeuren. Het is ook even zoeken om nog een restaurant open te vinden. Maar in de “Damse Poort” schuiven we onze benen onder tafel en genieten van een lekkere visschotel. Lekker eten en vriendelijke bediening aan een schappelijke prijs. Tijdens het eten keuvelen we wat na over de Maerlantroute.  Het is een aangename route. De wegen zijn met momenten vrij smal maar steeds goed berijdbaar. Er zit vrij veel afwisseling in de tocht en 52km plat vraagt geen uitzonderlijke conditie om de tocht tot een goed einde te brengen. 8.5/10 lijkt mij een mooie score.

Enkele interessante links:

Bij de familie de Koning vond ik een leuke beschrijving van de Maerlantroute.

Voor een korte beschrijving van deze route en een overzichtelijke kaart: Vlaanderen-Fietsland

Bij toerisme West-Vlaanderen ligt er ook een pak informatie te rapen.

Nog altijd over de kust deze site Westtoer

Dan refereer ik nog graag eens naar enkele sites waar ik een boontje voor heb:

Wie voor het knooppuntennetwerk valt vindt bij Tour de Frans (de king of knooppunten) een fantastisch aanbod.

Een streekgenoot op wiens site ik een beetje jaloers ben: Dj!no

4

Op verplaatsing…de Doornpanneroute (Nieuwpoort-Veurne-De Panne-Koksijde)

Dinsdag 16 augustus 2011


Wat een zomer? Het lijkt maar niet te lukken bakken regen wordt er over ons landje uitgestort en als er al eens wat beterschap is duurt dit een dag of twee waarna de hemelsluizen opnieuw volop open gaan. Dit alles om te zeggen dat er nog niet veel gefietst werd de laatste weken. Maar voor het weekend van 15 augustus wordt er beterschap beloofd. Nu beter… maandag 15 augustus is de enige dag die het predicaat zomerdag mag opeisen zaterdag en zondag was meer willen dan kunnen. Veerle en ik  wachten echter tot dinsdag om nog eens een fietstocht aan de kust te plegen. Mijn oog valt bij Tour de Frans op de Doornpanneroute.  Als ik bij Djino dan nog een lovende beschrijving en een kwotering van 8 vind ligt ons besluit vast.

Juist op de middag 12u rijden we de parking voor het Albert I- monument op. We halen onze fietsen uit ons A-ken. Ja we hebben ons oud A-ken ingeruild voor een nieuw exemplaar en in afwachting van de installatie van een trekhaak gaan onze giant’s in de koffer. Deze is wel wat groter dan bij ons vroeger A-ken.

Langs de IJzer staan deze huizen en graanmolen in de zo typische lichtbruine baksteen uit de streek.

Ook oorlogsmonumenten zijn eigen aan de streek.
Met dit mooi kunstwerk wordt het waterpeil geregeld. Vandaag volstaat 1 opgetrokken schotbalk. Wij fietsen verder.
Eens voorbij de ganzenpoot gaat het richting kanaal Nieuwpoort-Veurne.

Ter hoogte van knooppunt 7 fietsen we voorbij de oude spoorwegbedding Frontzate. We fietsten er al eens naar Diksmuide.
Maar nu blijven we op het jaagpad langs het kanaal Nieuwpoort-Veurne dit deel wordt ook de schapewegel genoemd.

In Wulpen ter hoogte van de Florizoonebrug zien we aan de overkant het fietscafe “Wielrijdersrust het dorstige hart“. Tijdens onze beaufort-saga in 2009 fietsten wij hier al eens.
Veurne doemt op aan de horizon.
Dichterbij trekt een polderhoeve onze aandacht.
Ondertussen verschijnen er dreigende wolken ten tonele.
Maar het doet geen afbreuk aan dit prachtig patrimonium.
Waar je ook kijkt zie je prachtige gebouwen.
Er zijn er hier nog die hun ogen niet uitgekeken krijgen.

Nog in Veurne kiek ik op een klein kerkhofje, juist buiten het centrum, dit soldatengraf.
Stilaan ebt de dreiging van een fikse bui weg en Na het mooie Veurne duiken we de polders in.
Het Klokhof een vrij grote boerderij.
Aan den einder kondigt zich onze volgende halte aan.

Adinkerke gekend voor het Plopsaland (het vroegere melipark) heeft ook zijn soldatenkerkhof.
Van Adinkerke gaat het nu door het Calmeynbos naar De Panne. Een jonge enthousiasteling tracht Veerle bij te benen.
Met het bereiken van de Sint-Pieterskerk zetten we meteen ook wiel in De Panne.
Achter de “houtsaegerduinen” (moderne schrijfwijze) duikt een villawijk op zoals we ze hier nog zien.We draaien van de Nieuwpoortlaan weg en rijden de villawijk binnen. Deze modernistische villa moet op de foto. “Le Carbet”of “de Scheepswerf” is de naam van deze speciale woonst. Architect Marcel Leborgne.
We zigzaggen verder door deze villawijken. Aan het museum “Paul Delvaux” stoppen we om onder een terrasje van de terugkerende opklaringen(en van  een blonde Leffe) te genieten.
We zwalpen zodoende (het zwalpen wordt veroorzaakt door het volgen van de knooppuntbordjes en niet door de blonde Leffe) naar Koksijde. Het mooi gerenoveerde Ten Duinenmuseum is een absolute aanrader zeker onder de huidige weersomstandigheden.

Op een boogscheut verder de Onze-Lieve-Vrouw-ter-duinenkerk. Altijd gedacht dat dit een basiliek was, tja…
Nu terzake: we fietsen door het beschermd duinengebied naar waar deze fietstocht wordt genoemd. De doornpanne, bij goed weer heeft het iets zuiderlijks iets Provençaals.
Ondanks de naam moeten we op zeker moment het mooie doornpanne verlaten. We richten het voorwiel richting Oost-Duinkerke. Ook hier een kerk die voor basiliek had kunnen doorgaan de Sint-Niklaaskerk.
Achter de duinen in de eerste polders dit scoutskamp. Hopelijk krijgen ze nog wat mooie dagen.
Bij het oprijden van de Polderstraat stopt het laveren door smalle straatjes. Nu gaat het flink rechtdoor, langs het Hannecart-bos naar Nieuwpoort.
Ja rechtdoor dat gaat snel, op een ik en een gij zijn we in Nieuwpoort aan de IJzermonding.
In de jachthaven vinden we ook een oude bekende op onze weg. Dit kunstwerk maakte deel uit van Beaufort03 zie onze saga.
Nieuw echter is dit vastgoedproject. In een stijl die aan de zuiderse staten van de USA doen denken zijn deze appartementsgebouwen opgetrokken. Zeer speciaal!!!
We verlaten het mooie fietspad naast de IJzer (mogelijks het mooiste pad aan de kust). Meteen trekt een speciaal gebouw onze aandacht.
Achter de vissershaven, ik mis hier wat de glamour van het vastgoedproject, fietsen we naar de zeemijn.
Na de zeemijn dit plein met fonteintjes (kaaiplein)die geregeld actief worden en fikse waterstraal omhoog spuiten. Tot groot jolijt van vele peuters die niet liever doen als er door lopen. De laatste jaren heeft Nieuwpoort zich op de kaart gezet als badstad. Talrijke kunstwerken staan her en der opgesteld. De promenade naast de IJzer kent in België zijn gelijke niet. Nee dit is helemaal niet meer het Nieuwpoort van uit mijn jeugd. Maar toch heeft het niet dat protserige zoals bij voorbeeld Knokke en blijft het toegankelijk voor iedereen. Leuk.
Nieuwpoort verloochend zijn roots niet.
Nu met de twee voeten weer op de pedalen. We naderen het Albert I-monument wat meteen het einde inluidt van deze tocht.
Het is nog maar kwart over vier in de namiddag. We besluiten nog eens naar het strand te trekken om er nog wat van de zon te genieten. Wel het was zeer leuk weer eens aan onze Belgische kust te zijn. De doornpanneroute is een leuke tocht, de bewegwijzering (knooppunten) laat geen enkele steek vallen. Sporadisch moet er een drukke verkeersweg gekruisd worden. Steeds is de baan goed berijdbaar en dit in alle seizoenen. 40km plat is door de meesten onder ons te doen. Dus deze route verdient een 8.5/10. Als je in de buurt bent dien je zeker deze tocht te fietsen
Jullie hebben nog de knooppunten tegoed:  kp 9 – kp 8 – kp 7 – kp 6 – kp 5 – kp 68 – kp 2 – kp 1 – kp 65 – kp 66 – kp 82 – kp 67 – kp 8 – kp 9

Enkele interessante links:

Voor een korte beschrijving van deze route en een overzichtelijke kaart: Vlaanderen-Fietsland

Bij toerisme West-Vlaanderen ligt er ook een pak informatie te rapen.

Nog altijd over de kust deze site Westtoer

Dan refereer ik nog graag eens naar enkele sites waar ik een boontje voor heb:

Wie voor het knooppuntennetwerk valt vindt bij Tour de Frans (de king of knooppunten) een fantastisch aanbod.

Een streekgenoot op wiens site ik een beetje jaloers ben: Dj!no

Sinds een tijdje volg ik de perikelen van de familie De Coninck op hun blog: Fietsen met de Familie de Koning

0

Op verplaatsing…de Zeedijkroute (met uitbreiding naar De Haan)

Vrijdag 8 oktober 2010

Begin oktober brengt ons nog een nazomertje. Het Sint Gummaruszomertje. Dit jaar zijn we nog niet veel naar de kust gaan fietsen. Dat was vorig jaar wel anders.  We fietsten er tijdens de zomer in vier etappes, gedreven door de beaufort03-tentoonstelling, de ganse Belgische kust langs. Een leuk fietsavontuur waar ik nog geregeld met wat heimwee aan terugdenk. We besluiten nu ook, gebruik makend van een verlofdag, een kusttocht te fietsen. Bij de Leuke fietser, waar ik geregeld mijn mosterd haal, stuit ik op de zeedijkroute. Daar we er een ganse dag willen aan wijden knoop ik er nog een uitbreiding tot Den Haan aan. Benieuwd wat dit geeft!!

Na iets minder dan een uurtje rijden, meren we ons A-ken langs de oever van het kanaal Plassendale-Nieuwpoort en dit in Oudenburg.

Om op de route te geraken dienen we een flink stuk terug naar Plassendale. Aan het sluizencomplex kunnen we het kanaal oversteken en stevenen we terug naar Oudenburg(knooppunt 30) en verder.

Opnieuw moeten we onder de A-10, hier een beeld vanop een grote afstand.

Wat minder poëtisch zicht onder het wegdek geschraagd door honderden pylonen.

Dan vertederen deze ganzen meer.

In de zwaanhoek (wat voorbij knooppunt 54) staat de uitkijktoren het rietnest. Mooie realisatie.

De fietstocht vordert verder naar knooppunt 53.

Hier en daar worden de velden al winterklaar gemaakt.

Maar de polders met hun afvoerbeken baden nog onder een stralende zon.

Waar is de tijd dat het zien van bruine polderkoeien betekende dat we niet lang meer in de auto zaten,daar de kust nabij was.

De Onze-Lieve-Vrouwekerk van Leffinge of de Kathedraal van het noorden(knooppunt 18 en 19).

Knooppunt13 betekent meteen het afscheid van het kanaal Plassendale-Nieuwpoort.

We laveren nu door de polders.

Knooppunt 11 verrast ons op een achtertuin vol met  kunstwerken in van aaneen gelaste ijzeren afval.

een oeuvre om U tegen te zeggen zoniet…

Wat verder nog een rariteit, een soort pretpark voor geiten

Genietend van een dagje ontspanning.

Onze-lieve-Vrouwekerk, tiens nog al eens gehoord!!! Mannekensvere. (knooppunt 1)

Nadat we de uniebrug oversteken  moeten we langs dit statig monument.

Nu gaat de tocht over het fietspad naast de IJzer.

Ongeveer ter hoogte van knooppunt 9 in Nieuwpoort worden de polders voor de vloed beschermt door dit sluizencomplex de Ganzenpoot.

Langs de achterkant van het Albert I-monument fietsen we verder naar knooppunt 12.

Nog getuigen van het oorlogsgeweld dat hier lelijk heeft huisgehouden.

Na knooppunt 12 ligt punt 81 om dit te bereiken dienen we door Westende.  Hier de Sint-Laurentiuskerk.

En na knooppunt 81 naderen we weer een dijk, de zeedijk nu en genieten van het golvenspel, een gevoel van vakantie overvalt me. Dat heb ik telkens ik naar de kust kom.

De rotonde één van de opmerkelijkste hotels aan onze kust.

Inmiddels ligt knooppunt 80 ook al achter ons. Het Casino van Middelkerke. Blijkt dat ik in mijn fietskostumeken niet binnen kan. Tja we zullen dan maar op de lotto spelen.

Nu pedaleren we op de dijk, samen met velen die ook het goede weer niet kunnen weerstaan, naar Oostende.

Deze golfbreker lijkt wel een uitstekende rustplaats.

Bij het naderen van knooppunt 52 en Raversijde worden we nog eens aan den oorlog herinnert (museum Atlantikwall).

Eens na Raversijde zijn we snel in Oostende met de mondaine Wellington- hippodroom, ook niet direct voor fietskostumekes.

Ergens zijn er filmopnames, maar deze MK2 van Jaguar kan niet van Morse zijn.

Langs de drie gapers keren we terug naar de zeedijk.

Daar peddelen we lustig door naar knooppunt 1, eerst blijven we even staan om de dansende golven te bewonderen.

We volgen de route door Oostende, oktober is er “foormaand”.

We zigzaggen verder tussen de jachthaven en het dok waar de Mercator ligt aangemeerd. We ronden knooppunt 1 en hier wijken we af. We wijken uit naar knooppunt 3 en laten punt 2 met zijn doortocht van het bos van Oostende (een aanrader) figuurlijk links en letterlijk rechts liggen.

De Lange Nelle (knooppunt 3) wordt ons baken  waar we ons op richten.

Het gaat nu langs de kades van de vissershaven die duidelijk een noestige uitstraling hebben, anders dan de jachthaven daarstraks.

Na nog een blik op de skyline van Oostende…

…keren we terug naar de zeedijk richting Bredene en knooppunt 5.

Bij het binnenrijden van Bredene verlaten we de zeedijk en beginnen aan een deel door de villawijken.

Waarna we door velden en bosjes fietsen (knooppunt 5).

Zo gaat het door tot De Haan (knooppunt 6)

Nu fietsen we resoluut de polders in.

We rijgen de knooppunten (7-13) aaneen en arriveren zo in Klemskerke een lieflijk polderdorpje.

Om de route haar naam waardig te houden…

Snellen we langs punten 12 en 26 om ter hoogte van knooppunt 28 opnieuw een dijk,de Groenedijk, op te rijden.

Deze dijkweg loopt langs een kreek en voert ons naar knooppunt 28.

We peddelen tot de samenloop van de vaart en het kanaal Plassendale-Nieuwpoort waar we deze laatste opnieuw eventjes volgen.

Tot knooppunt 29 waar we voor punt 40 kiezen dat ons opnieuw naar de andere oever leidt.

Nu gaat het snel terug naar Oudenburg en het punt waar we deze tocht startten. Na zo’n dikke 70km zit dit fietsavontuur er weer op. En we hebben genoten, er valt wat te beleven op de dijken hier. 9/10 is de quotering zowel voor de Zeedijkroute op zichzelf als met de uitbreiding. Het parcours is steevast vlak en door elke ietwat geoefende fietser te klaren. Eén raad: fiets deze tocht buiten het hoogseizoen.

Enkele interessante links:

Voor een korte beschrijving van deze route en een overzichtelijke kaart: Vlaanderen-Fietsland

Bij toerisme West-Vlaanderen ligt er ook een pak informatie te rapen.

Dan refereer ik nog graag eens naar enkele sites waar ik een boontje voor heb:

Wie voor het knooppuntennetwerk valt vindt bij Tour de Frans (de king of knooppunten) een fantastisch aanbod.

Een streekgenoot op wiens site ik een beetje jaloers ben: Dj!no

Sinds een tijdje volg ik de perikelen van de familie De Coninck op hun blog: Fietsen met de Familie de Koning

0

Blog op WordPress.com.

Omhoog ↑

%d bloggers liken dit: