13 jaar geleden waren we al in de Pedemolen en maakte Veerle mijn echtgenote dit filmpje.
De Pedemolenwandeling is een bewegwijzerde wandeltocht die start en eindigt aan de Pedemolen in De wikipedia (deelgemeente van Schepdaal). Deze watermolen was al in gebruik tijdens de veertiende eeuw om graan te malen.
Even volgen we de bovenloop van de Pedebeek Via klein kasjkes (buurtwegen), veld- en boswegen verkennen wij de streek hier.
Na de dorpskern van Schepdaal stappen we door een zeer mooi natuurgebied.
Dan steken we de Varenbergbeek en de Molenbeek over om zo langs de spaarvijvers opnieuw de Pedemolen te bereiken.
De Pedemolenwandeling is een mooie, afwisselende wandeltocht. Velden, bosjes, buitenwijken en al eens een dorpcentrum wisselen elkaar af en zorgen ervoor dat het steeds leuk wandelen is.
13 jaar geleden maakte ik dit oversicht van ons bezoek aan de watermolen van Pede.
Een overzicht:
Enkele links:
Een mooi filmpje over de werking van de Pedemolen.
Het land van Gaasbeek is een parel aan de kroon van Vlaams-Brabant
Het eerste dorpje is misschien wel meteen het meest bekende van de vier. Gaasbeek met zijn imposant kasteel zal eerder een belletje doen rinkelen dan de drie andere dorpjes.
Na een verkwikkende tas koffie starten we op het marktplein voor de Onze-Lieve-Vrouwkerk deze wandeltocht.
De tocht brengt ons snel naar het kasteel met zijn indrukwekkend, 50 hectare groot domein. Meteen een hoogtepunt (niet letterlijk alhoewel het stevig omhoog gaat) in deze wandeling.
We stappen verder naar het volgend dorpje Sint-Laureins-Berchem al snel doemt de Sint-Laureinskerk op en wandelen we door het centrum van dit klein dorpje.
Een boogscheut, bij wijze van spreken, verder ligt Oudenaken.
Ook Oudenaken is een klein dorpje met een ietwat bijzondere Sint-Pieter in Banden-parochiekerk met haar groene toren.
Opnieuw stappen we door velden en worden beloond met mooie vergezichten. Elingen is qua dorpskern wat groter.
Na Elingen, we zijn zowat halfweg nu, keren we terug naar Gaasbeek over land- en veldwegen die ons door het glooiend landschap leiden.
Het land van Gaasbeek is één van de mooiste delen van het Pajottenland. De uitgestrekte velden die de heuvels bedekken kunnen de vergelijking met de streek tond Galmaarden doorstaan.
Van beide word ik lyrisch en zou ik urenlang kunnen doorbomen. Kortom deze wandeling is een aanrader…doen die wandeling.
Het kastelen wandelpad start in Sint-Katherina-Bodegem meer bepaald aan het kunstencentrum “De Ploter”.
We zijn snel door het dorpje heen en de tocht gaat haast onmiddellijk over in de buitenwijken van Ternat. Niet meteen het mooiste deel van deze wandeling.
In Ternat wacht het kasteel Kruikenburg en bijbehorend domein ons op. Het kasteel is een stop/bezoek waard.
De dreef van Ternat (opnamelocatie van de VRT-serie thuis) ligt pittoresk in de schaduw van de statige Sint-Gertrudiskerk. Deze kerk, een baken dat letterlijk uittorent boven Ternat en omliggende, geeft kleur aan dit deel van de tocht.
Mooier wordt het als we de woonwijken achter ons laten en via de geboorteboomgaard “Groot Reuken” het veldgedeelte van deze tocht aanvatten.
Eventjes voor Sint-Martens-Bodegem keert de tocht terug naar Sint-Katharina-Bodegem. De tocht wordt hier nog aantrekkelijker en avontuurlijker.
Met andere woorden onze botten tonen hun nut bij het doorploeteren van modderige bos- en veldpaden.
Bij wijle is het kunst om recht te blijven. Het lukt en zo kunnen we deze, op het begin na, mooie tocht beëindigen. Ingebed in het Pajottenland is dit al met al toch een wandeling die ik kan aanbevelen.
Maar reken niet op een overvloed van kastelen. In tegenstelling wat de naam van deze tocht doet vermoeden, hebben wij maar 2 kastelen gespot. Eén daarvan was dan nog moeilijk te bespeuren daar het verscholen zit achter bomen van een bosje of park.
Een week nadat we de hopduvelfeesten bezochten keren we terug naar Asse om er de hopduvelwandeling te starten. Vertrekkend aan het cultureel centrum (een geslaagde mengeling van het oude Gasthuis, een beschermde site) en moderne infrastructuur/architectuur) gaat het al snel de velden in.
We wandelen langs het met kunstwerken van Peter Schoutsen opgefleurd hopveld.
Daarna gaat het terug naar Asse
Daar lopen we langs het Waalborrepark
en opnieuw het stadscentrum verlaten en de velden induiken.
Induiken kan je hier haast letterlijk nemen he landschap golft hier dat het een lieve lust is. Het resultaat van al deze golven zijn prachtige landschappen en vergezichten.
Genieten van al dit moois komt aan een einde als de verschijning van de Sint-Martinuskerk het einde van deze mooi wandeltocht aankondigt. Op de markt van Asse kaarten we nog wat na bij een frisse pint, alvorens naar huis te rijden.
Het lijstje met de knooppunten: 207 – 206 – 204 – 208 – 209 – 235 – 236 – 237 – 20 – 2 – 207.
Op een lichtgrijze maar toch mooie herfstdag in November zakken we af naar De Plas in het domein Ter Heide te Rotselaar.
Daar starten we onze wandeltocht. Achteraf blijkt dat we de tocht in omgekeerde richting hebben gemaakt. Met andere woorden we worstelen we ons eerst door de modder een weg naar de Demer, het heeft nogal wat geregend de afgelopen week.
We volgen de Demer tot Werchter
Maar eerst begeven we ons op het hoogtepad tussen de kruinen van oude eiken op de oever van die zelfde Demer.
We stappen langs het centrum van Werchter en de festivalweide van Rock Werchter.
Wat later maken we even een stop in een leuk dorpscafé “het Schuurke” in het centrum van het pittoreske Wakkerzeel. De sfeer is er zeer gezellig en dat je de rekening nog handgeschreven krijgt spreekt boekdelen. Zeker eens binnenspringen als je langskomt.
Door de velden gaat het nu langs de Dijle naar Rotselaar, bij wijlen zorgt de lage zon met de vochtigheid die nog in de beemden hangt voor een fijne mystiek. Dit is misschien wel het mooiste gedeelte van deze tocht.
Van daaruit is het nog even stappen tot we terug aan de Plas en het domein Ter Heide aankomen.
Al 20 jaar bestaat er in de streek rond Galmaarden, Geraardsbergen en Ninove het “Dender-Mark Stiltegebied”. Een stiltewandeling in Galmaarden lijkt ons dan ook een aantrekkelijke wandeling.
We parkeren onze wagen op de markt van Galmaarden. Eventjes zoeken naar het juiste knooppunt van het wandelnetwerk Pajottenland en weg zijn wij.
Al snel zijn we het centrum uit en bevinden ons midden de velden.
We genieten van de mooie vergezichten die dit glooiend landschap ons biedt.
We genieten van de verschillende facetten van het landleven in dit agrarisch gebied dat deel uitmaakt van het mooie pajottenland.
Langs landwegen en veldpaadjes keren we terug naar Galmaarden.
In taverne Felix op de markt van Galmaarden stoppen we even om onze dorstige kelen te lessen. Bij een lekker en fris bier genieten we na van deze machtig mooie wandeling. Een echte aanrader.
Afgezien van het centrum, dat mede door de Alsembergse steenweg wat saai oogt, is Dworp een mooi dorp. Ingebed in een bosrijk gebied en omgeven door glooiende velden is het zeer aantrekkelijk om er te wandelen. Wat we dan ook deden met als leidraad de Dworpwandelroute.
We starten aan het gemeenteplein en na even zoeken zitten we op het juiste pad(het is niet altijd duidelijk waar de tocht begint of eindigt weet dat je snel de Alsembergse steenweg dient over te steken). Snel komen we op het voetpad dat de loop van de Kapittelbeek volgt. Meteen zitten we in de volle natuur. Langs de bosrand gaat het verder tot we weer op een straat uitkomen. We lopen even op de Winkelaar.
Op de Winkelaar gaat het stevig omhoog. Ietwat voor de top slagen we rechtsaf en wandelen tussen 2 weides naar een bosje.
We lopen even op de Krabbosstraat maar wat verder ontwaren we het scoutsdomein “Le Frenais” Via een bosweggeltje dalen we af naar de Alsembergse steenweg. Maar eerst genieten we van enkele” prachtige vergezichten. Eens over den steenweg gaat het bergop naar den Hanenbos.
Den Hanenbos met daarop aansluitend de Wortelenberg leveren ons opnieuw wondermooie (verge)zichten.
De Wortelenberg leidt ons naar het prachtige begijnenbos. Dit beukenbos is echt heel mooi en er door lopen is een fijne belevenis. We stappen nog wat verder langs de rand van dit bos en genieten opnieuw van de mooie panorama’s. Via de Duvelsborreweg dalen we af naar de Molenbeek.
We volgen wat de loop van de Molenbeek en via de Molenbeekstraat bereiken we opnieuw het centrum van Dworp. Nog even een trapje op en deze boeiende wandeling komt aan haar einde. Zo’n 9,5 km puur wandelplezier. Deze wandeling heeft alles wat een wandelaar zich kan wensen. Zeker doen…
Gelokt door brede opklaringen zakken we af naar Strijtem (deelgemeente van Roosdaal) om aldaar de Zeven Beukenwandeling aan te vatten.
Via betonwegen en af en toe een veldpadje (laat je niet misleiden door de afgebeelde foto’s) verlaten we het centrum van Strijtem. Af en toe vangen we een glimp op van deze toch wel mooie streek. Maar door de lintbebouwing wordt het zicht hierop zwaar beperkt.
En zo gaat het nog even door. Met lede ogen zien we dat we meermaals een veldpad links laten liggen om onze weg te vervolgen via toch wel eentonige betonnen wegen.
De betonwegen blijven maar hun karakter verandert sterk, het worden voetwegen en brengen ons in natuurgebied. een opsteker!!!
Hierna snijden we het centrum van Strijtem opnieuw aan. Enkele mooie gebouwen zoals de kerk van Strijtem met zijn ajuin in de dakspits, het mooie koetshuis en iets wat minder het oude gemeentehuis (nu een schooltje). Toch brengen deze niet genoeg schwung om deze tocht een aanrader te maken. Een wandeltocht uitstippelen en ze te bewegwijzeren is een hele klus en wordt veelal door gemotiveerde vrijwilligers tot stand gebracht. Daardoor vind ik het spijtig maar deze tocht is iets te saai opdat ik ze kan aanraden.
De wandeling vertrekt op Herman Teirlinckplein in Beersel. In de schaduw van de Lambertuskerk zetten we de eerste stappen op deze route. Snel verlaten we langs veld- en bospaadjes het centrum van Beersel.
Nog maar juist in de velden belandt worden we verrast door de kunstwerken van de “New Flemish Primitive Art School”. We kijken nogal op van al deze ietwat vreemde kunstwerken.
Het gaat verder over glooiende veld- en bospaden. De eerste mooie vergezichten duiken op.
Inmiddels is het tijd voor een snelle hap.
De tocht snijdt even het Begijnbos aan.
Nu worden we verwend met het ene mooie panorama na het andere. Een mooie beloning voor onze klim-inspanningen.
Nu gaat het snel richting centrum Beersel. Schapen en jonge lammetjes scherpen het beginnend lentegevoel bij ons aan. Na een korte stevige klim (oef de laatste…) bereiken we het Herman Teirlinckplein meteen het einde van deze mooie en vooral leuke wandeling.
René Mertens (1903 – 1995) was een heemkundige en folklorist uit Essene. Deze wandeling is aan hem opgedragen en moet ons een beeld geven over de streek waar René geboren en getogen is.
De wandeling start aan het schilderachtige kerkje van Onze Lieve Vrouw bezoeking in Essene.
Algauw duiken we de velden in en genieten van het glooiend landschap.
Buiten het radarcentrum, dat al afgebeeld is, komen we langs de Veldkapel, ook gekend als de kapel van Augustus.
Eventjes lopen we door Hekelgem een andere deelgemeente van Affligem. Maar al snel duikt Essene weer op. Nu wandelen we geregeld door buitenwijken en dit maakt de wandeling iets minder boeiend.
Maar even voor het einde krijgen we knuppelpad voorgeschoteld wat een mooi slot is van deze route.
Na een leuke start zinkt deze route wat weg in de ééntonigheid van de buitenwijken. Gelukkig is er met het knuppelpad een verrassend einde en zodoende hebben we al met al toch genoten van deze wandeling.