Categorie: Vlaams-Brabant

Bezoek aan het Provinciaal domein van Huizingen en rit met huifkar.

Het Provinciaal domein van Huizingen is sowieso de moeite waard. Prachtig kader: speeltuinen voor elke leeftijd, dierenpark en mooi bos om stevige wandelingen te maken. Maar sinds eind 2016 lopen er Brabantse boerenpaarden op het domein. Meer nog je kan er een rit in een heuse huifkar maken. Wij daarheen met onze kleinkinderen. wat een belevenis… Een overzicht:

Enkele links:
Een artikel over het inzetten van Brabants boerenpaarden in het Provinciaal domein van Huizingen.
https://www.persinfo.org/nl/nieuws/artikel/provinciedomein-huizingen-zet-brabantse-trekpaarden-in/28737

De webpagina over Het Provinciaal domein op de toeristische site van de provincie Vlaams-Brabant.
https://www.vlaamsbrabant.be/nl/vrije-tijd-en-toerisme/provinciedomein-huizingen
https://www.toerismevlaamsbrabant.be/producten/bezoeken/bezienswaardigheden/provinciedomein-huizingen/

De wikipedia van Huizingen:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Huizingen

0

OpenAtelier 2012

Woensdag 15 augustus 2012
Dit jaar is er opnieuw een uitgave van OpenAtelier Affligem. OpenAtelier 2012 geeft de liefhebber van kunst de mogelijkheid om de verschillende  kunstenaars uit Affligem te ontmoeten in hun atelier.

Meer informatie vind je op de site van Toerisme Affligem.
Voor wie met de fiets de kunstenaars en hun atelier willen bezoeken een kaartje in Google Maps OpenAtelier2012-tour

Klik eens op de 3D-knop!!

Voorafgaand aan deze artistieke “ontdekkingstocht” doorheen Affligem, kan U de gewenste informatie en toelichting over hun werken (inclusief gratis catalogus met bewegwijzering) verkrijgen in de gemeentelijke feestzaal “Dr. Tistaert”, Bellestraat 99 te Affligem.

Onze reportages van OpenAtelier 2010:

OpenAtelier 2012 is zeker een bezoek waard. De gesprekken met kunstenaars in hun natuurlijke biotoop, bij een lekker glas bier, is zo interessant. Je steekt er zo veel van op. Zeker daarheen, misschien komen we elkaar wel tegen.

0

Knooppuntentocht Erembodegem, Denderleeuw,Ternat, Asbeek, Essene en terug.

Zaterdag 24 maart 2012

De lente neemt een vliegende start dit jaar. Heldere dagen met temperaturen rond de 20° volgen elkaar op. Ik zet me nog eens voor mijn PC en surf naar fietsnet mijn favoriete fietsrouteplanner voor knooppunten. Van eerdere tochten weet ik dat het leuk fietsen is tussen Denderleeuw en Ternat.

Vrij laat zo’n 17u denderen we naar knooppunt 79 . Ter hoogte van dit knooppunt en Denderleeuw verlaten we den Dender om knooppunt 80 op te zoeken eventjes genieten we van dit zicht op de Sint Niklaaskerk te Liedekerke.

Even gaat het over een grindweg langs de spoorweg.

Tussen knooppunten 80 en 30 zien we deze olijkerd eens zijn neus buiten steken.

Daarna rijgen knooppunten 30 en 35 zich snel aan elkaar. De bloesems zijn nu goed aan aan het bloeien en fleuren letterlijk het landschap op. Door deze tuinwijken vervolgen wij onze tocht richting Sint-Katherine-Lombeek en knooppunt 73.

Wat het bladerdek betreft is het nog gene vette. We moeten het met een lichte zweem groen stellen.

Opnieuw peddelen we over grind en langs de spoorweg. Sinds enkele jaren zijn hier grote werken aan de gang.

Het mooie weer brengt jong en oud naar buiten.

Deze pony heeft nog zijn wintervacht, s’nachts zal hij daar nog veel geniet van hebben. De temperaturen zakken s’nachts nog serieus.

Onder een dalende zon bereiken we Sint-Katherina-Lombeek.  De steven wordt nu van knooppunt 73 naar knooppunt 59 gericht. Op naar Ternat

Wintervachten 2.

Onder rozerode zonnestralen fietsen we door de velden rond Ternat.

De Sint-Gertrudiskerk torent hoog boven de velden.

Inmiddels ligt knooppunt 59 achter ons en ter hoogte van punt 54 wilt Veerle niet verder fietsen alvorens dit drietal te kieken.

Stilletjesaan wordt onze tocht pittiger. Om in Opalfene deze Sint-Jozefkapel te bereiken dient er fiks doorgetrapt te worden. Letterlijk dan anders vloog ik deze helling op!!!

Op naar knooppunt 92 gaat het over de E 40, nu zakt de zon toch snel.

Alvorens het tempo wat op te voeren, onze lichtjes liggen nog ergens in een schuif thuis, stoppen we om de innerlijken wat te voeden.

Nog even deze ode aan het brabants trekpaard vastleggen…

Om daarna de ene klim na de andere af te werken door Asbeek, Essene en Affligem om snel daarna en juist voor het duister terug thuis te komen.

Snel nog even de geronde knooppunten van 92 gaat het naar 1 en 2. Dit is echt stevige kost de ene kuitenbijter na de andere. Van 2 gaat het naar knooppunt 50 en worden de hellingen milder en gaat het tempo stevig omhoog. Na 50 ligt knooppunt 46 op het menu. Daarna gaat het over de Affligemdreef naar Knooppunt 38 en vandaar naar huis. Al bij al een leuke tocht. Wel hadden we er wat vroeger mogen aan beginnen. Op de laatste dag van het winteruur valt de duisternis nog vroeg in. Stilletjes aan krijg ik zin in het langere werk. Binnenkort moet de kaap van de 40km en misschien die van de 50km er aan geloven.

1

De Schiptrekkersroute revisited

Maandag 12 maart 2012

Het lijkt als een voorbereiding op het wielerseizoen. Tegen dat het echt mooi wordt willen we klaar zijn. De stijfheid uit onze knieën, de spieren gesterkt en de uithouding fiks verhoogd. Om dit alles te bekomen fietsen we kortere tochtjes van om en bij de 30km. En dan komt de schiptrekkersroute om de hoek kijken. Deze tocht is ideaal, 30km lang en licht glooiend, meer moet dat (nog) niet zijn

In Teralfene krijgen we weer een prachtig tafereel voorgeschoteld. Voor de eerste keer merken we er dit hagelwit exemplaar.

Het kriebelt blijkbaar niet alleen bij ons. Het wordt stilletjes aan gezellig druk op het jaagpad langs de Dender.

Ter hoogte van Denderleeuw steken we via de fiets-wandelbrug de Dender over.

Deze brug is dan weer meer geschikt voor treinen.

In Denderleeuw modderen we wat aan. Het is de eerste keer dat we door de aanwijsborden te volgen in Denderleeuw terecht komen. Dient er hier een plaatselijke ronde afgelegd zoals voorheen in Teralfene? Joost mag het weten maar wij fietsen dan maar verder richting Liedekerke.

Aldaar fietsen we weer het jaagpad op. Op de achtergrond de Sint-Niklaaskerk van Liedekerke.

In Okegem verlaten we definitief de oever van de Dender.

Nu nestelt de schiptrekkersroute zich naast de spoorweg.

Hier wordt  duidelijk met volle teugen genoten!

We steken de Aalsterse steenweg over en de eerste hellingen brengen ons een mooi zicht op de velden.

Deze zonnebloemen hebben het hoofd laten hangen na de winter. Was dit een proefproject of zo… maar blijkbaar is er hier niet geoogst.

Dit is voorjaar, het eerste jong leven maakt zijn opwachting.

Van hieruit een mooi zicht op de skyline van Denderhoutem. Meer en meer zie je in deze dorpjes de bouw van middelhoge appartementsgebouwen. Moeten zij de stadsvlucht opvangen? Verliezen zo deze plattelandsdorpjes stilletjes aan hun karakter?

De dorpskern van Iddergem bulkt nog steeds van karakter.

Dasha een foxterriërteefje is op stap met haar baasje. Voor een foxterriër is zij nog vrij kalm.

In de verte een vrij typische watertoren.

Door de velden van Iddergem slingert de schiptrekkersroute zich naar Welle.

Christo was here!!!

Het paard van Christus.

Deze twee exemplaren zijn dan wel niet Christus ‘vervoermiddel’ maar als ik de keus heb…

Nu gaat het vrij snel naar Welle.

En inderdaad enkele fikse trappen later staan we al onder de toren van Sint Pietersbandenkerk. Gek zeg heb nog maar sinds mijn vorig bericht over Sint-Pietersbanden gehoord en lap ze zijn er weer daar mee!

Ondergetekende in volle bewondering voor het plan van de wellemeersen.

Deze baan lijdt de Wellemeersen in maar wij slagen linksaf…

…langs dit pad…

Naar de tunnel onder de E40. We rijden Erembodegem binnen en na enkele tellen zijn we terug thuis. Toch een leuke fietstocht die schiptrekkersoute.

Enkele interessante links:

Op de toerisme-site van Oost-Vlaanderen vind je een schat aan informatie over fietsen en wandelen in onze provincie.

Voor het plannen van een fietstocht ga ik steevast bij volgende fietsliefhebbers langs:

Dj!no, zowat een buur, heeft een prachtig website met een immens aanbod.

Tour de Frans rijgt ook de knooppunten aan elkaar dat het een lieve lust is. Bij hem vind je een ongelooflijk aanbod.

Fietsen met de Familie de Koning is dan weer een leuke blog, alleen al voor de gezelligheid die deze blog uitstraalt surf je er heen. Dat je er verscheidene routebeschrijvingen vindt is leuk meegenomen.

0

De Keureroute (Rondom Groot-Merchtem)

Zaterdag 1 oktober 2011

Ook het begin van oktober wordt opgefleurd met een mooi nazomerweer. De temperaturen lopen mooi op tot wat boven de 25°. Onze fietsen schreeuwen dan ook om de wielen te strekken en op pad te gaan. Bij het fietsen van “Leirekensroute” kruisten we de Keureroute. De route zelf is zo’n 37km en de tocht via Leireken is zo’n 15km wat samen zo’n 67 km is. Wel een stevige tocht maar we wagen het erop.
Het is wat na 14u als we de Leirekensroute, de fietsader tussen Aalst en Steenhuffel, opdraaien.
Het gaat echter niet tot Steenhuffel even voor Peizegem gaat voor ons de Keureroute van start. Geen slechte startplaats, rustig dorp met veel parkeerruimte. Wat buiten het dorpscentrum dit zicht op de Onze-Lieve-Vrouw onbevlekt ontvangen kerk (volgens Veerle mag ik er een voorbeeld aannemen).
De trouwe volger van deze blog weet het al: Christo was….
Diezelfde trouwe volger kent onze voorliefde voor al wat manen heeft, hinnikt en als enig dier in plaats van poten benen heeft. Op de achtergrond verschijnt…
…het Hof ten Houte. De Donjon is een prachtig gebouw. Zijn verschijning zowat midden de velden heeft iets verrassend.
Op verschillende plaatsen wordt de Keureroute verrijkt met gedichten van Jeugd en Poëzie een vereniging uit Merchtem.  Hier het eerste gedicht van Jan Dertaelen 16 jaar toen hij dit gedicht schreef.
Zelden een ezel zo pienter zien kijken. Bijna te slim.
De landbouwers maken gebruik van de laatste mooie dagen om het hooi in de schuren te hebben.

De Keureroute maakt een bocht rond en door de buitenwijken van Peizegem waarna we terug de velden opzoeken.
Meteen worden we vergast op enkele mooie vergezichten.
Een paar stevige vleeskoeien vredig aan het grazen.
Daarvoor fiets een mens eigenlijk. Voor zo’n beelden te zien en in de natuur te zijn. Het brengt me tot rust na een stressvolle week.Het Robbroekhof een mooie herenboerderij.  In prachtige staat. We rijden een lus en ik verdenk de makers van de Keureroute ervan die speciaal ingelast te hebben voor dit hof.
We fietsen nu in de velden tussen Merchtem, Meise en Wolvertem richting Brussegem.
Christo was not here!
Ondertussen wint de tocht aan karakter en geregeld gaat het stevig omhoog. Soms ook op onverhard. De kiezel maakt het nog wat pittiger.
Eens boven aangekomen stuiten we op dit Kapelletje ter ere van Onze lieve Vrouw ter Nood. Patroonheilige van de dringende sanitaire stops.
Hier opnieuw poëzie. Dit gedicht van Anne De Boeck 17 jaar bij het schrijven.
Even moeten we langs en over  enkele grotere verkeerswegen. Al met al is het niet te druk. Kort daarna genieten we weer van schitterende panorama’s. Lijkt het nu niet echt hoogzomer.
De temperatuur schommelt rond zo’n zalige 26°.
Op de heuvel rechtover dit duo, den dikken en dunne.
Ook in deze route zitten er enkele kasjkens waar het leuk peddelen is. Zoals hier in Brussegem.
Hier ook jeugdig rijm van Floor Deroo 20 jaar.
De Sint-Stefanuskerk pronkt in het midden van dit pittoresk Vlaams-Brabants dorpje.
Nog maar juist Brussegem achter ons gelaten of beneden in de vallei duikt het gehucht Hamme op. Als je goed kijkt zie je op de achtergrond de contouren van de eerste “buildings” van de grootstad.We duiken naar beneden om te stoppen voor de barokke Sint-Jan-de-Doperkerk.
Maar  in hetzelfde Hamme steekt wat schoonheid betreft dit prachtig Sint-Gudulakerkje compleet met ietwat scheefgezakte zerken de Sint-Jan-de-Doperkerk naar de kroon.
Tijd voor een poëzieken. Lia Thomas 18 jaar.
Via een veldbaan gaat het nu opnieuw hogerop.
Eens boven zien we opnieuw hoe langzaam maar zeker Brussel komt aanzetten. Ik denk dat het contrast tussen deze immense flatgebouwen en het lieflijke Sint-Gudulakerkje, wat verder, een idee geeft van het waarom van de strijd tot behoud van eigenheid die nu aan de gang is in Vlaams-Brabant.
Wij laten het niet aan ons hart komen en duiken naar…ja niet omhoog.
Een buitenbeentje wil overwinteren.
Meer dan verwacht is dit een pittige tocht, zo’n bank om even uit te rusten en van een geweldig zicht te genieten is dan ook welkom.
Ook in de streek ingeweken. Meteen niet het meest authentiek dier maar het geeft dan wel weer kleur in de velden.
Deze reusachtige stapel kisten laat een goede oogst vermoeden.
Merchtem, het moederdorp van deze route komt in het vizier.
Via veldwegeltjes en kasjkens maken we eerst een omtrekkende beweging langs de buitenwijken.
Margaux Coenen pleegde dit gedicht toen zij 17 jaar oud was.
En dan steken we door naar het Centrum van Merchtem.
Op deze mooie, heraangelegde rotonde staat een gerenoveerd kapelletje.

Wat verder fietsen we door het Lijsterberkpark. Heel gezellig en proper onderhouden. Leuk om even een frisse neus te halen.
Het blijft nu vlak en nog even en we zijn opnieuw aan het punt waar we de keureroute startten.
Stilaan keert de rust op de velden terug.
Leireken doet zich tegoed aan een langzaam wegzakkende zon en brengt ons terug naar huis.

Thuis worden we wat weemoedig. Waarschijnlijk is dit het laatste zomerse weekend. Stilaan worden de dagen korter, de nachten frisser. Een prachtige lente, een ondermaatse zomer en een herfst die het weer wat goed maakte, het is weer voorbij.

Nu nog even een beoordeling. De Keureroute heeft me verrast. Is ze maar 37km lang, ze brengt een overvloed van bezienswaardigheden. Mooie Vlaams-Brabantse dorpjes, prachtige vergezichten en het landelijk leven het wordt allemaal voorgeschoteld. Er dient enige inspanning voor geleverd maar des te groter de voldoening. Na de Pajotse Panorama’s opnieuw een aanrader in de groene gordel. Ook de Keureroute gaat met een 9.5/10 lopen.

Enkele interessante links:

Voor een korte beschrijving van deze route en een overzichtelijke kaart: Vlaanderen-Fietsland

Bij toerisme Vlaams-Brabant kan je terecht voor fiets- en wandeltochten of lekker eten je noemt het maar op.

Dan refereer ik nog graag eens naar enkele sites waar ik een boontje voor heb:

Bij Tour de Frans (de king of knooppunten) worden de fietsknopen aaneengeregen dat het een lieve lust is.

Een streekgenoot met een flashy site : Dj!no

De familie De Coninck, op hun blog valt er altijd wel wat te beleven: Fietsen met de Familie de Koning

0

Pajotse panorama’s

Zaterdag 24 september 2011

Ik ga jullie mijn beklag over afgelopen zomer besparen. Neen, dan steek ik liever de loftrompet af over de start van het nieuwe seizoen. Leve de herfst moge hij 2011 zegenen met vele mooie na-zomerkens.  Ziezo dit moest mij van het hart. En ja hoor de afgelopen dagen zijn zonovergoten en dan gaan we op zoek naar een leuke fietstocht. Het is bij “toerisme Vlaams-Brabant” dat we de Pajotse panorama’s treffen. De streek die deze tocht doorkruist is ons welbekend. Zowel de Boerekrijgroute als de Valleitjesroute verkennen hier het pajottenland.

Daar ik s’morgens gewerkt heb hou ik eerst een siest in onze tuin. Het is dan ook al 15u als we langs onzen Dender aanzetten richting Liedekerke en knooppunt 10.

We zijn niet de enigen die van het mooie weer willen profiteren. Ook vele vissers hebben de Dender gekozen om hun geliefde hobby uit te oefenen. Ik meen totzelfs een visgeurtje te herkennen of is het al het vilbeluik van Denderleeuw dat zich laat ruiken.

In Okegem zijn de mannen van de burgerbescherming van Liedekerke van de partij. Die gaan wat oefenen met hun rubberboot.
Op de andere oever wachten deze wilde ganzen lijdzaam op het vertrek van de vissers, om ook hun duitje in de zak te doen om het visbestand binnen de perken te houden.
Inmiddels zijn knooppunten 10, 85 en 86 al achter de rug. De tocht wordt met het verlaten van de Denderoever meteen pittiger. Het eerste panorama wordt on voorgeschoteld, het is meteen smullen. Ninove met zijn Groene Koepel.
Aan de andere kant schittert de Sint-Gaugericuskerk van Pamel.

Wat verder drummen deze Brabantse boerepaarden om op de foto te kunnen. Dit streekproduct zal nog meerdere keren onze tocht opfleuren. Ik vind het prachtige beesten.
We kruisen wat later de Ninoofsesteenweg en trappen daarna  flink door langs veldbanen en dorpsteegjes door een prachtige omgeving.

Het stijgt hier stevig, in Tomberg een gehucht van Roosdaal besloot men enkele decennia geleden, naar aanleiding van de toenmalige afkoeling van de aarde om een teleferique bij het Berchembos te installeren. Zo zou menig ski-fanaat hier afzakken om zijn ding te doen.  Toen sloeg het klimaat om en naar het schijnt wordt er nu druk gediscussieerd over de plaats waar het toekomstige strand moet komen. Wordt vervolgd.
Carrière als skipiste gemist, maar morgen misschien Tomberg-bad.
We zetten onze tocht verder en ronden punt 89. Nu klimmen we door het Berchembos richting  de Woestijn.
Opnieuw wordt ons klimwerk beloond met een mooi vergezicht.
Christo was here!!!
De Woestijnkapel, van hier gaat het terug neerwaarts.
Het tempo gaat flink de hoogte in, neerwaarts weet je wel. Knooppunt 60 ligt zo achter ons en het is pas iets voor punt 40 dat we even stoppen om dit kapelletje te kieken.
In deze kudde schapen krijgt het er eentje letterlijk op haar heupen.
Ook knooppunt 40 moet er aan geloven, wat verder torent de IJzeren man van Kester boven de bossen uit.
Ineens voelen we ons bespied.

Juist na knooppunt 14 en even voor het binnenrijden van Gooik dit dilemma.

In Gooik is het jaarmarkt, ik bespaar jullie de verschillende kraampjes met prullerij allerhande…

…maar deze sennenhond en zijn baasje wil ik jullie niet onthouden.
Deze prachtig onderhouden VW 1500 is de voorbode…
…van een rits mooi onderhouden old-timers zoals deze Mercedes-Benz (voorloper van ons A-ken).
Ook deze MG zou ik wel in mijn garage willen.
Wat verder staat deze messcherpe Lotus Esprit te blinken.
Na al dit moois murwen we ons uit de drukte en vervolgen onze fietstocht.
Mooie boerenpaarden in alle kleuren en maten. Wij fietsen verder naar knooppunt 15.
Het prachtige weer kan wel niet verhullen dat de herfst voor de deur staat. Stilaan komen de zachte herfstkleuren opzetten.
Na een hevige klim komen we voorbij het Krekelhof. In dit etablissement kan er bij een goede pint of glas wijn lekker gesmuld worden. De knooppunten volgen nu elkaar snel op punten 15 en 16 leiden ons naar Onze-Lieve-Vrouw Lombeek.

Op sommige momenten lijkt het meer lente dan herfst. Zoals in de bergenbroeckstraat waar we dit leuk tafereel kieken.
Deze 2 kalkoenen genieten van hetzelfde schouwspel.
Ook deze billeman deelt de weide, een mooi allegaartje.
Opnieuw tijd voor een panorama. Op de oude Geraardsbergse baan, bij het naderen van knooppunt 15.
Haast zomerse taferelen, wat hebben we ze toch gemist dit jaar.
Een resem porche speedsters (replicas?) razen ons voorbij.
Het fruit is quasi plukklaar, lijkt me een mooie oogst. Ondertussen fietsen we tussen knooppunt 15 en 16 het blijft goed vooruitgaan.
Tussendoor een kapelletje, dit exemplaar lijkt voorzien van een stevige, weliswaar groene, haardos. Schril contrast met de heilige maagd(replica?) binnenin.
Christo was here!!
Van zo’n rust word je zelf helemaal relax, het maakt fietsen zo bijzonder.
Ter hoogte van knooppunt 78 rijden we Eizeringen binnen. Het mooi gerestaureerde kasteel Neufcour.
De Sint-Ursulakerk, meteen ook een mooi panorama.
We kruisen opnieuw de Ninoofse steenweg en peddelen voorbij knooppunt 78. Inmiddels is het al 18u15 voorbij en langzaam zakt de zon kimwaarts.
Door wegenwerken en dorpskernvernieuwing dienen we in Strijtem even van de fiets, meteen een mooi moment om de Sint-Martinuskerk in gloed van de ondergaande zon te fotograferen.
Ook het koetshuis baad in de roze gloed.
Even buiten Strijtem ligt de kapel van de 7 beuken langs de route, het is niet meteen de mooiste kapel die ik ooit zag.
Ook Maria lijkt me niet zo gelukkig met haar situatie daar. Ze lijkt me wel een smeekbede te doen om uit de kapel weg te mogen.

Hoog boven de kapel geniet deze paraglider dan weer van een haast onbeperkte vrijheid en fantastische panorama’s.

Wij mogen dan weer genieten van dit mooi vergezicht op Borgt-Lombeek.

Bijna 19u loopt de Pajotse Panorama’s-tocht op zijn einde. We overwinnen nog een flinke klim, wat Veerle duidelijk blij maakt. Het is op een boogscheut van knooppunt 64. Op naar 10.
Nog even langs kasjkens en enkele dorpswegen tot knooppunt 10.
Knooppunt 10 is meteen het einde van de Pajotse panorama’s. Wij dienen nog een 10-tal kilometers terug. De meeste daarvan liggen langs de Dender.
De Sint-Amanduskerk ook badend in het late zonlicht.
Gedreven door het late uur houden we een stevig tempo aan. Maar als we in de Wellemeersen de Galloway runderen zien grazen stoppen we toch even om ze te kieken. Meteen zijn we terug in Erembodegem.

De Pajotse panorama’s is voor mij de mooiste fietstocht in de streek van Liedekerke, Roosdaal, Gooik en omliggende. Je vindt er het beste uit de Boerekrijgroute, Valleitjesroute en andere Groene koepels. Zeer pittig, maar met fantastische vergezichten als beloning, verdient deze route een 9.5/10 en kan ik ze iedere ietwat geoefende fietser aanbevelen. Voor ons was het prettig opnieuw aanknopen met lekker, stevig fietsen.

Jullie hebben nog de knooppunten tegoed: kp 10 – kp 85 – kp 86 – kp 89 – kp 60 – kp 40 – kp 14 – kp 15 – kp 16 – kp 78 – kp 64 – kp 10

Enkele interessante links:

Om zelf je knooppuntentocht samen te stellen of de kaartgegevens naar GPS-formaat over te brengen (één van mijn favorieten) : Fietsnet

Bij toerisme Vlaams-Brabant ligt er ook een pak informatie te rapen.

Dan refereer ik nog graag eens naar enkele sites waar ik een boontje voor heb:

Wie voor het knooppuntennetwerk valt vindt bij Tour de Frans (de king of knooppunten) een fantastisch aanbod.

Een streekgenoot op wiens site ik een beetje jaloers ben: Dj!no

Sinds een tijdje volg ik de perikelen van de familie De Coninck op hun blog: Fietsen met de Familie de Koning

0

Via knooppunten naar Dilbeek

Zondag 1 mei 2011 (feest van de arbeid)

Feest van de arbeid dus kunnen we niet anders dan s’morgens wat te gaan arbeiden.  Maar het feest is voor de namiddag. s’Morgens heb ik met “Fietsnet de Fietsrouteplanner” een tocht uitgetekend die ons naar Dilbeek moet brengen. Onder een stralende zon gaan we van start.
Via een veldweg naast de E40 bereiken we de Dender.  Langs de Dender gaat het naar knooppunt 80.

Knooppunt 80 ligt ter hoogte van de spoorwegbrug in Denderleeuw. Daar verlaten we het jaagpad van den Dender om eventjes naast de spoorweg richting Liedekerke en Knooppunt 30 te fietsen.

Na punt 30 gaat het naar 35 we kruisen een paar keer een spoorweg of fietsen er een poosje langs.

Maar eens voorbij punt 35 gaat het richting Sint-Katherina-Lombeek waar knooppunt 73 ons wacht. Ook de kapelletjes maken hun opwachting.
Sint-Katherina-Lombeek hier wisselen we knooppunt 73 voor 59.
Het gaat opnieuw door de velden.
Langs Ternat heen.
Hier ook zijn er chocoladerepen. Meer en meer moeten ook de patatjes in de lijn lopen. Mogen we binnenkort op lijnrechte frietjes hopen?
Het is eventjes rijden tot knooppunt 59 in het mooie groene kader van Sint-Martens-Bodegem . Zo dicht bij onze hoofdstad zou je al dit groen niet verwachten.
Knooppunten 54 en 53 liggen op een boogscheut van elkaar.
Eventjes volgen we het landbouwleerpad.
Voorbij dit mooi kapelletje, dit kapelletje, om niet af te steken, heeft ook een oprit.
1 mei, het zijn niet alleen de meiklokjes die in bloei staan. Deze taferelen worden ons voorgeschoteld richting knooppunt 62.
Juist voorbij het punt 62 stoppen we even om deze 2 prachtige boerenpaarden te kieken.
De paardenfluisteraar in Veerle wordt wakker en zij kan maar niet stoppen met deze mooie paarden te kieken.
Ook dit rijpaard kan de lokroep niet weerstaan.
Na deze stops,waarvan eentje gezegend met een ijscreempje, gaat het weer verder naar knooppunt 46. Inmiddels toont de tocht steeds meer karakter en dient er soms stevig bergop gefietst te worden.
Voor deze oude Lancia is het allemaal wat teveel geworden.
Het knooppunt 46 ligt midden het centrum van Dilbeek.  Het gemeentehuis van Dilbeek is een kasteel en nog zo geen kleintje. Kasteel de Viron alias het gemeentehuis.
Ook de Kasteelhoeve mag er wezen.
Dit alles rondom een vijver, nu het centrum van Dilbeek mag er wezen.
Om te eindigen kieken we nog snel dit mooi kerkje.
Is het door het zien van al dit moois of het kruisen van autowegen allerhande maar even zijn we het noorden kwijt. Geen bordjes meer te bespeuren. Op deze foto niet te zien maar naast dit vespaatje staat een bord met een kaart. Daar kiezen we richting Sint-Ulriks-Kapelle te fietsen.
Wat voorbij deze mooie ingangspoort zien we een bordje en zitten we weer op koers naar knooppunt 52.
Maar in Sint-Ulriks-Kapelle is het weer koekebak weer geen bordje(knooppunt 4) meer te bespeuren.
Ja de paardefluisteraar gaat hier helemaal uit de bol. Na een tijdje hebben we weer kunnen inpikken op het fietsroutenetwerk. We ronden knooppunt 12.
Inmiddels zijn we in de streek rond Asse aanbeland en gaat het naar knooppunt 92.
Asbeek wordt in een mum van tijd doorkruist (knooppunt 1-2 en 50). Hier wijken we efkens af om in Essene nog eens het mooie kerkje en den papeter op de pellicule (sensor) vast te leggen.
We besluiten om terug naar huis te rijden langs den Eksterenberg
Tijdens de afdaling dit villaatje dat aan de kust niet had misstaan.
Bij het aansnijden van den Zwarteberg zien we deze tractors waarvan ééntje het precies niet meer ziet zitten.
Even voor we thuiskomen, zo’n 500 meter nog te fietsen, stoppen we bij Erembodegems trots. Deze hoppevelden waren tot voor kort de enige getuigen van een hoppeteelt die hier vroeger welig tierde.
De hoppefluisteraar. Tja voor ik het vergeet wie de knooppuntentocht wil voleindigen zal deze hoppescheuten links moeten laten liggen en de bordjes naar knooppunten 79 en 80 moeten volgen.

Opnieuw hebben we een mooie fietstocht gereden. Het missen van enkele knooppunten kan de pret niet bederven. Het knooppuntennetwerk is echt  fantastisch.

0

Op verplaatsing…de Markeroute (Galmaarden, Viane, Sint-Pieters-Kapelle, Tollembeek en Vollezele)

Vrijdag 22 april 2011 (Goede vrijdag)

Wat een voorjaar, de ene zonnige periode na de andere dient zich aan. Ook deze week is het al weer flink aan het zomeren). Temperaturen tot 25° staan dagelijks op het menu. Naar het einde van deze week zou het nog een stapje verder gaan en klimt de thermometer naar 28 à 29°. Vrijdag zijn Veerle en ik vrij. Al lang staat de Markeroute op mijn verlanglijstje, wel vandaag is het zover.

Op een zonovergoten plaats (zo wordt hier een dorpsplein genoemd) parkeren we ons A-ken. We laden de fietsen af en ontdekken dat onzen Garmin op het appel ontbreekt. Dus zal het zonder de track van Vlaanderen-fietsland zijn. Ook zullen mijn foto’s ook geen coördinaten krijgen. Tja…niets aan te doen.

We laten ons A-ken achter in de schaduw van de afgebrand Sint-Pieterskerk en volgen nauwgezet de aanwijsborden. Een eerste keer kruisen we de Mark.

De dorpskernen van Galmaarden en Viane liggen niet ver uit elkaar. Daarna duiken (letterlijk te nemen) we de velden in.

Op weg naar Sint-Pieters-Kapelle rijden al eens door afgelegen gehuchtjes waar de tijd lijkt te hebben stil gestaan. We laten Bever links liggen en fietsen verder van vallei over heuvelrug naar opnieuw vallei enz… Je vindt hier geen 100m plat, stevig tochteken.

Deze toren heeft ooit betere tijden gekend.

Vele boerderijen zijn omgebouwd tot prachtige fermettes.

Aan de einder duikt de kerk van Sint-Pieters-Kapelle een eerste keer op.

Maar eerst fietsen we in Burght langs de Sint-Martinuskapel.

Het is inmiddels middag en een opmerkelijke stilte valt over de streek.

Deze kudde laat zich de warme zon welgevallen.

Wat verder behaaglijk in de schaduw van enkele fikse bomen dit mooi kapelletje. Ze hebben er hier wel wat.

April is al goed gevorderd, de eerste gewassen komen al piepen.

Idem….

Kapel met klok.

Route zonder naam !!!

Bijeenkomst in de schaduw.

Bij de kapper een broske laten knippen.

Kapellekes in alle kleuren en maten.

Kapellekes in alle kleuren en maten II.

Al eens afgewisseld met een afbrokkelende schuur.

Of bebloemde gevel.

Om opnieuw van vooraf aan te herbeginnen.

Na nog een paar heuvels bedwongen te hebben krijgen we weer zicht op Sint-Pieters-Kapelle.

De dorpskom van Sint-pieters-Kapelle is snel door gefietst. Waarna we opnieuw midden de velden fietsen van kapelletje naar…

Nu gaat het richting Tollembeek, Deze boom mag op de bijzondere aandacht van Veerle rekenen. Daar stapt ze al eens voor af.

De route slingert zich over heuvel en dal naar Tollembeek.  Hier zicht op de Sint-Maartenskerk.

Al meerdere decennia is Urbanus de bekendste inwoner van Tollembeek. Dit standbeeld herinnert ons hieraan.

Dit standbeeld herinnert dan weer aan de glorierijke periode van de lustige balspelers. Deze tollembeekse kaatsploeg veroverde in de jaren 80 verschillende kampioenstitels.

Bij het buitenrijden van Tollembeek kruisen we nog eens de Mark. Prachtig beeld trouwens.

Eventjes over een veldbaan en al snel licht Tollembeek achter ons.

Nu gaat de Markroute naar Vollezele.

Iets voor het oprijden van het dorpsplein “plaats” rijden we langs een grote herenhoeve. Hier was er tot 1957 een stoeterij “Haras de Vollezele” die het brabantse trekpaard op de wereldkaart zette.

Eventjes houden we nog halt. Nog eens diep ademhalen want nu gaan we de Congoberg te lijf.


En onmiddellijk gaat het steil omhoog.


Het is dan ook met een zucht van verlichting als we de top overschrijden. Maar eerlijkheidshalve; de klim om uit het dorp te fietsen is steiler dan de Congoberg zelf. Samen een hele klus.

Nu gaat het snel terug, efkens langs Waarbeke en dan met een sneltreinvaart naar Galmaarden plaats.
Daar vinden we ons A-ken terug naast de afgebrande Sint-Pieterskerk.

Nu de beoordeling: stevige route vraagt toch enige ervaring en training. Maar voor de geleverde inspanning krijg je veel terug. Bij wijlen voelden we ons in de provence. Een 9 op 10 is hier dan ook op haar plaats.

2

De Hopperoute (Affligem, Opwijk, Merchtem en Asse)

Zondag 20 maart 2011

Langzaam trekt Koning Winter zich terug en ruimt plaats voor de eerste lenteprikkels. Een reeks van mooie dagen begint zich aaneen te rijgen. Overdag klimmen de temperaturen naar zo’n 13 à 14°. Zondag fietsdag. Eerst moet ik nog een voormiddag gaan werken. Toch surf ik snel wat rond op zoek naar een leuke, niet te lange tocht in de streek. Op de site van Vlaams Brabant valt mijn oog op de Hopperoute. 34km lang dat maakt met zo’n 3km op naar de Abdij van Affligem (startpunt) en zo’n 3km terug maakt er zo’n 40km van. Prima tocht voor een zondagnamiddag.
Om 14u30 komen we bij de mooie abdij aan. We fietsen tot knooppunt 46 het startknooppunt van deze tocht. Vandaar gaat het naar punt 47.

Algauw stoppen we om de Sint-Rochuskapel te bezoeken. Hoogst uitzonderlijk is deze kapel open. Naar aanleiding van een wandeldag kan men deze kapel van binnen bewonderen en krijgen we ook woordje uitleg.
Aan de overkant bewonderen we het enigste Hoppeveld dat we op deze tocht gaan zien. Deze tocht ontleent dan ook haar naam aan een activiteit die al een tijdje uit de streek is verdwenen. Dit is een hoppeveld dat een tweetal jaar geleden is aangelegd om opnieuw met een oude traditie aan te knopen.

Voorbij knooppunt 47 gaat het naar 44 en Meldert.
Meldert een deelgemeente van Aalst heeft nog dat landelijke dat enkele kilometers verder al ver zoek is.

Gelukkig is het al een tijdje geleden dat het nog geregend heeft. Want nu wordt er een flink stuk onverhard voor de wielen geschoven.
Het levert ons deze vreemde ontmoeting op.
Ja wie deze blog geregeld volgt heeft weet van Veerles voorliefde voor ezels.
Op zo’n mooie dag gaan de paarden al eens van stal.

De velden worden klaargemaakt om geploegd en bemest te worden. Waarna er geplant of gezaaid kan worden.

Nog steeds op weg naar knooppunt 44 komen we in Baardegem aan. Dit dorpje heeft één van de mooiste kerkjes uit de streek.
De route slingert zich voort door Baardegem tot knooppunt 44 en “het Stationneke” op de Leirekesroute.
Aan het Stationneken draaien we de Leirekesroute op. De Leirekesroute moet ons naar knooppunt 45 en verderop knooppunt 50 brengen.
We verlaten Oost-Vlaanderen en fietsen langs vlakke velden over de oude spoorbaan Vlaams-Brabant binnen. In Opwijk wordt knooppunt bereikt en gaat het verder naar 5 (op een boogscheut) en knooppunt 6.
In Opwijk houden we even halt en wijken even van de route af. Een sanitaire stop brengt ons in een taverne op het dorpsplein alwaar we een “Leireken Amber” drinken. Daarna zoeken we de route terug op en langs “kasjkens” en buitenwijken fietsen we verder knooppunt 6-waarts.
Na de buitenwijken duiken we weer de velden in. De laatste jaren zijn de chocoladerepen een teken van een nakende lente.

Inmiddels hebben we knooppunt 6 al achter de rug.  Knooppunt 20 is het volgend doel. Het brengt ons tot de dorpsgrenzen van Merchtem. Toch daar wordt knooppunt 19 het volgend richtpunt. We duiken het land van Asse in. Meteen wordt het wat pittiger.

In Mollem een pittoresk, Vlaams-Brabants dorp ruilen we knooppunt 19 in voor knooppunt 9.
Na Mollem krijgen we, op weg naar Asse, nog een flink stuk onverhard voorgeschoteld.
Ondanks het onverhard gaat het snel vooruit en Asse doemt al op aan den einder.

In Asse treffen we niet alleen knooppunt 9  maar ook de jaarlijks karnavalstoet. We wurmen ons door dit zot gedoe om toch verder te kunnen fietsen naar knooppunt 3.

Ter hoogte van knooppunt 3 moeten we nog eens flink op de trappers staan. Putberg een mooi deel van het traject geeft zich niet gemakkelijk gewonnen. In Asbeek laten we knooppunt 3 achter ons en fietsen verder over knooppunt 2 naar knooppunt 50.

De Hopperoute loopt hier parallel aan de Gentsesteenweg. Aan de overkant hebben we een prachtig zicht op het glooiend landschap waar Asbeek is in ingebed.
Juist voor we de Gentsesteenweg( inmiddels Brusselbaan genoemd) oversteken fietsen we voorbij knooppunt 50. Nu gaat het naar knooppunt 46 dat meteen het einde van deze mooie tocht is.

Wij hebben nog een 3-tal km tot thuis voor de boeg alvorens we de riem kunnen afleggen.

De Hopperoute is een vrij jonge tocht. Zij heeft alles in zich om een klassieker te worden:

  • Het mooiste van de streek ten westen van Aalst wordt gecombineerd met het pittige van het land van Asse.
  • Het parcours varieert tussen vlak en glooiend, wie ietwat fietst kan deze route fietsen.
  • 32 km is voor velen gemakkelijk te doen.
  • Het onverhard zijn grindbanen en zouden toch redelijk moeten weerstaan aan regen (meteen het grootste minpunt)

Ik geef deze tocht een 9 op 10 en zal ze zeker nog enkele keren fietsen.

Enkele interessante links:

Toerisme Vlaams-Brabant:

Voor meer informatie over de hopperoute en het bestellen van de brochure en een schat aan toeristische informatie over onze provincie.

Toerisme Oost-Vlaanderen:

Ook hier kan er een brochure besteld worden , hier krijgt de route de naam Hoppetocht .

Wie voor het knooppuntennetwerk valt vindt bij Tour de Frans (de king of knooppunten) een fantastisch aanbod:

Tour de Frans

Iemand die de streek tussen Aalst en Dendermonde door en door kent is:

Dj!no

Sinds een tijdje volg ik de perikelen van de familie De Coninck op hun blog:

Fietsen met de Familie de Koning

0

Open Atelier 2010 Affligem deel II

Zondag 15 augustus 2010

Gisteren hebben we voor de eerste keer kennis gemaakt met Open Atelier 2010 Affligem. Een voltreffer, kunst allerhande en fijne ontmoetingen met zowel kunstenaars als andere bezoekers. Vandaag breien we er graag een vervolg aan, al hebben we alleen de voormiddag. Dus snel op pad.

Rap gaan we langs in het centrum Bellekouter om een overzicht van de verschillende tentoonstellingen te krijgen.

Toch is het al 12u als we bij Jan Jacob en Tineke Van Daele in de Langestraat binnenstappen.

Tineke en Jan stellen als koppel hun werk samen voor. Na een goede babbel met Jan genieten we van de pareltjes die hier en in de tuin tentoongesteld worden.

Eerst een overzicht van Jan’s werk…

…en hier een kijk op Tinnekes kunnen.

Vandaar gaat het naar Guido Moens. Guido’s favoriete en zowat enigste onderwerp is de man. Op een controversiële wijze gaat hij met dit gegeven om.  Duidelijk is dat Guido Moens een HEILIGE afkeer heeft van schijnHEILIGHEID. Verder is de man bijzonder begaafd en schuwt niet om naar nieuwe technieken te evolueren. Zeer speciaal!!!

Na het omstredene stevenen we af op ons laatste atelier. Bij een rustige Pierre Van den Bossche, een leerling aan de academie van Beeldende kunsten in Aalst, maken we kennis met een alweer uitzonderlijk oeuvre. Pierre werkt heel afgelijnd met 2 grote kenmerken. Een streven naar perfectionisme komt in uiting bij de vorm als de gebruikte techniek. Bij Pierre is het werk af. Anderzijds verrast hij door een zeer brede inspiratie.

Pierre Van den Bossche is noodgedwongen onze laatste kunstenaar van dit Open Atelier 2010. Met spijt rijden we terug naar huis, maar toch tevreden over wat we deze 2 dagen hebben meegemaakt. Wat leeft er aan talent in Affligem, het is onvoorstelbaar. We hopen in 2012 weer op het appèl te zijn.

1

Blog op WordPress.com.

Omhoog ↑

%d bloggers liken dit: