13 jaar geleden waren we al in de Pedemolen en maakte Veerle mijn echtgenote dit filmpje.
De Pedemolenwandeling is een bewegwijzerde wandeltocht die start en eindigt aan de Pedemolen in De wikipedia (deelgemeente van Schepdaal). Deze watermolen was al in gebruik tijdens de veertiende eeuw om graan te malen.
Even volgen we de bovenloop van de Pedebeek Via klein kasjkes (buurtwegen), veld- en boswegen verkennen wij de streek hier.
Na de dorpskern van Schepdaal stappen we door een zeer mooi natuurgebied.
Dan steken we de Varenbergbeek en de Molenbeek over om zo langs de spaarvijvers opnieuw de Pedemolen te bereiken.
De Pedemolenwandeling is een mooie, afwisselende wandeltocht. Velden, bosjes, buitenwijken en al eens een dorpcentrum wisselen elkaar af en zorgen ervoor dat het steeds leuk wandelen is.
13 jaar geleden maakte ik dit oversicht van ons bezoek aan de watermolen van Pede.
Een overzicht:
Enkele links:
Een mooi filmpje over de werking van de Pedemolen.
Op een zomerse dag zakken we weer af naar Zeeland. Deze keer hebben we een wandeltocht gepland in het uitzonderlijk natuurgebied “de Waterdunen”. De Waterdunen is een vrij jong natuurgebied. Het heeft de plaats ingenomen van een camping (Napoleonhoeve) en een groot akkerbouwgebied. De Waterdunen maakt ook deel uit van de Deltawerken die Zeeland bij stormvloed moet beschermen. Het is ook een getijden gebied met andere woorden het zoute zeewater loopt de Waterdunen binnen bij vloed om het bij eb weer te verlaten. Zodoende wordt er een specifiek gebeid met zoutwaterplanten gecreëerd .
We starten onze tocht aan de groteparking Waterdunen. Aan de overkant zien we al de ingang van het Waterdunen natuurpark.
Al gauw worden we doordrongen door de rustige sfeer die in dit natuurpark overheerst.
We stappen verder door de waterdunen en lopen richting dijk en strand.
Hier besluiten we om de Waterdunen even te verlaten en om langs dijk en strand even door te steken naar Breskens.
Na dit intermezzo steken we weer de dijk over en zetten onze tocht door het Waterdunen natuurpark verder.
Wat dieper in het natuurgebied zijn er bruggen gebouwd die ons naar de verschillende schorren en bijbehorende kijkhutten brengt, zonder dat we daar natte voeten aan overhouden.
Langzaam maar zeker brengt de tocht ons terug naar het beginpunt.
De Waterdunen zijn door zijn opzet, kijkhutten en mooie bruggen die de verschillende eilandjes tussen de schorren verbinden, uniek in zijn soort. Wij hebben er dan ook zeer van genoten. Daar wij graag op het strand lopen hebben wij deze wandeling uitgebreid naar Breskens. Wij kenden Breskens van de vele fietstochten waar we de overzetboot naar Vlissingen namen. Het was een leuk weerzien. Deze wandeling kan ik zeer aanraden. Wij hebben er sterk van genoten.
Oostende gelegen zowat in het midden van de Belgische kust is er ook zowat de hoofdstad van. Buiten strand en duinen heeft Oostende ook enkele mooie parken die de moeite waard zijn om te bezoeken. Wij starten onze wandeltocht op de Spinoladijk.
Deze dijk laat zich goed wandelen. Wat opletten voor de vele fietsers is het enige dat de ontspanning stoort. Wij wandelen tot aan de grens met Bredene. Aldaar nemen we onze eerste stop in ’t Strandhuis.
Daarna keren we het strand en de Spinoladijk de rug toe en wandelen landinwaarts.
De wandeling is hier wat minder boeiend (buitenwijken van Bredene) en het is wachten op de oevers van de Spuikom opdat de tocht wat aantrekkelijker wordt. Maar na de Spuikom wordt he zo mogelijk nog erger of beter gezegd saaier. We betreden de industrieterreinen die onvermijdelijk langs een (weliswaar kleinere) aanvoerhaven liggen.
Het balanceert tussen een zoektocht naar de schaars gezaaide bordjes met knooppunten en het opletten voor de zware vrachtwagens en bussen van de lijn. We missen zo de doortocht door het Maria Hendrikapark en de watertoren die daar zijn stek heeft. Ook de dijkwandeling langs het groot strand gaat zo de mist in.
We pikken opnieuw in waar de tocht naar de overzetboot gaat die ons terug naar het beginpunt op de Spinoladijk brengt.
Wij wandelen nog even door over de Westdam die, samen met de Oostdam, de haven van Oostende beschut.
De te volgen knooppunten :
Daarna slopen we door naar Fort Napoleon om er iets te drinken en wat te eten alvorens terug naar huis te rijden. Door omstandigheden was deze tocht wat een teleurstelling. Maar mochten we de doortocht door het Maria Hendrikapark en de dijkwandeling langs het groot stand niet gemist hebben was het misschien een ander verhaal geweest.
De te volgen knooppunten: 61 – 60 – 59 – 62 – 63 – 65 – 64 – 61 (tussen 63 en 65 liep het voor ons mis)
Wat zoekwerk leerde ons dat het om de Sankt-Pankraz kapel ging die op de gelijknamige Sankt-Pankrazberg ligt.
We konden aan de verleiding niet weerstaan en reden naar Fügen om aldaar de wandeling naar de mooie Sankt-Pankraz kapel aan te vatten.
Na een tijdje wandelen door het Zillertal beginnen we aan de steil klim naar de Sankt-Pankraz kapel. We rusten even uit en geniet van het mooie, weidse berglandschap.
Wat later vervatten we onze tocht om in Uderns de Inn over te steken richting Helfenstein.
Vandaar stappen we door naar Hart im Zillertal.
Na dit mooi, pittoresk dorpje keren we terug naar Fügen. Aldaar nemen we nog even de tijd om een lekker Tiroler-bier te drinken en na te geniet van de alweer mooie wandeling in het Zillertal.
We verkenne het mooie, pittoreske centrum van Schwalz.
Daarna richten we onze schreden naar Burg Freundsberg. Deze burcht/Donjon torent boven het zilverstadje Schwaz uit en heeft een haast mythische aantrekkingskracht. Na een stevige klim door de buitenwijken van Schwaz bereiken we de hoge grote Donjon geflankeerd door de witte burchtkapel.
We drinken even iets in het “Gasthous” een aanrader vanwege het mooie uitzicht en de zeer vriendelijke bediening.
Daarna wandelen we verder en dalen de Freundsberg af langs de boskant. Na een tijdje bereiken we opnieuw de buitenwijken van Schwaz.
We volgen even de loop van de Inn om daarna opnieuw het pittoreske centrum aan te doen. Schwaz is een leuke stad gelegen in het mooie Tirol. Wij hadden er een geweldige dag.
Voor deze wandeling vertrekken we van de kerk St. Johannes Baptista. Daar laten we de wagen en stappen richting Kaltenbach.
Algauw bereiken we Kaltenbach.
Eventjes slenteren we door het centrum van dit mooi, rustig stadje (begin juni toch).
Daarna begint het stevige werk als we de aanwijzingen naar de “rundweg Dürbach volgen. Stijl omhoog en dan verder langs op- en aflopende bospaden. Meteen worden we beloond met mooie panoramas en andere vergezichten.
Dus stappen we maar door langs Zillertal-fiets(en wandel)pad. Opnieuw doen we Kaltenbach aan.
Nu stoppen we voor een stevig pint Weizenbier te drinken.
Dit geeft ons de moed om opnieuw voort te wandelen op het Zillertal-pad. Dit brengt ons snel terug in Ried am Zillertal. Meteen het einde van een stevige bergwandeling. Met veel voldoening rijden we terug naar ons vakantieverblijf en kijken uit naar onze volgende wandeling.
We verlaten even voor het kerkplein van Ried-im-Zillertal het centrum van dit lieflijk, quasi authentiek Tirol-dorpje.
We volgen een veldweg die ons langs de “Golfclub Uderns-Zillertal” brengt.
Daarna wandelen we door het centrum van Uderns, ook een Tiroler-dorpje dat de tand van het toerisme enigszins heeft doorstaan. We stoppen er voor een drankje en knabbel . We verkijken ons ook op het leven op het land zo typisch voor deze bergstreek. Daarna wandelen we terug via de “Zillertal-radweg” naar Ried im Zillertal.
Dit fiets- wandelpad brengt ons terug langs de boorden van de Ziller. Zoals bijna alle bergrivieren is de stromming er zeer sterk. Watersport is er dan ook totaal afwezig.
Eens terug in Ried im Zillertal wacht er ons nog een stevige klim naar ons “Gasthoff”. We komen wat vermoeid aan (eerste bergtocht) maar zeer tevreden over deze mooie belevenis.
Eventjes langs de dijk van het toeristische Wissant en daarna langs het strand naar Cap-Gris-Nez.
Alvorens we deze bereiken moeten we nog eventjes over rotsen, slikken en andere schorren.
Daarna beklimmen we Cap-Gris-Nez en keren terug langs het duinen-natuurgebied.
Een mooie wandeling met fijne vergezichten.
Daarna kan er op de dijk of in het pittoreske centrum van Wissant iets gedronken worden eventueel samen met een lekker gerecht. Wijzelf kiesen ook voor deze optie. Tijdens het knabbelen en drinken door kaarten we na over deze fijne wandeling in het mooie Noord-Franse natuurgebied.
Het provinciaal domein “De Gavers” in Geraardsbergen is ons al lang bekend. Het is een mooi domein met vele activiteiten. We kuierden al vele keren langs de boorden van de Gavers. Toen we hoorden van een wandeling die de Gavers en de Nuchten aandeed waren we direct gewonnen.
