Op verplaatsing…De Hulsterlooroute (In en rond Hulst)

Maandag 30 april 2012

Het is al van 6 april geleden dat we nog eens de fietsen uithaalden om een tocht te maken. Maar waar we toen dachten dat de lente begonnen was, bleek al snel dat april niet dat was voor de fietsliefhebber. Tja… Maar tijdens het verlengd weekend van 1 mei worden er toch enkele opklaringen voorspeld. Maandag zou zo wat de betere dag moeten worden. Hulst ligt op zo’n 50km van Erembodegem. Een afstand die vlot overbrugbaar is en meteen is het een uitgelezen kans om de nieuw aangekochte fietsdrager uit te testen.

Maandag 30 april 2012 is ook Koninginnedag. Op deze feestdag vinden we vrij vlot een parkeerplaats juist buiten het stadscentrum. Op een wip zijn de fietsen losgemaakt van de fietsdrager en zijn we op weg naar de stadswallen van Hulst en meteen snijden we de Hulsterloo-route aan.

Langs de Gense poort gaat het …

…door het drukke stadscentrum, ondermeer langs de indrukwekkende “Heilige Willibrordusbasiliek“…

Opnieuw naar de stadswallen. Via de dubbele poort verlaten we het centrum. We werpen nog een blik (figuurlijk) op de stadsmolen en de basiliek en peddelen voort.

Langs de stadswallen zijn er verschillende grasvelden aangelegd. Hier en daar frist een kunstwerk deze groene zone op.

Nog even door de buitenwijken, waarna we kennismaken met de Zeelandse polders.

Ondanks het mindere aprilweer zijn de boeren hier al duchtig aan de slag geweest. Getuige deze chocoladerepen zwanger van piepers en andere patatten.

Ook vandaag op koninginnedag zijn er veel landbouwers aan de slag.

Onze tocht slingert zich voort langs dijken (hier de langedamsedijk) en door polders naar Graauw. Voor de oplettende surfer dit is geen tikfout.

De dijken worden hier steevast bevolkt door schapen. Zij houden het gras kort en op dit moment van het jaar zorgen al die lammetjes voor schattige beelden.

Deze boer zijn taak zit erop en hij kan gaan aanschuiven aan de feestdis.

De dijken worden veelal omzoomd door prachtige bomenrijen. Het frisse lentegroen stemt ons blij en met het sprankeltje zon dat er af en toe door de wolken priemt is het aangenaam fietsen.

Graauw verschijnt dan ook vlug in beeld.

Snel zijn we dit lieflijk dorpje door. Ook hier aan wol geen gebrek.

Onze route blijft zich naast de dijken nestelen.

Na Graauwe gaat het naar “Nieuw-Namen” en Kieldrecht. Voor we de beerweg opdraaien merken we dit kapelletje op.

De stenen beer een sluis die de afwatering van de polders hier moet mogelijk maken.

Vanop de dijk hebben we dit mooi zicht op de Vlaamse kreek. We besluiten om even te stoppen en onze broodtrommel boven te halen.

Blijkbaar wordt deze beproefde methode van vogels te verjagen nog steeds toegepast. Iets voor Tante Kaat?

Langs de weg dit bord met het wedervaren van de beer Bruun . Hulst en de streek rondom zijn zowat het centrum van al wat met het Reynaert de vos-epos te maken heeft.

Even voor Nieuw-Namen verschijnen de 2 koeltorens van de kerncentrale in Doel aan de horizon. Stilletjes hopend dat ze goed genoeg beveiligd zijn fietsen we verder.

Wat verder aan diezelfde horizon maakt Nieuw-Namen zijn opwachting.

Wat eerst op een monumentaal kunstwerk lijkt, weggelopen uit beaufort04, blijkt bij nader toezien een luchtwacht-toren te zijn. Stammend uit de de tijd van de koude-oorlog.

Nieuw-Namen wordt doorgesneden door de Belgisch-Nederlandse grens. Bij het oversteken van deze grens bevinden we ons meteen in Kieldrecht. Het marktplein ligt in de schaduw van de Sint-Michielskerk.

Opnieuw wordt deze fietstocht opgefleurd met de passage langs een mooie kreek (de Geul).

Iets minder fleurig deze haveninstallaties aan de inmiddels bekende horizon.

Maar niet getreurd een boogscheut verder maakt dit schouwspel ons opnieuw vrolijk.

In Meerdonck knijpen we remmen dicht om de Sint-Corneliuskerk te kieken.

Enkele honderden meters verder herhalen we de remknijperij om dit Sint-Corneliuskapeleken te vereeuwigen.

De route keert terug naar de dijken met bijbehorende grasmaaiers en populieren.

Plotseling deze gele strepen in een door groen overheerst landschap. Blijken gele tulpen te zijn.

Geleidelijk richt onze tocht zich terug Nederland-waarts. Op een wegsplitsing dit gedicht. Ik kiek het in de hoop dat deze prent het cultureel niveau van mijn blog wat omhoog krikt.

Volgende verschijning aan de horizon deze watertoren. Zo te zien nog gevrijwaard van GSM-masten allerhande. Het gaat nu snel naar De Klinge en Clinge. Siamees tweelingsdorp van elkaar gescheiden door de landsgrens.

Onze-Lieve-Vrouw-Hemelvaartkerk in De Klinge.

In De Klinge merken we deze ietwat eigenaardige, maar wel best leuke wegwijzer op. Mag niet aan ons kodaksken ontsnappen.

Nu snijdt de Hulsterlooroute misschien wel het mooiste gedeelte van haar parcours aan.

Het mag dan wel niet teveel geregend hebben. Alhoewel de laatste weken? We fietsen nu een flink stuk door waterwinningsgebied.

Geen paarden in dit verslag? Dient snel verholpen!

Het blijk misschien niet meteen uit mijn relaas, maar Koninginnedag wordt hier flink gevierd. Veel tuintjes zijn versierd met oranje ballonnetjes, vaantjes en ander versierselen. Menige Nederlander is uitgedost in het oranje. Verder zijn er activiteiten allerhande.

Ondertussen staan we weer voor de vesten van Hulst wat meteen het einde van deze leuke fietstocht inluidt.

Nog even langs dit leuk standbeeld “Boze soldaten” door Gerard Brouwer. Wat verder staat ons A-ken. Snel staan de fietsen achter op de fietsdrager.

In een tot taverne omgebouwd stationneke gaan we nog iets drinken en wat nakaarten overdeze tocht. De hulsterlooroute zoekt steeds verkeersluwe banen op. Het fietsen langs dijken en door polders heeft wel iets maar is toch wat minder begeesterend dan tochten in een glooiend landschap. +/- 37 km is een afstand die zowat iedereen aankan zeker op dit vlak parcours. 8,5/10 is mijn verdikt. Dus zeker een aanrader.

Enkele interessante links:

Bij Routeyou vond ik tegen betaling de gps-track.

Op de site van VVV Zeeland vind je veel informatie over de provincie waaronder fietstochten.

Op de site van toerisme Oost-Vlaanderen kan je een mooie brochure bestellen. Met veel weetjes!!!

Als je naar een gezellige fietsblog, van een familie hier uit Zeeland, wil surfen klik dan op Familie de Koning

Dan refereer ik nog graag eens naar enkele sites waar ik een boontje voor heb:

Wie voor het knooppuntennetwerk valt vindt bij Tour de Frans (de king of knooppunten) een fantastisch aanbod.

Een streekgenoot op wiens site ik een beetje jaloers ben: Dj!no.

02/05/2012 2

De Schiptrekkersroute revisited

Maandag 12 maart 2012

Het lijkt als een voorbereiding op het wielerseizoen. Tegen dat het echt mooi wordt willen we klaar zijn. De stijfheid uit onze knieën, de spieren gesterkt en de uithouding fiks verhoogd. Om dit alles te bekomen fietsen we kortere tochtjes van om en bij de 30km. En dan komt de schiptrekkersroute om de hoek kijken. Deze tocht is ideaal, 30km lang en licht glooiend, meer moet dat (nog) niet zijn

In Teralfene krijgen we weer een prachtig tafereel voorgeschoteld. Voor de eerste keer merken we er dit hagelwit exemplaar.

Het kriebelt blijkbaar niet alleen bij ons. Het wordt stilletjes aan gezellig druk op het jaagpad langs de Dender.

Ter hoogte van Denderleeuw steken we via de fiets-wandelbrug de Dender over.

Deze brug is dan weer meer geschikt voor treinen.

In Denderleeuw modderen we wat aan. Het is de eerste keer dat we door de aanwijsborden te volgen in Denderleeuw terecht komen. Dient er hier een plaatselijke ronde afgelegd zoals voorheen in Teralfene? Joost mag het weten maar wij fietsen dan maar verder richting Liedekerke.

Aldaar fietsen we weer het jaagpad op. Op de achtergrond de Sint-Niklaaskerk van Liedekerke.

In Okegem verlaten we definitief de oever van de Dender.

Nu nestelt de schiptrekkersroute zich naast de spoorweg.

Hier wordt duidelijk met volle teugen genoten!

We steken de Aalsterse steenweg over en de eerste hellingen brengen ons een mooi zicht op de velden.

Deze zonnebloemen hebben het hoofd laten hangen na de winter. Was dit een proefproject of zo… maar blijkbaar is er hier niet geoogst.

Dit is voorjaar, het eerste jong leven maakt zijn opwachting.

Van hieruit een mooi zicht op de skyline van Denderhoutem. Meer en meer zie je in deze dorpjes de bouw van middelhoge appartementsgebouwen. Moeten zij de stadsvlucht opvangen? Verliezen zo deze plattelandsdorpjes stilletjes aan hun karakter?

De dorpskern van Iddergem bulkt nog steeds van karakter.

Dasha een foxterriërteefje is op stap met haar baasje. Voor een foxterriër is zij nog vrij kalm.

In de verte een vrij typische watertoren.

Door de velden van Iddergem slingert de schiptrekkersroute zich naar Welle.

Christo was here!!!

Het paard van Christus.

Deze twee exemplaren zijn dan wel niet Christus ‘vervoermiddel’ maar als ik de keus heb…

Nu gaat het vrij snel naar Welle.

En inderdaad enkele fikse trappen later staan we al onder de toren van Sint Pietersbandenkerk. Gek zeg heb nog maar sinds mijn vorig bericht over Sint-Pietersbanden gehoord en lap ze zijn er weer daar mee!

Ondergetekende in volle bewondering voor het plan van de wellemeersen.

Deze baan lijdt de Wellemeersen in maar wij slagen linksaf…

…langs dit pad…

Naar de tunnel onder de E40. We rijden Erembodegem binnen en na enkele tellen zijn we terug thuis. Toch een leuke fietstocht die schiptrekkersoute.

Enkele interessante links:

Op de toerisme-site van Oost-Vlaanderen vind je een schat aan informatie over fietsen en wandelen in onze provincie.

Voor het plannen van een fietstocht ga ik steevast bij volgende fietsliefhebbers langs:

Dj!no, zowat een buur, heeft een prachtig website met een immens aanbod.

Tour de Frans rijgt ook de knooppunten aan elkaar dat het een lieve lust is. Bij hem vind je een ongelooflijk aanbod.

Fietsen met de Familie de Koning is dan weer een leuke blog, alleen al voor de gezelligheid die deze blog uitstraalt surf je er heen. Dat je er verscheidene routebeschrijvingen vindt is leuk meegenomen.

16/03/2012 0

Pajotse panorama’s

Zaterdag 24 september 2011

Ik ga jullie mijn beklag over afgelopen zomer besparen. Neen, dan steek ik liever de loftrompet af over de start van het nieuwe seizoen. Leve de herfst moge hij 2011 zegenen met vele mooie na-zomerkens. Ziezo dit moest mij van het hart. En ja hoor de afgelopen dagen zijn zonovergoten en dan gaan we op zoek naar een leuke fietstocht. Het is bij “toerisme Vlaams-Brabant” dat we de Pajotse panorama’s treffen. De streek die deze tocht doorkruist is ons welbekend. Zowel de Boerekrijgroute als de Valleitjesroute verkennen hier het pajottenland.

Daar ik s’morgens gewerkt heb hou ik eerst een siest in onze tuin. Het is dan ook al 15u als we langs onzen Dender aanzetten richting Liedekerke en knooppunt 10.

We zijn niet de enigen die van het mooie weer willen profiteren. Ook vele vissers hebben de Dender gekozen om hun geliefde hobby uit te oefenen. Ik meen totzelfs een visgeurtje te herkennen of is het al het vilbeluik van Denderleeuw dat zich laat ruiken.

In Okegem zijn de mannen van de burgerbescherming van Liedekerke van de partij. Die gaan wat oefenen met hun rubberboot.
Op de andere oever wachten deze wilde ganzen lijdzaam op het vertrek van de vissers, om ook hun duitje in de zak te doen om het visbestand binnen de perken te houden.
Inmiddels zijn knooppunten 10, 85 en 86 al achter de rug. De tocht wordt met het verlaten van de Denderoever meteen pittiger. Het eerste panorama wordt on voorgeschoteld, het is meteen smullen. Ninove met zijn Groene Koepel.
Aan de andere kant schittert de Sint-Gaugericuskerk van Pamel.

Wat verder drummen deze Brabantse boerepaarden om op de foto te kunnen. Dit streekproduct zal nog meerdere keren onze tocht opfleuren. Ik vind het prachtige beesten.
We kruisen wat later de Ninoofsesteenweg en trappen daarna flink door langs veldbanen en dorpsteegjes door een prachtige omgeving.

Het stijgt hier stevig, in Tomberg een gehucht van Roosdaal besloot men enkele decennia geleden, naar aanleiding van de toenmalige afkoeling van de aarde om een teleferique bij het Berchembos te installeren. Zo zou menig ski-fanaat hier afzakken om zijn ding te doen. Toen sloeg het klimaat om en naar het schijnt wordt er nu druk gediscussieerd over de plaats waar het toekomstige strand moet komen. Wordt vervolgd.
Carrière als skipiste gemist, maar morgen misschien Tomberg-bad.
We zetten onze tocht verder en ronden punt 89. Nu klimmen we door het Berchembos richting de Woestijn.
Opnieuw wordt ons klimwerk beloond met een mooi vergezicht.
Christo was here!!!
De Woestijnkapel, van hier gaat het terug neerwaarts.
Het tempo gaat flink de hoogte in, neerwaarts weet je wel. Knooppunt 60 ligt zo achter ons en het is pas iets voor punt 40 dat we even stoppen om dit kapelletje te kieken.
In deze kudde schapen krijgt het er eentje letterlijk op haar heupen.
Ook knooppunt 40 moet er aan geloven, wat verder torent de IJzeren man van Kester boven de bossen uit.
Ineens voelen we ons bespied.

Juist na knooppunt 14 en even voor het binnenrijden van Gooik dit dilemma.

In Gooik is het jaarmarkt, ik bespaar jullie de verschillende kraampjes met prullerij allerhande…

…maar deze sennenhond en zijn baasje wil ik jullie niet onthouden.
Deze prachtig onderhouden VW 1500 is de voorbode…
…van een rits mooi onderhouden old-timers zoals deze Mercedes-Benz (voorloper van ons A-ken).
Ook deze MG zou ik wel in mijn garage willen.
Wat verder staat deze messcherpe Lotus Esprit te blinken.
Na al dit moois murwen we ons uit de drukte en vervolgen onze fietstocht.
Mooie boerenpaarden in alle kleuren en maten. Wij fietsen verder naar knooppunt 15.
Het prachtige weer kan wel niet verhullen dat de herfst voor de deur staat. Stilaan komen de zachte herfstkleuren opzetten.
Na een hevige klim komen we voorbij het Krekelhof. In dit etablissement kan er bij een goede pint of glas wijn lekker gesmuld worden. De knooppunten volgen nu elkaar snel op punten 15 en 16 leiden ons naar Onze-Lieve-Vrouw Lombeek.

Op sommige momenten lijkt het meer lente dan herfst. Zoals in de bergenbroeckstraat waar we dit leuk tafereel kieken.
Deze 2 kalkoenen genieten van hetzelfde schouwspel.
Ook deze billeman deelt de weide, een mooi allegaartje.
Opnieuw tijd voor een panorama. Op de oude Geraardsbergse baan, bij het naderen van knooppunt 15.
Haast zomerse taferelen, wat hebben we ze toch gemist dit jaar.
Een resem porche speedsters (replicas?) razen ons voorbij.
Het fruit is quasi plukklaar, lijkt me een mooie oogst. Ondertussen fietsen we tussen knooppunt 15 en 16 het blijft goed vooruitgaan.
Tussendoor een kapelletje, dit exemplaar lijkt voorzien van een stevige, weliswaar groene, haardos. Schril contrast met de heilige maagd(replica?) binnenin.
Christo was here!!
Van zo’n rust word je zelf helemaal relax, het maakt fietsen zo bijzonder.
Ter hoogte van knooppunt 78 rijden we Eizeringen binnen. Het mooi gerestaureerde kasteel Neufcour.
De Sint-Ursulakerk, meteen ook een mooi panorama.
We kruisen opnieuw de Ninoofse steenweg en peddelen voorbij knooppunt 78. Inmiddels is het al 18u15 voorbij en langzaam zakt de zon kimwaarts.
Door wegenwerken en dorpskernvernieuwing dienen we in Strijtem even van de fiets, meteen een mooi moment om de Sint-Martinuskerk in gloed van de ondergaande zon te fotograferen.
Ook het koetshuis baad in de roze gloed.
Even buiten Strijtem ligt de kapel van de 7 beuken langs de route, het is niet meteen de mooiste kapel die ik ooit zag.
Ook Maria lijkt me niet zo gelukkig met haar situatie daar. Ze lijkt me wel een smeekbede te doen om uit de kapel weg te mogen.

Hoog boven de kapel geniet deze paraglider dan weer van een haast onbeperkte vrijheid en fantastische panorama’s.

Wij mogen dan weer genieten van dit mooi vergezicht op Borgt-Lombeek.

Bijna 19u loopt de Pajotse Panorama’s-tocht op zijn einde. We overwinnen nog een flinke klim, wat Veerle duidelijk blij maakt. Het is op een boogscheut van knooppunt 64. Op naar 10.
Nog even langs kasjkens en enkele dorpswegen tot knooppunt 10.
Knooppunt 10 is meteen het einde van de Pajotse panorama’s. Wij dienen nog een 10-tal kilometers terug. De meeste daarvan liggen langs de Dender.
De Sint-Amanduskerk ook badend in het late zonlicht.
Gedreven door het late uur houden we een stevig tempo aan. Maar als we in de Wellemeersen de Galloway runderen zien grazen stoppen we toch even om ze te kieken. Meteen zijn we terug in Erembodegem.

De Pajotse panorama’s is voor mij de mooiste fietstocht in de streek van Liedekerke, Roosdaal, Gooik en omliggende. Je vindt er het beste uit de Boerekrijgroute, Valleitjesroute en andere Groene koepels. Zeer pittig, maar met fantastische vergezichten als beloning, verdient deze route een 9.5/10 en kan ik ze iedere ietwat geoefende fietser aanbevelen. Voor ons was het prettig opnieuw aanknopen met lekker, stevig fietsen.

Jullie hebben nog de knooppunten tegoed: kp 10 – kp 85 – kp 86 – kp 89 – kp 60 – kp 40 – kp 14 – kp 15 – kp 16 – kp 78 – kp 64 – kp 10

Enkele interessante links:

Om zelf je knooppuntentocht samen te stellen of de kaartgegevens naar GPS-formaat over te brengen (één van mijn favorieten) : Fietsnet

Bij toerisme Vlaams-Brabant ligt er ook een pak informatie te rapen.

Dan refereer ik nog graag eens naar enkele sites waar ik een boontje voor heb:

Wie voor het knooppuntennetwerk valt vindt bij Tour de Frans (de king of knooppunten) een fantastisch aanbod.

Een streekgenoot op wiens site ik een beetje jaloers ben: Dj!no

Sinds een tijdje volg ik de perikelen van de familie De Coninck op hun blog: Fietsen met de Familie de Koning

01/10/2011 0

Op verplaatsing…de Doornpanneroute (Nieuwpoort-Veurne-De Panne-Koksijde)

Dinsdag 16 augustus 2011

Wat een zomer? Het lijkt maar niet te lukken bakken regen wordt er over ons landje uitgestort en als er al eens wat beterschap is duurt dit een dag of twee waarna de hemelsluizen opnieuw volop open gaan. Dit alles om te zeggen dat er nog niet veel gefietst werd de laatste weken. Maar voor het weekend van 15 augustus wordt er beterschap beloofd. Nu beter… maandag 15 augustus is de enige dag die het predicaat zomerdag mag opeisen zaterdag en zondag was meer willen dan kunnen. Veerle en ik wachten echter tot dinsdag om nog eens een fietstocht aan de kust te plegen. Mijn oog valt bij Tour de Frans op de Doornpanneroute. Als ik bij Djino dan nog een lovende beschrijving en een kwotering van 8 vind ligt ons besluit vast.

Juist op de middag 12u rijden we de parking voor het Albert I- monument op. We halen onze fietsen uit ons A-ken. Ja we hebben ons oud A-ken ingeruild voor een nieuw exemplaar en in afwachting van de installatie van een trekhaak gaan onze giant’s in de koffer. Deze is wel wat groter dan bij ons vroeger A-ken.

Langs de IJzer staan deze huizen en graanmolen in de zo typische lichtbruine baksteen uit de streek.

Ook oorlogsmonumenten zijn eigen aan de streek.
Met dit mooi kunstwerk wordt het waterpeil geregeld. Vandaag volstaat 1 opgetrokken schotbalk. Wij fietsen verder.
Eens voorbij de ganzenpoot gaat het richting kanaal Nieuwpoort-Veurne.

Ter hoogte van knooppunt 7 fietsen we voorbij de oude spoorwegbedding Frontzate. We fietsten er al eens naar Diksmuide.
Maar nu blijven we op het jaagpad langs het kanaal Nieuwpoort-Veurne dit deel wordt ook de schapewegel genoemd.

In Wulpen ter hoogte van de Florizoonebrug zien we aan de overkant het fietscafe “Wielrijdersrust het dorstige hart“. Tijdens onze beaufort-saga in 2009 fietsten wij hier al eens.
Veurne doemt op aan de horizon.
Dichterbij trekt een polderhoeve onze aandacht.
Ondertussen verschijnen er dreigende wolken ten tonele.
Maar het doet geen afbreuk aan dit prachtig patrimonium.
Waar je ook kijkt zie je prachtige gebouwen.
Er zijn er hier nog die hun ogen niet uitgekeken krijgen.

Nog in Veurne kiek ik op een klein kerkhofje, juist buiten het centrum, dit soldatengraf.
Stilaan ebt de dreiging van een fikse bui weg en Na het mooie Veurne duiken we de polders in.
Het Klokhof een vrij grote boerderij.
Aan den einder kondigt zich onze volgende halte aan.

Adinkerke gekend voor het Plopsaland (het vroegere melipark) heeft ook zijn soldatenkerkhof.
Van Adinkerke gaat het nu door het Calmeynbos naar De Panne. Een jonge enthousiasteling tracht Veerle bij te benen.
Met het bereiken van de Sint-Pieterskerk zetten we meteen ook wiel in De Panne.
Achter de “houtsaegerduinen” (moderne schrijfwijze) duikt een villawijk op zoals we ze hier nog zien.We draaien van de Nieuwpoortlaan weg en rijden de villawijk binnen. Deze modernistische villa moet op de foto. “Le Carbet”of “de Scheepswerf” is de naam van deze speciale woonst. Architect Marcel Leborgne.
We zigzaggen verder door deze villawijken. Aan het museum “Paul Delvaux” stoppen we om onder een terrasje van de terugkerende opklaringen(en van een blonde Leffe) te genieten.
We zwalpen zodoende (het zwalpen wordt veroorzaakt door het volgen van de knooppuntbordjes en niet door de blonde Leffe) naar Koksijde. Het mooi gerenoveerde Ten Duinenmuseum is een absolute aanrader zeker onder de huidige weersomstandigheden.

Op een boogscheut verder de Onze-Lieve-Vrouw-ter-duinenkerk. Altijd gedacht dat dit een basiliek was, tja…
Nu terzake: we fietsen door het beschermd duinengebied naar waar deze fietstocht wordt genoemd. De doornpanne, bij goed weer heeft het iets zuiderlijks iets Provençaals.
Ondanks de naam moeten we op zeker moment het mooie doornpanne verlaten. We richten het voorwiel richting Oost-Duinkerke. Ook hier een kerk die voor basiliek had kunnen doorgaan de Sint-Niklaaskerk.
Achter de duinen in de eerste polders dit scoutskamp. Hopelijk krijgen ze nog wat mooie dagen.
Bij het oprijden van de Polderstraat stopt het laveren door smalle straatjes. Nu gaat het flink rechtdoor, langs het Hannecart-bos naar Nieuwpoort.
Ja rechtdoor dat gaat snel, op een ik en een gij zijn we in Nieuwpoort aan de IJzermonding.
In de jachthaven vinden we ook een oude bekende op onze weg. Dit kunstwerk maakte deel uit van Beaufort03 zie onze saga.
Nieuw echter is dit vastgoedproject. In een stijl die aan de zuiderse staten van de USA doen denken zijn deze appartementsgebouwen opgetrokken. Zeer speciaal!!!
We verlaten het mooie fietspad naast de IJzer (mogelijks het mooiste pad aan de kust). Meteen trekt een speciaal gebouw onze aandacht.
Achter de vissershaven, ik mis hier wat de glamour van het vastgoedproject, fietsen we naar de zeemijn.
Na de zeemijn dit plein met fonteintjes (kaaiplein)die geregeld actief worden en fikse waterstraal omhoog spuiten. Tot groot jolijt van vele peuters die niet liever doen als er door lopen. De laatste jaren heeft Nieuwpoort zich op de kaart gezet als badstad. Talrijke kunstwerken staan her en der opgesteld. De promenade naast de IJzer kent in België zijn gelijke niet. Nee dit is helemaal niet meer het Nieuwpoort van uit mijn jeugd. Maar toch heeft het niet dat protserige zoals bij voorbeeld Knokke en blijft het toegankelijk voor iedereen. Leuk.
Nieuwpoort verloochend zijn roots niet.
Nu met de twee voeten weer op de pedalen. We naderen het Albert I-monument wat meteen het einde inluidt van deze tocht.
Het is nog maar kwart over vier in de namiddag. We besluiten nog eens naar het strand te trekken om er nog wat van de zon te genieten. Wel het was zeer leuk weer eens aan onze Belgische kust te zijn. De doornpanneroute is een leuke tocht, de bewegwijzering (knooppunten) laat geen enkele steek vallen. Sporadisch moet er een drukke verkeersweg gekruisd worden. Steeds is de baan goed berijdbaar en dit in alle seizoenen. 40km plat is door de meesten onder ons te doen. Dus deze route verdient een 8.5/10. Als je in de buurt bent dien je zeker deze tocht te fietsen
Jullie hebben nog de knooppunten tegoed: kp 9 – kp 8 – kp 7 – kp 6 – kp 5 – kp 68 – kp 2 – kp 1 – kp 65 – kp 66 – kp 82 – kp 67 – kp 8 – kp 9

Enkele interessante links:

Voor een korte beschrijving van deze route en een overzichtelijke kaart: Vlaanderen-Fietsland

Bij toerisme West-Vlaanderen ligt er ook een pak informatie te rapen.

Nog altijd over de kust deze site Westtoer

Dan refereer ik nog graag eens naar enkele sites waar ik een boontje voor heb:

Wie voor het knooppuntennetwerk valt vindt bij Tour de Frans (de king of knooppunten) een fantastisch aanbod.

Een streekgenoot op wiens site ik een beetje jaloers ben: Dj!no

Sinds een tijdje volg ik de perikelen van de familie De Coninck op hun blog: Fietsen met de Familie de Koning

21/08/2011 0

De Hopperoute (Affligem, Opwijk, Merchtem en Asse)

Zondag 20 maart 2011

Langzaam trekt Koning Winter zich terug en ruimt plaats voor de eerste lenteprikkels. Een reeks van mooie dagen begint zich aaneen te rijgen. Overdag klimmen de temperaturen naar zo’n 13 à 14°. Zondag fietsdag. Eerst moet ik nog een voormiddag gaan werken. Toch surf ik snel wat rond op zoek naar een leuke, niet te lange tocht in de streek. Op de site van Vlaams Brabant valt mijn oog op de Hopperoute. 34km lang dat maakt met zo’n 3km op naar de Abdij van Affligem (startpunt) en zo’n 3km terug maakt er zo’n 40km van. Prima tocht voor een zondagnamiddag.
Om 14u30 komen we bij de mooie abdij aan. We fietsen tot knooppunt 46 het startknooppunt van deze tocht. Vandaar gaat het naar punt 47.

Algauw stoppen we om de Sint-Rochuskapel te bezoeken. Hoogst uitzonderlijk is deze kapel open. Naar aanleiding van een wandeldag kan men deze kapel van binnen bewonderen en krijgen we ook woordje uitleg.
Aan de overkant bewonderen we het enigste Hoppeveld dat we op deze tocht gaan zien. Deze tocht ontleent dan ook haar naam aan een activiteit die al een tijdje uit de streek is verdwenen. Dit is een hoppeveld dat een tweetal jaar geleden is aangelegd om opnieuw met een oude traditie aan te knopen.

Voorbij knooppunt 47 gaat het naar 44 en Meldert.
Meldert een deelgemeente van Aalst heeft nog dat landelijke dat enkele kilometers verder al ver zoek is.

Gelukkig is het al een tijdje geleden dat het nog geregend heeft. Want nu wordt er een flink stuk onverhard voor de wielen geschoven.
Het levert ons deze vreemde ontmoeting op.
Ja wie deze blog geregeld volgt heeft weet van Veerles voorliefde voor ezels.
Op zo’n mooie dag gaan de paarden al eens van stal.

De velden worden klaargemaakt om geploegd en bemest te worden. Waarna er geplant of gezaaid kan worden.

Nog steeds op weg naar knooppunt 44 komen we in Baardegem aan. Dit dorpje heeft één van de mooiste kerkjes uit de streek.
De route slingert zich voort door Baardegem tot knooppunt 44 en “het Stationneke” op de Leirekesroute.
Aan het Stationneken draaien we de Leirekesroute op. De Leirekesroute moet ons naar knooppunt 45 en verderop knooppunt 50 brengen.
We verlaten Oost-Vlaanderen en fietsen langs vlakke velden over de oude spoorbaan Vlaams-Brabant binnen. In Opwijk wordt knooppunt bereikt en gaat het verder naar 5 (op een boogscheut) en knooppunt 6.
In Opwijk houden we even halt en wijken even van de route af. Een sanitaire stop brengt ons in een taverne op het dorpsplein alwaar we een “Leireken Amber” drinken. Daarna zoeken we de route terug op en langs “kasjkens” en buitenwijken fietsen we verder knooppunt 6-waarts.
Na de buitenwijken duiken we weer de velden in. De laatste jaren zijn de chocoladerepen een teken van een nakende lente.

Inmiddels hebben we knooppunt 6 al achter de rug. Knooppunt 20 is het volgend doel. Het brengt ons tot de dorpsgrenzen van Merchtem. Toch daar wordt knooppunt 19 het volgend richtpunt. We duiken het land van Asse in. Meteen wordt het wat pittiger.

In Mollem een pittoresk, Vlaams-Brabants dorp ruilen we knooppunt 19 in voor knooppunt 9.
Na Mollem krijgen we, op weg naar Asse, nog een flink stuk onverhard voorgeschoteld.
Ondanks het onverhard gaat het snel vooruit en Asse doemt al op aan den einder.

In Asse treffen we niet alleen knooppunt 9 maar ook de jaarlijks karnavalstoet. We wurmen ons door dit zot gedoe om toch verder te kunnen fietsen naar knooppunt 3.

Ter hoogte van knooppunt 3 moeten we nog eens flink op de trappers staan. Putberg een mooi deel van het traject geeft zich niet gemakkelijk gewonnen. In Asbeek laten we knooppunt 3 achter ons en fietsen verder over knooppunt 2 naar knooppunt 50.

De Hopperoute loopt hier parallel aan de Gentsesteenweg. Aan de overkant hebben we een prachtig zicht op het glooiend landschap waar Asbeek is in ingebed.
Juist voor we de Gentsesteenweg( inmiddels Brusselbaan genoemd) oversteken fietsen we voorbij knooppunt 50. Nu gaat het naar knooppunt 46 dat meteen het einde van deze mooie tocht is.

Wij hebben nog een 3-tal km tot thuis voor de boeg alvorens we de riem kunnen afleggen.

De Hopperoute is een vrij jonge tocht. Zij heeft alles in zich om een klassieker te worden:

Het mooiste van de streek ten westen van Aalst wordt gecombineerd met het pittige van het land van Asse.
Het parcours varieert tussen vlak en glooiend, wie ietwat fietst kan deze route fietsen.
32 km is voor velen gemakkelijk te doen.
Het onverhard zijn grindbanen en zouden toch redelijk moeten weerstaan aan regen (meteen het grootste minpunt)

Ik geef deze tocht een 9 op 10 en zal ze zeker nog enkele keren fietsen.

Enkele interessante links:

Toerisme Vlaams-Brabant:

Voor meer informatie over de hopperoute en het bestellen van de brochure en een schat aan toeristische informatie over onze provincie.

Toerisme Oost-Vlaanderen:

Ook hier kan er een brochure besteld worden , hier krijgt de route de naam Hoppetocht .

Wie voor het knooppuntennetwerk valt vindt bij Tour de Frans (de king of knooppunten) een fantastisch aanbod:

Tour de Frans

Iemand die de streek tussen Aalst en Dendermonde door en door kent is:

Dj!no

Sinds een tijdje volg ik de perikelen van de familie De Coninck op hun blog:

Fietsen met de Familie de Koning

27/03/2011 0

Op verplaatsing…de Valkenisseroute (Walcheren)

Zaterdag 21 augustus 2010

Gisteren hebben we Rammekensroute gefietst, we hebben er zo van genoten dat we vandaag besluiten er een schepje bij te doen.

Inderdaad het is zo’n 20u45, maar in tegenstelling zoals altijd begin ik nu met het einde van onze tocht. Meteen dus de beoordeling. De Valkenisseroute zelf scoort hoog, veel fietspaden, verkeersluwe wegen en vooral veel kust. Ik twijfel tussen een 8,5 en 9. Nu laat ons het op het laatste houden. Maar wie zoals wij uit Cadzand vertrekt en in Breskens de overzetboot neemt naar Vlissingen krijgt een tocht van 11/10 voorgeschoteld. Met andere worden elke fietser, die zichzelf een plezier wil doen, dient eens met al die andere fietsliefhebbers de boot naar Vlissingen te nemen.

Zo’n uur en half geleden waren we nog in Vlissingen waar we de Valkenisseroute beëindigden en met stevige vaart richting die overzetboot snelden. Juist op tijd om hem te zien vertrekken en te horen dat de volgende pas vertrok om 20u05. Deze tijd hebben we gezellig doorgebracht keuvelend met fiets-adepten zoals wij.

Iets eerder kruiste deze plaatselijke bewoonster ons pad. Zo wel haar uitdossing als haar rijwiel trokken onze aandacht.

Daarvoor doorkruisten we de velden tussen Koudekerke en Lammerenburg. Ook hier is oogsten de opdracht.

Dit maisdoolhof is het laatste van 3 opmerkelijke bezienswaardigheden die we op rij voorbijfietsten.

Een paar honderd meter eerder zagen we dit galloway-kalf lustig grazen.

En weer enkele honderden meters daarvoor hadden we een pauze, in wat ik een mengeling van kinderboerderij en camping zou durven noemen. Zelf zag ik dit snoezig kalfje liever bij z’n mama.

Voor het kalfje kregen deze knagers al onze aandacht, terwijl we genoten van een lekker met hoevemelk klaargemaakt ijsje.

Eerder zagen we tussen Aagtekerke en Grijpskerke veel activiteit op de velden. De oogst dient dringend binnengehaald. Er verschijnen alsmaar meer wolken.

De velden worden hier doorsneden door beken, kleine riviertjes en hier en daar een kreek.

Maar dan waren we de Aagtekerkse molen al voorbijgereden.

De dorpskerk van Aagtekerke ligt dan weer wat eerder op de route.

Maar eerst fietsten we voorbij deze leuke bank.

Wat eerder trok dit kunstwerk onze interesse.

Er zit een leuk stuk kustweg in de route. Na deze vuurtoren (Westkapelle laag) hadden we enkele kilometers met een stevige wind in de rug, wat ons vlot tot 30km/uur deed fietsen

Deze sherman-tank aandenken aan de 2de wereldoorlog luide het begin in van mooi stuk dijk. Prachtig zicht op het binnenland en de kust en zee.

Maar daarvoor laveerden we langs de dijk en door de duinen. Zicht op Westkapelle met Gotische kerktoren die bijklust als vuurtoren (Westkapelle hoog).

Het fietsen door duinen en duinbosjes begon al eerder.

Al van voor Zoutelande wat een zeer toeristisch dorpje is. Wij hadden daarbij nog de pech dat het braderie was.

De duinen gaan hier soms vrij hoog. Het is niet zo goed te zien op de foto, maar er is sprake van de Zeeuwse Riviera. Tja gisteren wel, maar vandaag zou het warmer en zonniger mogen zijn.

Ik kiekte deze toren vanop een terrasje waar we lekkere taart smulden met een bakkie koffie. Hier is het ons beginnen dagen. We fietsten de Valkenisseroute in tegengestelde richting. Ik heb me iets teveel op mijn GPS-track gebaseerd en heb verondersteld dat er enkele wegwijzers ontbraken. Om wie dit verslag wil gebruiken om zelf te route te fietsen, niet op een verkeerd been te zetten, heb ik dus maar besloten om met het einde te beginnen.

Toen waren we ons nog van niets bewust en genoten volop van dit mooi beeld.

Monument als aandenken aan het bombardement van de nolledijk aan het einde van de 2de wereldoorlog. Bedoeling was om Walcheren onder te laten lopen en het gemakkelijker te maken om de Duitsers te verdrijven.

Terwijl we naar het begin van de route (of wat we dachten dat het begin was) fietsten moeten we langs de haven.

De lucht wordt steeds dreigender.

Van op de overzet hadden we een prachtig zicht op de skyline van Vlissingen.

Na wat wachten zagen we de overzetboot aankomen.

We dienden even te wachten. Veerle nam dit tafereel uit Reynaert de Vos op de korrel. Op de achtergrond opstekende bewolking.

Wat een rijwiel vlak voor het binnenrijden van Breskens.

Toen waren er slechts enkele wolkjes en leek er niets aan de hand, samen met vele anderen genieten we van het prachtig fietspad.

Onder een openscheurende hemel trokken we in Cadzand op pad. Op weg naar Breskens en de overzetboot.

Enkele interessante links:

Ook de Leuke fietser reed en beschreef deze route

Op de site van VVV Zeeland vind je veel informatie over de provincie waaronder fietstochten.

Bij GPStracks vond ik de gps-track.

28/08/2010 0

Op verplaatsing…de Rammekensroute (Walcheren)

Vrijdag 20 augustus 2010

Afgelopen week kwakkelde het weer wat aan, regen en nog eens regen. Dit weekend hebben Veerle en ik extra vrij. Dit jaar zijn we nog niet naar de kust afgezakt, dat was vorig jaar wel anders met onze Beaufort03-reeks. Ooit reden we een deel van de Valkenisseroute. Op zoek naar wat meer informatie valt bij de Leuke fietser mijn oog op de Rammekensroute. Deze route krijgt van de Leuke fietser een 10 en een beschrijving vol met lof. We gaan vrij vroeg op pad met ons A-ken daar er werken zijn in Erpe-Mere en er steevast een grote file zich verzamelt voor de werken. Al met al valt het nog mee en het oponthoud is van korte duur. Toch genoeg om een paar vragen bij mij op te roepen. Er moeten nog al wat bomen wijken voor de geluidspanelen en wat me het meest verbaast is dat er nogal wat weiland behoed wordt voor geluidsoverlast???? Soit, eens Gent gaat het richting Terneuzen en de Westerschelde die we via een tunnel (Tol!!) kruisen. Rond 11u parkeren we ons juist buiten het stadscentrum van Middelburg.

Om het centrum te bereiken dienen we de pottenbakkerssingel over te fietsen en worden al direct beloond met een mooi stadsgezicht.

We fietsen verder en voor het prachtig stadhuis, met imposante toren, baden al wat terrasjes in een gulle zon.

Wijzelf vinden het een goed idee om een lekkere tas koffie met een punt appeltaart te nuttigen alvorens onze tocht verder te zetten. “De herberg” noemt de taverne (daar hebben ze niet lang naar moeten zoeken!) waar we dit voornemen waarmaken.

Er heerst een gezellige zomerse drukte, we fietsen nog even rond.

Het bloedmooie stadhuis van een andere kant.

Dit mooie gebouw, waar we even voor terugkeren, heet Kloveniersdoelen.

We moeten ons zelf vermannen en zoeken de fietsroute op die ons naar de ringvaart brengt.

Op een aftakking of zijkanaal zien we dit prieeltje.

Terwijl we het prieeltje kieken komt deze goedmoedige (gelukkig!!!) Mastino Napolitano aangewandeld. Deze kolos is nog maar een jaar oud (zijn baas was erbij we hebben geen jaarringen moeten tellen) en zal nog groeien. Dat beloofd!

Zoals aan onze eigenste Belgische (of Vlaamse “what’s in a name’)kust, duiken hier ook bunkers op in het landschap. Middelburg heeft zwaar te lijden gehad in de oorlog. Hevig gebombardeerd in 1940 door de Duitsers.

Op weg naar Vlissingen brengt een bladerdek beschutting voor de brandende zon.

Leuk, geen tuin maar wel een vijver. Wie graag groenten teelt is hier wel aan het verkeerde adres. Alhoewel nu de teelt op water opgang maakt!

Langzaam maar zeker verlaten we de velden en fietsen door de buitenwijken van Vlissingen. Ineens gaat het wat omhoog en staan we voor dit futuristisch beeld.

Mooie plek om even uit te rusten en de vele vrachtschepen, die het ruime sop kiezen, te bewonderen.

De Levensboom één van de vele kunstwerken die de dijk rijk is.

Nog ééntje, ondanks dat er weinig wind staat heeft deze roker problemen met het aansteken van zijn sigaret.

De gevangenentoren, nu in gebruik als restaurant. Gedaan met water en oud brood.

Vuurtoren? kleinschalig of doe-het-zelf model.

Standbeeld van Michiel de Ruyter, op de achtergrond het Arsenaal piraten- en pretpark .

Zicht op de Oranjemolen en de Westerschelde, twee vliegen in één klap.

Het belgisch loodswezen opereert ook in Nederlandse wateren, we zijn getuigen van hun wat onstuimige aankomst.

Tijd voor een bezoek aan de binnenstad, het beursgebouw komt als eerste aan de beurt.

Vandaar is het snel naar de Jacobskerk.

Deze wordt geflankeerd door drie drankhuisjes.

Dit schuin appartementsgebouw is heel apart en van vanaf de dijk van de Westerschelde goed te zien.

Langs de jachthaven gaat het terug naar de dijk.

Die van Breskens zijn gewaarschuwd!!!

Ze zijn er hier toch niet gerust in gezien de versterkingen…

Nu voert de Rammekensroute ons langs de vissershaven.

Om langs dit breed kanaal door Walcheren terug het achterland op te zoeken.

In Oost-Souburg verlaten we het kanaal met deze molen De Pere als beloning.

Mooie kerk in het gehucht Ritthem.

De voortuintjes zijn zeer verzorgd hier in de streek, er zitten pareltjes tussen.

Nee…geen voortuintje maar reuzenberenklauw.

Ook deze koeien genieten van het zalige zonnetje.

De route slingert zich verder, naar het Veerse meer, door en langs natuurgebieden.

Al een voorproefje op het Veerse meer.

Maar eerst fort Rammekens op het menu.

Binnenzicht, te bezoeken mits betaling.

Wij maken echter al snel ommekeer.

Op weg naar Arnemuiden moeten we door en langs een immense parking vol met voertuigen van het merk Ford. Daarna gaat het over de binnendijk langs deze reeks windturbines.

Dan weer naast grote appelboomgaarden.

Om uiteindelijk Arnemuiden binnen te rijden.

De dorpskerk met…

…dit visleursterken naast de ingang.

We stoppen om deze kleine kudde koeien gade te slaan.

Daarna is het maar enkele stevige pedaaltrappen tot het Veerse meer.

De grote kerk van Veere doemt op achter de dijk.

Aan het meer zelf is er, mede door het lekker weertje, veel te doen zowel voor groot als klein.

We rijden Veere binnen langs het sluizencomplex waar twee zeilboten onze aandacht trekken.

Zeilboot II.

Tegenover de grote kerk dit prieel.

Terrasjestijd. Veerle en ik hebben zin in een versnapering. We zetten ons aan het terras van ’t Waepen van Veere. Blijkt het tussen 17u en 18u juist het sluitingsuur van de keuken te zijn. Nu dat zullen we geweten hebben of juist niet. Geen kat neemt notie van ons en van enkele anderen, die met dezelfde bedoeling op dit leuk terras neerstrijken, ook niet. Als er dan uiteindelijk toch iemand het nodig vindt om ons te bedienen kan er niets besteld worden. Tot zelfs geen ijsje. We stellen ons tevreden met een koele kriek en beschouwen deze als aperitief op een avondmaaltijd in Middelburg. Het bedieningspersoneel was vrij jong maar dit pardonneert toch niet het lomp gedrag dat zij tentoon spreiden.

We laten dit niet teveel aan ons hart komen en genieten verder onder meer van taferelen zoals deze.

Ook hier een prachtige dorpskern maar door de smalle straatjes moeilijk vast te leggen. Torentje is van het gemeentehuis.

Door een gezellige drukte banen we ons een weg het dorpscentrum uit.

Nog even terugblikken op de imposante kerk.

Her en der staan er kraampjes met pompoenen en kalebassen. Liefhebbers van Haloween wees gerust het duurt niet lang meer.

Het goede weer blijft duren, zie deze geiten genieten!

Nu zijn we in een mum van tijd terug in Middelburg.

We fietsen langs de kaaien naar het centrum waar we op een leuk terrasje genieten van een deugddoende salade en een zalige zon en vooral van de glimlach waarmee we bediend worden. Verder keuvelen we nog wat na over deze tocht. In de Rammekensroute krijg je alles voorgeschoteld wat een fietsershart verlangt. Met Middelburg, Vlissingen, Veere en in iets mindere mate Arnemuiden krijg je mooie stadjes dan wel dorpjes voor de wielen geschoven. Dit alles wordt aan elkaar gebreid door fietspaden en verkeersluwe wegen. Op een enkele uitzondering na is de bewegwijzering OK. Niets verhindert dat we ons bij de score van de Leuke fietser scharen 10/10. Deze route moet je doen!!!!

Enkele interessante links:

Rammekensroute beschreven in tour de Frans

De versie van de Leuke fietser

Ook Fam. de Koning kon aan deze route niet weerstaan.

Bij GPStracks vond ik de gps-track.

Op de site van VVV Zeeland vind je veel informatie over de provincie waaronder fietstochten.

23/08/2010 0

Op verplaatsing… de Aspergeroute

Zaterdag 15 mei 2010

Half mei, de ijsheiligen laten zich goed voelen. Steekt de zon al eens door de wolken het blijft fris. Veerle en ik hebben een lang weekend, fietsen het moet er van komen. Zaterdag zo’n 13u als we ons A-ken parkeren op een mooi aangelegde parking in Weert vlakbij de taverne het Sas.

We verkiezen deze parking boven de parking van de Zilverreiger. We zijn niet de enigen die van hieruit een fietstocht aanvatten. Hier starten we de Aspergeroute. Zo’n 50 km vlak dat moeten we vlot aankunnen.

Onmiddellijk fietsen we langs de Schelde waar een prachtig zicht op Temse de toon zet.

We volgen nog een tijdje de oevers van deze machtige stroom.

Tussen de lentekleuren duikt er een frivool gebouw op.

Het paviljoen blijkt “de Notelaer” te zijn.

We blikken nog eens naar Steendorp aan den overkant en fietsen verder…

tot de hoofse dijkgravin.

Na dit beeld keren we van de schelde weg en over de notelaersdreef schodderen we naar Hingene.

Na een schilderachtige vijver rijden we het dorpscentrum binnen.

Er valt niet zo veel te beleven en een wijdse bocht later zijn we al in Eikevliet.

Eikevliet is een gehucht van Hingene.

Zelden groter contrast gezien dan deze erker met de blinde muur die hij siert.

Bij deze ijzergieter houden we schaft.

Waarna we verder richting Ruisbroek peddelen. Aldaar blijkt Christo navolging te kennen.

De Sint-Katharinakerk doet het duidelijk meer milieubewust en dient zich aan zonder verpakking.

Aan haar voet “de redder” niet zozeer van zieltjes maar meer van slachtoffers bij de overstromingsramp in 1976.

Wat verder nippen we even van de Rupel en zien aan den overkant de Sint-Jozefskerk van Hellegat.

Voor de torenhoge silo’s draaien we van Rupel weg.

Nu slingert de route zich langs de spoorweg en dit tot Puurs.

Soms wijken we even af om te genieten van…

…de omliggende natuurpracht zoals deze vijver.

…of deze schitterende reclame voor een kunstglasbedrijf.

…of deze mooie witte kapel.

…of van dit brutaal smoeltje.

Om na dit wat vervallen herenhuis opnieuw de spoorbedding te vervoegen.

Ook voor de heilige Bernarduskapel of de kapel van Coolhem verlaten we even de spoorweg. Vandaag is er de mogelijkheid in het achtergelegen domein aspergegerechten te eten. Toch we hebben nog niet zo lang geleden den innerlijken voldaan. Dus maar weer terug naar de spoorweg.

En dit tot Puurs. Wat voorbij de statige, grote Sint-Pieterskerk verlaten we definitief de spoorlijn.

Mooie modelmolen veel oog voor detail; kleine baksteentjes voor de sokkel en heuse miniatuur molensteen. Krijg er niet genoeg van.

Nog maar eens een kapel, ook deze route is er voldoende van voorzien.

Anders is het gesteld met de aspergevelden, op één hand te tellen. Ik ben dan ook zeer blij als ik er op één van een heuse aspergeboer aan het werk zie. Deze laat zich, op mijn vraag, gretig fotograferen.

Prachtige vijver gelegen tussen immense villa’s. Voorbode van het Lippelobos dat we aardig naderen.

Maar eerst wil ik jullie deze ontmoeting niet onthouden.

Juist voor we het Lippelobos inrijden zien we deze immense stier. De koe die hij het hof maakt is een gewoon exemplaar met normale afmetingen.

Hof te Melis kondigt het einde van het mooie bos aan. Wat later draaien we resoluut de velden in, waar we voor de eerste keer dit jaar het hooi zien liggen te drogen.

Dit hooi dient geregeld gekeerd te worden.

Deze schuur legt het bijltje erbij neer.

Deze exemplaren (lijkt wel een moeder en vader met kleintjes)blaken van gezondheid.

Van familie gesproken Branst.

Branst kerk

Ondertussen zijn we al ver gevorderd en naderen we snel Weert.

Mis ik iets?

Sint-Martinuskerk van Weert.

De oude Schelde prachtig watergebied met de verschillende chalet’s die er verhuurd worden.

In de nabije omgeving…het kasteel van Marnix de Saint-Allegonde. Schoon doening kruip dan maar in uw chaletekken.

De route blijft in de nabijheid van de oude schelde maar deze verdwijnt uit het zicht.

De zusters Citroën.

Dit beekje scheidt veld en tuin van elkaar. Kan het idyllischer?

Heilige Theresia bid voor ons en vraag daarboven eens naar wat beter weer. Na dit kapelletje is het nog een paar keer trappen tot het Sas en ons A-ken. Meteen het einde van deze tocht. Een tocht die ons bekoorde. Langs dijken, door mooie dorpjes, doorheen velden en opgefleurd met een paar mooie gebouwen en andere kastelen. Zoals de asperge bij het kruim van de legumekes kan gerekend worden, behoort de Aspergeroute bij de betere fietstochten. 9 op 10 en we komen zeker nog eens terug!!!

Nog enkele interessante links:

De leuke fietser

Dj!no’s fietswebstekje

FIETSROUTES-FIETSHUMOR-FIETSWEETJES

Voor beschrijving kaart en gps-track:

Vlaanderen fietsland

16/05/2010 0

Op verplaatsing…De Maagd van Gentroute

Maandag 26 april 2010

In vergelijking met vorig jaar staat het fietsen op een laag pitje. De voorbereiding op de maasmarathon van Visé slorpt nog steeds een groot deel van onze vrije tijd op. Tot voor kort toch. De langste en zwaarste trainingen zijn achter de rug, nu is het herstellen geblazen. Dan past een vlakke fietstocht van zo’n 40 km in ons voorbereidingsschema. De maagd van Gentroute beantwoord prima aan dit profiel. In tegenstelling met het prachtige, zonnige weekend is het wat meer bewolkt. Desondanks laden we rond 13u30, in het centrum van Ijzendijke onze fietsen van ons A-ken.

Op de markt blijven we even bij dit leuk beeldhouwwerk staan. Prins Maurits zet de tegenstander(die schittert door zijn afwezigheid) schaakmat.

Op zoek naar een snelle hap rijden we voorbij deze kerk.

Aan de overzijde deze molen .

Gelukkig is er in de nabijheid van dit 3D-tafereel (geen brilletje nodig) een frituur-taverne waar we een lekkere tas koffie met een appeltaart bestellen.

Daarna verlaten we snel dit mooi stadje…

…en peddelen door de velden.

Meer dan vorige jaren valt me de gelijkenis tussen de herfstkleuren en de prille lentetinten op.

Zeg nu zelf!!!

Het is hier een landbouwstreek, uitgestrekte poldervelden, aan den einder rijzen de silo’s op om na de oogst de granen op te slagen.

Inmiddels zijn we al een tijdje de grens over en terug op vaderlandse bodem. We rijden Watervliet binnen. Aan dit dorp hebben we verschillende herinneringen. Meermaals reden we hier langs als we de Sentse krekenroute aflegden. In februari laatstleden nam ik deel aan de 20ste Leopoldsloop. Het centrum wordt overheerst door de statige Onze-Lieve-Vrouw hemelvaartkerk, ook de kathedraal van het noorden genoemd.

Snel zijn we weer in de velden, even houdt deze mastodont ons op.

Maar de dreigende wolken die komen aanzetten boezemen ons meer angst in.

Leopoldskanaal.

Halfweg tussen Watervliet en Boekhoute deze jonge fruitbomen, netjes in het gelid.

Bij het binnenrijden van Boekhoute, het meuleken.

Aan de ingang van de plaatselijke begraafplaats de nodige devotie.

In tegenstelling met dit jong geweld dat na een schooldag huiswaarts fietst.

Het is wat moeilijk te geloven, maar Boekhoute was ooit een vissersdorp deze vissersboot moet daar aan herinneren.

Ook bij het buitenrijden van Boekhoute stuiten we op jong geweld.

De velden zijn al bezaaid, de gewassen kunnen nu aan hun groei beginnen. Boekhoute ligt op een boogscheut van de grens en op een ik en een gij zijn we opnieuw in Nederland.

We naderen en doorkruisen het natuurreservaat de Braakman. Dit deel is een welgekomen afwisseling op de uitgestrekte poldervelden die we tot nu voor de wielen kregen geschoven.

Toch wel mooi dit landschap onder een dreigende hemel.

Via dit bruggetje raken we over het Isabellakanaal.

Op de loer.

Al een tijdje rijden we naar Biervliet. Onderweg dit blondje gekiekt.

In Biervliet spreken we, op dit gezellig pleintje, ons proviand aan.

Daarna gaat het langs de hervormde kerk…

en windmolen de Harmonie…

…naar de rooms-katholieke Onze-Lieve-Vrouw onbevlekt ontvangenkerk. Als ge daar de weg naar moet vragen zijt ge wel efkens bezig.

Deze oude, typische hoeve is uitgebreid met moderne stallingen en andere hangars.

Ook hier in Holland kennen ze de chocoladerepen.

De contouren van IJzendijke doemen op in de verte.

Dit paard graast of op een polderdijk of is het een aarden wal, ik weet het zo nog niet.

Bij het binnenrijden trekt deze moestuintjes mijn aandacht, lekker slordig.

Wat later zit deze tocht er op. We zoeken ons A-ken op en ietwat moe, geregeld was het fiks fietsen tegen de wind in, keren we huiswaarts. Deze fietstocht doet de dorpskernen van IJzendijke, Watervliet, Boekhoute en Biervliet aan. Samen met de Braakman brengt dit wat variatie. Het doorkruisen van vlakke polders is bijwijlen wat saai, maar de goede berijdbaarheid en de zorgvuldige bewegwijzering maken dat een 7,5/10 me billijk lijkt als quotering.

Enkele links: Fietsen met fam. de Koning,
De leuke fietser

28/04/2010 0

De Turfputtenroute opnieuw gefietst

Dinsdag 6 april 2010

Weer al eventjes geleden dat we de fietsen van stal haalden. De loopschoenen daarentegen staan niet stil. We zijn volop in de zwaarste voorbereiding van onze marathon. De trainingstochten worden langer en intenser. Maar vandaag krijgen we mooi weer, zelf heb ik verlof. Omstreeks 13u staan de fietsen op het dak van ons A’ken en rijden we richting Zeeuws-vlaanderen. Al snel moeten we onze plannen herzien, in Drongen zijn er wegenwerken die een fikse file veroorzaken. We sturen onze plannen bij en als we in Uitbergen de bordjes van de Turfputtenroute zien besluiten we deze tocht te fietsen. In de herfst van 2008 fietsten we deze tocht al eens. Mooi kunnen we de vergelijking met de prille lente maken.

Het vee is al uit de stallen en graast in de velden. Deze stevige billeman, ik schat zo’n 7 volle diepvriezers vlees, slurpt gulzig aan de drinkkraan. We fietsen verder Scheldewaarts.

Nee deze beek is nog niet de Schelde, maar ook op weg ernaar toe

Andere kant van brug zelfde beek.

Ja nu is het zover, de brede Schelde met op andere oever de “Sint-Jan Onthoofdingkerk”van Schellebelle.

We draaien snel weer de nog sompige velden in

Schotbalk met rust.

Inmiddels licht Schellebelle weer al een eind achter ons. We fietsen verder richting Overmere. Het draait en keert door de velden en onder meer langs deze vers geknotte wilgen.

Sompige weiden…sompige paarden, en zeggen dat het houden van paarden niet verplicht is.

Maak plaats, maak plaats ik heb grote haast… Afgelopen winter bleef maar duren, veel kostbare tijd ging verloren er dient niet gedraald.

Soms komt er al eens handenarbeid aan te pas.

Het schrale van deze velden contrasteert mooi met de helblauwe hemel.

Zalig die eerste zon.

De Turfputtenroute ontwijkt Overmere en zoekt het Donkmeer op. We fietsen langs dit mooie meer dat iets heeft van onze kust. Het ene restaurant staat naast het andere en steeds kom je er dagjestoeristen tegen. De foto is genomen vanuit de eendenkooi.

Er is echt veel activiteit op de velden, we bekijken en filmen dit tafereel, waarna we eerst nog op onverhard door een bos rijden. Later zigzaggen we door woonwijken (eventjes waren we de Kapellekensroute-bordjes gevolgd) en velden naar de schelde.

In Appels rijden we opnieuw de scheldedijk op.

Het veer van Appels.

In het nabijgelegen Veerhuis is het superdruk, tja als dit geen terrasjesweer is.

We volgen geruime tijd de Schelde waarna we weer de velden opzoeken om naar Berlare te fietsen. Voor de 2de keer zien we in een weide paarden die er niet zo fris bijlopen. Vooral de pony is er erg aan toe en kan zich nauwelijks voortbewegen.

Dan zijn deze twee fiere kleppers, die wat verder staan, een opsteker.

Meeuwen volgen nauwgezet deze ploegende traktor op zoek naar prooien.

Berlare is nu snel bereikt, hier is het onzen tour om van een terrasje te genieten.

De Sint-Gertrudiskerk in Wichelen en meteen zijn we weer aan ’t Scheld.

Stilaan duikt de zon kimwaarts en met tegenlicht krijgen we dit beeld.

Op vorige foto zagen we al het topje van de…Sint-Pieterskerk hier samen met het oud-gemeentehuis. Meteen het einde van deze route. Wat hebben we weer genoten. De Turfputtenroute heeft alles om de wielerliefhebber te bekoren en door zijn korte afstand en het plat parcours makkelijk door iedereen te fietsen. Vandaag was er één mindere noot de manke pony en het verwaarloosde trekpaard.

Link naar route op afstandmeten.nl: turfputtenroute

Interessante links: