Het is wachten tot begin April alvorens we het Kravaalbos, dat op minder dan een kwartiertje rijden ligt, nog eens opzoeken. Het dichte bos, dat ingebed ligt in de Aalsterse faluintjes, neemt zijn tijd om op te drogen na de winter.
We parkeren de auto bij Stinne en starten de tocht.
We duiken de weilanden in en wandelen richting Meldert.
Algauw komt de toren van de gotische Sint-Walburgakerk in het vizier.
We weerstaan aan de lokroep van een frisse pint in “de Tuitelaar”en stappen verder richting Kravaalbos.
Het Kravaalbos met zijn klimmende en dalende bospaden trakteert ons op mooie beelden van een ontluikende natuur. Ook merken we de lidtekens die de laatste stormen hebben nagelaten.
Na het bosgedeelte keren we terug de velden in om zo verder te stappen naar het etablissement “bij Stinne”.
Hier kunnen we niet weerstaan aan een frisse pint. Mooi moment om na te kaarten over deze niet zo lange maar wel heel mooie wandeltocht.
We beginnen met een “weetje” vliegeneters is de bijnaam voor de inwoners van Wieze.
Het is dan ook in dat Wieze met zijn mooie dorpskern dat de genoemde Vliegeneterswandeling start.
Al snel wandelen we door Wiestermeersch een natuurgebied tot het natuurreservaat Beneden-Dender.
Er volgt afwisseling tussen woonwijken, velden, bosjes en ook de chocoladefabriek Barry – Callebaut maakt zijn opwachting. Een opwachting die aangekondigd werd door de zoetige chocolade geur.
We houden even halt in het café pjeedepoel
Nog eventjes door het natuurgebied Bleekte alvorens we Wieze weer aandoen .
We eindigen onze wandeltocht waar we begonnen en genieten nog even van het pittoreske centrum van Wieze.
Het is weer al 3 weken geleden dat we de eerste Scheldeverentocht fietsten. Inmiddels is er al heel wat water naar zee gestroomd. Maar het weekend van onze nationale feestdag beloofd zonnig te worden. Inmiddels is het bij toerisme Oost-Vlaanderen bestelde brochure in onze bus gevallen. Het vervolg lijkt zeker zo aantrekkelijk. Dus jullie kennen het verhaal al. Fietsen achterop en op naar Baasrode.
Ook in Baasrode respecteert men de traditie dat er, in het jaar van de gemeenteraadsverkiezing, niet op een cent let als het maar naar wegenwerken gaat. Het is zoeken naar een parkeerplaats en op de route komen vraagt ook het nodige zoekwerk. Waneer krijgen wij fietsers ook recht op omleidingsbordjes. Tijdens onze zoektocht fietsen we voorbij het scheepsvaartmuseum.
Via het briel en resten van economische activiteit gaat het nu snel Scheldewaarts.
Nog een stevige villa waarschijnkijk ook een overblijfsel van de vroegere economische activiteit. Scheepsbouw?
Nu zitten we op koers langs de brede stroom.
Maar een knorrende maag strooit roet in het eten, dus stappen we af in deze taverne om ons tegoed te doen aan een lekker bord scampi’s. Zonder roet maar overgoten met een lekkere Karmeliet en lekker wit wijntje.
Na dit alles verorbert te hebben fietsen we blijgemutst (Karmeliet!) naar Sint-Amands. Beetje vreemd, die herten in een weide en niet in een of ander bos.
In tegenstelling tot op de dijken, waar er gefietst en gewandeld wordt dat et een lieve lust is, is het op de Schelde zeer rustig. Af en toe een zondagsvaarder.
Rustig dobberen op een gemoedelijke schelde. Ik kan mij zwaardere bezigheden voorstellen. Wij reden hier al eens tijdens het fietsen van de Aspergeroute en de Scheldedijkroute.
Dat het hier een toeristische trekpleister is blijkt uit alles. Het is de ene taverne na de andere. Sint-Amands is een prachtig Scheldedorp en gezien de overvolle terrasjes zijn we niet de enigen die er zo over denken.
Bij het binnenrijden van Mariekerke (de volgende parel aan de Scheldeoever) zien we dit zeilbootje opgetuigd in een grasveld staan. Rare jongens die landrotten!
Aan de overkant is het wachten geblazen om de veerboot te kunnen nemen. Spijt dat men de fiets genomen heeft in plaats van de pedalo.
Mariekerke is ook een Scheldedorp, je ziet het aan alles.
De Schelde baadt zich hier volop in het groen. Zo wennen de palingen hier al wat aan deze kleur.
Temse aan de overkant, ik blijf het nog altijd een mooi beeld vinden.
Van Rupelmonde gaat het vrij snel naar Temse. Op de dijk zien we dit prachtig tafereel, de tuysscher en de azijnzeker. Dit zijn twee bijnamen voor de Temsenaars waar ze zo te zien toch wat trots op zijn. De schepper van dit mooi werk is Valeer Peirsman.
En dit is nog niet alles, van dezelfde ontwerper de kaailopers. De kade in Temse is echt een openbaring.
Buiten Temse gaat het naar Tielrode, opnieuw ruilen we de Scheldeoevers voor wegen door velden.
We rijden Tielrode binnen en zien al de veerboot klaar liggen. Eerst stoppen we bij “Den Toeter” afbeelding van een veerman.
In Tielrode moeten we een 20-tal minuten op de overtocht wachten, dit is het equivalent van een pint Jupiler (33cc) in het nabijgelegen “t’Veer“. Voor Veerle wordt dat een sprankelend wit wijntje. Vanop het terras van t’ Veer hebben we zicht op de Sint-Jozefkapel.
Na het verkwikkend terrasje haasten we ons terug naar de overzet. Mooi op tijd er rest ons tot zelfs een moment om terug te blikken op de toren van de Sint-Jozefkapel.
Snel zijn we over de Durme.
…waarna we onze tocht verderzetten.
We herkennen het Pillecynmonument. We fietsten hier al eerder bij het fietsen van ja…de Pillecynroute. Wat voor de hand liggend he!
Nu staan we voor een moeilijk besluit of we fietsen door naar Baasrode, met het risico dat we te laat zijn voor de laatste overzet, of we nemen de overzet hier aan de drie goten.
Het wordt dus de laatste keus.
Een beetje sneu, nu fietsen we terug via dezelfde oever waar we op vertrokken.
Maar lang trekken we ons dat niet aan. We geniet opnieuw van het zicht op Sint-Amands prachtig met die warme kleuren van een stilaan zakkende zon.
Het laat ons ook toe een monument te fotograferen dat we in het opgaan voorbij fietsten.
Idem voor deze gestrande schuit.
We steken een tandje bij en met een stevige vaart gaat het terug naar Baasrode. Aan de voet van Sint-Ursmaruskerk (Ursmarus een buitenaardse heilige of zo?) hebben we het nog eens over deze tocht. Het fietsen langs dit deel van de Schelde met zijn vertakkingen als het Zeekanaal, de Rupel en de Durme is een absolute aanrader. Deze tocht gaat dan ook met een 9,5/10 lopen. Hou wel het uur in het oog wil je niet voor een gesloten veerpont staan.
Voor ik nog enkele links geef eerst de te volgen knooppunten als je vertrekt uit Baasrode. Wat wij ook deden.
Voor het plannen van een fietstocht ga ik steevast bij volgende fietsliefhebbers langs:
Dj!no, zowat een buur, heeft een prachtig website met een immens aanbod.
Tour de Frans rijgt ook de knooppunten aan elkaar dat het een lieve lust is. Bij hem vind je een ongelooflijk aanbod.
Fietsen met de Familie de Koning is dan weer een leuke blog, alleen al voor de gezelligheid die deze blog uitstraalt surf je er heen. Dat je er verscheidene routebeschrijvingen vindt is leuk meegenomen.
Dit jaar hebben we nog niet veel gefietst. Ene keer de Schiptrekkersroute en dat is het. Maar stilaan verschijnen de eerste tekens van de komende lente aan de horizon. Vandaag zijn we vrij en ondanks het kille weer, maximum 8° en een stijve oostenwind, trekken we er op uit.
Efkens na 14u vinden we voorbij de Sint-Annakerk in Weert een plaatsje voor ons A-ken.
Al snel zitten we op onze oude, getrouwe Giants en peddelen gezwind (toch na enkele maanden quasi stilgelegen te hebben) naar de dijk. Ja na de Zeedijkroute staan er nu weer dijken op het menu. De Scheldedijkroute is vandaag de schotel. Een kille oostenwind blaast door het riet, het is trappen om warm te krijgen!
Deze eenden laten zich echter niet afschrikken en kiezen voor een frisse duik (trappen om boven te blijven).
Dit beeld(Temse) mochten we al aanschouwen bij de aanvang van de Aspergeroute.
De brede Schelde is hier op haar mooist en buiten her ruisen van de wind is er hier niets te horen. Wat een verademing.
We raken op dreef en fietsen lekker door.
Het onthaalcentrum De Notelaer trekt vandaag minder volk, wij blijven ook niet dralen en peddelen snel verder.
Eventjes verder verlaten we de Scheldedijk en dobberen over de kasseien van de Nattenhaasdonk naar Wintam.
De Binnenschipper op het dorpsplein van Wintam.
De tocht voert ons nu langs velden die er wat schraal bijliggen, wachtend om bewerkt te worden.
Toch wijst er alles op dat binnen de kortste keren hier verandering komt.
Ik heb het altijd wat moeilijk met paarden die moederziel alleen in een wei staan.
Na dit tafereel zijn we helemaal zeker het wordt lente!!!
De mooie toren van de Sint-Pieterskerk bij het naderen van Puurs. We rijden echter met een wijde boog rond Puurs.
Veld en-bospaden volgen elkaar op richting Lippelobos.
Tijd voor de avonddis.
Hof te Melis een mooi, goed onderhouden kasteel aan de rand van het Lippelobos.
Na het Hof te Melis en het Lippelobos fietsen we verder langs velden.
Over Opdorp zijn we snel in Oude Briel, waar we opnieuw de Scheldedijk oprijden.
We houden er stevig de tred in en naderen snel Sint-Amands.
Mooi dit kunstwerk “de Veerman”. Zal wel zwaar peddelen worden om die sloep boven water te houden.Veerle bewondert en fotografeert dit kunstwerk. (les heures- liefdegetijden) .
Stilaan zakt de zon en strooit warme tinten over alles heen.
Mariekerke is een lieflijk dorpje langs de brede Schelde.
De veerdienst van Mariekerke, je kan ermee naar Moerzeke varen.
Wij verzaken aan dit aanbod en verkiezen de dijkweg…
Het museum huist in een mooi gebouw. Wij staan wat verder geparkeerd en zodoende zit er deze tocht op. Deze tocht heeft ons deugd gedaan. Weliswaar kil en winderig, waardoor we flink hebben doorgefietst, maar toch boeiend en afwisselend. Mooie tocht in een mooie streek. 8.5/10 lijkt me een billijke score. Ik kan deze tocht iedereen aanraden. Bij Tour de Frans kan je een mooie beschrijving en prachtige foto’s van deze tocht vinden. Bij Vlaanderen-fietsland kan je dan weer de fietstrack van deze route downloaden.
Enkele interessante links:
Voor een korte beschrijving van deze route en een overzichtelijke kaart: Vlaanderen-Fietsland
Half mei, de ijsheiligen laten zich goed voelen. Steekt de zon al eens door de wolken het blijft fris. Veerle en ik hebben een lang weekend, fietsen het moet er van komen. Zaterdag zo’n 13u als we ons A-ken parkeren op een mooi aangelegde parking in Weert vlakbij de taverne het Sas.
We verkiezen deze parking boven de parking van de Zilverreiger. We zijn niet de enigen die van hieruit een fietstocht aanvatten. Hier starten we de Aspergeroute. Zo’n 50 km vlak dat moeten we vlot aankunnen.
Onmiddellijk fietsen we langs de Schelde waar een prachtig zicht op Temse de toon zet.
We volgen nog een tijdje de oevers van deze machtige stroom.
Tussen de lentekleuren duikt er een frivool gebouw op.
Na dit beeld keren we van de schelde weg en over de notelaersdreef schodderen we naar Hingene.
Na een schilderachtige vijver rijden we het dorpscentrum binnen.
Er valt niet zo veel te beleven en een wijdse bocht later zijn we al in Eikevliet.
Eikevliet is een gehucht van Hingene.
Zelden groter contrast gezien dan deze erker met de blinde muur die hij siert.
Bij deze ijzergieter houden we schaft.
Waarna we verder richting Ruisbroek peddelen. Aldaar blijkt Christo navolging te kennen.
De Sint-Katharinakerk doet het duidelijk meer milieubewust en dient zich aan zonder verpakking.
Aan haar voet “de redder” niet zozeer van zieltjes maar meer van slachtoffers bij de overstromingsramp in 1976.
Wat verder nippen we even van de Rupel en zien aan den overkant de Sint-Jozefskerk van Hellegat.
Voor de torenhoge silo’s draaien we van Rupel weg.
Nu slingert de route zich langs de spoorweg en dit tot Puurs.
Soms wijken we even af om te genieten van…
…de omliggende natuurpracht zoals deze vijver.
…of deze schitterende reclame voor een kunstglasbedrijf.
…of deze mooie witte kapel.
…of van dit brutaal smoeltje.
Om na dit wat vervallen herenhuis opnieuw de spoorbedding te vervoegen.
Ook voor de heilige Bernarduskapel of de kapel van Coolhem verlaten we even de spoorweg. Vandaag is er de mogelijkheid in het achtergelegen domein aspergegerechten te eten. Toch we hebben nog niet zo lang geleden den innerlijken voldaan. Dus maar weer terug naar de spoorweg.
En dit tot Puurs. Wat voorbij de statige, grote Sint-Pieterskerk verlaten we definitief de spoorlijn.
Mooie modelmolen veel oog voor detail; kleine baksteentjes voor de sokkel en heuse miniatuur molensteen. Krijg er niet genoeg van.
Nog maar eens een kapel, ook deze route is er voldoende van voorzien.
Anders is het gesteld met de aspergevelden, op één hand te tellen. Ik ben dan ook zeer blij als ik er op één van een heuse aspergeboer aan het werk zie. Deze laat zich, op mijn vraag, gretig fotograferen.
Prachtige vijver gelegen tussen immense villa’s. Voorbode van het Lippelobos dat we aardig naderen.
Maar eerst wil ik jullie deze ontmoeting niet onthouden.
Juist voor we het Lippelobos inrijden zien we deze immense stier. De koe die hij het hof maakt is een gewoon exemplaar met normale afmetingen.
Hof te Melis kondigt het einde van het mooie bos aan. Wat later draaien we resoluut de velden in, waar we voor de eerste keer dit jaar het hooi zien liggen te drogen.
Dit hooi dient geregeld gekeerd te worden.
Deze schuur legt het bijltje erbij neer.
Deze exemplaren (lijkt wel een moeder en vader met kleintjes)blaken van gezondheid.
Van familie gesproken Branst.
Branst kerk
Ondertussen zijn we al ver gevorderd en naderen we snel Weert.
Dit beekje scheidt veld en tuin van elkaar. Kan het idyllischer?
Heilige Theresia bid voor ons en vraag daarboven eens naar wat beter weer. Na dit kapelletje is het nog een paar keer trappen tot het Sas en ons A-ken. Meteen het einde van deze tocht. Een tocht die ons bekoorde. Langs dijken, door mooie dorpjes, doorheen velden en opgefleurd met een paar mooie gebouwen en andere kastelen. Zoals de asperge bij het kruim van de legumekes kan gerekend worden, behoort de Aspergeroute bij de betere fietstochten. 9 op 10 en we komen zeker nog eens terug!!!
De tweezame..... 