Op verplaatsing… De poekebeekroute.

Zaterdag 16 augustus 2008.

Half oogst, gisteren feestdag en we hebben het er eens flink van genomen. Luieren in een zetel met een leuk boek bij een aangename zomerzon, het is uit te houden. Vandaag moet ik tot ’s middags werken. Als de taak erop zit haast ik me huiswaarts. Snel wat eten en dan… jullie raden het al op weg naar de volgende fietstocht.

Het is bijna 15u als we in Poeke de fietsen van ’t A-ken halen en optuigen voor de poekebeekroute.

Het is er gezellig met fonteintjes op en verschillende terrasjes rond het kerkplein.

Nog maar juist gestart en al oog in oog met het kroonjuweel van deze route. Het trotse Poekekasteel in al zijn glorie.

Er is een tentoonstelling aan de gang, hier de 2 beelden aan de ingang.

Deze tentoonstelling houdt ons even op, maar na nog enkele foto’s in het park…

…rijden we verder.

Nog maar juist uit het kasteelpark zien we het eerste kapelletje. Ook in deze streek heeft de bevolking aan haar devotie vorm willen geven in de vorm van kapellekes. En dat ze hier devoot zijn (waren) zullen we geweten hebben. Alvast de eerste in een lange rij.

Deze tocht is flink voorzien van oudere soms wat bouwvallige schuurtjes. Deze schuurtjes waren (zijn) soms een schuiloord waar geliefden zich over gaven (geven) aan minder devoot gedrag. Mag ik jullie aandacht voor nummer één.

Ondertussen zijn we toch al wat gevorderd en fietsen tussen de velden.

Familie Kalkoen uitkijkend naar eindejaar alwaar zij weer op vele tafels zullen schitteren.

In Vinkt komen we dit vrolijk stel tegen, fier laten zij zich graag fotograferen. Nee, ik heb het niet over de paarden.

Tijd voor een schuurtje wat de stand tegen de kapelletjes op 2 tegen 1 brengt.

Maar dit laten de kapelletjes zo maar niet gebeuren en zij gooien dit lieflijk Mariakapelletje in de strijd. 2-2

Maar op weg naar Kanegem mengen de windmolens zich in de strijd en verschijnt de Aartemeersemolen op het toneel. Deze beschermde molen trekt niet alleen onze aandacht, hij wordt ook bewondert door de vele wandelaars die er langs lopen.

Tijdens het door de velden fietsen worden we al eens aangenaam verrast door mooie fermettes. Dat levert telkens enkele leuke plaatjes op.

Ondertussen breiden de kapelletjes hun voorsprong uit.

Recht tegenover dit exemplaar opnieuw een mooi landhuis.

Maar ook de molens gaan ervoor ondanks dit exemplaar dat serieus aan zijn conditie moet werken.

Half augustus betekent ook veel bedrijvigheid op de velden. Het is volle oogsttijd voor het graan. Het maïs dat hier misschien wel het meest geteeld wordt, dient nog verder te rijpen. Morgen wordt er regen voorspelt dus is het een race tegen de tijd om de kersverse strobalen op tijd in de grote schuren (eigenlijk meer hangars) te krijgen.

Soms zijn de strobalen serieuze kleppers en wordt er met vorkheftrucks gewerkt in plaats van met de traditionele hooivork. Ook in de landbouw wordt er steeds meer op mankracht bespaard.

Hoe dichter we bij Kanegem komen, hoe meer de huizen met bloemen opgesmukt zijn.

We rijden Kanegem binnen, geboortedorp van Briek Schotte (legendarische wielerlegende). En kardinaal Danneels maar ik denk niet dat die flandrien is.

We stallen de fietsen vlakbij de mooie grote kerk, ook kathedraal van te lande genoemd. Stoppen om wat te bikken tegen de beginnende honger.

Ook in het centrum van Kanegem valt de bebloeming op.

Op de zijmuur van de plaatselijke bibliotheek (lijkt mij het vroeger gemeentehuis) prijkt de verklaring.

Het is er alleszins leuk vertoeven zo tussen de bloemen.

Bij het verlaten blijkt dat de strijd nog voort gaat, de West-flanders chap’s maken het verschil nog groter met dit wat bouwvallig lid. 4-2-2

Voorbij Kanegem blijven we door velden fietsen veel maïs en graanteelt.  Buiten landbouw is er, zoals zowat overal in Vlaanderen veeteelt. De volgende viervoeters hebben iets unieks, kijk zelf maar. Ze doen me denken aan de runderen die ik geregeld zie in de Wellemeersen (natuurgebied bij Welle-Denderleeuw) Wie het ras kent gelieve het te laten weten.  Je kan ze vinden in de weilanden onder de vele hoge antennes juist buiten Doomkerke.

Deze herten zijn geen vee, maar ik vrees voor hen dat er hun ook een culinair lot te wachten staat. Misschien al dit najaar.

We rijden nu Doomkerke binnen, piepklein dorpje met echter een mooi kerkje vooral de toren.

Zo piepklijn dat we er op een zucht voorbij zijn. Maar ons niet gelaten juist buiten het dorp kieken we deze schuur wat hen tot 4-3laat terugkomen.

Als we achteromkijken zien we de Sint-Caroluskerk nog eens uitpakken met al haar charme.

Nu verandert het landschap, we doorkruisen al eens een bos .

Maar ook hier stuiten we op de kapelletjes. 5-3

En nog één!!

Ongelooflijk nog één en niet het minste!!! 7-3

Om dit alles te verwerken deze mooie dreef.

Wat verder heeft Veerle een leuke ontmoeting met deze twee lieve blaffers.

Moederkoe en haar bloedmooi kalfje, ook dit ras maakt mij benieuwd. Wie het weet mag in een  reactie het mij laten weten. Dat zou ik heel leuk vinden.

Nu gaat het snel poekewaarts, dit kapelletje doet moedige pogingen om bouwvallig schuurtje te worden (gediskwalificeerd).

Bij het binnenrijden trachten de molens de meubelen te redden met de inzet van deze junior. Het kan niet baten de poekebeekroute doet een serieuze gooi naar de titel Kapelletjesroute van Vlaanderen.

Nu zijn we op een zucht terug aan ons A-ken.  De poekebeekroute zit erop. Veelbelovend begonnen maar wordt wat saai onderweg. Op het einde met het doorkruisen van de enkele bossen die deze rtocht sieren en de mooie dreven wordt het wat boeiender. Zeer vlak en dus vlot te rijden, ook al is ze met 46km ietswat langer.  Een droge 7/10. Nog een opmerking, half augustus staat het maïs manshoog en zie je het aankomend verkeer niet naderen.  Opletten dus en steeds langs de kant rijden.

Enkele interessante links:

De leuke fietser

fietsroute.org

Voor kaart en gps-track:

Vlaanderen-fietsland

Op verplaatsing…de weverijroute

Zondag 10 augustus 2008

Na een regenachtige ochtend, klaart het langzaam uit. Onder het alziend oog van Spinozjeke, onze huiskat, gaan de fietsen dakwaarts. We rijden naar Ingelmunster alwaar wij de weverijroute willen fietsen. Het is al voorbij 14u als we dit voornemen waar maken.

We parkeren ons A-ken voor de Sint-Amanduskerk. Vandaar zijn we meteen op de route.

Nu peddelen we naar de brug die ons over het kanaal Roeselare-Leie brengt.

Aan de oevers van dit kanaal zijn er veel bedrijven. Na de brug rijden we onmiddellijk langs de oever van dit vrij brede kanaal en dit tot aan de Wantebrug. Vandaar trekken we de velden in. Elke fietstocht in Vlaanderen, die zichzelf respecteert, komt voorbij zo’n dozijn kapelletjes. Mag ik jullie exemplaar één voorstellen.

Al van in het begin, maar nog meer in het tweede gedeelte, duikt een tweede eigenschap van deze toer op. Er wordt hier, naast klassieke landbouw (graan, bieten,mais enz..)en veeteelt ook veel aan tuinbouw gedaan.

Langzaam, nijdige hellingen ga je tijdens deze tocht niet tegenkomen, klimmen we naar de Muizelmolen.

Wat verder, maar echter niet op de route (we waren een beetje verkeerd ssst!!) zien we volgend stalletje of piepklein fermetje. ’t Moeten niet altijd kapellekes zijn.

Vanop deze helling hebben we zicht op deze chemische fabriek. Door het lichtspel (verspreide bewolking) heeft het iets vreemds, het lijkt wel uit de grond omhoog gestuwd. Zoals later nog zal blijken, ging de wind fel tekeer, dus verschiet niet van nu en dan een verward verhaal.

Op weg van de Muizelmolen naar de Leie rijden we voorbij dit aftands bedrijfsgebouw. Misschien een oude verlaten weverij? Ik wil geen pezewever zijn, maar ondanks de naam van deze route hebben we nog geen enkel weverij van ver of dichtbij gezien.

Deze brievenbus, moest ik vastleggen. De postbode maar klagen van rug- en polspijn.

Tijd voor nog een kapelleken, dit devoot exemplaar troonde boven een huisdeur.

Het volgend kleurrijk model past minder boven een deur, maar maakt van je oprit in een mum van tijd een beducht bedevaartsoord.

We komen aan de oever van de Leie. Wat moet ik van volgend gebouw denken. Een fabriek neergepoot in het midden van de velden? Waarom die hoge kromme schouw? Maar het heeft iets vreemd aantrekkelijk.

Nog eens de Leie, wat is het toch een mooie rivier.

Dan langs een afgesneden arm van de Leie.

Het is er vrij rustig, wat deze visser dan ook zeer apprecieert.

Eventjes langs het sluisencomplex om terug het kanaal Roeselare-Leie te bereiken en wat te volgen.

De korte tijd die we langs het kanaal rijden is genoeg om ons te overdonderen met mastodonten van bedrijven. Eerst Vandenavenne…

… en dan Braet

Als contrast nog eens terugblikken!!!!

Met het verlaten van het kanaal zetten we een punt achter het eerste deel van deze fietsroute.  Hier was de rode draad het kanaal en de Leie. We verlieten hun oevers om de Muizelmolen te gaan bewonderen maar hielden er steeds zicht op. Nu wordt het anders, we trekken de mandel (een smal riviertje) over en resoluut de velden in. Veerle kan niet aan de verleiding weerstaan, dit trots poserend koppel te fotograferen.

Ikzelf vereeuwig deze brave loebas.

Opnieuw gaat het traag (vals plat) omhoog. Zwaarder dan de helling is echter de strakke wind.

Gelukkig is er af en toe een verassing zoals de mooie kleuren op deze zijgevel in de bonestraat. Buitenwijk van Meulebeke.

Of deze spectaculaire aanbiedingen, wie wil nog een tuin zonder?

Wat verder na het oversteken van de Meulebeeksesteenweg alias de Tieltstraat nog eens een kapelletje.

Nu dan het obligate deel runderen. Dit koppel is kandidaat voor de olympische spelen in Peking meer bepaald voor het onderdeel synchroon herkauwen.

Meer en meer komen we tijdens onze fietstochten dit blond ras tegen. Wie de naam van dit ras kent gelieve het te laten weten. Ik gok op “blonde de l’aquitaine”.

Een mooi zwart gevlekt kalfje (strachiatelli) mag de rij sluiten.

We kruisen weer eens een steenweg, de brugsesteenweg nu.  Wat verder zien we dit mooi landhuis.

Ondanks de felle tegenwind bereiken we Ingelmunster. Langs de Beukendreef komen we terug in het centrum en bij ons A-ken. De weverijroute zit erop, bij momenten was het echt worstelen tegen de wind. Het eerste deel is het boeiendst. Het tweede deel, tevens het grootste, is wat saaier. Alsmaar door dezelfde velden. Hadden we nu nog ons hart kunnen ophalen aan een weverijtje of twee. Nee daarvoor dien je deze route niet te fietsen. Wie echter van een stevige prei houdt is hier aan het goede adres!!! Ik heb prei gezien voor zeker 100 jaar preisoep dagelijks.

Soms wat langdradig maar met momenten zeer verrassend 7/10.

Op verplaatsing… De rozenroute

Dinsdag 5 augustus 2008

Na ons prachtig verlof in Bourdenne (Charente-Maritime) worden we weer opgeëist door ons werk. Ook een opspelende knie, het gevolg van veel fietsen en opnieuw beginnen lopen, maakt dat we wat minder snel de fiets van stal halen. Maar de microbe leeft nog steeds. Dus ondanks het mindere weer, vertrekken we naar Wetteren met het vaste voornemen er de rozenroute te rijden.

Om 11u Veerle gaan halen in Brussel, korte stop thuis om alles in te laden en de fietsen op het dak te plaatsen.  Iets voor 13 uur parkeren we ons A-ken in Wetteren. Wat verder is er een frituur waar Veerle een broodje bestelt en ik niet kan weerstaan aan een goed pak frit. Op een bank smullen we alles op. Daarna halen we de fietsen van het dak en rijden langs de mooie Sint-Gertrudiskerk

naar den Blakken. Waar de rozenroute van start gaat.

De route start veelbelovend langs, een voor het autoverkeer afgesloten, baan.

Het lijkt erop dat men  ons wil overtuigen dat deze route haar naam waard is. Snel fietsen we langs de eerste rozenvelden.

Maar voor hetzelfde geld had deze route de bomenroute genoemd, naar de zo mogelijk, nog talrijkere boomkwekerijen waar ze langs komt.

Het autovrij verkeer is maar van korte duur en algauw peddelen we langs de buitenste wijken van Wetteren. Eventjes onder een spoorweg door en dan langs de Serkapsesteenweg. Op het einde van deze grotere baan wordt Veerle bekoort door dit mooi tafereel.

In dezelfde straat hebben we een ontmoeting met deze traditionele huis aan huis bakker.

Dan laveren we tussen de velden naar Serskamp. Misschien verdient deze tocht de naam de zigzagroute. Nu deze 3 mooie zwarte trekpaarden die wat verder vredig grazen.

Een eerste keer aanschouwen we de Sint-Denijskerk van Serskamp.

Net buiten Serskamp, langs de Bremenhulststraat, levert een onlangs gekapt bos de volgende foto.

Een voorbijrijdende dame vindt het spijtig dat dit bos gekapt is. Maar ik ben er van overtuigd dat het opnieuw aangeplant wordt met jonge snelgroeiende bomen. Deze zullen binnen enkele decennia hetzelfde lot ondergaan. Op dezelfde baan maak ik een kiekje van een mooie villa, na wat spielerei met picasa geeft dit het volgende beeld. Zou niet misstaan in een moordverhaal van Agatha Christie.

Na het kruisen van de spoorweg ontmoeten we dit drietal.

Voor de hoeve Eetgoed moeten we weer de spoorweg over (wat te zeggen van de spoorwegroute?) en treffen deze bejaarde fietsers keuvelend langs de kant.

En dan de hoeve Eetgoed, niet zo goed te zien verdoken achter hek en haag.

Opnieuw naderen we Serskamp en hebben nu kijk op de Sint-Denijskerk in haar volle lengte.

Juist buiten de dorpskom pronkt dit mooie kapelletje.

Een verlaten bedrijfspand zo landelijk gelegen eist steeds weer mijn aandacht. Ik denk dat hier om een oude brouwerij gaat.

Langs deze route zijn er veel kapelletjes. Ja, jullie hebben het al door dit had de kapelletjesroute kunnen…

Dit kapelletje, dat zich even voor het binnenrijden van Wichelen bevindt, vertoeft in goed gezelschap van twee prachtige herehoeves.

Rechtover geeft een grote poort zicht op een prachtige binnenkoer.

Nog eens over en langs een spoorweg. Let niet teveel op het effect, ben wat aan het knoeien in picasa en heb niet op mijn lens gemorst.

Kerk van Wichelen, neen deze route komt niet genoeg langs kerken om kerkeroute…, maar ’t scheelt niet veel.

Deze geestigaard die uitkijkt op het dorpsplein, herinnert er me aan dat de frieten van daarstraks wat op mijn maag liggen.

Maar niet getreurd, een kapelletje verder en we draaien af naar…

…de Schelde, die zich hier in een brede meander aandient.

Nog eventjes de scheldeoever verlaten om het oud gemeenthehuis van Wichelen te bewonderen.

Opnieuw naar het Scheld, waar haast alle planten, bloemen of distels in bloei staan.

Het is er genieten van de rustige natuur.

Na al dit moois steken we de Schelde over, juist op tijd om in Uitbergen deze jonge neringdoeners aan de slag te zien.  Spijtig genoeg was hun waterwinkeltje alleen voorzien van lege flessen en konden wij er niet terecht voor een frisse slok.

Ons pad doorkruist nu de velden richting Schellebelle. Voel je deze naam over je tong golven, met recht de mooiste dorpsnaam in Vlaanderen.

Bij het opnieuw naderen van de Schelde duikt dit mooie kerkje van Schellebelle op aan de overkant.

Nu zijn we aan het veer gekomen, er zijn hier veel fietsers . Zij tonen hun kunnen op de terrasjes van de verschillende etablissementen die hier het veer omringen.

Nu is het dan tijd om het veer naar de andere oever te nemen. Eerst eens kijken…

…daarna nemen we zelf het veer.

Eens aan de overkant rijden we het marktplein over en wat zien we?

Neen dit is geen kappel maar het “Kot” een roephuis annex kot. Er werden in vroegere tijden wetten afgekondigd aan de voorbijgaande kerkgangers. Mooie tijden zo te zien. Eens voorbij Schellebelle loopt de fietstocht naar haar einde. Nog wat langs de Schelde

Nog vlug een foto van dit vreemd bedrijf en …

…dit lief jong ezeltje.

Zo zit deze route er ook weer op. We fietsen terug naar ons A-ken, onderweg kieken we nog snel het gemeentehuis van Wetteren.

De rozenroute is een fijne fietstocht. Vrij vlak, wat mijn knie zeer kon appreciëren, en met zijn 38km zowat door iedereen te fietsen.  Er zit genoeg afwisseling in deze tocht en de overtocht met het veer geeft er een avontuurlijk tintje aan. Wel zit er wat onverhard in wat het dan ook meer een tocht voor in de zomer maakt. Veerle en ik hebben er opnieuw van genoten. Als het eventjes mee zit maken we nog verschillende tochten waarvan ik zeker verslag breng. Oeps!! bijna vergeten de rozenroute is een dikke 8 op 10 waard.


Blog awards

Vrijdag 1 augustus 08, kreeg ik van Franky Aelbrecht een blogaward. Ben er wel wat fier over. Zoals ik in mijn reactie aan Franky al weergaf is het ons vooral om het plezier te doen. Leuke fietstochten rijden, mooie plaatjes schieten en er dan nog wat interessante commentaar rond verzinnen.

Nu wacht mij de moeilijke taak ook 7 awards uit te delen. Als eerste award denk ik onmiddelijk aan Fotogeniek Belgie prachtige foto’s voorzien van leuke en vooral interessante beschrijvingen. Ik vind hier veel inspiratie. In dezelfde lijn volg ik met plezier A photowalk through my life . Als fietsgek kan ik de wielersite van An Wauters zeer aprecieren,het heeft iets ontwapenends eerlijk. Als lange afstandsloper neus ik dan weer rond op  joggings.be, je vindt er veel informatie over lopen, uitslagen en forums over alles wat met lopen te maken heeft. Coach Paul – Achter de schermen zet de deur van de keuken waar topprestaties worden voorbereid op een kier. Photofacts brengt elke dag fotonieuws, een hardwarefreak als ik kik op de links naar reviews van de laatste fotografie-spullen. Ten slotte vind ik de opzet van Pajotseparels goed gevonden, leuk om er geregeld eens naartoe te surfen en te genieten van al het moois dat het pajottenland te bieden heeft. Het pajottenland is zowat mijn roots en ligt me dan ook nauw aan het hart. Nu is het aan hen om de blogaward 7 maal uit te reiken.

Blog op WordPress.com.

Omhoog ↑

%d bloggers liken dit: