Op verplaatsing…de weverijroute

Zondag 10 augustus 2008

Na een regenachtige ochtend, klaart het langzaam uit. Onder het alziend oog van Spinozjeke, onze huiskat, gaan de fietsen dakwaarts. We rijden naar Ingelmunster alwaar wij de weverijroute willen fietsen. Het is al voorbij 14u als we dit voornemen waar maken.

We parkeren ons A-ken voor de Sint-Amanduskerk. Vandaar zijn we meteen op de route.

Nu peddelen we naar de brug die ons over het kanaal Roeselare-Leie brengt.

Aan de oevers van dit kanaal zijn er veel bedrijven. Na de brug rijden we onmiddellijk langs de oever van dit vrij brede kanaal en dit tot aan de Wantebrug. Vandaar trekken we de velden in. Elke fietstocht in Vlaanderen, die zichzelf respecteert, komt voorbij zo’n dozijn kapelletjes. Mag ik jullie exemplaar één voorstellen.

Al van in het begin, maar nog meer in het tweede gedeelte, duikt een tweede eigenschap van deze toer op. Er wordt hier, naast klassieke landbouw (graan, bieten,mais enz..)en veeteelt ook veel aan tuinbouw gedaan.

Langzaam, nijdige hellingen ga je tijdens deze tocht niet tegenkomen, klimmen we naar de Muizelmolen.

Wat verder, maar echter niet op de route (we waren een beetje verkeerd ssst!!) zien we volgend stalletje of piepklein fermetje. ’t Moeten niet altijd kapellekes zijn.

Vanop deze helling hebben we zicht op deze chemische fabriek. Door het lichtspel (verspreide bewolking) heeft het iets vreemds, het lijkt wel uit de grond omhoog gestuwd. Zoals later nog zal blijken, ging de wind fel tekeer, dus verschiet niet van nu en dan een verward verhaal.

Op weg van de Muizelmolen naar de Leie rijden we voorbij dit aftands bedrijfsgebouw. Misschien een oude verlaten weverij? Ik wil geen pezewever zijn, maar ondanks de naam van deze route hebben we nog geen enkel weverij van ver of dichtbij gezien.

Deze brievenbus, moest ik vastleggen. De postbode maar klagen van rug- en polspijn.

Tijd voor nog een kapelleken, dit devoot exemplaar troonde boven een huisdeur.

Het volgend kleurrijk model past minder boven een deur, maar maakt van je oprit in een mum van tijd een beducht bedevaartsoord.

We komen aan de oever van de Leie. Wat moet ik van volgend gebouw denken. Een fabriek neergepoot in het midden van de velden? Waarom die hoge kromme schouw? Maar het heeft iets vreemd aantrekkelijk.

Nog eens de Leie, wat is het toch een mooie rivier.

Dan langs een afgesneden arm van de Leie.

Het is er vrij rustig, wat deze visser dan ook zeer apprecieert.

Eventjes langs het sluisencomplex om terug het kanaal Roeselare-Leie te bereiken en wat te volgen.

De korte tijd die we langs het kanaal rijden is genoeg om ons te overdonderen met mastodonten van bedrijven. Eerst Vandenavenne…

… en dan Braet

Als contrast nog eens terugblikken!!!!

Met het verlaten van het kanaal zetten we een punt achter het eerste deel van deze fietsroute.  Hier was de rode draad het kanaal en de Leie. We verlieten hun oevers om de Muizelmolen te gaan bewonderen maar hielden er steeds zicht op. Nu wordt het anders, we trekken de mandel (een smal riviertje) over en resoluut de velden in. Veerle kan niet aan de verleiding weerstaan, dit trots poserend koppel te fotograferen.

Ikzelf vereeuwig deze brave loebas.

Opnieuw gaat het traag (vals plat) omhoog. Zwaarder dan de helling is echter de strakke wind.

Gelukkig is er af en toe een verassing zoals de mooie kleuren op deze zijgevel in de bonestraat. Buitenwijk van Meulebeke.

Of deze spectaculaire aanbiedingen, wie wil nog een tuin zonder?

Wat verder na het oversteken van de Meulebeeksesteenweg alias de Tieltstraat nog eens een kapelletje.

Nu dan het obligate deel runderen. Dit koppel is kandidaat voor de olympische spelen in Peking meer bepaald voor het onderdeel synchroon herkauwen.

Meer en meer komen we tijdens onze fietstochten dit blond ras tegen. Wie de naam van dit ras kent gelieve het te laten weten. Ik gok op “blonde de l’aquitaine”.

Een mooi zwart gevlekt kalfje (strachiatelli) mag de rij sluiten.

We kruisen weer eens een steenweg, de brugsesteenweg nu.  Wat verder zien we dit mooi landhuis.

Ondanks de felle tegenwind bereiken we Ingelmunster. Langs de Beukendreef komen we terug in het centrum en bij ons A-ken. De weverijroute zit erop, bij momenten was het echt worstelen tegen de wind. Het eerste deel is het boeiendst. Het tweede deel, tevens het grootste, is wat saaier. Alsmaar door dezelfde velden. Hadden we nu nog ons hart kunnen ophalen aan een weverijtje of twee. Nee daarvoor dien je deze route niet te fietsen. Wie echter van een stevige prei houdt is hier aan het goede adres!!! Ik heb prei gezien voor zeker 100 jaar preisoep dagelijks.

Soms wat langdradig maar met momenten zeer verrassend 7/10.