Veurne-Ambacht: zon, zee, duinen en polders

Elk jaar zetten we een paar keer de fietsen op het autodak en rijden naar zee om er te fietsen. Waarschijnlijk is het een overblijfsel uit mijn jeugd, toen gingen wij steevast op verlof naar zee, maar aan zee heb ik altijd een vakantiegevoel. Voor één dag of een ganse maand, regen of zonneschijn, de zee is vakantie. Dus meermaals per jaar kunnen wij aan de lokroep niet weerstaan. Maar na een paar routes aan de kust gereden te hebben bleken deze meestal de polders en de daar heersende rust op te zoeken. Het is er inderdaad rustig en veilig fietsen maar soms toch ook wat saai en eentonig. Een leuke uitzondering is de Veurne-Ambachtroute. Veurne-Ambacht, zo leert Wikipedia ons, is de naam voor de noordwestelijke hoek van de provincie West-Vlaanderen. Deze route voorziet genoeg afwisseling en blijft boeien de hele 48km lang. Normaal starten wij in Koksijde, maar op vrijdag 8 februari 08 wil ik mijn Garmin-gps testen. Ik heb de track van de Veurne-Ambacht gedownloadt en in de Garmin geladen. Dus parkeren we ons op de vrij grote markt van Veurne,

snel drinken we nog een koffie in één van de vele tavernes, duffelen ons in (het is 8° toch vrij fris). Eventjes is het zoeken om de garmin te synchroniseren met onze rijrichting en dan zijn we weg. Veurne met zijn mooie markt en mooie gebouwen Belfort, Stadhuis, Sint Walburgakerk, Sint Niklaaskerk, 17de eeuwse huisjes en gezellige straatjes is zeker een bezoek waard. Toch nu rijden we richting Lovaart. Daar draaien we een fietspad op en volgen de Lovaart. Deze vaart zullen we nog een paar keer tegenkomen. In het begin is zij zowat de leidraad en wordt er afgeweken om leuke polderdorpjes zoals Steenkerke (met zijn begraafplaats), Oeren (ook met militaire begraafplaats)

en de Leute ( staminé in het oud gemeentehuis een aanrader lekkere boereboterhammen)
en Alveringem aan te doen. Daarna stevenen we terug naar de kust en doen daarbij nog verschillend polderdorpjes aan; Eggewaartskapelle, Avekapelle, Booitshoeke en Wulpen.

Mooie dorpjes akkoord, maar hier haalt de route haar charme vooral door de speciale fietspaden die ons kris-kras door de poldervelden leiden over lieflijke bruggetjes,

langs pittoreske kapelletjes, zaalig!! Algouw naderen we de kuststreek en hier bekoort deze tocht mij opnieuw. In Oostduinkerke kan je in het nationaal visserijmuseum, leren hoe eeuwenlang in deze streek de zee bedwongen werd. In Oostduinkerke werdt er vooral aan strandvisserij gedaan, de visser op zijn breed boerenpaard die langs de kustlijn, op garnaal vist is ons allen bekend. In het visserijmuseum is er ook een mooi estaminet waar je iets kan drinken of iets licht eten. Daarna brengt de Veurne-Ambacht ons door de duinen naar Koksijde.

Ook den Hogen Blekker (herinner de lessen aardrijkskunde) dient bedwongen om daarna door de verschillende villawijkjes, zo typisch voor de kust, te laveren. Dit deel herinnert mij aan de vele vakanties aan zee, toen ik aan de hand van mijn vader deze wijkjes leerde kennen. Hierna is het nog even polderen om terug in Veurne te belanden. Inmiddels is het al weer 17u, het wordt snel frisser (begin februari!) dus zetten we de fietsen op het dak van ons A-ken en keren huiswaarts. Jullie hebben het al begrepen Veurne-Ambacht is mijn favoriete kustroute en het scheelt maar nen Rodenbach (ik heb mijn vader haast nooit zien bierdrinken behalve aan zee den obligaten Rodenbach)of deze route haalt 9/10. Allen daarheen!!!

Vorig jaar op 11 juni reden we onder een stralende zon diezelfde Veurne-ambachtroute maar we combineerden het met een bezoek aan de Terduinen-abdij in Koksijde. Deze is totaal vernieuwd en zeker de moeite waard voor jong en oud. Het is dynamisch opgevat en zal ook de jongsten boeien, zie de foto’s die we er toen namen.

Het karkas van een windmolen, in de westhoek zijn er nog verschillende, vrij goed bewaarde molens te bewonderen.

Eén van de vele taferelen, die op een prachtige wijze het leven van de toenmalige monniken weergeeft. Veerle stond erbij en keek ernaar.

29/04/2008 0

Ros Beiaard revisited

Gisteren balen,

Familiefeest om 17u, niet lopen noch fietsen, dat terwijl de voorspellingen voor vandaag alsmaar verslechteren. Dus werk ik aan een beschrijving van de Veurne-Ambachtroute die binnenkort deze blog komt verrijken.

Maar om 11u nemen we de fiets en starten de Ros Beiaarroute, al eerder beschreven in deze blog. Dus met een beschrijving val ik jullie niet lastig maar schotel lever deze digitale impressies voor;
Dit Hert met zijn fiere kop kon aan Veerles Fuji niet ontsnappen

Deze laan in Buggenhoutbos, met het frisse lentegroen, maakte zo indruk op ons dat we er meerdere foto’s van namen, zie deze shot.

Juist buiten het bos, trokken deze “chocoladerepen” onze aandacht. Ik probeerde er een leuke compositie, met het achterliggend bosje, van te maken.

De Ros Beiaard loopt vanaf Baasrode tot Dendermonde langs de Schelde. Juist buiten Baasrode stak dit kerkje,aan de andere oever zijn toren op. Juist goed om de fuji zijn 10 maal zoem uit te proberen. Als Google maps me niet bedriegt moet dit het kerkje van Kastel zijn.

Hierna is het aan Veerle om wat te experimenteren. Wat denken jullie van dit stukje scheldeoever.

De Schelde voert ons naar Dendermonde, de markt daar wordt door ons duchtig gefotografeerd maar dit vond ik een leuk detail. Wij van Aalst zijn zo kwaad dat…

Nu eventjes wat moraliseren, als ik aan deze blog werk is een glas wijn nooit veraf, de locaties van volgende foto’s liggen op minder dan 500 meter van elkaar.
De oude Dender onder een meizonnetje verdwaald in April.

De volkstuintjes even buiten Dendermonde ietwat verder dan het vorig idyllisch beeld.

Juist voor we Wieze binnenwaaien kan Veerle dit duo nog digitaliseren.

Ook het volgend sfeerbeeld is door haar geschoten, ik heb er een klein beetje aan geprutst met GIMP maar het origineel vond ik ook al mooi.

Zo als ik nog even de tijd vind werk ik nog wat verder aan de tekst van de Veurne-ambacht.

27/04/2008 0

Opentuinendag 2007 in Aalst en faluintjes

Zondag, 17 juni 2007, opentuinendag.

Om 15u, ietwat laat starten we om deel te nemen aan de opentuinendag. Zes fiere eigenaars van prachtige tuinen stellen deze open voor het publiek.

We fietsen naar de Sint-Jorisstraat te Aalst bij de familie Van Schuyelnbergh-Courteaux. Deze tuin heeft vele mooie bloemstukken, bomen struiken. Maar misschien niet zo mooi maar des te vreemder is het achterste gedeelte. Het lijkt op een open plek in een bos en dit in hartje Aalst.

In Aalst vinden we in de Sint Vincentiusstraat nog een prachtige tuin van de familie Keymeulen – Cooreman. Een vrij grote tuin mooier en beter verzorgd dan de vorige, met de bijzonderheid dat er moerbeibomen staan met wiens blaren men er de de zijderups kweekt. In een serre krijgen we hierover uitleg.

Vandaar rijden we naar Moorsel – Hoekskenstraat bij de familie De Wolf – Putteman. Door het late vertrek slagen we wat volkstuintjes over. Na wat speurwerk, samen met andere deelnemers, vinden we de tuin. Hier wat minder sier- maar meer moestuin. Maar toch een knap werkstuk verwezenlijkt met oog voor de natuur.

Na Moorsel peddelen we naar Gijzegem waar we in Lange Haagstraat op een pareltje stuiten verwezenlijkt door de familie De Smedt – Bruyland. Een prachtige vijver in een mooie tuin, een bloedmooie combinatie.

We stuiten hier op Geert en Bea. Deze laatste roept ons bij haar aan tafel en offreert ons iets te drinken. Zodoende vliegt de tijd voorbij. Hierna spoeden we ons ijlings naar huis. Waar een lekkere steak ons wacht.

17/04/2008 0

Op weg naar … Donkmeer in Berlare

Route zelf samengesteld met onzen Garmin. Van bij ons in Erembodegem over Aalst naar Het Donk-meer en via Zele, Dendermonde en Lebbeke terug naar huis. Dit resulteerde “aanvankelijk” (onthoud aanvankelijk!!!) in 62 km vrij vlak fietsen. Tot Dendermonde werdt dit alles voortreffelijk gevolgd. Maar daar liep of moet ik,fietste het verkeerd, zeggen. Het fietspad dat wij langs de Schelde volgden liep onder de brug, die wij normaal moesten oversteken, door. Wat hem bezielde mogen de satelieten weten maar wij peddelden lustig onder de brug door. De kilometers volgden elkaar op en steeds verder verwijderden wij ons meer van wat binnen een fietstocht van 62km kan. Maar dankzij hetzelfden GPS’ken keerden wij op ons tellen terug en beëindigden onze tocht na een goeie 82km.

Der maar efkens 20km bij gelapt, nu versta ik waarom die GPS’kes alsmaar populairder worden. Na het werk te laat thuis, ge moet niet verder zoeken. Als afsluiter enkele kiekjes van deze tocht. Het donkmeer is de moeite.

Aalst heeft een prachtig Belfort, werelderfgoed. Nu nog een sfeerbeeld van het Donckmeer.

11/04/2008 0

Op weg naar…Gaasbeek.

Nummer 2 in de serie op weg naar. Hier geen beschrijving van een bestaande route. Maar ik kies een bestemming, in dit geval Gaasbeek, en Garmin voorzien van de nodige kaarten en software tekent een route uit. Naast Gaasbeek, om te vermijden dat het heen en terug langs dezelfde weg wordt, geef ik ook Gooik als waypoint in. Over Liedekerke en Lennik,

met het majestueuse standbeeld van een brabants trekpaard bereiken we Gaasbeek.

Wat verder staan we voor het kasteel van Gaasbeek

Daar wandelen we, onder een lentezonnetje, wat in het prachtig domein.

Na een blonde Leffe, in het establissement er recht over, keren we terug naar Lennik om vandaar naar Gooik te fietsen. Van ene heuvelrug naar de andere peddelend bereiken we het landelijke Gooik.

Inmiddels 18u geworden, fietsen we steeds stijgend en dalend naar Okegem. Hier stroomt de Dender en over het jaagpad en geholpen door een fikse rugwind, bereiken we in een recordtijd Erembodegem. Hier wordt snel een lekkere spaghetti klaar gemaakt en daarna tik ik deze tekst. Vandaag bezorgde “Garmin” ons één van de pittigste fietstochten sinds lang, maar ook veel vergezichten onder een stralend lentezonnetje. Om deze post te beëindigen zoals hij begon nog volgende foto.

11/04/2008 0

De groene koepel, op zijn Breughels rond Ninove.

Meermaals kruisten wij al de Groene Koepelroute en als ik me goed herinner legden wij al een stukje van deze tocht af. Maar nog nooit fietsten we deze tocht tot het einde. Ook nu niet. Als dit geen primeur is, een verslag van een route die we in 2 keer fietsten. Ja de Groene Koepelroute wordt 2 maal gekruist door de Dender. Door de korte dagen, we fietsten het eerste deel op 16 februari 2008 en het tweede deel onlangs (2 april 2008), en tijdsgebrek hebben we de route bij het opnieuw kruisen met de Dender in Pollare onderbroken. Het tweede deel hervat dan ook in Pollare bij het voetgangers- fietsbruggetje dat de Dender overspant.

Dus komende van Erembodegem sluiten we na zo’n 13km, in Okegem,

aan op de Groene koepel. Het gaat hier al snel omhoog “de Gapenberg” wat al onmiddelijk voor een mooi uitzicht, ondermeer op de kerk van Roosdaal, zorgt.

Ook duikt de groene koepel, van de OLV-Hemelvaartkerk, voor de eerste keer, op. Het klimt en daalt nog tot de Woestijnkapel.

Deze kapel komen we ook op de Valleitjesroute tegen. Hier rusten we even en nemen een paar kiekjes van dit mooie kapelletje en zijn prachtige omgeving. Dan volgt er een fikse afdaling. Hier moeten we ons volle aandacht op de baan houden, want aan een hoge snelheid storten we op een smal veldbaantje naar beneden. Zo komen we in Neigem. Vandaar peddelen we verder door mooie schilderachtige dorpjes als Lieferinge,

Nieuwenhove. Langs veldbaantjes en -wegeltjes (deze laatsten noemen wij kasjekkes) afgezoomd met hagen en bomenrijen slingeren wij verder, naar Pollare. Even stoppen bij de eerste windmolen(ter zeven wegen)

langs deze route. Enkele kiekjes later vervolgen wij onze tocht tot Pollare. Pollare bereiken we via een klein “kasjekken” dat ons, langs de statige kerk naar de Dender brengt.

Hier staat de teller van onze fietscomputer op 37 km. Verkleumt, en in de wetenschap dat het nog een 20km tot thuis is, onderbreken we hier onze tocht. Een maand en een half later, begin april, lijkt de tweede helft ideaal om een vrije woensdagnamiddag te vullen. Dreigende wolken kunnen ons niet stoppen en we zijn weg naar Pollare.

Daar overbruggen we de Dender en klimmen, voorbij een lieflijk kappeleken,

naar Appelterre-Eichem.

Hiermee zijn de spieren direkt opgewarmd, wat nog van pas zal komen . Inderdaad het tweede deel is op zijn minst glooiend en met momenten zeer pittig. Al onmiddelijk kruist Molen nummer 2 (de Wildermolen) ons pad,

ook hij moet op de gevoelige (digitale)plaat. Na Appelterre met zijn imposante Sint-Gertrudiskerk,

komen we in Voorde. Hier is de tijd blijven stilstaan, een kerkplein overschaduwd door hoge bomen, nodigt ons uit om even af te stappen.

We profiteren ervan om met enkele koekjes den innerlijken het zwijgen op te leggen. Hier rijden we ondanks ons GPSken eventjes verkeerd. Na de St.Pieters-Bandenkerk moesten we onmiddelijk rechts afslagen, een veldweggetje in. Doch deze fout toont ons het Kasteel van Voorde. Maar we keren snel terug en volgen de route die,ondanks ons verkeerd rijden, toch wel heel goed bewegwijzerd is. Wat verder volgen we eventjes een grotere baan om snel weer de velden in te trekken.

Op en af trekken wij naar Aspelare, maar eerst wacht er ons nog een verrassing. Ineens duikt er boven de velden kerktoren op.

Dit blijkt de kerk van Sint Antelinks te zijn. Het heeft iets bevreemdend, een onooglijk gehuchtje verloren in de velden. We klimmen naar het dorpje, een deelgemeente van Herzele. Na dit klein intermezzo komen we nu snel in Aspelare. Hier kruisen we de Geraardsbergse steenweg en komen aan een watermolen waarvan het rad verdwenen is en meteen ook het pittoreske. Zodoende rijden we verder via Nederhasselt en Outer naar Ninove. Over veldpaadjes komen we Ninove binnengereden. We fitsen onder een mooie toegangspoort,van de vroeger abdij,

en komen oog in oog met de Onze-Lieve-Vrouwhemelvaartkerk.

Deze impossante kerk gaf,met haar groene koepel, naam aan deze fietsroute. Op het kerkplein is dan ook de officiele startplaats. Nu verlaten we het centrum, eigenlijk niet zo heel mooi, om langs een grindpad naast de spoorweg terug tot Okegem te fietsen en vandaar terug naar huis. Deze tocht bekoorde ons sterk. Ninove zelf is geen aantrekkelijk stad, maar de streek eromheen is het des te meer. Het glooien schept verassingen zoals het plots opduiken van de woestijnkapel of een kerktoren achter een maïsveld. De verschillende dorpskernen hebben de tand des tijds goed weerstaan en zijn soms nostalgisch pittoresk. Hier heb ik nogal serieus uit mijn arsenaal zware uitdrukkingen geput, een korreltje zout mag. Leuke fietstocht, we kijken uit naar de zomer om ze in haar geheel te fietsen. 8,5/10

08/04/2008 1

De Valleitjesroute, voor wie van klimmen houdt. Onze Lieve Vrouw-Lombeek (31 km)

Ietwat verder van de Dender af (in Okegem afslaan naar Pamel en dan de N8 oversteken naar Onze-Lieve Vrouw-Lombeek) vinden we het liefelijke dorpje OLV-Lombeek. Hier start de Valleitjesroute.

Al van in Pamel blijkt het waar de naam van deze route komt. Het gaat hier op en neer, de verschillende beekjes hebben brede valleien gevormd. Ondanks zijn «slechts »31 km is deze route een stevige rit, doch de inspanning wordt beloond met prachtige vergezichten soms vele kilometers ver. Zeker in de lente, wanneer de vele boomgaarden in bloesem staan, is deze tocht een echte aanrader.

Al bij het begin is het trappen geblazen. Via een kasseiweg hijsen we ons naar boven. Van ver zien we de windmolen, voor de ouderen onder ons een herinnering aan het jeugdfeuilleton kapitein Zeppos. Eens boven kunnen we al van het eerste vergezicht genieten. De kerk van Pamel torent ver boven de golvende weides uit en als je goed kijkt zie je aan de einder de Onze Lieve Vrouwekerk van Ninove. Het gaat nu verder golvend langs de vele boerderijtjes met elk hun boomgaard tot aan de Woestijnkapel.

Deze kapel, eigenlijk de Heilig Kruis-kapel, doemt plots voor ons op. Het geeft een eigenaardig gevoel hier deze kapel, zo afgelegen in de velden aan te treffen. Het lieflijk gebouwtje nodigt uit tot even uitrusten. Daarna gaat het steil naar beneden toe. Het molenaarshuis met de Terhagenmolen uit 1732 wat verder, is ook zo’n prachtig plekje dat deze fietstocht zo kleurt. Zo ook het kasteeltje van Heetvelde of het Waterkasteel.

Dit beschermde gebouw was ooit een waterburcht en werd in de 17de eeuw zijn huidige vorm heropgebouwd. Een beetje verder komen we aan de zwaarste kasseistrook van deze rit. Over ruwe kasseien doeberen we naar de bergstraat (tiens), die haar naam alle eer aandoet en ons nog eens flink laat zweten. Rechts kijken we uit op het mooie Steenhaultbos.
Inmiddels zijn we via de Vollezelestraat in Vollezele, een gehucht van Galmaarden, terechtgekomen en als je oplettend bent zie je rechts het plaatselijke kerkje. Een kapel en valleitje verder duikt de radartoren van de Kesterberg(112m) op. Deze toren in de streek «den ijzeren man » genoemd overheerste lang de streek, maar moet sinds een tiental jaren zijn meerdere erkennen in de immens hoge zendmast van de VRT in Sint-Pieters-Leeuw. Genietend van het prachtige pajottenland (dat hier op zijn best is) slingeren we stijgend en dalend langs mooie natuurlandschappen verder naar Gooik.

Daar komen we via een klein ommetje in het centrum recht tegenover de Sint Niklaaskerk.

Voor deze kerk staat een bankje dat uitnodigt tot een verdiende rust na al die nijdige klimmetjes die de Valleitjesroute tot een stevige kuitenbijtersroute maakt. Na een kleine pauze hijsen we ons weer in’t zadel en vervolgen onze tocht. Even buiten het centrum rijden we langs een begraafplaats verder richting Oplombeek (een gehucht dat hoger licht dan….Lombeek, juist vandaar dus…) Het kasteeltje dat we hier voorbijzoeven draagt ook de naam Oplombeek.

We zijn nu reeds ver gevorderd en algauw dient een van de laatste klimmetjes zich aan. Wat verder en we zijn in Nelleken. Onder enkele rode beuken staat er een pittoresk kapelletje en het geheel maakt dit gehucht één van de merkwaardigste pleisterplaatsen op deze tocht. Nog eventjes licht stijgen, en dan laten we ons als slechtvalken, de vallei van de Moeliebeek, induiken. Dan uitbollen tot aan de imposante kerk, de remmen dicht en dan naar een van de terrastafeltjes van de Kroon, geef hier die pint.

Ook deze route is overgenomen van m’n website die ik in 2002 maakte. Dit is de eerste pittige tocht die ik hier beschrijf en jullie zullen het merken ik hou ervan. 9/10 verplichte kost voor wie inspanning beloont wil weten met prachtige vergezichten.

04/04/2008 0

De Reuzeroute, en die reus kwam weer….

De reuzeroute (start: Dendermonde afstand: 38km) is een niet al te zware fietstocht die ons de streek tussen Dendermonde, Aalst en Berlare leert kennen. een groot gedeelte loopt over de dijken van Schelde en Dender. Er is op verschillende plaatsen mogelijkheid om iets te eten en drinken. Zowel afstand als zwaarte van het parcours maakt deze route geschikt voor beginnende fietsers. Doch de meer ervaren kilometervreters onder ons zullen het als een leuke uitstap ervaren.

Deze route start in Dendermonde, maar die van Aalst (wij dus) pikken in waar de route de dender verlaat en zich via de denderlandstraat richting Gijzegem keert.

Snel zien we het mooie kerktorentje met de, voor deze streek, specifieke ajuin als bekroning er boven op. Eventjes opletten als we de grote baan kruisen. Enkele keren draaien door een paar woonwijken en we volgen een oude spoorwegbedding. Juist voor Hofstade verlaten we deze en maken een weidse bocht.

Goed onderhouden veldbanen (er werd onlangs een lichte routewijzeging aangebracht een stuk onverhard is geschrapt) voeren ons langs velden en akkers. Wie al eventjes onderweg is kan dankzij het nieuwe traject voor een frisse slok of versnapering terecht in het restaurant De Jaegher, wijzelf verkiezen nog even te wachten en stevenen verder op Schoonaarde af. Voorbij dit dorpje kruisen we de Schelde en van op de brug zien een leuke taverne. Alvorens de loop van deze machtige rivier te volgen stappen wij dan ook af in het Oud brughuis.

In een gemoedelijke omgeving kan je genieten van een biertje (uitgebreide keus) of smullen van een lekker slaatje of een andere versnapering die je hier kan bestellen. Na deze rust rijden we met de stroom mee over prima onderhouden dijkwegen.

Op zomerse dagen is het hier zeer druk met hele drommen rijden er dan fietsers en dit in beide richtingen. Het is een prachtig traject. Langs de ene zijde zie je over de weidse velden en de andere kant toont ons de schelde met haar brede schorren. Op kalmere dagen kan je je hier ontspannen en tot rust komen op het wiegen van de rietstengels.(de laatste tripel in het brughuis maakt mij wellicht wat melancholisch). Na wat rijden zie je rechts het veer van Appels. Dit veer brengt je nog steeds naar de overkant en terug.(Als uitbreiding op deze tocht een aanrader.) Wat verder worden we plots met een haventje voor plezierbootjes geconfronteerd. Samen met wat ongelukkig geplaatste caravannes vormt deze plek een mindere noot op dit stuk van de route. Ietwat later rijden we voorbij (of tot) de herberg “Den Anker” . Ook hier kan er even gerust worden bij een verfrissing of lekkere knabbel. Wij rijden door naar Dendermonde. Een moderne impressie van ‘t peerd voor het koopcentrum Beiaard, maakt ons duidelijk dat we Dendermonde binnenrijden.

Eventjes langs de drukke Zeelsebaan en dan kort over de scheldedijk beginnen we aan de klim over de spoorbrug. We zijn nu aan het eigenlijke beginpunt van deze tocht. We rijden snel door want het is hier zeker niet het mooiste plekje van deze rit. (Vrachtwagens, woonwagens her en der gekneld tussen brede uitvalwegen en de Schelde). Toch algauw fietsen we weer over een dijkweg (de notendijk),die omgeven door groen ons wegvoert van de stadsdrukte en naar de monding van de Dender brengt. We volgen nu de Dender en rijden voorbij een groot sluizencomplex. In het zicht van de ooibrug van Appels slaan we links af om deze brug over te rijden naar de andere oever. Hier volgen we opnieuw de loop van de Dender tot we de Varenbergstraat indraaien. Nu is het langs leuke veldbaantjes naar het lieflijke dorpje Mespelaere.

Op het kerkpleintje gekomen voelen we ons wegglijden in de tijd. Het mooie dorpskerkje, de strenge schandpaal en het “Spaans hof” een statig herenhuis daterend van de Spaanse bezetting maakt dat dit wellicht één van de mooiste dorpjes op deze route is. We genieten van dit alles met volle teugen alvorens onze weg te vervolgen. We richten ons weer naar de dender en na een stukje jaagpad komen we aan de wiezebrug en zijn we terug waar we deze route startten. Met een voldaan gevoel rijden we door naar Aalst en een tiental kilometer verder eindigt onze rit.

Noot van stefsontheroad:

Deze beschrijving is overgenomen van mijn website die ik in 2002 op het net plaatste. Sindsdien hebben we al vele malen deze route gepeddeld, 8/10 is deze route zeker waard.

04/04/2008 0

De Ros Beiaardroute (die van Aalst zijn zo kwaad….)

Als er een route is die ons de smaak gegeven heeft naar meer, dan is het de Ros Beiaardroute. Voor de aankoop van onze “Giants” besteden we geen aandacht aan al die zeshoekige bordjes. Maar snel veranderde dit. Wij dachten eerst onze Giants te gebruiken om te mountainbiken. Maar mountainbike was niet echt ons ding, rondfietsen in de streek des te meer. Onze eerste ontdekking was Leireken,

de route die gebruikmakend van een oude spoorbedding, naar Steenhuffel leidt. Onderweg leerden we het stationneke van Baardegem kennen. Nu is het, na een stevige fietstocht, zich neervlijen op het terras van het stationneke van Baardegem, een van die zaligheden die je moet meegemaakt hebben. Bij een fris bier geniet je na van al wat je onderweg ontdekt hebt en dit samen met andere fietsliefhebbers. Heb je zin in een lekkere maaltijd of een snack en andere desserts dan zal je er zeker iets naar je zin vinden. En daar ontdekten we de bordjes van de Ros Beiaardroute. Dus in Baardegem volgen we via Opwijk

de leirekesroute tot Peizegem. Daar verlaten we de “spoorroute” en fietsen naar Buggenhoutbos. Dit is een vrij groot bos dat sporters, naast fietsers vooral lopers en wandelaars, aantrekt. Ook toeristen bezoeken het bos en laten zich in de grote café’s tavernes met spijs en drank verwennen. Door een betwisting over de toegang van een baan is de route 2 jaar geleden ietwat aangepast. Na dit mooie bos duiken we weer de velden in, opweg naar Baasrode.

Dit dorp heeft iets, de dorpskom die vlakbij de Schelde ligt bekoort ons.

Vlakbij de kerk is er een overzetplaats,

hier brengt een overzetboot op geregelde tijdstippen je naar de overkant. Wij rijden verder over de dijk langs de Schelde.

Via brede meanders laveren we naar Vlassenbroek. Nog meer dan Baasrode is dit kunstenaarsdorpje, dat verscholen ligt achter de hoge Scheldedijk, een verrassing. In dit dorpje vind je pittoreske kunstateliers, naast leuke restaurantjes met mooie terrasjes. Het Ateljeeken is onze vaste stek.

Vooral de verschillende slaatjes met een lekker bier of wijntje zijn zeker aan te raden.

Heel lekker en toch niet zo zwaar dat ze de verdere fietstocht bemoeilijken. Rechtover het Ateljeeken staat het lieflijk kerkje van Vlassenbroek.

Dit dorpje is een must voor elke fietser, die zich in de omgeving van Dendermonde waagt. Nu brengt de scheldedijk ons snel in Dendermonde.

Dendermonde is niet alleen de stad van het peerd maar ook het provinciestadje met een mooie markt.

Op deze markt bevindt het prachtige belfort. Samen met het belfort van Aalst is het door de UNESCO uitgeroepen tot werelderfgoed. Even voorbij de vernieuwde markt komt de route aan de oude Dender, deze leidt ons voorbij de volkstuintjes naar de huidige loop van de Dender. Zigzaggend door de velden passeren we Denderbelle en naderen nu Wieze. Hier is het even opletten. Er is een mooi pad dat door de velden ons Wiezewaarts brengt. Maar als het de dagen daarvoor veel geregend heeft laat je dit pad liever links liggen en kies je voor de gewone baan. Wieze, vroeger vooral gekend door zijn brouwerij,hallen en de daarbij horende Wieze-oktoberfeesten, is een lief dorpje met een mooie Heilige Salvatorkerk en markt.

Op deze markt zijn enkele café’s waar het leuk verpozen is. Na Wieze fietsen we, nog eens door de velden, terug naar Leireken, in Baardegem, de route die ons terug thuis brengt.

De Ros Beiaard geeft ons nu al vele jaren fietsplezier. Deze fietstocht, die ons afwisselend, velden ,bospaden en dijkwegen voorschoteld en ze kruidt met dorpjes als Baasrode, Vlassenbroeck en Wieze krijgt een 8,5/10. Fietsen die route!!!

03/04/2008 1

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk: