De groene koepel, op zijn Breughels rond Ninove.

Meermaals kruisten wij al de Groene Koepelroute en als ik me goed herinner legden wij al een stukje van deze tocht af. Maar nog nooit fietsten we deze tocht tot het einde. Ook nu niet. Als dit geen primeur is, een verslag van een route die we in 2 keer fietsten. Ja de Groene Koepelroute wordt 2 maal gekruist door de Dender. Door de korte dagen, we fietsten het eerste deel op 16 februari 2008 en het tweede deel onlangs (2 april 2008), en tijdsgebrek hebben we de route bij het opnieuw kruisen met de Dender in Pollare onderbroken. Het tweede deel hervat dan ook in Pollare bij het voetgangers- fietsbruggetje dat de Dender overspant.

Dus komende van Erembodegem sluiten we na zo’n 13km, in Okegem,

aan op de Groene koepel. Het gaat hier al snel omhoog “de Gapenberg” wat al onmiddelijk voor een mooi uitzicht, ondermeer op de kerk van Roosdaal, zorgt.

Ook duikt de groene koepel, van de OLV-Hemelvaartkerk, voor de eerste keer, op. Het klimt en daalt nog tot de Woestijnkapel.

Deze kapel komen we ook op de Valleitjesroute tegen. Hier rusten we even en nemen een paar kiekjes van dit mooie kapelletje en zijn prachtige omgeving. Dan volgt er een fikse afdaling. Hier moeten we ons volle aandacht op de baan houden, want aan een hoge snelheid storten we op een smal veldbaantje naar beneden. Zo komen we in Neigem. Vandaar peddelen we verder door mooie schilderachtige dorpjes als Lieferinge,

Nieuwenhove. Langs veldbaantjes en -wegeltjes (deze laatsten noemen wij kasjekkes) afgezoomd met hagen en bomenrijen slingeren wij verder, naar Pollare. Even stoppen bij de eerste windmolen(ter zeven wegen)

langs deze route. Enkele kiekjes later vervolgen wij onze tocht tot Pollare. Pollare bereiken we via een klein “kasjekken” dat ons, langs de statige kerk naar de Dender brengt.

Hier staat de teller van onze fietscomputer op 37 km. Verkleumt, en in de wetenschap dat het nog een 20km tot thuis is, onderbreken we hier onze tocht. Een maand en een half later, begin april, lijkt de tweede helft ideaal om een vrije woensdagnamiddag te vullen. Dreigende wolken kunnen ons niet stoppen en we zijn weg naar Pollare.

Daar overbruggen we de Dender en klimmen, voorbij een lieflijk kappeleken,

naar Appelterre-Eichem.

Hiermee zijn de spieren direkt opgewarmd, wat nog van pas zal komen . Inderdaad het tweede deel is op zijn minst glooiend en met momenten zeer pittig. Al onmiddelijk kruist Molen nummer 2 (de Wildermolen) ons pad,

ook hij moet op de gevoelige (digitale)plaat. Na Appelterre met zijn imposante Sint-Gertrudiskerk,

komen we in Voorde. Hier is de tijd blijven stilstaan, een kerkplein overschaduwd door hoge bomen, nodigt ons uit om even af te stappen.

We profiteren ervan om met enkele koekjes den innerlijken het zwijgen op te leggen. Hier rijden we ondanks ons GPSken eventjes verkeerd. Na de St.Pieters-Bandenkerk moesten we onmiddelijk rechts afslagen, een veldweggetje in. Doch deze fout toont ons het Kasteel van Voorde. Maar we keren snel terug en volgen de route die,ondanks ons verkeerd rijden, toch wel heel goed bewegwijzerd is. Wat verder volgen we eventjes een grotere baan om snel weer de velden in te trekken.

Op en af trekken wij naar Aspelare, maar eerst wacht er ons nog een verrassing. Ineens duikt er boven de velden kerktoren op.

Dit blijkt de kerk van Sint Antelinks te zijn. Het heeft iets bevreemdend, een onooglijk gehuchtje verloren in de velden. We klimmen naar het dorpje, een deelgemeente van Herzele. Na dit klein intermezzo komen we nu snel in Aspelare. Hier kruisen we de Geraardsbergse steenweg en komen aan een watermolen waarvan het rad verdwenen is en meteen ook het pittoreske. Zodoende rijden we verder via Nederhasselt en Outer naar Ninove. Over veldpaadjes komen we Ninove binnengereden. We fitsen onder een mooie toegangspoort,van de vroeger abdij,

en komen oog in oog met de Onze-Lieve-Vrouwhemelvaartkerk.

Deze impossante kerk gaf,met haar groene koepel, naam aan deze fietsroute. Op het kerkplein is dan ook de officiele startplaats. Nu verlaten we het centrum, eigenlijk niet zo heel mooi, om langs een grindpad naast de spoorweg terug tot Okegem te fietsen en vandaar terug naar huis. Deze tocht bekoorde ons sterk. Ninove zelf is geen aantrekkelijk stad, maar de streek eromheen is het des te meer. Het glooien schept verassingen zoals het plots opduiken van de woestijnkapel of een kerktoren achter een maïsveld. De verschillende dorpskernen hebben de tand des tijds goed weerstaan en zijn soms nostalgisch pittoresk. Hier heb ik nogal serieus uit mijn arsenaal zware uitdrukkingen geput, een korreltje zout mag. Leuke fietstocht, we kijken uit naar de zomer om ze in haar geheel te fietsen. 8,5/10

08/04/2008 1

De Ros Beiaardroute (die van Aalst zijn zo kwaad….)

Als er een route is die ons de smaak gegeven heeft naar meer, dan is het de Ros Beiaardroute. Voor de aankoop van onze “Giants” besteden we geen aandacht aan al die zeshoekige bordjes. Maar snel veranderde dit. Wij dachten eerst onze Giants te gebruiken om te mountainbiken. Maar mountainbike was niet echt ons ding, rondfietsen in de streek des te meer. Onze eerste ontdekking was Leireken,

de route die gebruikmakend van een oude spoorbedding, naar Steenhuffel leidt. Onderweg leerden we het stationneke van Baardegem kennen. Nu is het, na een stevige fietstocht, zich neervlijen op het terras van het stationneke van Baardegem, een van die zaligheden die je moet meegemaakt hebben. Bij een fris bier geniet je na van al wat je onderweg ontdekt hebt en dit samen met andere fietsliefhebbers. Heb je zin in een lekkere maaltijd of een snack en andere desserts dan zal je er zeker iets naar je zin vinden. En daar ontdekten we de bordjes van de Ros Beiaardroute. Dus in Baardegem volgen we via Opwijk

de leirekesroute tot Peizegem. Daar verlaten we de “spoorroute” en fietsen naar Buggenhoutbos. Dit is een vrij groot bos dat sporters, naast fietsers vooral lopers en wandelaars, aantrekt. Ook toeristen bezoeken het bos en laten zich in de grote café’s tavernes met spijs en drank verwennen. Door een betwisting over de toegang van een baan is de route 2 jaar geleden ietwat aangepast. Na dit mooie bos duiken we weer de velden in, opweg naar Baasrode.

Dit dorp heeft iets, de dorpskom die vlakbij de Schelde ligt bekoort ons.

Vlakbij de kerk is er een overzetplaats,

hier brengt een overzetboot op geregelde tijdstippen je naar de overkant. Wij rijden verder over de dijk langs de Schelde.

Via brede meanders laveren we naar Vlassenbroek. Nog meer dan Baasrode is dit kunstenaarsdorpje, dat verscholen ligt achter de hoge Scheldedijk, een verrassing. In dit dorpje vind je pittoreske kunstateliers, naast leuke restaurantjes met mooie terrasjes. Het Ateljeeken is onze vaste stek.

Vooral de verschillende slaatjes met een lekker bier of wijntje zijn zeker aan te raden.

Heel lekker en toch niet zo zwaar dat ze de verdere fietstocht bemoeilijken. Rechtover het Ateljeeken staat het lieflijk kerkje van Vlassenbroek.

Dit dorpje is een must voor elke fietser, die zich in de omgeving van Dendermonde waagt. Nu brengt de scheldedijk ons snel in Dendermonde.

Dendermonde is niet alleen de stad van het peerd maar ook het provinciestadje met een mooie markt.

Op deze markt bevindt het prachtige belfort. Samen met het belfort van Aalst is het door de UNESCO uitgeroepen tot werelderfgoed. Even voorbij de vernieuwde markt komt de route aan de oude Dender, deze leidt ons voorbij de volkstuintjes naar de huidige loop van de Dender. Zigzaggend door de velden passeren we Denderbelle en naderen nu Wieze. Hier is het even opletten. Er is een mooi pad dat door de velden ons Wiezewaarts brengt. Maar als het de dagen daarvoor veel geregend heeft laat je dit pad liever links liggen en kies je voor de gewone baan. Wieze, vroeger vooral gekend door zijn brouwerij,hallen en de daarbij horende Wieze-oktoberfeesten, is een lief dorpje met een mooie Heilige Salvatorkerk en markt.

Op deze markt zijn enkele café’s waar het leuk verpozen is. Na Wieze fietsen we, nog eens door de velden, terug naar Leireken, in Baardegem, de route die ons terug thuis brengt.

De Ros Beiaard geeft ons nu al vele jaren fietsplezier. Deze fietstocht, die ons afwisselend, velden ,bospaden en dijkwegen voorschoteld en ze kruidt met dorpjes als Baasrode, Vlassenbroeck en Wieze krijgt een 8,5/10. Fietsen die route!!!

03/04/2008 1

Steendonkroute

Voorbij Opwijk kennen wij vooral de Ros Beiaardroute. Dit is een klassieker die we elk jaar een paar keer rijden. Maar verder kennen we er niet zoveel. We zijn al enkele keren tot het Leireken in Steenhuffel gereden. Vorig jaar hebben we er wat rondgereden van de ene route naar de andere springend. Keureroute, Houtekietroute en Molenbeekroute hebben we toen aangedaan. Genoeg om ons nieuwsgierig te maken om de streek beter te leren kennen. We vingen toen een glimp van de Steendonkroute op. Dit is ons bijgebleven en als er eind februari er een 15° voorspeld wordt dan kriebelt het en trekken we erop uit. Onze fietscomputer geeft al een 20km aan als we in Steenhuffel aankomen. Voor de Steendonkroute te starten, eten we op een bankje onze koeken op.

Met den innerlijken gesterkt verlaten we via een veldwegeltje Steenhuffel en komen aan een kapelletje. De route leidt ons nu langs braak liggende velden, ze zijn nog te vochtig om te bewerken. Tussen de velden komen we in Breendonk. De route leidt ons tot vlak voor de brouwerij van Moortgat met als bekend bier den Duvel.

Na Breendonk loopt onze fietstocht langs vrij grote banen.

Dit duurt eventjes maar uiteindelijk draaien we weer de velden in.

Nu fietsen we langs boerderijtjes en gehuchtjes. Na een poosje komen we aan een mooie vijver die we langs rijden. Snel daarna naderen we het Fort van Liezele.

Dit fort ligt achter een grote gracht en samen met het vele groen is het een mooi zicht. Nu volgen de pittoreske plekjes elkaar snel op.

Het Lippelopbos met het mooie “Hof te Melis”is prachtig om door te fietsen.

Later over de spoorweg trekt een mooie windmolen onze aandacht. Het is de Heidemolen met het bijhorend molenhuis.

Hier kan afgestapt worden om iets te eten of te drinken. Wij doen dit niet ,het wordt al wat donkerder, dus vervolgen we onze weg en rijden door de velden verder naar Steenhuffel. Ook daar stoppen we niet maar rijden aan een flink tempo de Leirekesroute terug naar huis. In het geheel reden we een flinke 80km. Deze tocht heeft ons blij verast. Na een wat gewone start werden we vooral na Breendonk verwend met mooie monumenten, Fort van Liezele, Hof te Melis in een prachtig kader.

We zijn het er beide over eens deze tocht gaan we nog fietsen. 8.5/10

19/03/2008 0

Molenbeekroute

Zaterdag 15 maart 2008,

Na een stormachtige week, valt de wind en klaart het langzaam uit. Al een tijdje, na de Steendonkroute (die nog op een beschrijving wacht), heb ik mijn zinnen gezet op het rijden van de Molenbeekroute.

Vorig jaar, in augustus, kruisten we toevallig deze route. Toen konden we door werken aan de straten en het ontbreken van wegwijzers deze route niet tot het einde volgen. Nu gesteund door onze garmin-gps proberen we het opnieuw.

Maar de werken blijken afgelopen en de bewegwijzering is nagenoeg perfect. Komende van Erembodegem over de Leirekensroute draaien we in Peizegem rechts op de route in. Door de velden, langszij Merchtem, komen we in Rossem een deelgemeente van Meise. Bij het binnenrijden trekt een mooie, grote herenboerderij (Een Brabantse vierkantshoeve rond 1970 gebouwd door de familie Jos De Pauw. Met dank aan Luc Tutenel voor de correctie en uitleg) onze aandacht.

We stoppen om ze te fotograferen. Wat later rijden we ze nog eens voorbij vanuit een andere richting. Even verder komen we in de dorpskern van Rossem, het enige dorpje dat we echt doorkruisen. Voor de kerk rusten we even uit en eten een paar koekjes. Nu zigzaggen we door de weilanden en andere akkers.

De streek is hier verzadigd van mooie villa’s en gerestaureerde fermettes, aan alles zie je dat Brussel niet veraf is. Zo fietsend, zijn we ineens opnieuw op de leirekesroute. We peddelen verder en eens voorbij het stationneke van Steenhuffel wordt de route leuker.

Op weg naar Malderen komen er meer bomen en struiken in het landschap, dit rijdt meteen prettiger.

Als er dan ook nog een paar mooie gebouwen, kastelen opduiken is het helemaal goed en vergeten we de gevaarlijke baan, die we even moesten volgen.

Een zakkende zon herinnert er ons, samen met een grommende maag, aan dat het stilletjesaan avond wordt. We zijn dan ook tevreden dat we opnieuw de Leirekesroute opdraaien en zo deze tocht beëindigen. We draaien de pedalen nog eens flink rond en met sneltreinvaart, geholpen door een fikse rugwind, fietsen we naar huis. Alleen een wit konijn, (paashaas?)op stap met enkele kippen, kan ons nog doen stoppen voor een kiekje.

Thuisgekomen bespreken we nog eens de route. Het eerste gedeelte, of lus als je wilt, kon ons maar weinig bekoren. Op een mooi gerestaureerde hoeve en molenhuis(Malsaersmolen) zonder molen na, viel er niet veel te zien.

Laveren tussen de velden met de vele alleenstaande woningen, meestal goed onderhouden, maken ons niet direct wild. Rossem zal niet direct de titel van mooiste dorp binnenhalen. Na het Leire-stationneke van Steenhuffel, waar je echt een moet afstappen al was het om een goeie palm of steendonk te drinken, wordt het allemaal iets aantrekkelijker. Samen met de heen- en terugrit hadden we zo’n 70 km onder de wielen. Aan een gemiddelde van 19,5 km/uur, gaf dit ons zo’n 3u45 fietsplezier. Qua quotering scoort de molenbeekroute 6.5 op 10. pluspunten goede bereidbaarheid, prima bewegwijzering. Minpunten: 32 km lengte is wat kort voor ons en we missen wat afwisseling (vlakke routes ontberen dit nogal eens). Binnenkort hopen we eens een route met een kuitenbijters erin te fietsen, boerenkrijg-,Land van Asse- of Valleitjestroute zijn de kandidaten.

Als afsluiting nog deze foto met het rare monument (piramide???)

16/03/2008 5

Onze fietsen

Zo’n 12 jaar geleden sinds het voorjaar 1997, hebben wij 2 Giants.
Veerle heeft een witte Boulder 510. Eerst met blauwe banden later flashy, rode michelins en nu wat bezadigder door zwart rubber met een vlakker profiel, weinig noppen.

Ikzelf koos voor een rode Boulder 520, het klein verschil ligt hem in het versnellingsapparaat nochthans 18 versnellingen elk.

Beide fietsen zijn samengesteld rond een stalen chroom fietskader. Vrij snel werden er bagagedragers aangebracht. De basic-fietscomputers, die we als promotie bij de fietsen kregen, werden snel vervangen door cat-eye’s die over 6 functies beschikken. Om onze fototoestellen, fietsbrillen en de tussendoortjes voor onderweg op te bergen zijn de stuurtassen voorop ideaal. Een laatse aanwinst is de Garmin Extend Hcx. Van dit draagbaar GPS-apparaat verwachten we veel en later zal ik erover berichten. Ik stelde het al, in het begin hadden we banden met brede noppen, we gingen mountainbiken maar de mountainbiketochten die we maakten zijn op 2 vingers te tellen. We maken vooral, of beter gezegd, uitsluitend toertochten. Brede banden maken dat wij vlot de onverharde stukken, die soms deel uitmaken van een tocht, erbij nemen. Vrij snel, door het aanbrengen van bagagedragers en stuurtassen, evolueerden onze fietsen van mountainbike naar tourfietsen. Voor de volgende stap, meerdaagse fietstochten, zullenwe moeten overgaan tot de aankoop van echte trekfietsen.Inmiddels hebben we, ruw geschat, meer dan 15000 km op onze Giants rondgepeddeld. Zij maakten het ons mogelijk te fietsen in Vlaanderen, Wallonië en Ardennen, Normandië en Languedoc-Rousillon in Frankrijk, Wallis in Zwitserland. Op onze fietsen beleefden we prachtige momenten, om een streek te verkennen is fietsen ideaal. Men ziet meer dan als men wandelt en krijgt meer detail dan als men met de auto een regio doorkruist. Nu nog geven zij perspectief op avontuurlijke ritten door de mooiste streken van Europa en misschien verder, who know’s???

09/03/2008 0

De Schiptrekkersroute

Sinds een paar jaar (2003) is er vlakbij een leuke route, de schiptrekkersroute. Door zijn 30km ideaal als we weinig tijd hebben om er eens op uit te fietsen. Dan trekken we gauw een schipperken. Met slechts een paar hellingen (’t mag bijna geen naam hebben) goede opwarmkost voor in het begin van het seizoen. Wij starten in Erembodegem en pikken op de route in waar zij de Dender aansnijdt. Hier haalt de route haar naam. Tot begin deze eeuw werden de schepen nog door mensen of paarden getrokken, daartoe liepen zij op het jaagpad.

Dit jaagpad is nu verhard en dient ons om te fietsen of te lopen.(het maakt deel uit van ons trainingsparcours we zijn buiten verfente fietsers ook lange afstandlopers). Al snel passeren we de Wellemeersen. Dit is een natuurreservaat die door de omsluiting van spoorweg, autostrade en dender een specifiek biotoop heeft. Aan de volgend sluis slagen we rechtsaf naar Teralfene. Normaal slagen wij deze plaatselijke ronde van hoogstens enkele kilometers over en peddelen voort langs de Dender. Toch voor deze ene keer maken we een uitzondering. Nu buiten een rit door een parkje met speeltuin een zicht op een mooi gerestaureerd herenhuis is hier niet veel te beleven.

We zigzaggen terug naar de Dender en zetten daar door richting Okegem. Eventjes moeten we de neus dichtknijpen voor de geur van het vilbeluik van Denderleeuw maar algauw is het weer rustig en aangenaam fietsen langs de Dender.

We rijden Liedekerke door en langs de brede bochten van de Dender bereiken we Okegem. Daar verlaten we het jaagpad. Nu is het even op een smal padje langs de spoorweg (hier in deze streek kruisen er verschillende lijnen elkaar) om dan door de velden langs en door de verschillende dorpjes, die langs de Dender liggen, te fietsen. Iddergem, Denderhoutem en Welle liggen op onze weg en zijn mooie dorpjes waar het nog vrij kalm is. De wegen zijn prima fietsbaar en het parcours is licht glooiend. Daardoor zijn er mooie vergezichten te bewonderen.

In Welle kan er in de Klimop, een leuke taverne, iets gedronken worden. Na Welle komen we terug aan de Wellemeersen (na eerst nog eens een spoorweg gekruisd te hebben). Nog even door Erembodegem, ons geliefd dorp, en daar zijn we terug aan de Dender. Hier verlaten we de route en peddelen naar huis. Deze route is ideaal om te fietsen als je maar weinig tijd hebt. Het jaagpad naast de Dender wordt het ganse jaar door druk bereden maar op de rest van de route was het beduidend minder druk. Het is niet meteen de meest boeiende fietstocht, in dezelfde streek zijn zowel de Boerekrijgroute als de Groene koepel van een ander kaliber.6.5/10

28/02/2008 0

Cadzand-Breskens-Vlissingen Valkenisseroute en terug

De zomervakantie zit er weer op, voor de scholieren dan toch. Wij hebben nog 14 dagen verlof en hopen toch op wat beter weer. De brede opklaringen doen ons naar zee trekken met bestemming Nieuwpoort (onze favoriete badstad). Doch het bericht over een ongeval en de daarbij horende file doet ons uitwijken naar Cadzand.Na een lekkere appelbol (in het Noordzee hotel) nemen we het fietspad op de duinentoppen dat ons naar Breskens brengt.

Om 13u50 nemen we daar de overzetboot naar Vlissingen.

Langs de kust komen we op de Valkenisse route. Deze route gaat veelal over fietspaden die door de polders lopen, enkele mooie Zeeuwse dorpjes doorkruisen en ons terug naar Vlissingen brengen door de bosjes onderaan de duinen.

Afwisselend en afgezien van de wind niet zwaar. Aangekomen in Vlissingen nemen we om 18u50 de boot terug. De laatste 15 km naar Cadzand gaan ietwat langzamer daar we toen toch al 65 km achter de rug hadden.

03/09/2007 0

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk: