Op verplaatsing…de Zuunbeekroute

Zondag 12 april 2009. Pasen!

Pasen kondigt zich zonnig aan, na een mooie zaterdag wordt er ons een prettige paaszondag beloofd. s’Namiddags is er echter de jaarlijkse wielerklassieker Parijs-Roubaix. Na de Ronde van Vlaanderen de meest spannende wielerkoers van het voorjaar. Dus kies ik voor de Zuunbeekroute 25km lang, weliswaar glooiend maar toch een tocht die we op enkele uurtjes moeten klaren. Vroeg uit de veren,eventjes eieren rapen en weg zijn wij.

Iets voor 11u fietsen we voorbij de Onze-Lieve-Vrouwkerk in Beert.

Dit statig herenhuis lijkt wat verloren in dit landelijk dorp.

Al snel peddelen we door de velden waar de nevel hardnekkig blijft hangenOndanks de mist, is deze grote vierkantshoeve onze lens niet ontgaan.

Na het kruisen van de Ninoofse steenweg, klaart het wat uit en worden we vergast op deze bouwvallige schuur.

Mooier dan de aftandse schuur is dit zicht op bloesem en wit landhuis.

Wat verder richting Breedhout worden we een eerste maal op kasseien getrakteerd.

Plots verschijnt uit de nevel de 300 meter hoge VRT-toren.

We laten Breedhout links liggen. Lijkt een mooi dorpje.

We vervolgen onze weg. Het jonge groen schiet volop uit de takken en twijgen.

Hof te Wedem in de wedemstraat

Prachtig dreef die naar het kasteel van Budingen leidt. Een schoon doeningske.

In de Hemelrijkstraat, daar wonen is zoiets als de hemel op aarde.., staat dit eenvoudig kapelletje.

We volgen de Hemelrijkstraat die ons gezapig omhoog brengt, met de nodige vergezichten tot gevolg.

Merk ik hier wat misprijzen, de zondagse brunch verstoord ?

De Hemelrijkstraat gaat over in een weliswaar brede maar ruwe (grove gravel) veldbaan.

Dit fort is de voorbode van het plaatselijk pronkstuk.

Het kasteel van Gaasbeek.  Hier een foto vanuit een ongewone hoek. Ons strak schema laat een bezoek aan dit prachtige kasteel niet toe. Ik ken het kasteel en zijn mooi, groot park goed. Als geboren Hallenaar kwam ik hier geregeld. Vooral aan de keren dat we hier kwamen met de vakantieclub heb ik mooie herinneringen.

Ook hier een Onze-lieve-Vrouwekerk.

We klimmen weg uit de dorpskom van Gaasbeek. Weer die prachtige witte bloesem.

We worden nu vergast op enkele mooie vergezichten, kijk maar mee.

Even terugblikken op Gaasbeek.

Sint-Kwintinuskerk in Lennik

Kerk van Elingen.

De Donkerstraat, de baan die ons door de velden en over een hogergelegen plateau leidt, stopt aan dit veldkapelletje.

We fietsen even langs de rand van Elingen daarna steken we opnieuw de Ninoofse steenweg over. Het glooiend landschap met een licht sausje nevel voert ons van het ene pittoreske beeld naar het andere.

Weer een klim, opnieuw beloond…

…Bellingen.

Deze holle weg brengt ons in een wip terug naar ons beginpunt.

De Zuunbeekroute is een heel mooie route. Op een boogscheut van Brussel is er hier een mooi landelijk gebied. De route is goed bewegwijzerd en is vrijwel steeds goed te rijden. Het onverhard is vooral gravel en dus ook na een regenperiode goed berijdbaar. Het durft wel eens flink omhoog gaan, maar 25 km is dan weer een afstand binnen het bereik van de meeste fietsers. 8.5/10 een mooi quotering voor een korte maar boeiende fietstocht.

Enkele interessante links:

Tour de Frans

Dj!no

voor kaart en gps-track:

vlaanderen-fietsland

Op verplaatsing…de Paterroute

Donderdag 2 april 2009

Al gans de week droog met mooie opklaringen en de laatste dagen een helderblauwe hemel. Ik ben vrij vandaag, ik ga rond 11u Veerle oppikken na haar werk. Ik zoek dan ook een fietstocht niet te ver weg en stuit op de Paterroute. Deze route van zo’n 48km tussen Geraardsbergen, Brakel, Aalst en Ninove lijkt me best te doen. Eén vraagteken op de site van toerisme Oost-Vlaanderen wordt ze gequoteerd voor gevorderden. Nu dat mag geen probleem zijn , eerder een uitdaging.

We starten op het kerkplein van Sint-Maria-Lierde. De hellingsgraad van dit plein verklaart al wat de quota “gevorderden. Het van het dak halen van onze “giants” vraagt wat behendigheid, maar al snel zijn we op weg.

Onmiddellijk wordt het klimmen, deze kapel bovenop een wat een lourdesgrot zou moeten voorstellen, houdt ons even op. Deze vrij grote kapel is volop aan het verkommeren en dient ofwel gerestaureerd of anders afgebroken. Levensgevaarlijk voor spelende kinderen, ik zou maar niet teveel op mirakels rekenen.

Nog even een zijaanzicht moesten er twijfelaars onder de lezers zijn.

Deze pomp mag men gerust verder laten genieten van haar oude dag.

De kerk van Sint-Maria-Lierde gezien vanuit de velden.

Nog eens een lammetje, op dit moment van het jaar kan je er niet naast kijken. Ik heb ergens het gevoel dat ze meer gefokt worden dan vroeger.

Nu maar eens geit op het menu, zich lekker schartend tegen de omheiningsdraad.

Weer worden we in dit prachtig landschap getrakteerd op een kapelletje. Ook dit exemplaar staat in de strijd tegen de tands des tijds alleen.

Dit exemplaar wat verderop lijkt wat meer geluk te hebben. Wat jullie niet zien is dat er tegenover enkele huizen staan. De bewoners ervan zullen zich waarschijnlijk het lot van dit kappelletje aantrekken.

Inmiddels hebben we de Waesberg beklommen waar we deze steen, met de afstanden naar de omliggende gemeenten en steden, aantreffen.

Een zitbank vervolledigt het geheel, een prachtig vergezicht krijg je  er zo bij.

Bij het kruisen van de Gentweg N42 wordt er een vervolg gebreid aan de teloorgang van de kapellekes in deze streek. Ook hier is de kans op een ongeluk niet ver weg.

Dan zijn deze mooie paarse bloemen,in de Kruisweg te Sint-Lievens-Esse leuker om aan te zien.

Dit paard quasi rechtover de bloemenpracht van daarjuist, lijkt me tevreden.

Weer duiken we de velden in en fotograferen dit ietwat vreemd beeld. Wat het kapelletje betreft… schitterende conditie.

Bij het naderen van Herzele moeten we even over onverhard. Toch stilletjesaan kan de eerste lentewarmte de velden drogen en op nog enkele plassen na is het prima rijden.

De fotograaf.

De foto.

In tegenstelling met kapelletjes worden molens meer en meer goed onderhouden of gerestaureerd.

Stilaan maar zeker naderen we Herzele, maar snel even dit beeld. Zo’n beetje een variante op één zwaluw maakt de lente niet.

Herzele dient zich speels aan.

Deze toren, het laatste overblijfsel van wat ooit een fiere burcht was. Staat dit onze kapellekes te wachten?

Dorpskerk in prima staat.

Schepenhuis, houdbaarheidsdatum lijkt OK.

Al snel zijn we Herzele doorgefietst. We rijden nu op een fietspad naar Sint-Lievens-Esse. Dit fietspad rechttoe-rechtaan lijkt op een oude spoorweg zoals de Leirekensroute. Achteromkijkend merk ik de wieken van een molen die achter het bladerdek verdwijnt. Dus over de toestand waarin ie zich bevindt kan ik me niet uitspreken. Maar het wit van de wieken is veelbelovend.

Het moest alle dagen lente zijn.

Nog altijd op weg naar Sint-Lievens-Esse.

Zo verschijnt, vrij snel de benen zijn goed, Sint-Lievens-Esse.

Sint-Lievens-Esse thuishaven van pater Lieven een lekker patersbier.

Kantoortje in de brouwerij Van den Bossche

We snellen nu door naar Steenhuize-Wijnhuize met de Onze-lieve-Vrouwekerk in goede staat in het centrum.

Zo eventjes voor Pasen lijkt dit me wel een passend beeld.

Het kasteel van Steenhuize.

Ernaast gelegen herenboerderij.

Aan het verkommeren. Hebben al die kapelletjes, en ik wil hier niet de pilaarbijter uithangen, niet wat werelderfgoed in hun.

Ook op het land gebeurt er vanalles, houtblokken ophalen is er één, weliswaar een buitenbeentje,van.

Eén van de leuke aspecten, van een fietstocht met hellingen, is het ineens opduiken van een dorpskern met de plaatselijk kerk op kop. Hier Hemelveerdegem.

“Den dikken van Sesjans” van Jan Desmarets. Hemelveerdegem deden we al aan tijdens de M-route. We fietsen dan maar lustig verder richting Deftinge.

Stilletjesaan raken de hooischuren leeg. Hier lijkt het erop dat strobalen de kar niet verlaten hebben.

De Sint-Ursmaruskerk, in Deftinge. Wat een naam!

Zelfde kerk, vraag mij niet om nog eens de naam te geven, andere kant.

Even buiten Deftinge, een schoolvoorbeeld zoals het moet. “Kom bezin en rust wat uit” is de leuze boven de deur. Bezinnen misschien? Maar voor rust hebben we, nu iets na 18u, geen tijd meer.

Snel even dit beekje in het avondlicht vastleggen.

Met Pasen in het verschiet nog eens….

De Sint-Martinuskerk, wel een van de mooiste op onze tocht. Even dacht ik dat we het einde van onze fietstocht nabij waren. Maar niet Sint-Martens-lierde was onze startplaats. Wel Sint-Maria-Lierde.

De overblijfselen van de oude Kartuizerpriorij, in goede staat bewaard, drukken hun stempel op dit lieflijk dorpje.

Nu mijn vergissing blijkt te verwaarlozen, op een boogscheut en na een fikse klim, rijden we weer het kerkplein van Sint-Maria-Lierde op.

Hier eindigt deze bijwijlen stevige fietstocht. Doch bovenal overheerst het gevoel van tevredenheid. Elke klim werd beloont met prachtige vergezichten op het nevelige achterland. Enkele verkeersaders dienden gekruist maar nooit hadden we het gevoel dat we risico liepen. Deze mooie streek een uitloper van de vlaamse ardennen zal volgende zondag deel uitmaken van de “Ronde van Vlaanderen” de veruit mooiste ééndagskoers wereldwijd. Deze tocht is inderdaad voor gevorderden en eist inzet van hij of zij die hem wil fietsen, maar je krijgt er zo veel voor terug. Net als voor de M-route, zowat z’n evenknie, is 9/10 een juiste quotering.

Enkele interessante links:

Voor kaart en gps-track:

vlaanderen-fietsland

fietsroute.org

Blog op WordPress.com.

Omhoog ↑

%d bloggers liken dit: