Woensdag 25 mei 2011

Inmiddels zijn we al 2 weken en een half in Lido delle Nazione. Dit badstadje is onze uitvalbasis om Emilia-Romagna en omliggende te ontdekken. We hebben het hier reuze naar onze zin. Waar een bergstreek  zeer authentiek is, beknot het ons wat in onze mogelijkheden. Maar hier in de polders van de Po-Delta komen we serieus aan onze trekken. Fietsen, lopen en wandelen het kan hier allemaal. Als we dan nog prachtig weer voorgeschoteld krijgen kan de boel niet meer stuk. Daarbij zijn we slechts op een uur rijden (op ’t gemakske) van Ravenna en Ferrara, 2 mooie provinciale stadjes die een bezoek zeker waard zijn. Ietwat verder zo’n 120 km liggen Bologna en (last but not least) Venetië.  Emilia-Romagna is niet Toscane maar veel scheelt het niet of het zou in de prijzen moeten zijn. Goed na deze ode terug terzake. In “Panoramic wheels” de brochure met fietstochten rondom Ferrara vind ik nog een mooie route. “The lands of the Alto Ferrara” ik pas ze wat aan, de tocht van Ferrara tot Bondeno deden we al eerder bij het fietsen van de “Burana’s great loop of water”. Dus kies ik als start Santa Bianca. Het zal jullie dan ook niet verbazen als we zo rond 14u30 dit dorpje binnenrijden. Ruim laat maar we zijn nu éénmaal met verlof.

In Santa Bianca laten we er geen gras over groeien, op een wip zijn de fietsen van het dak en wij van start. De kerken hebben hier zo een specifieke bouwstijl. Zeer clean met die pastelkleuren.
We cirkelen even rond voor we op het goede spoor(lees track) zitten.
Hoe meer we deze brug oversteken hoe warmer het wordt. Letterlijk en figuurlijk.
Willens en wetens wijken we even af van de tocht om dit mooi gebouw (energiecentrale) te bewonderen.
We keren terug naar de boorden van de Panaro. De dijken van deze rivier verheffen zich boven de polders. Vandaar dat we neerkijken op dit boerenhof letterlijk dan.
Op deze serres is het dan weer figuurlijk. Sinds Andalusië krijg ik de huiver op het lijf als ik serres zie. Ze kunnen een hele regio naar de knoppen helpen.
Maar we laten het niet aan ons hart komen en fietsen lustig door. Algauw zijn we in Finale Emilia. Een mooie provinciestadje waar we echter snel door zijn.

Opnieuw zoeken we de boorden van de een waterweg op. We volgen de loop van de “Canale Foscaglia”  wat ook weer leuk neerkijken met zich mee brengt.
Ook hier zijn de polders vruchtbaar en wordt er volop aan landbouw gedaan.
Welvarende streek.
Stilletjes aan begint het ons te dagen we zijn wat van de route afgeweken.
Maar zodoende fietsen we langs het mooie Palata Pepoli. Leuk dorp leuke naam.

Ik had het al over de landbouw in deze streek.

Door de omweg komen we langs Galeazza met het mooie, imposante Castello.
Buiten het kasteel kan Galezza zich ook beroemen op een mooie toren en de typische streekkerk. Ja ze zijn daar goed bezig.
We zwerven verder richting Cento en bewegen hemel en aarde om opnieuw met de route en zijn track aan te knopen. We doorkruisen het centrum van Renazzo.
We blijven onze tocht vervolgen en via enkele leuke wegjes bereiken we Cento.
De San Lorenzo-kerk, tja nog maar eens wat kleur en stijl betreft zoeken ze het hier niet te ver.   Wel mooi!
Op hetzelfde plein het prachtige stadshuis. In Italië kunnen ze er toch wat van.

Maar het pittoreske stadje wordt overheerst door het “Rocca” Een versterkte burcht uit de 15de eeuw.
Eens buiten het historische centrum blijkt Cento ook nog een kleurrijk stadje te zijn.
We verlaten het mooie Cento en beginnen aan de terugtocht.
Over rustige wegen en langs kalm kabbelende beekjes fietsen we door.
Langs mooie landhuizen…
witroze kerkjes (in Dosso) gaat het verder terug naar Santa Bianca.

Het blijft rustig fietsen en het landschap is vol afwisseling.
De zon trekt zich langzaam terug achter de einder wat meer warmte geeft aan het licht dat zij uitstraalt.
Het “golden hour” heeft iets weemoedig maar levert prachtige beelden.
We bereiken het “Cavo Napoleonico“. Van nu af aan gaat het in sneltreinvaart. Inderdaad we willen kost wat kost voor donker (lampjes niet mee!!) terug in Santa Bianca zijn. Veerle en ik maken er een echte tijdrit van en fietsen zodoende voorbij een brug die we moesten oversteken naar Santa Bianca. Door deze onoplettendheid bereiken we Bondeno, waar we even schrik hebben om in het donker verder te moeten. Nu kloppen we alle records en tegen een 35km/u razen we naar Santa Bianca. Juist voor het donker thuis. Flink zo.

Opnieuw een prachtige tocht achter de rug. De laatste grote fietstocht van dit verlof. Morgen gaat het naar Bologna en daarna is het bijna tijd terug naar huis te keren.

Enkele interessante links:

Dienst Toerisme van Emilia-Romagna: (buiten Italiaans ook in het  Engels)

città d’arte: mooie site over de 10 kunststeden van Emilia-Romagna

CYCLE-R: heel interessante site over het fietsen in en rond de kunststeden van Emilia-Romagna

Panoramic wheels heel interessante site over het fietsen in Emilia-Romagna, veel routes met beschrijvingen en gps-tracks.

ItaliaOutdoors: Opnieuw een boeiende site over het noordoosten van Italië, voor al wie er graag te voet of met de fiets op uittrekt