De Hopperoute (Affligem, Opwijk, Merchtem en Asse)

Zondag 20 maart 2011

Langzaam trekt Koning Winter zich terug en ruimt plaats voor de eerste lenteprikkels. Een reeks van mooie dagen begint zich aaneen te rijgen. Overdag klimmen de temperaturen naar zo’n 13 à 14°. Zondag fietsdag. Eerst moet ik nog een voormiddag gaan werken. Toch surf ik snel wat rond op zoek naar een leuke, niet te lange tocht in de streek. Op de site van Vlaams Brabant valt mijn oog op de Hopperoute. 34km lang dat maakt met zo’n 3km op naar de Abdij van Affligem (startpunt) en zo’n 3km terug maakt er zo’n 40km van. Prima tocht voor een zondagnamiddag.
Om 14u30 komen we bij de mooie abdij aan. We fietsen tot knooppunt 46 het startknooppunt van deze tocht. Vandaar gaat het naar punt 47.

Algauw stoppen we om de Sint-Rochuskapel te bezoeken. Hoogst uitzonderlijk is deze kapel open. Naar aanleiding van een wandeldag kan men deze kapel van binnen bewonderen en krijgen we ook woordje uitleg.
Aan de overkant bewonderen we het enigste Hoppeveld dat we op deze tocht gaan zien. Deze tocht ontleent dan ook haar naam aan een activiteit die al een tijdje uit de streek is verdwenen. Dit is een hoppeveld dat een tweetal jaar geleden is aangelegd om opnieuw met een oude traditie aan te knopen.

Voorbij knooppunt 47 gaat het naar 44 en Meldert.
Meldert een deelgemeente van Aalst heeft nog dat landelijke dat enkele kilometers verder al ver zoek is.

Gelukkig is het al een tijdje geleden dat het nog geregend heeft. Want nu wordt er een flink stuk onverhard voor de wielen geschoven.
Het levert ons deze vreemde ontmoeting op.
Ja wie deze blog geregeld volgt heeft weet van Veerles voorliefde voor ezels.
Op zo’n mooie dag gaan de paarden al eens van stal.

De velden worden klaargemaakt om geploegd en bemest te worden. Waarna er geplant of gezaaid kan worden.

Nog steeds op weg naar knooppunt 44 komen we in Baardegem aan. Dit dorpje heeft één van de mooiste kerkjes uit de streek.
De route slingert zich voort door Baardegem tot knooppunt 44 en “het Stationneke” op de Leirekesroute.
Aan het Stationneken draaien we de Leirekesroute op. De Leirekesroute moet ons naar knooppunt 45 en verderop knooppunt 50 brengen.
We verlaten Oost-Vlaanderen en fietsen langs vlakke velden over de oude spoorbaan Vlaams-Brabant binnen. In Opwijk wordt knooppunt bereikt en gaat het verder naar 5 (op een boogscheut) en knooppunt 6.
In Opwijk houden we even halt en wijken even van de route af. Een sanitaire stop brengt ons in een taverne op het dorpsplein alwaar we een “Leireken Amber” drinken. Daarna zoeken we de route terug op en langs “kasjkens” en buitenwijken fietsen we verder knooppunt 6-waarts.
Na de buitenwijken duiken we weer de velden in. De laatste jaren zijn de chocoladerepen een teken van een nakende lente.

Inmiddels hebben we knooppunt 6 al achter de rug.  Knooppunt 20 is het volgend doel. Het brengt ons tot de dorpsgrenzen van Merchtem. Toch daar wordt knooppunt 19 het volgend richtpunt. We duiken het land van Asse in. Meteen wordt het wat pittiger.

In Mollem een pittoresk, Vlaams-Brabants dorp ruilen we knooppunt 19 in voor knooppunt 9.
Na Mollem krijgen we, op weg naar Asse, nog een flink stuk onverhard voorgeschoteld.
Ondanks het onverhard gaat het snel vooruit en Asse doemt al op aan den einder.

In Asse treffen we niet alleen knooppunt 9  maar ook de jaarlijks karnavalstoet. We wurmen ons door dit zot gedoe om toch verder te kunnen fietsen naar knooppunt 3.

Ter hoogte van knooppunt 3 moeten we nog eens flink op de trappers staan. Putberg een mooi deel van het traject geeft zich niet gemakkelijk gewonnen. In Asbeek laten we knooppunt 3 achter ons en fietsen verder over knooppunt 2 naar knooppunt 50.

De Hopperoute loopt hier parallel aan de Gentsesteenweg. Aan de overkant hebben we een prachtig zicht op het glooiend landschap waar Asbeek is in ingebed.
Juist voor we de Gentsesteenweg( inmiddels Brusselbaan genoemd) oversteken fietsen we voorbij knooppunt 50. Nu gaat het naar knooppunt 46 dat meteen het einde van deze mooie tocht is.

Wij hebben nog een 3-tal km tot thuis voor de boeg alvorens we de riem kunnen afleggen.

De Hopperoute is een vrij jonge tocht. Zij heeft alles in zich om een klassieker te worden:

  • Het mooiste van de streek ten westen van Aalst wordt gecombineerd met het pittige van het land van Asse.
  • Het parcours varieert tussen vlak en glooiend, wie ietwat fietst kan deze route fietsen.
  • 32 km is voor velen gemakkelijk te doen.
  • Het onverhard zijn grindbanen en zouden toch redelijk moeten weerstaan aan regen (meteen het grootste minpunt)

Ik geef deze tocht een 9 op 10 en zal ze zeker nog enkele keren fietsen.

Enkele interessante links:

Toerisme Vlaams-Brabant:

Voor meer informatie over de hopperoute en het bestellen van de brochure en een schat aan toeristische informatie over onze provincie.

Toerisme Oost-Vlaanderen:

Ook hier kan er een brochure besteld worden , hier krijgt de route de naam Hoppetocht .

Wie voor het knooppuntennetwerk valt vindt bij Tour de Frans (de king of knooppunten) een fantastisch aanbod:

Tour de Frans

Iemand die de streek tussen Aalst en Dendermonde door en door kent is:

Dj!no

Sinds een tijdje volg ik de perikelen van de familie De Coninck op hun blog:

Fietsen met de Familie de Koning

De (vernieuwde)Reuzeroute opnieuw gefietst

Dinsdag 15 maart 2011

Karnaval Aalst is achter de rug, staat de popverbranding niet als symbool voor het einde van de winter? Langzaam lengen de dagen en de zon begint aan kracht te winnen. Vorig jaar spotte ik een zeshoekig bordje van de reuzeroute op een plaats waar ik het niet verwachte. De reuzeroute was lang één van onze favoriete routes die we elk jaar meerdere malen fietsten. Ik maakte er al een verslag van ruim voor ik met deze blog begon.  Klik maar eens hier. Dat bord bleef me intrigeren. Is de reuzeroute van traject verandert? Nu vandaag wordt er mooi voorjaarsweer voorspeld dus ideaal om de reuzeroute nog eens te fietsen en te kijken wat er aan de hand is.Het is kort na 13u als we van thuis vertrekken. Langs de Dender fietsen we naar het vertrekpunt van de tocht. Onmiddellijk blijkt het eerste verschil.
Waar we vroeger ter hoogte van Herdersem op de reuzeroute inpikten en de Denderoever verlieten moet er nu doorgefietst worden. We zijn niet alleen om dit te doen.

Het is eerder ter hoogte van Wieze dat we de Dender verlaten en richting Gijzegem wegdraaien.
Snel naderen we de dorpskom met de mooie Sint-Martinuskerk.
Wat verder deze mooie, goed onderhouden Citroën HY onder een stralende zon. Wat een smoeltje toch.
Langs de pittige Neerhoflaan, die er gelukkig droog bij ligt, keren we als het ware terug op onze stappen.
De Neerhoflaan geeft uit op de Dokter De Cockstraat waar we deze mooie ingangspoort  bewonderen.
Het is onderdeel van een prachtig domein “het Hof van Gijzegem” .
Naast het domein dit statig herenhuis.

Na een ruime bocht om het Hof van Gijzegem komen we aan het Notelaarspad. Dit is een fietspad dat gebruikt maakt van de oude spoorwegbedding tussen Gijzegem en Hofstade.
Na het Notelaarspad kronkelt de reuzeroute zich door de weilanden richting Schoonaarde. Nog altijd volgen we een andere weg dan vroeger.

Ja hier zijn we terug op bekend terrein.
Ook de afspanning De Jaeger maakt, weliswaar niet van het prille begin, deel uit van de reuzeroute.
Het is al meerdere dagen droog, maar de voorjaarszon krijgt de velden nog niet opgedroogd.

Deze forsythia krijgt ze dan wel tot bloei.
Ondertussen hebben we niet stil gezeten en in Schoonaarde steken we de Schelde over.
Langs het oud Brughuys (stamd noch uyt de teid dat er geen schreiffauten bestonten) draaien we de scheldeoever op.Beste stuurlui staan aan wal.

Het veer van Appels, hier kan je de Schelde oversteken zonder daarna je kleren te moeten uitwringen.Nee geen veld  overmaatse spaghetti maar fikse bonenstaken die jonge boompjes naar hogere sferen leiden.We fietsen verder op een goed onderhouden fietspad op de dijkrug.
De binnenvaart leent zich vooral voor tot bulkgoederen.Getuige deze grindhandelaar aan de oever.
Eventjes verlaten we de dijk en fotograferen dit mooi gebouw  “Poortgebouw Zele-Dijk”.
Als we dan toch bezig zijn kieken we dit stevig boerenpaard.
De reuzeroute loopt niet echt door Dendermonde maar we hebben toch een kijk op de fiere torens die Dendermonde rijk is.
Nu gaat het verder aan de overkant van de Schelde.
Nog een laatste blik op de schelde-oever alvorens we terug de Dender opzoeken die hier in de Schelde uitmondt.
Opnieuw een wijziging. Waar we vroeger doorfietsten tot de Gentstesteenweg om via deze weg de Dender over te steken, gebeurt de oversteek nu langs en onder het groot sluizencomplex “Tijsluis”.
De Dender is nu onze gids. We volgen haar een tijdje.
Onder de spoorwegbrug…
Naar Oudegem met onder meer de Cichoreibranderij “De Vlaanders” Industrieel erfgoed.
Op een boogscheut van Oudegem ligt Mespelare. In Mespelare mogen ze prat gaan op een kerk met de mooiste toren van de streek.
Christo was here !!!
Na Mespelare richten we de steven opnieuw Dender-waarts. Wat later zit de reuzeroute erop. Wel het was een prettig weerzien. De veranderingen zijn niet zo ingrijpend dat de route sterk verandert. De Dender en de Schelde blijven de hoofdmoot uitmaken van deze tocht en bezorgen haar het karakter van een dijkentocht. De veranderingen brengen toch een meerwaarde. Ik geef ze een 8,5/10 als score. De reuzeroute is meer dan ooit te voren de moeite van het fietsen waard.

Enkele interessante links:

Toerisme Oost-Vlaanderen:

Voor meer informatie over de reuzeroute en het bestellen van de brochure en een schat aan toeristische informatie over onze provincie.

Wie voor het knooppuntennetwerk valt vindt bij Tour de Frans (de king of knooppunten) een fantastisch aanbod:

Tour de Frans

Iemand die de streek tussen Aalst en Dendermonde door en door kent is:

Dj!no

Sinds een tijdje volg ik de perikelen van de familie De Coninck op hun blog:

Fietsen met de Familie de Koning

Op verplaatsing…de Scheldedijkroute.(klein Brabant-Scheldeland)

Vrijdag 4 februari 2011.

Dit jaar hebben we nog niet veel gefietst. Ene keer de Schiptrekkersroute en dat is het. Maar stilaan verschijnen de eerste tekens van de komende lente aan de horizon. Vandaag zijn we vrij en ondanks het kille weer, maximum 8° en een stijve oostenwind, trekken we er op uit.

Efkens na 14u vinden we voorbij de Sint-Annakerk in Weert een plaatsje voor ons A-ken.

Al snel zitten we op onze oude, getrouwe Giants en peddelen gezwind (toch na enkele maanden quasi stilgelegen te hebben) naar de dijk. Ja na de Zeedijkroute staan er nu weer dijken op het menu. De Scheldedijkroute is vandaag de schotel.
Een kille oostenwind blaast door het riet, het is trappen om warm te krijgen!

Deze eenden laten zich echter niet afschrikken en kiezen voor een frisse duik (trappen om boven te blijven).

Dit beeld(Temse) mochten we al aanschouwen bij de aanvang van de Aspergeroute.

De brede Schelde is hier op haar mooist en buiten her ruisen van de wind is er hier niets te horen. Wat een verademing.

We raken op dreef en fietsen lekker door.

Het onthaalcentrum De Notelaer trekt vandaag minder volk, wij blijven ook niet dralen en peddelen snel verder.

Aan de overkant doemt Rupelmonde op met de mooie Onze-lieve-Vrouwekerk.

Eventjes verder verlaten we de Scheldedijk en dobberen over de kasseien van de Nattenhaasdonk naar Wintam.

De Binnenschipper op het dorpsplein van Wintam.

De tocht voert ons nu langs velden die er wat schraal bijliggen, wachtend om bewerkt te worden.

Toch wijst er alles op dat binnen de kortste keren hier verandering komt.

Ik heb het altijd wat moeilijk met paarden die moederziel alleen in een wei staan.

Na dit tafereel zijn we helemaal zeker het wordt lente!!!

De mooie toren van de Sint-Pieterskerk bij het naderen van Puurs. We rijden echter met een wijde boog rond Puurs.

Veld en-bospaden volgen elkaar op richting Lippelobos.

Tijd voor de avonddis.

Hof te Melis een mooi, goed onderhouden kasteel aan de rand van het Lippelobos.

Na het Hof te Melis en het Lippelobos fietsen we verder langs velden.

Over Opdorp zijn we snel in Oude Briel, waar we opnieuw de Scheldedijk oprijden.

We houden er stevig de tred in en naderen snel Sint-Amands.

Mooi dit kunstwerk “de Veerman”. Zal wel zwaar peddelen worden om die sloep boven water te houden.Veerle bewondert en fotografeert dit kunstwerk. (les heures- liefdegetijden) .

Stilaan zakt de zon en strooit warme tinten over alles heen.

Mariekerke is een lieflijk dorpje langs de brede Schelde.

De veerdienst van Mariekerke, je kan ermee naar Moerzeke varen.

Wij verzaken aan dit aanbod en verkiezen de dijkweg…

…en zijn mistiek kader om naar Weert terug te keren.
Nog even langs het streekmuseum “De zilverreiger”.

Het museum huist in een mooi gebouw. Wij staan wat verder geparkeerd en zodoende zit er deze tocht op. Deze tocht heeft ons deugd gedaan. Weliswaar kil en winderig, waardoor we flink hebben doorgefietst, maar toch boeiend en afwisselend. Mooie tocht in een mooie streek. 8.5/10 lijkt me een billijke score. Ik kan deze tocht iedereen aanraden. Bij Tour de Frans kan je een mooie beschrijving en prachtige foto’s van deze tocht vinden. Bij Vlaanderen-fietsland kan je dan weer de fietstrack van deze route downloaden.

Enkele interessante links:

Voor een korte beschrijving van deze route en een overzichtelijke kaart: Vlaanderen-Fietsland

Bij toerisme Klein Brabant – Scheldeland ligt er ook een pak informatie te rapen.

Dan refereer ik nog graag eens naar enkele sites waar ik een boontje voor heb:

Wie voor het knooppuntennetwerk valt vindt bij Tour de Frans (de king of knooppunten) een fantastisch aanbod.

Een streekgenoot op wiens site ik een beetje jaloers ben: Dj!no

Sinds een tijdje volg ik de perikelen van de familie De Coninck op hun blog: Fietsen met de Familie de Koning

Blog op WordPress.com.

Omhoog ↑

%d bloggers liken dit: