Dinsdag 21 juli 2009 (nationale feestdag)
Al een paar weken liggen we stil, druk op het werk en de laatste week hadden we een logé. Jack de franse buldog van ons Charlie en haar vriend Kevin verbleef zo’n 10 dagen bij ons. Vandaag zijn we allebei vrij. De kust lonkt, maar het gezond verstand doet ons uitkijken naar een tocht wat dichterbij. Via Dj!no en deleukefietser vinden we de gulden Eiroute. Deze ontplooit zich voorbij Deinze rondom Kruishoutem.
Wat voor 12u rijden we onder een openbrekende hemel het marktplein van Kruishoutem op. In de schaduw van de Sint-Eligiuskerk laden we onze fietsen af.
Al snel ligt de dorpskom achter ons en bevinden we ons in de velden. Daar delen we het pad met nog anderen…
Wat verder staan deze jonge bende grasvreters.
Aan de overkant, wat verzonken achter de groene velden, lonkt het dorpje Wannegem.
Door een licht glooiend landschap fietsen we naar Nokere.
Eventjes duiken we een veldweggeltje in om de mooie Sint Ursmaruskerk te kieken. Ietwat vreemde naam voor een heilige. Tja met zo’n naam is het beter wat deemoedig te zijn.
Eerder wat over- dan deemoedig vervolgen we onze tocht naar Nokere-dorp. Prachtig centrum, met zijn witte huizen doet het wat aan Thorn denken.
Deze tocht boeit ons met…
…achter groen verscholen landhuisjes,
prachtige landschappen.
keuterboerderijtjes,
ietwat belegen schuurtjes.
devote kapelletjes, heeft dit exemplaar ezelsoren?
Dan verrast ie ons met een statig, alles behalve deemoedig, kasteel.
Met park, vijver kortom met alles erop en eraan. Kasteel Casier.
Prachtige omgeving.
Ook wat verder is het aantrekkelijk.
We genieten met volle teugen.
Inmiddels hebben we Nokere verlaten.
Een sober kapelletje.
Dichtbevolkt, rommelig duivenhok. Lijkt me niet zo leuk voor deze gevleugelde koeriers.
Terwijl het flink omhoog gaat richting terug naar Kruishoutem merken we deze koe die zich koestert in de schaduw van deze stevige boom.
Dit vreemd bord doet ons even stoppen. Is dit een exclusief schoenmerk? Wie zal het zeggen?
Onze tocht flirt nu met de E17. Dit dafje, ondanks de hoge ouderdom, nog in goede staat.
Deze hangar kan daarentegen een flinke opknapbeurt gebruiken.
Een eierworp verder in de spondenmakersstraat staat wat verdoken onder het bladerdek dit sober kunstwerk.
Wat minder kunstig, zonder grote K laat ons zeggen. Toch leuk.
We naderen de buitenwijken van Kruishoutem en weer klimt het stevig. Tijdens deze inspanning fietsen we voorbij het Hof van Cleve. Gastronomie met grote G. Gelukkig voor onze portefeuille(met kleine p) is de Nationale feestdag aanleiding voor een sluitingsdag.
Niet dit kapelletje , maar wel de zitbank erbij doet ons in de remmen knijpen. Ons maag laat zich al een tijdje horen en we besluiten hier een gastronomische stop (met piepkleine g) in te lassen.
Tijdens het verorberen van onze koeken valt mijn oog plots op deze constructie. Een uitkijktoren die dient uiteraard beklommen.
Eens boven hebben we een mooi uitzicht. Spijtig zijn er niet zo direct herkenbare punten aan den einder.
Dan maar het maïsveld van bovenaf gekiekt.
Als we dan toch bezig zijn….
We verwijderen ons nu van de E17 om over…
…Marolle…
…met wat vreemde runderen (Galloway’s)
Nog kalf en al vrij frank.
Langs en door de Lozerse bossen…
Mooie kerk “Onze-Lieve-Vrouw van Bijstand” in Lozer.
Het kasteel Della Faille heeft zich achter de bomen teruggetrokken. Dus neem ik maar deze grote houtschuur op de korrel.
Nu komt het dorpje Huise in ’t vizier.
Huise is een lieflijk dorpje met een mooie dorpskern, maar…
…moet het toch afleggen tegen Mullem met zijn schitterende gele huizen.
Verdient een bloempje.
Sint-Hilariuskerk, uitzonderlijk niet in het geel.
Ineens gaat het snel, er verschijnen dreigende wolken.
We steken een tandje bij en spoeden ons naar Wannegem-Lede.
Kieken snel de Sint-Machutuskerk (weer zo’n vreemde naam mijn spellingchecker bijt er zijn tanden op stuk) in Wannegem.
De Schietsjampettermolen (spellingchecker nog niet bekomen en nu weer deze naam) onder een dreigende lucht.
Inmiddels is het al flink beginnen druppelen. We zijn nog slechts op een flinke eierworp van Kruishoutem. Even een laatste hoeve vastleggen en op “een ik en een gij” zijn we terug aan ons A-ken. Al eindigt deze fietstocht wat in mineur ze bezorgde ons toch veel fietsplezier. Enkele keren waren we echt verrast. De bewegwijzering is volledig en bij droog weer(minder in de winter of bij dagenlang regenen) makkelijk te fietsen. De hellingen zijn een paar keer stevig maar door de gemiddelde fietser toch te overwinnen. Nog eens een 9/10 de Vlaamse Ardennen mogen zich toch bij de mooiste streken om te fietsen van ons landje rekenen.
Enkele interessante links:
De tweezame..... 