Donderdag 19 februari 2009

Het blijft winteren, kille periodes wisselen af met bewolkte dagen gevuld met bakken regen. Het lopen, geplaagd door kniepijn, slabakt en van fietsen komt er al helemaal niets meer in huis. Om, op de vooravond van carnaval, deze donkere gevoelens wat uit mijn hoofd te bannen besluit ik een vervolg aan het verslag over het landelijk leven te breien. Wat voorafging:
Na een valse start in 2007 met een kort relaas over een tocht van Cadzand naar Breskens en Vlissingen neem ik in februari 2008 opnieuw plaats voor het toetsenbord om een verslag te schrijven over de Schiptrekkersroute. Deze route passeert bij wijze van spreken voor onze deur. In maart kwamen er de Steendonck- en Molenbeek-route aan. Maar in april begon het pas goed. Om mijn blog een boost te geven bracht ik een paar oude verslagen, die op een oude site lagen te niksen, over. De Ros-Beiaardroute samen met de Reuze- en de Valleitjesroute zorgden al snel voor de eerste bezoekers op deze prille blog.  Maar we trokken ook op (fiets)pad.

Tijdens het doorkruisen van de Faluintjes op weg naar Asbeek kiekten we deze jonge, speelse kalveren in de nevelige velden. Voorbode van een mooie zonnige dag. (zondag 20 april’08). Een week later was het zonnige weer een uitnodiging om de Ros Beiaardroute te fietsen.

Langs de Leirekesroute grazen er herten wat ons fotoapparaat van Veerle niet onberoerd laat.

Bij het buitenrijden van Buggenhoutbos kunnen we er niet naast de chocoladerepen kijken.

Inmiddels is er al heel wat werk op de velden verzet.  Ploegen, eggen en zaaien het is er vollen bak.

Onder het lengen van de dagen en het warmer worden is ook de natuur wakker geschrokken. In Baasrode zagen we deze mooie ontluikende appelbloesems. Het moet niet altijd Haspengouw zijn.

Vanop de Scheldedijk zien we volgend tafereel; het oude bos heeft moeten plaats ruimen voor nieuwe aanplant. Onder het goedkeurend oog van de jonge telg verzamelt vader kaphout.  Is de winter nog ver het is toch goed zijn voorzorgen te nemen, zeker aan de prijs dat stookolie toen stond.

Ook de schapen zijn van stal, ondanks het mooie weer hebben ze toch nog hunnen frak aan.

Als het kunstdorp Vlassenbroeck iets schilderachtig heeft, zit er dit mooi kerkje er voor iets tussen.  Eeuwenlang kwamen de dorpelingen er al dan niet uit vrije wil hun geloof belijden. Wat er ook van is het schepte zeker banden onder elkaar.

Landelijk leven aan de rand van de stad (Dendermonde) anno 2008. Heerlijk kris-kras, het doet mij wat aan mijn bureel denken, ik zou er mij wel thuis kunnen voelen.

Op 2 mei ’09 is het de beurt aan de Scheldevalleiroute. We meanderen mee langs de oude Schelde en komen zo langs de kaaihoeve. Hier is een documentatiecentrum gevestigd over milieu en natuur. De moeite van het bezoeken zeker waard.

Een week later, na een nachtdienst, besluiten we naar Sint-Lievens-Houtem te fietsen. Deze ganzen, met hun jonge kroost, als dat geen lente is.

Op de grens tussen Aaigem en Bambrugge grazen deze koeien vredig onder de stralende zon. Voor de eerste keer zien we het hooi drogen.

Nog eens koeien, 2 dagen later (vrijdag 9 mei 09) kondigen zij, juist buiten het Zoute, de polders aan. We kieken ze tijdens de Riante polderroute

Moeder en kroost langs het kanaal, dat ons naar Cadzand en een lekker warme appelbol leidt.

In de velden met het nog groene graan duiken er lieflijke polderdorpjes op.

Oude boerderijtjes zijn er omgetoverd tot prachtige landhuizen.

Geen polderroute zonder polderkoeien, deze kudde moet aan deze vraag kunnen beantwoorden.

Half mei neemt de voorbereiding op de 20 km van Brussel een grote hap uit onze vrije tijd. Het is dan ook begin juni als we weer onze fietsen van stal halen. We steken meteen de taalgrens over,naar Ronquières, en zien dat de gewassen er ook aan hun gestage groei zijn begonnen.

De streek is er heuvelachtig maar toch wordt er naarstig geboerd. Ook hier hebben ze koeien die gezapig grazen (heb je koeien, buiten het je aanstaren zoals enkel koeien dat kunnen, al iets anders zien doen? ) Op de achtergrond de in nevels gehulde heuvels zorgen voor een zeer aparte sfeer.

Dinsdag 17 juni ’09 fietsen we de Boerenkrijgroute. In ons eigenste Erembodegem zijn bij de start van de zomer de hopranken al flink opgeschoten.

Gek maar zo’n 2 maand na dat we de chocoladerepen zagen tijdens Ros Beiaard duiken ze op weg naar Ternat terug op.  Het zal voor de winterpataten zijn.

Tja als de velden klaar moeten voor het zaaien dient er ook gemest. Aan dikke bromvliegen geen gebrek.

Half juni zijn de aardbeien oogstrijp. Juist voor Eizeringen krijgen we inkijk in deze serre. Het oogsten lijdt ons naar het volgende seizoen de zomer. Dat is dan weer stof voor een volgend luik in deze seizoenensaga “Landelijk leven”. De lente is een prachtig seizoen. Het frisse groen, de eerste warme dagen, het jonge leven op de velden en het zaaien en groeien van de verschillende gewassen. Het is zo wonderlijk wat een geluk dat we er elk jaar opnieuw getuige mogen van zijn. Vanop de fiets genieten we ervan met volle teugen.