Maand: augustus 2010

Op verplaatsing…de Valkenisseroute (Walcheren)

Zaterdag 21 augustus 2010

Gisteren hebben we Rammekensroute gefietst, we hebben er zo van genoten dat we vandaag besluiten er een schepje bij te doen.

Inderdaad het is zo’n 20u45,  maar in tegenstelling zoals altijd begin ik nu met het einde van onze tocht. Meteen dus de beoordeling. De Valkenisseroute zelf scoort hoog, veel fietspaden, verkeersluwe wegen en vooral veel kust. Ik twijfel tussen een 8,5 en 9. Nu laat ons het op het laatste houden. Maar wie zoals wij uit Cadzand vertrekt en in Breskens de overzetboot neemt naar Vlissingen krijgt een tocht van 11/10 voorgeschoteld. Met andere worden elke fietser, die zichzelf een plezier wil doen, dient eens met al die andere fietsliefhebbers de boot naar Vlissingen te nemen.

Zo’n uur en half geleden waren we nog in Vlissingen waar we de Valkenisseroute beëindigden en met stevige vaart richting die overzetboot snelden. Juist op tijd om hem te zien vertrekken en te horen dat de volgende pas vertrok om 20u05.  Deze tijd hebben we gezellig doorgebracht keuvelend met fiets-adepten zoals wij.

Iets eerder kruiste deze plaatselijke bewoonster ons pad. Zo wel haar uitdossing als haar rijwiel trokken onze aandacht.

Daarvoor doorkruisten we de velden tussen Koudekerke en Lammerenburg. Ook hier is oogsten de opdracht.

Dit maisdoolhof is het laatste van 3 opmerkelijke bezienswaardigheden die we op rij voorbijfietsten.

Een paar honderd meter eerder zagen we dit galloway-kalf lustig grazen.

En weer enkele honderden meters daarvoor hadden we een pauze, in wat ik een mengeling van kinderboerderij en camping zou durven noemen. Zelf zag ik dit snoezig kalfje liever bij z’n mama.

Voor het kalfje kregen deze knagers al onze aandacht, terwijl we genoten van een lekker met hoevemelk klaargemaakt ijsje.

Eerder zagen we tussen Aagtekerke en Grijpskerke veel activiteit op de velden. De oogst dient dringend binnengehaald. Er verschijnen alsmaar meer wolken.

De velden worden hier doorsneden door beken, kleine riviertjes en hier en daar een kreek.

Maar dan waren we de Aagtekerkse molen al voorbijgereden.

De dorpskerk van Aagtekerke ligt dan weer wat eerder op de route.

Maar eerst fietsten we voorbij deze leuke bank.

Wat eerder trok dit kunstwerk onze interesse.

Er zit een leuk stuk kustweg in de route. Na deze vuurtoren (Westkapelle laag) hadden we enkele kilometers met een stevige wind in de rug, wat ons vlot tot 30km/uur deed fietsen

Deze sherman-tank aandenken aan de 2de wereldoorlog luide het begin in van mooi stuk dijk. Prachtig zicht op het binnenland en de kust en zee.

Maar daarvoor laveerden we langs de dijk en door de duinen. Zicht op Westkapelle met Gotische kerktoren die bijklust als vuurtoren (Westkapelle hoog).

Het fietsen door duinen en duinbosjes begon al eerder.

Al van voor Zoutelande wat een zeer toeristisch dorpje is. Wij hadden daarbij nog de pech dat het braderie was.

De duinen gaan hier soms vrij hoog. Het is niet zo goed te zien op de foto, maar er is sprake van de Zeeuwse Riviera. Tja gisteren wel, maar vandaag zou het warmer en zonniger mogen zijn.

Ik kiekte deze toren vanop een terrasje waar we lekkere taart smulden met een bakkie koffie. Hier is het ons beginnen dagen. We fietsten de Valkenisseroute in tegengestelde richting. Ik heb me iets teveel op mijn GPS-track gebaseerd en heb verondersteld dat er enkele wegwijzers ontbraken. Om wie dit verslag wil gebruiken om zelf te route te fietsen, niet op een verkeerd been te zetten, heb ik dus maar besloten om met het einde te beginnen.

Toen waren we ons nog van niets bewust en genoten volop van dit mooi beeld.

Monument als aandenken aan het bombardement van de nolledijk aan het einde van de 2de wereldoorlog. Bedoeling was om Walcheren onder te laten lopen en het gemakkelijker te maken om de Duitsers te verdrijven.

Terwijl we naar het begin van de route (of wat we dachten dat het begin was) fietsten moeten we langs de haven.

De lucht wordt steeds dreigender.

Van op de overzet hadden we een prachtig zicht op de skyline van Vlissingen.

Na wat wachten zagen we de overzetboot aankomen.

We dienden even te wachten. Veerle nam dit tafereel uit Reynaert de Vos op de korrel. Op de achtergrond opstekende bewolking.

Wat een rijwiel vlak voor het binnenrijden van Breskens.

Toen waren er slechts enkele wolkjes en leek er niets aan de hand, samen met vele anderen genieten we van het prachtig fietspad.

Onder een openscheurende hemel trokken we in Cadzand op pad. Op weg naar Breskens en de overzetboot.

Enkele interessante links:

Ook de Leuke fietser reed en beschreef deze route

Op de site van VVV Zeeland vind je veel informatie over de provincie waaronder fietstochten.

Bij GPStracks vond ik de gps-track.

0

Op verplaatsing…de Rammekensroute (Walcheren)

Vrijdag 20 augustus 2010

Afgelopen week kwakkelde het weer wat aan, regen en nog eens regen. Dit weekend hebben Veerle en ik extra vrij. Dit jaar zijn we nog niet naar de kust afgezakt, dat was vorig jaar wel anders met onze Beaufort03-reeks. Ooit reden we een deel van de Valkenisseroute. Op zoek naar wat meer informatie valt bij de Leuke fietser mijn oog op de Rammekensroute. Deze route krijgt van de Leuke fietser een 10 en een beschrijving vol met lof. We gaan vrij vroeg op pad met ons A-ken daar er werken zijn in Erpe-Mere en er steevast een grote file zich verzamelt voor de werken. Al met al valt het nog mee en het oponthoud is van korte duur. Toch genoeg om een paar vragen bij mij op te roepen. Er moeten nog al wat bomen wijken voor de geluidspanelen en wat me het meest verbaast is  dat er nogal wat weiland behoed wordt voor geluidsoverlast???? Soit, eens Gent gaat het richting Terneuzen en de Westerschelde die we via een tunnel (Tol!!) kruisen. Rond 11u parkeren we ons juist buiten het stadscentrum van Middelburg.

Om het centrum te bereiken dienen we de pottenbakkerssingel over te fietsen en worden al direct beloond met een mooi stadsgezicht.

We fietsen verder en voor het prachtig stadhuis, met imposante toren, baden al wat terrasjes in een gulle zon.

Wijzelf vinden het een goed idee om een lekkere tas koffie met een punt appeltaart te nuttigen alvorens onze tocht verder te zetten. “De herberg” noemt de taverne (daar hebben ze niet lang naar moeten zoeken!) waar we dit voornemen waarmaken.

Er heerst een gezellige zomerse drukte, we fietsen nog even rond.

Het bloedmooie stadhuis van een andere kant.

Dit mooie gebouw, waar we even voor terugkeren, heet Kloveniersdoelen.

We moeten ons zelf vermannen en zoeken de fietsroute op die ons naar de ringvaart brengt.

Op een aftakking of zijkanaal zien we dit prieeltje.

Terwijl we het prieeltje kieken komt deze goedmoedige (gelukkig!!!) Mastino Napolitano aangewandeld.  Deze kolos is nog maar een jaar oud (zijn baas was erbij we hebben geen jaarringen moeten tellen) en zal nog groeien. Dat beloofd!

Zoals aan onze eigenste Belgische (of Vlaamse “what’s in a name’)kust, duiken hier ook bunkers op in het landschap. Middelburg heeft zwaar te lijden gehad in de oorlog. Hevig gebombardeerd in 1940 door de Duitsers.

Op weg naar Vlissingen brengt een bladerdek beschutting voor de brandende zon.

Leuk, geen tuin maar wel een vijver. Wie graag groenten teelt is hier wel aan het verkeerde adres. Alhoewel nu de teelt op water opgang maakt!

Langzaam maar zeker verlaten we de velden en fietsen door de buitenwijken van Vlissingen. Ineens gaat het wat omhoog en staan we voor dit futuristisch beeld.

Mooie plek om even uit te rusten en de vele vrachtschepen, die het ruime sop kiezen, te bewonderen.

De Levensboom één van de vele kunstwerken die de dijk rijk is.

Nog ééntje, ondanks dat er weinig wind staat heeft deze roker problemen met het aansteken van zijn sigaret.

De gevangenentoren, nu in gebruik als restaurant. Gedaan met water en oud brood.

Vuurtoren? kleinschalig of doe-het-zelf model.

Standbeeld van Michiel de Ruyter, op de achtergrond het Arsenaal piraten- en pretpark .

Zicht op de Oranjemolen en de Westerschelde, twee vliegen in één klap.

Het belgisch loodswezen opereert ook in Nederlandse wateren, we zijn getuigen van hun wat onstuimige aankomst.

Tijd voor een bezoek aan de binnenstad, het beursgebouw komt als eerste aan de beurt.

Vandaar is het snel naar de Jacobskerk.

Deze wordt geflankeerd door drie drankhuisjes.

Dit schuin appartementsgebouw is heel apart en van vanaf de dijk van de Westerschelde goed te zien.

Langs de jachthaven gaat het terug naar de dijk.

Die van Breskens zijn gewaarschuwd!!!

Ze zijn er hier toch niet gerust in gezien de versterkingen…

Nu voert de Rammekensroute ons langs de vissershaven.

Om langs dit breed kanaal door Walcheren terug het achterland op te zoeken.

In Oost-Souburg verlaten we het kanaal met deze molen De Pere als beloning.

Mooie kerk in het gehucht Ritthem.

De voortuintjes zijn zeer verzorgd hier in de streek, er zitten pareltjes tussen.

Nee…geen voortuintje maar reuzenberenklauw.

Ook deze koeien genieten van het zalige zonnetje.

De route slingert zich verder, naar het Veerse meer, door en langs natuurgebieden.

Al een voorproefje op het Veerse meer.

Maar eerst fort Rammekens op het menu.

Binnenzicht, te bezoeken mits betaling.

Wij maken echter al snel ommekeer.

Op weg naar Arnemuiden moeten we door en langs een immense parking vol met voertuigen van het merk Ford. Daarna gaat het over de binnendijk langs deze reeks windturbines.

Dan weer naast grote appelboomgaarden.

Om uiteindelijk Arnemuiden binnen te rijden.

De dorpskerk met…

…dit visleursterken naast de ingang.

We stoppen om deze kleine kudde koeien gade te slaan.

Daarna is het maar enkele stevige pedaaltrappen tot het Veerse meer.

De grote kerk van Veere doemt op achter de dijk.

Aan het meer zelf is er, mede door het lekker weertje, veel te doen zowel voor groot als klein.

We rijden Veere binnen langs het sluizencomplex waar twee zeilboten onze aandacht trekken.

Zeilboot II.

Tegenover de grote kerk dit prieel.

Terrasjestijd. Veerle en ik hebben zin in een versnapering. We zetten ons aan het terras van ’t Waepen van Veere. Blijkt het tussen 17u en 18u juist het sluitingsuur van de keuken te zijn. Nu dat zullen we geweten hebben of juist niet. Geen kat neemt notie van ons en van enkele anderen, die met dezelfde bedoeling op dit leuk terras neerstrijken, ook niet. Als er dan uiteindelijk toch iemand het nodig vindt om ons te bedienen kan er niets besteld worden. Tot zelfs geen ijsje. We stellen ons tevreden met een koele kriek en beschouwen deze als aperitief op een avondmaaltijd in Middelburg. Het bedieningspersoneel was vrij jong maar dit pardonneert toch niet het lomp gedrag dat zij tentoon spreiden.

We laten dit niet teveel aan ons hart komen en genieten verder onder meer van taferelen zoals deze.

Ook hier een prachtige dorpskern maar door de smalle straatjes moeilijk vast te leggen. Torentje is van het gemeentehuis.

Door een gezellige drukte banen we ons een weg het dorpscentrum uit.

Nog even terugblikken op de imposante kerk.

Her en der staan er kraampjes met pompoenen en kalebassen. Liefhebbers van Haloween wees gerust het duurt niet lang meer.

Het goede weer blijft duren, zie deze geiten genieten!

Nu zijn we in een mum van tijd terug in Middelburg.

We fietsen langs de kaaien naar het centrum waar we op een leuk terrasje genieten van een deugddoende salade en een zalige zon en vooral van de glimlach waarmee we bediend worden. Verder keuvelen we nog wat na over deze tocht. In de Rammekensroute krijg je alles voorgeschoteld wat een fietsershart verlangt. Met Middelburg, Vlissingen, Veere en in iets mindere mate Arnemuiden krijg je mooie stadjes dan wel dorpjes voor de wielen geschoven. Dit alles wordt aan elkaar gebreid door fietspaden en verkeersluwe wegen. Op een enkele uitzondering na is de bewegwijzering OK. Niets verhindert dat we ons bij de score van de Leuke fietser scharen 10/10. Deze route moet je doen!!!!

Enkele interessante links:

Rammekensroute beschreven in tour de Frans

De versie van de Leuke fietser

Ook Fam. de Koning kon aan deze route niet weerstaan.

Bij GPStracks vond ik de gps-track.

Op de site van VVV Zeeland vind je veel informatie over de provincie waaronder fietstochten.

0

Open Atelier 2010 Affligem deel II

Zondag 15 augustus 2010

Gisteren hebben we voor de eerste keer kennis gemaakt met Open Atelier 2010 Affligem. Een voltreffer, kunst allerhande en fijne ontmoetingen met zowel kunstenaars als andere bezoekers. Vandaag breien we er graag een vervolg aan, al hebben we alleen de voormiddag. Dus snel op pad.

Rap gaan we langs in het centrum Bellekouter om een overzicht van de verschillende tentoonstellingen te krijgen.

Toch is het al 12u als we bij Jan Jacob en Tineke Van Daele in de Langestraat binnenstappen.

Tineke en Jan stellen als koppel hun werk samen voor. Na een goede babbel met Jan genieten we van de pareltjes die hier en in de tuin tentoongesteld worden.

Eerst een overzicht van Jan’s werk…

…en hier een kijk op Tinnekes kunnen.

Vandaar gaat het naar Guido Moens. Guido’s favoriete en zowat enigste onderwerp is de man. Op een controversiële wijze gaat hij met dit gegeven om.  Duidelijk is dat Guido Moens een HEILIGE afkeer heeft van schijnHEILIGHEID. Verder is de man bijzonder begaafd en schuwt niet om naar nieuwe technieken te evolueren. Zeer speciaal!!!

Na het omstredene stevenen we af op ons laatste atelier. Bij een rustige Pierre Van den Bossche, een leerling aan de academie van Beeldende kunsten in Aalst, maken we kennis met een alweer uitzonderlijk oeuvre. Pierre werkt heel afgelijnd met 2 grote kenmerken. Een streven naar perfectionisme komt in uiting bij de vorm als de gebruikte techniek. Bij Pierre is het werk af. Anderzijds verrast hij door een zeer brede inspiratie.

Pierre Van den Bossche is noodgedwongen onze laatste kunstenaar van dit Open Atelier 2010. Met spijt rijden we terug naar huis, maar toch tevreden over wat we deze 2 dagen hebben meegemaakt. Wat leeft er aan talent in Affligem, het is onvoorstelbaar. We hopen in 2012 weer op het appèl te zijn.

1

Open Atelier 2010 Affligem deel I

Zaterdag 14 augustus 2010

2 jaar geleden vielen ze mij op de “A’s” in het straatbeeld van Affligem. Nieuwsgierig ging ik op zoek wat er achter die mysterieuze A schuilde.   Het bleek dat verschillende kunstenaars uit Affligem hun woning, tuin en atelier openstelden om zo hun werk aan het grote publiek voor te stellen. Prachtig initiatief en meteen had ik het idee om een fietstocht langs de verschillende tentoonstellingen te maken. Helaas heb ik toen door werkomstandigheden dit idee niet kunnen uitvoeren… spijtig. Sinds een paar weken doken de A’s weer op. En ja in 2010 (om de 2 jaar dus) wordt er opnieuw een Open Atelier 2010 georganiseerd.

Deze keer laten we de gelegenheid niet voorbijgaan en rond 14u komen we aan bij Herwig op de Molenberg.

In een prachtige tuin staat zijn project “torso’s”. Het is mij onmogelijk om alle werken één voor één weer te geven in deze blog. Ik heb dus een compilatie gemaakt in de vorm van een you-tubefilmpje. Ik hoop dat dit een mooi beeld geeft. Let goed op Jacques Brel, Rene Magritte,Joan Miro, Martin luther King, Mahatma Gandhi, Vincent Van Gogh, James Ensor en anderen passeren de revue. Dit alles gekaderd in een prachtige tuin. Tevens heb ik enkele markante werken uit Herwigs collectie toegevoegd.

Van de molenberg gaat onze tocht verder naar de Kerkstraat in Hekelgem. In de IJsbeer een ijssalon, stelt Luc Evenepoel zijn tekeningen, schilderijen en sculpturen voor.

Na van de collectie kunstwerken te hebben genoten bestellen we ons een ijscoupe alvorens verder op weg te gaan.

Vandaar gaat het richting Teralfene om er aan te kloppen bij Lydia Jacobs in de Daalstraat. Bij deze lieve artieste mochten we volgende kunst werken bewonderen.

Nog altijd in Teralfene in de Begonialaan huis Mia Piron, een watervalletje van uitleg,  schalkse opmerkingen en ander leuks. Spijtig heb ik door al dat leuks vergeten foto’s te maken van haar prachtig werk. Maar één zaak is me bij gebleven “Golden” is de boodschap.

Nu peddelen we flink door naar Essene om er in de Brouwerijtoren  te genieten van het fantastische (letterlijk en figuurlijk) werk van Fabienne Becker.

In het Ankerhof is er de apotheose van de dag. Kijk zelf maar.

Wijzelf zijn er helemaal weg van. Als Veerle zelf eens mag proberen is  het kot te klein.

Nu de kunstenaars en hun werk.

Raf Van Ransbeeck een charmante man en wat een kunstenaar.

De jonge Sebastiaan Coppens, wat gaat deze knul ons nog laten zien?

Last but not least Patrick Van Tilborgh, wat een energie, wat een panache.

Het glasblazen boeit ons zo dat we de tijd uit het oog verliezen. 20u30 mijn maag speelt op wat het signaal is om met fikse tred terug naar huis te fietsen. We geraken er niet over uitgepraat. Wat leuk iniatief de kunstenaars, de werken het is allemaal leuk. Maar het boeiendste zijn de ontmoetingen. Kortom morgen trekken we verder.

1

Denderende steden AALST

Zondag 8 augustus 2010

Vrijdag hebben we de eerste tocht van de “Denderende steden“reeks gefietst. Een echte meevaller. Vandaag worden er na de middag opklaringen voorspeld. We plannen dan ook om er deze namiddag op uit te trekken. Nu die opklaringen laten wel op zich wachten.

 

 

Er is dan maar ook een flauw zonnestraaltje nodig om ons terug te vinden aan de Dender op weg naar knooppunt 79 Denderleeuw.

Tja… we zijn nog maar juist op pad als enkele regendruppels ons de volgende regenbui aankondigen. We geraken juist onder de brug van de E40 als het pijpenstelen regent.  Bij gebrek aan brug trekt deze visser zich terug onder zijn paraplu.

De bui is fel maar van korte duur en algauw peddelen we verder.

In Teralfene stoppen we ter hoogte van knooppunt 79 om het neerhof naast de Dender te bewonderen. Als Veerle een haan rare pasjes ziet maken kan ze het niet laten deze te filmen met de rest van het gebeuren.

Algauw zijn we bij knooppunt 80 ter hoogte van de Sint-Amanduskerk te Denderleeuw.

Hoofdstuk paarden I, inderdaad ter hoogte van Denderleeuw maar onze kant van de Dender staan er wat edele veroveringen. Zoals dit exemplaar dat zijn watertank nauwkeurig onderzoekt.

’t Gras is altijd groener aan de overkant.

Jong en oud doen aan synchroon grazen.

In deze paardenwereld duikt ineens waterkieken-junior op.

Voorbij Liedekerke en bijna aan knooppunt 10 deze kudde kalveren en vaarzen.

Voorbij knooppunt 85 zowat ter hoogte van punt 86…doodgemoedereerd “den dikken van Pamel”.

Ninove-plage, weinig volk waarschijnlijk door het weer.

Fabelta Ninove letterlijk ontmantelt.

Langs de Dender gaat het voorbij het centrum van Ninove. Toch aan knooppunt 91 gaat het…

de Dender over en terug naar het centrum.(en knooppunt 91)

In de Centrumlaan dit beeld, quasi hetzelfde beeld dat geëxposeerd staat op de Dender in Dendermonde naar aanleiding van kunstexpressie aldaar.

De bijnaam van de Ninovieters is “de wortelkrabbers”.

De Twijnster mooi beeld op de Graanmarkt.

De barokke Onze-Lieve-Vrouwkerk, zicht op voorkant…

zicht op achterkant…

…en het pronkstuk in zijn geheel. Ik maak mezelf de bedenking dat deze majestueuze kerk niet zou misstaan in een stadje diep in Frankrijk.

Langs de Abdijpoort gaat het verder.

Als we de Aalsterse steenweg oversteken kruisen we brouwerij Slaghmuylder die volop meedoet aan de open-brouwerijendag die vandaag plaats heeft.

Wij stoppen niet, veel te veel volk, maar fietsen door via kasjkens…

 

…naar Outer (knooppunt 90). Een mooi zicht op de Sint-Amanduskerk.

Nu is het knooppunt 45 dat ons doel wordt. In de Lebbekestraat, op weg naar de wijk Vogelenzang staat deze gedenksteen. Deze steen gedenkt het omkomen van de bemanning bij het neerstorten van de “to hell or glory” een Amerikaanse bommenwerper.

Na knooppunt 45 staat 88 op het menu met de stenen Sint-Antoniuskerk ongeveer op dezelfde plaats.

Tussen knooppunt 88 en 87 gaat het even omhoog over deze ronde kasseien. Maar een kuitenbijter? Nee hoor! Hoogstens een kuitenprik.

Nu zigzaggen we wat door de velden om over knooppunt 82 naar…

…Haaltert en punt 83 te peddelen.

Even buiten de dorpskom is er een mooi park.

Jozef De Brouwer plaatselijke priester die leefde tussen 1909 en 1984.  Er is in Haaltert een fietsroute naar hem genoemd.

Van Haaltert naar Nieuwerkerken is het maar een paar pedaaltrappen verder. Op weg naar knooppunt 33  houden we er een stevig tempo op na want de hemel kleurt dreigend donkerblauw.

De Onze-Lieve-Vrouw Tenhemelsopneming kerk  is vrij klasiek.

Het kerkplein daarentegen is op een vrij moderne manier gerenoveerd. Vooral de kunstmatige vijver is indrukwekkend.

Punt 33 wordt snel genomen en we duiken de Parklaan te Aalst in. De Frans Blanckaertdreef is de scheiding tussen het Stadspark van Aalst en het Osbroek een natuurreservaat. In beiden gaan we al eens lopen.

Opeens valt ons oog op deze zevenmijlslaarzen. Het is een onderdeel van de kunsttentoonstelling “Fake”.

Weggelopen uit de Urbanusstrip.

Roodkapje en de boze wolf.

Bij dit werk kan ik niet zo direct een uitleg bedenken.

Dit beeld is minder leuk en duidelijke verwijzing naar hongersnood in zwart Afrika.

Knooppunten 35 en 36 brengen ons terug naar de Dender.

De dreiging van onweer vermindert dus dienen we niet onder de spoorwegbrug te schuilen.

Deze aak ligt hier al jaren zonder dat er nog iets aan gebeurd.(beetje verder dan knooppunt 38)

Genietend van de laatste straaltjes zon.

Ook deze tocht zit erop. Alweer een schot in de roos. Een betere synthese van wat je aan fietsvreugde aantreft tussen Aalst en Ninove ga je moeilijk vinden. Deze keer geen wegenwerken die deze vreugde komen verstoren. Eén vaststelling om een tocht die Aalst in haar naam draagt krijg je vooral een mooi en interessant Ninove voorgeschoteld. Niet getreurd 9/10 en op naar meer.

Enkele interessante links:

Denderend Stedentochten:

Lus 1 Dendermonde : Startplaats Centrum Dendermonde – 45 km –  vlak – bijna volledig verhard

Lus 2 Aalst :Startplaats Stadspark Aalst – 39 km –  vlak – bijna volledig verhard

Lus 3 Ninove : Startplaats Stadspark Ninove- 42 km –  vlak tot licht glooiend -verharde en onverharde stukken

Lus 4 Geraardsbergen: Startplaats Denderbrug in het centrum van Geraardsbergen – 46km – heuvelend -bijna volledig verhard

Toerisme Oost-Vlaanderen:

Voor het bestellen van de brochure en een schat aan toeristische informatie over onze provincie.

Wie voor het knooppuntennetwerk valt vindt bij Tour de Frans (de king of knooppunten) een fantastisch aanbod:

Tour de Frans

Iemand die de streek tussen Aalst en Dendermonde door en door kent is:

Dj!no

Sinds een tijdje volg ik de perikelen van de familie De Coninck op hun blog:

Fietsen met de Familie de Koning

1

Denderende steden DENDERMONDE

Vrijdag  6 augustus 2010


Onlangs las ik bij Pedro dat Toerisme Oost-Vlaanderen 4 tochten op fietsroutenetwerk heeft uitgewerkt. Dit trok onmiddellijk mijn aandacht en algauw kwam ik bij TOV aangesurfd. Mits een account aan te maken op deze site kan je de tracks van de tochten downloaden. Begin deze week zakten we af naar Dendermonde en haalden in het toerismebureau de folder (2,5€) op. We ontdekten er Kunstreflectie Dender en voor het begon te regenen namen we verschillende foto’s waarvan hier een compilatie.

De track die ik downloadde bij TOV liet zich niet uploaden naar onzen Garmin een probleem dat ik eens dringend moet oplossen. Maar niet getreurd met de knooppunten vermeld in de brochure stelde ik de route opnieuw samen op de site van FIETSNET. Deze fantastische site levert een prima track op met de knooppunten als waypoints. Vandaag worden er mooie opklaringen voorspeld. Daar de tocht bij ons in Erembodegem, langs de Dender, doortrekt besluiten we aan de sluis op de route in te pikken.Vlak aan het sas heeft men een zithoek aangelegd. Wij zetten er ons en verorberen de mattentaarten, die we in het dorp bij bakkerij Etienne kochten.

Dit alles met de Onze-Lieve-Vrouwhemelvaartkerk op de achtergrond.

 

Met een hemelse vaart snellen wij voorbij knooppunt 38 (ons startknooppunt). Algauw naderen we Aalst…

 

knooppunten 36 en 34 brengen ons naar het centrum. Door werken aan het rondpunt “de Werf” raken we even van het netwerk. Doch zodoende komen we langs het mooi, onlangs opgefrist, station.

 

Verder vangen we nog een glimp op van de Sint-Jozefskerk alvorens we, iets voor knooppunt 28, opnieuw het netwerk vervoegen.

 

Nu gaat het via de oever van de Dender naar knooppunt 29 (wiezebrug). We zijn zo te zien niet alleen op stap.

 

Te land…te water. Waarom denk ik ineens aan nieuwjaar?

 

Wegenwerken zonder doel? De lading lijkt dan weer op veevoer.

 

Eén van de mooiste kerktorens uit de streek (ge zout er opnieuw van naar de mis gaan!) . Sint-Aldegondiskerk in Mespelare. Dit zicht heb je ter hoogte van knooppunt 27. Nu gaat het verder op weg naar knooppunt 81.

 

Hoofdstuk sluizencomplexen. Deel I Denderbelle.

 

Deze groep paarden als interludium ongeveer aan knooppunt 81 waarna op zoek gaan naar knooppunt 87 en het …

 

…sluizencomplex van Dendermonde ter hoogte van knooppunt 87 en de samenloop van Dender en Schelde. Aan de overkant wacht knooppunt 88 om een vervolg aan onze tocht te breien.

 

Langs de scheldedijk gaat het nu snel naar Dendermonde.

 

We ronden knooppunten 91 en 89 en vieren dit met een terrasje op de grote markt.

 

Dendermonde heeft enkele mooie gebouwen. Hier het stadhuis met het prachtige Belfort (werelderfgoed) en het gerechtshof samen.

 

Onder dreigende wolken het fraaie vleeshuis. Dendermonde heeft een pracht aan cultuurhistorische gebouwen.

 

Op de vlasmarkt bewonderen we nog even de juwelierswinkel D’Hanis.

 

We nemen de draad opnieuw op en richten het voorwiel naar knooppunt 84. en “Oude Dender”.

 

Zo machtig en breed de Dender is als ze overgaat in de schelde zo sfeerrijk en romantisch is de oude Dender.

 

Het einde van de oud Dender valt samen met knooppunt 84. Hier ruilen we de dijken en jaagpaden in voor landwegen…

 

…veldbloemen…

 

…Black en white minstrelshow of koeien in de twee tinten.

 

Dit alles wordt ons voorgeschoteld tussen knooppunt 85 en 32. Denderbelle met  de Sint Martinuskerk heeft zich er ook tussen genesteld.

 

De “Tongenslijpers” van Patrick Heuninck in opdracht van “de lustige geburen” Een werk met een boodschap?

 

Wat verder zigzaggen we voorbij punt 32 en gaan op zoek naar 31 en Wieze.

 

De mooiste momenten verschuilen zich soms achter kleine gebeurtenissen,zoals dit samen eenden voeren.

 

Zou het kunnen dat we Wieze naderen I.

 

Nu wat onverhard, waarom hebben we anders die dikke banden?

 

 

Zou het kunnen dat we Wieze naderen II.

 

Zou het kunnen dat we… Ja we toeren al een tijdje rond en in Wieze. knooppunt 31

 

In Wieze doen we een leuke ontdekking. Er is een mooie attractie bijgekomen.  Den dikken Eik is een mengeling van café-taverne, museum en rariteitenkabinet.  Echt leuk en als stop in deze route ideaal. Genietend van de mooie binnenkoer hebben we een lekker ijsje opgelepeld.

We laten Wieze het chocoladedorp achter ons en fietsen naar de faluintjes. richting knooppunt 39

 

Niet het ros beiaard maar toch een mooi dier deze schimmel.

 

Deze 3 blonde grazers hebben ook iets. Deze paardenepisode speelt zich af tussen knooppunt 40 en 41.

 

Iets voor Moorsel(tussen knooppunt 41 en 47) is er een moeilijke beklimming. Niet zozeer door het hoogteverschil dat nog vlot te overbruggen valt, maar meer door de staat van het wegdek. Bij regenweer te vermijden!

 

In Moorsel schuwt de tocht geen kasjkes.

 

Nu gaat het naar knooppunt 47 via brede veldwegen die ons naar Meldert voeren.

 

Wie zoals wij het vlaamse land doorkruist wordt automatisch kenner van kapelletjes groot en klein. De Sint-Rochuskapel is niet meteen een exemplaar waarvan we achterover vallen. (op een boogscheut van knooppunt 46).

Ter hoogte van het “Gasthof Affligem” vlak bij de abdij van Affligem nemen we de Affligemdreef. Dit luidt de eindspurt in naar knooppunt 38.

 

Nu spurt?? eventjes worden we opgehouden daar de Affligemdreef open ligt.

 

Nog even door een kasjken en over een openliggende Kluisdreef waarna we de Brusselbaan oversteken (niet zonder risico!!).

 

Waarna we in de Gerstjens de plassen ontwijken(de meeste toch) om…

 

…bij knooppunt 38, meteen het einde van deze denderende tocht, aan te komen.

 

Inmiddels is het 17u45 en fietsen we snel terug huiswaarts. Het was een tijdje geleden maar dat is niet de enige reden dat we flink hebben genoten. Deze thematocht brengt het beste van wat er aan fietsgenot te beleven valt tussen Dendermonde en Aalst. 9/10 is een mooie score en maakt me benieuwd naar de andere tochten. Tot binnenkort!!

Enkele interessante links:

Denderend Stedentochten:

Lus 1 Dendermonde : Startplaats Centrum Dendermonde – 45 km –  vlak – bijna volledig verhard

Lus 2 Aalst :Startplaats Stadspark Aalst – 39 km –  vlak – bijna volledig verhard

Lus 3 Ninove : Startplaats Stadspark Ninove- 42 km –  vlak tot licht glooiend -verharde en onverharde stukken

Lus 4 Geraardsbergen: Startplaats Denderbrug in het centrum van Geraardsbergen – 46km – heuvelend -bijna volledig verhard

Toerisme Oost-Vlaanderen:

Voor het bestellen van de brochure en een schat aan toeristische informatie over onze provincie.

Wie voor het knooppuntennetwerk valt vindt bij Tour de Frans (de king of knooppunten) een fantastisch aanbod:

Tour de Frans

Iemand die de streek tussen Aalst en Dendermonde door en door kent is:

Dj!no

Sinds een tijdje volg ik de perikelen van de familie De Coninck op hun blog:

Fietsen met de Familie de Koning

0

De Alqueria à Lobras por los GR (Verlof Andalusië juni 2010)

Maandag 20 juni 2010

Onze laatste week is gestart, zelden vloog de tijd zo vooruit. Alleman maar zeggen dat de tijd in de Sierra Nevada is blijven stilstaan!!! Opnieuw hebben we de map met wandelingen van El Paraje erop nageplozen. De Alqueria à Lobras por los GR. “Gran Recorridos”  of te grote tochten.  11,6 km of zo’n 4 uur en een half wandelen. Spek naar onzen bek. Kort na de middag rijden we even voorbij Cadiar naar Alqueria de Morayma een agro-toeristisch complex met een bar-restaurant.

Van dit alles is er bij onze aankomst niet veel te merken…

13 uur 15 iedereen zal aan het siesten zijn.

Wij gaan echter op stap.

Dit lappendeken is te verleidelijk…

…we begeven ons tussen de boomgaarden.

Op en neer via een vlotte brede kiezelbaan.

Mooie haciënda die niet bewoond blijkt. Als ze een bewoner zoeken!

We lopen op de kam van een heuvel wat prachtige vergezichten geeft.

Van dichterbij lijkt het zo. De route loopt dwars door deze boomgaard aan de 9de boom moeten we rechtsaf. Begint daar maar eens aan. Dit is geen trektocht maar een zoektocht.

Voor de afwisseling eens een wijngaard langs de route.

Tegen september plukklaar.

Nu dalen we af naar de “rio Gualdalfeo” .

Wie goed kijkt, wat wij soms vergeten, ziet op de tak van deze stronk een rood-wit teken. Aanwijzing van GR7.

2 weken rugzak eisen hun tol. (fysisch en niet psychisch zoals ik sommigen hoor denken)

Had gehoord dat in Spanje de huizenmarkt in 2009 is ingestort, maar dat het zo erg was…

De bruggenmarkt gaf geen krimp maar deze brug mag in de zomer gerust op verlof.

Door wit-rode aanwijzingen gedwongen steken we de brug toch maar over  en dalen direct in de “Rambla de Ablayar”

De oever van de zowat droge rivierloop is wild begroeid en het is  niet altijd gemakkelijk om er vooruit te geraken. Hoe deze bedkaders hier geraakt zijn, in the middle of nowhere.????

Hier en daar nog een plas of poel met resten van rivierwater zijn broeinesten van muggen en ander ongedierte.

En dan gaat het omhoog, in de tocht is een lus verwerkt om Lobras aan te doen. Met dreigende wolken boven ons twijfelen we even om niet onmiddellijk voor de eindbestemming te kiezen.

We kiezen echter om de volledige tocht te wandelen.

We hebben er geen spijt van, het gaat flink omhoog maar het kader waarin dit gebeurt vergoelijkt veel.

Bijna waren we er voorbij zonder hem op te merken. Deze dorsvloer kwijnt langzaam weg of  integreert zich met de omgeving en haar begroeiing..

Eens in Lobras breekt het wolkendek open.

Lobras opnieuw een bergdorpje met zo dat eigen karakter.

De gemeenschappelijke wasplaats wordt nog gebruikt.

Deze brave loebas houdt zich gedeisd maar ontsnapt toch niet aan ons kodaksken.

We drentelen, wat moe van de laatste helling, verder door het wit dorpje.

Het kerkje,niet helemaal wit , een uitzondering op een regel die haast in gans Andalusië geldt.

Pottekensmarkt, misschien wat naïef maar vooral fris en vrolijk.

Aan herstellingswerken geen gebrek een cementmoleken is hier geen luxe.

Plooien voor de natuur!!

Al snel verlaten we dit klein dorpje langs een gewone geasfalteerde baan.

Hoe ze het voor elkaar  krijgen om met dit klimaat, waar er tijdens de zomer haast geen druppel regen valt, groenten te telen? Irrigatie en nog eens irrigatie. Via kleine beekjes en aangelegde kanaaltjes wordt het water naar de juiste plaatsen gevoerd.

Stokrozen fleuren het wat dorre perk op.

Magnolia in bloei op de vooravond van de zomer, kan je je bij ons niet indenken.

Opnieuw volgen we een single-track terug naar het punt waar we de Rambla de Ablayar verlieten.

Stekelig mooi.

Piaggio, niet zo uitdrukkelijk aanwezig als in Italië, maar ook in de Sierra Nevada is dit vespa-derivaat van groot nut.

We maken een grote sprong en zijn terug aan de Guadalfeo. Ik kan jullie geen foto’s tonen van een moeilijke steile klim of het ontwijken van doornen allerhande enz… Waarom niet? Wel voor het wandelen zijn Veerle en ik tot de volgende verdeling van taken gekomen. Het dragen van rugzak en navigatie is mijn zorg, zij zorgt voor foto’s en het stoppen onderweg. Nu heeft zij in Lobras van het boerken, dat we daar bezig zagen, een mooie magnolia gekregen. Dus foto’s… ’t zal voor morgen zijn. Bij gebrek aan vaas ging de magnolia met stengel in de drinkbus. Het is nu begin augustus en ik ben nog aan de imodium!!! Wat de brug betreft, door de hevige regens dit voorjaar is het vorige exemplaar weggespoeld. Gelukkig werd er door middel van 2 boomstammen een noodbrug geïmproviseerd en kunnen wij voort. Bloemen op kop.

Eens aan de overkant zijn we snel terug aan ons beginpunt en komt opnieuw een mooie wandeltocht tot een eind.

Voor ons avondmaal zakken we af naar Cadiar, waar dit zwaluwjong zich opmaakt voor de korste nacht van het jaar. Zwaluwen bij de vleet trouwens in deze streek op sommige moment echt overweldigend. Morgen is het ZOMER!!!!

0

Blog op WordPress.com.

Omhoog ↑

%d bloggers liken dit: