De land van Asseroute (Herfst 2008)

Maandag 13 oktober 2008

Half oktober en nog steeds mooie temperaturen 20°. De voorspellingen geven wel in de loop van de namiddag meer bewolking en kans op een plaatselijke drup. Maar de Land van Asseroute is toch wel één van de klassiekers die we nog niet besproken hebben.

Iets voor 14 uur zijn we op weg. We vertrekken van thuis, volgen eventjes de Brusselbaan om dan via de Oudebaan op de land van Asseroute in te pikken. We rijden parallel aan de Brusselbaan met zicht op het Kravaalbos, dit lijkt al veelbelovend.

Eventjes voor Asbeek verlaten we de Varent om links de Heilsborre in te draaien. Daar is het meteen raak. In aanloop naar de Putberg verzeilen we al in dit mooi kader.

Eerst nog een mooi bebloemd boerderij voorbij…

Nu krijgen we met een sterke tegenstelling te maken. Dobberde Varent al flink, de Putberg is een sterke kandidaat voor Parijs-Roubaix. Was de Heilsborre vervult met sfeer de Putberg is een sprookje.

Elk moment verwacht ik Bambi vanachter een boom te voorschijn zien komen.

of het zwanenmeer…

tot zelfs hier.

the one and only Putberg

Ode aan de herfst!!

Voor de Putberg uitmondt in de Asbeekstraat fietsen we langs statige Herenhuizen en kleine kasteeltjes. Maar ik kiek nog het zusterkapelletje van het exemplaar aan het begin van de Putberg.

Algauw zijn we nu in Asse. De Sint-Martinuskerk staat in de stijgers en moet dus maar wachten als we ze kunnen kieken vanuit de buitenwijken. Op de markt nemen we liever een foto van den IJzerwinkel.

En van dit statig, deftig notariskantoor.

We verlaten deze gezellige markt, veel horeca en leuke terrasjes, richting gemeenteplein. Daar staat nog een restant van de 50ste Hopduvelviering.

Ook het oud gasthuis in zijn opzichtig jasje ontsnapt niet aan onze lens.

Dit gebouw ligt aan de overkant van een ongemeen drukke steenweg. We moeten deze over en verlaten, langs de Prieelstraat en de Merchtemsebaan, snel Asse. Hier wacht ons opnieuw een mooie verassing. De velden zijn hier zeer mooi.

Via de Koereit bereiken we Paddenbroecken met dit toepasselijk beeldje.

Langs diezelfde Paddebroecken dit erf…

en dit mooi baantje..

Op de Weyenberg komen we al voorbij de volgende boerderij.

Wat verder deze aftandse hangar, het kan hier nogal tochten!!!

Van hier een mooi zicht op Opwijk en de vroegere brouwerij De Smedt.

Na de Weyemberg lijken we op Merchtem af te stevenen.

Maar over de spoorweg draaien we de Koeweideweg in. De pompoenen blozen er ons toe.

Nu is het weer klimmen geblazen en dan nog op stevige kassei.

Het blijft op en neer gaan, op één van de volgende hellingen is er nogal wat activiteit. Er wordt volop aardappels binnen gehaalt.

Vlakbij is er een grote statige boerderij het Spanjaardshof.

Er lopen nogal wat exotische gasten rond.

We bewonderen nog even dit bonte gezelschap en klimmen dan verder.

Er zijn hier opvallend veel hoogspanningslijnen en bijbehorende pylonen. Heeft misschien iets met het nabije Brussel te maken.

Langs schilderachtige baantjes klimt en daalt het verder…

…naar de mooie Sint-Annakapel in Brussegem.

Opnieuw volgen we veldbanen en naderen de dorpskern van Brussegem.

Sint-Stefanuskerk, met de naam is het al OK.

Ook hier vinden we een brouwerij-drink drive in. Eventjes buiten Brussegem hebben we weer zicht op Brussel en dan nog wel op één van zijn iconen. Neee, niet Manneke Pis.

Volgend boerderij lijkt niet direct een Spanjaardshof te zijn. Allemaal wat ambachtelijker en wat minder clean.

Van Brussegem naar Kobbegem is maar een kleine afstand, weliswaar met opnieuw een stevige klim. Zo’n klim geeft nogal eens een mooi vergezicht.

En soms heeft het iets bevreemdend, Kobbegem.

Ook Kobbegem mag zich over de aanwezigheid van een brouwerij (Mort-Subite geueze-kriekbrouwerij) verheugen.

Om het dorpsplein te verlaten moeten we langs een pittoresk café. Nu moeten….

Dus na een verkwikkende pint fietsen we verder naar Walfergem waar we de drukke Brusselse steenweg nog eens oversteken. We kruisen en volgen even de spoorweg, hierdoor rijden we niet door Bekkerzeel wat ons een nijdige klim bespaart. We hebben hier een mooi zicht op de streek Ternat en omliggende.

In de Petrus Ascanusstraat flitsen we een kapel, opgedragen aan inderdaad Petrus Ascanus, voorbij.

In de Hoogpoort moet we in de remmen knijpen of we rijden dit mooi landgoed binnen.

Maar we fietsen er mooi voorbij en dalen verder de Hoogpoort naar beneden.

Eventjes naar rechts kijken zien we dat we Asse voorbijrijden, hadden jullie niet een foto van de Sint-Martinuskerk te goed?

Opnieuw moeten we een drukke steenweg, de Edingse deze keer, oversteken. en een honderdtal meter volgen. Dan davert het over kasseien van de Platijn naar beneden.

Dan gaat het via de Geertskouter en de Pullewauw naar Elshout waar we dit boerenhof aantreffen.

Asbeek is snel doorkruist en Essene doemt al op.

Met ook hier een oude brouwerij.

Deze pelgrim staat aan de ingang van de parochiekerk.

.De inwoners van Essene worden ook papeters genoemd

Na het Ankerhof…

…maken we ons op om de laatste helling van deze tocht te bedwingen. De Eksterenberg is zowat het einde van deze mooie route. Wij fietsen nog verder, naar huis uiteraard. Ondanks enkele druppels nemen we op de Molenberg in Hekelgem de molen in vizier.

Ik kan het niet laten en kiek ook dit hekje, kwestie van een mooie afsluiter te hebben.

Wel de land van Asseroute heeft ons weer een prachtige dag bezorgd. De Putberg in de herfst is van het mooiste wat fietsers, zoals wij, kunnen wensen. De vele hellingen en kasseibanen vragen serieuze inspanningen maar geven zoveel terug. Mooie zichten, soms zeer verrassend, en natuurlijk spannende afdalingen. De streek wordt echter doorkruist met vele grote verkeersaders en dit is een serieus minpunt, het geeft deze route toch iets gevaarlijks. Maar toch 8.5/10 is ze desondanks zeker waard.

Enkele interessante links:

Dj!no

Fietsroute.org

27/10/2008 4

Op verplaatsing…de Lieveroute

Zondag 28 september 2008

Het laatste weekend van september belooft zonnig en droog te worden, zaterdag maakte deze belofte al waar. Ook zondag lijkt de voorspellingen waar te maken. De Lieveroute heb ik al sinds enkele maanden aangestipt, vandaag lijkt het moment gekomen om deze veelbelovende (zie De Leuke Fietser) route aan te snijden.

We besluiten om eens wat vroeger te starten en rijden weg omstreeks 11u, dit onder een veelbelovende zon. Maar als we Gent naderen komt er mist opzetten. De kerktoren van de Sint-Martinuskerk in Lovendegem is dan ook omhult met nevelslierten als we op het kerkplein onze fietsen van de auto halen.

Het kasteel Dons priemt door de nevelgordijnen en heeft op deze wijze iets mystiek.

Op weg naar het Kanaal Gent-Brugge moeten we door mistige velden.

Het kanaal Gent-Brugge brengt ons snel naar een kruispunt van verschillende kanalen. Hier is het zeer kalm. Een enkele schipper maakt zijn boot klaar, zoals deze plezieraak, om uit te varen.

Onder het goedkeurend oog…

tussendoor wat spielerei van Veerle.

We bekijken even het aanmeren van het plezier-aak en fietsen dan verder langs het jaagpad. De mist blijft hardnekkig hangen wat dit zicht geeft.

Na een tijdje verlaten we het kanaal Brugge-Gent richting Zomergem. Boten maken plaats voor schuurtjes…

…of paarden.

In de buitenwijken van Zomergem in de Bauwerwaan stoppen we voor een snelle hap.

In de tuin achter onze picknickplaats een stevig bloempotje.

Na de snelle hap rijden we verder, het gaat lichtjes omhoog langs rommelige fermettes.

en fiere paarden

We verlaten Zomergem en duiken langs de Keigatweg naar het Keigatbos.

Na de cross-country door dit bos peddelen we door Oostwinkel naar het Schipdonkkanaal.

We volgen dit kanaal tot de Stoktevijverbrug. Deze brug steken we over en het volgend café geeft al aan dat we het hart van deze route naderen.

’t oud liefken

Inderdaad we draaien nu het fietspad naast de Lieve, of ’t Liefken in streektaal, op.

Hier wordt het heel mooi. We zijn niet alleen hier. Met het mooie weer zijn er nog die op uitstap willen…

Het is hier dan ook heel mooi, met kleine pittoreske landhuisjes…

Zelf onze fietsen lijken er van te genieten.

We zijn veel te vlug, nochtans we namen de tijd, aan de Kuitenbergbrug. Naar de Kuitenberg is het wel zoeken, wat ons bij deze boerderij brengt.

Nog steeds op de Kuitenberg, dit fermetje…

…en bijbehorende schuur.

Tijd voor een experimentje van Stef.

Opnieuw doet de route het kanaal Gent-Brugge aan .

Dit kanaal mondt wat verder uit in de ringvaart.

Met enkele idyllische beelden tot gevolg.

Van hieruit zijn we zo in Vinderhoute. Dit dorpje is een leuke passage.

De Sint-Bavokerk.

Een mooi herenhuis.

Een vreedzaam tafereel in de Vredesdreef.

De Schouwbroekestraat brengt ons naar het domein rond het Kasteel Schouwbroek. Ook hier is het mooi.

Aan de ingang van het kasteel Schouwbroek staat de dikste kastanjeboom van België

Ook dit liefelijke dorpje laten we achter ons. We nemen de Molenslag waar we langs dit boerderijtje peddelen.

Nog steeds op de Molenslag dit molentje.

Juist voor de “oude Kale”,een beekje, zijn grote broer de Van Vlaenderensmolen..

Nogmaals kruisen we het kanaal, van op de brug hebben we een mooi zicht over de dorpskom van Lovendegem.

Nog even dit span door laten…

In Lovendegem kunnen we het niet laten, nog eens langs het kasteel Dons te rijden.

Meteen is deze route op haar eindpunt aangekomen. Weer hebben we ontzettend genoten. Het vertrek door de nevelige velden en mistige kanalen. De mooie Lieve en de prachtige kastelen, we zijn zeer voldaan. Laat je niet afschrikken door de Kuitenberg met zijn stijgingspercentage van 0,001%, deze route is door iedere gemiddelde fietser te ronden in vrij veilige omstandigheden. 8,5/10 is de score, kom en fiets de Lieveroute je zal het je niet beklagen.

Enkele interessante links:

Voor kaart en gps-track:

Vlaanderen-fietsland

22/10/2008 0

Op verplaatsing… de Sentse krekenroute

Zaterdag 27 september 2008

Er wordt dit weekend 27-28 september ’08 droog en zonnig weer voorspeld. De Sentsekrekenroute zou vernieuwd zijn. Aan de oude tocht hebben wij goede herinneringen, meer hebben wij dan ook niet nodig om richting Sint-Laureins te trekken.

Iets na 14u parkeren we ons A-ken juist buiten Sint-Laureins. We zijn niet de enigen die vandaag er al fietsen op uit trekken.

Het volgend driespan laat vermoeden dat er ook groepsuitstapjes gepland zijn.

Na het filmen van dit tafereel starten we de tocht langs het Leopoldskanaal, niet lang echter, algauw slagen we linksaf de velden in. Richting eerste kreek, de Vrouwkeshoekkreek.

Deze kreek is slechts een begin. Wat verder ligt al de Blokkreek.

Deze kreken zijn zo mooi en schilderachtig dat we deze kat haast voorbijrijden zonder ze op te merken.

Ingeblikt…

Bijna ongemerkt (zoals de kat hierboven) gaat de Blokkreek over in de Hollandersgatkreek.

Het heeft hier iets paradijselijks.

De voedstermoeder van dit alles?

We peddelen verder langs de Hontseindestraat naar Sint-Margriete. Wordt er nog volop geoogst, vooral aardappelen en bieten, hier en daar wordt er al geploegd.

Ook in deze streek vind je grote boerderijen.

Dit is nog eens een net (nieuwbouw)kapelletje.

In Sint-Margriete kieken we deze bange haas. Cuwaerd. Op geregelde tijdstippen krijgen we, tijdens deze tocht, figuren uit het Reinaert de Vos epos voorgeschoteld.

Buiten Sint-Margriete zijn de boeren volop aan het werk.De geoogste aardappelen (patat in het Vlaams) worden van modder ontdaan. Zij gaan richting stal, modderkluiten keren terug naar het veld.

Aan de andere kant imponeert de Sint-Margarethakerk boven de velden.

Als we het gehucht Waterland-Oudeman naderen ziet een boer ons foto’s maken en nodigt ons fier uit zijn voedersilo’s te bewonderen, versta te fotograferen.

Charlotte Arons is de kunstenares die dit alles gepenseeld heeft.

Waterland-Oudeman is een klein maar pittig gehucht.

De Sint-Niklaaskerk.

Als we het volgend boerderijtje willen vastleggen roept de eigenaar ons binnen.

Het boerderijtje is een vakantie verblijf ” ’t Appelken” dat zich inschrijft in het plattelandstoerisme. Een mooie locatie om op verlof te komen. (en om foto’s te nemen)

Deze zwam wordt binnenkort verwijdert, hij zuigt de boom leeg.

Deze typische schuur maakt ook deel uit van ’t appelken.

De eigenaar Luc Maeyens erfde deze mooie boerderij van zijn ouders en wou er iets zinvol mee doen. Als je het mij vraagt is ie er goed in geslaagd.

De route verlaat dit mooi polderdorpje en stevent nu richting Nederland. We flirten even met de grens en zetten dan koers naar Watervliet, eerst even gestopt aan het Moes(ch)tuintje. Al een paar keer mochten we hier onze benen onder tafel schuiven om tegen een schappelijke prijs lekker te eten. Daarna wandelden we steevast door de mooie tuin met de vele lieve dieren. Vandaag zijn we te laat en is deze tuin al gesloten. Spijtig.

Dan maar terug op weg. Op de Oudemansdijk bij het naderen van Watervliet staan deze 2 huisjes zij aan zij.

Het moet nu eventjes van mijn lever. We mogen in Vlaanderen fier zijn op onze vele fietsroutes en knooppuntnetwerken. Vooral door de provincies wordt er hier bewonderenswaardig werk geleverd. Maar diezelfde provincies blijven als opdrachtgever voor wegenwerken dan weer schromelijk in gebreke. Wegwijzers geraken in de berm en de fietser het spoor bijster. Veerle doet een oproep om hier wat aan te doen want haar echtgenoot (ondertekende) is dan gedurende een half uur niet te pruimen (beeld zonder klank). Deze foto is een goed voorbeeld “kruising van de Oudemansdijk met de Molenstraat.

Gelukkig rijden we weinig of niet verloren en in Watervliet is er al weer wat klank te horen.

De Onze-Lieve-Vrouw Hemelvaartkerk ook Kathedraal van het noorden genoemd.

Via de Calustraat verlaten we Watervliet en diezelfde straat brengt ons langs de Roste Muis waar het zo druk is dat we afzien van een stop. Laat deze pint aan mij voorbij gaan…. (mis ik weer wat klank?) Begin Sint-Janspolderdijk steekt het Reinaert de Vos epos opnieuw zijn kop op.

Aan het eind van diezelfde Sint-Janspolderdijk kijken we tegen deze mooie grote boerderij aan.

We draaien de Hogestraat op om Sint-Jan-in-Eremo te komen.

Sint-Jan-Baptiskerk

Cantheclaer (Reinaert de Vos…)

Nog eens vanuit een andere hoek.

Door het volgen van de Sint-Jansstraat naderen we de Oostpolderkreek.

Hoe dichter hoe mooier

We kruisen opnieuw het Leopoldskanaal dat zich stilaan in nevelen hult.

Deze nevels duiden ook op het late uur (tegen de zessen), we leggen er dan ook wat de pees op. Alleen een schuur kan ons stoppen.

En deze late zon door de bomen.

En deze ommegang.

Bis.

Als we dan toch bezig zijn, een detailken

Ook deze “Kleemkappel” doet ons in de remmen knijpen.

Zo stormen we Kaprijke binnen. Hier niet stoppen zou zonde zijn.

Waar in de vroegere route nu naar Eeklo gefietst werd, wat niet meteen het mooiste deel van de tocht was, keren we nu terug naar Sint-Laureins. We schakelen opnieuw in overdrive, de polders flitsen ons voorbij. Het donker boezemt ons wat schrik in. We stoppen slechts voor dit avondmaal.

Niemand mist een badkuip?

In Sint-Laureins is het kermis, we fietsen verder en juist voor het einde genieten we van deze zonsondergang.

Een mooie afsluiter van een prachtige route. 8.5/10 stip deze route maar aan, het is een must.

Enkele interessante links:

De leuke fietser

Tour de Frans

Voor kaart en gps-track:

vlaanderen-fietsland

15/10/2008 0

Van Maaseik langs de maasplassen naar Thorn (verlof Limburg)

Zondag 21 september 2008

Limburg staat bekend als een paradijs voor fietsers. We hebben een lang weekend van vrijdag 19 september tot maandag 22 september. Het lijkt ons, mede door de vrij goede weervoorspellingen, leuk om er de overgang van zomer naar herfst te maken. Na wat zoeken vinden we in Diepenbeek “De Jachthoorn” een aangenaam Bed and Breakfast verblijf. Betty Wolfs is een supervriendelijke dame die alles doet om haar gasten een aangenaam verblijf te bezorgen.

Het is weer heerlijk ontwaken in het gasthof de Jachthoorn. Vandaag gaan de fietsen op het dak van ons A-ken en rijden we,op aanraden van onze gastvrouw, naar Maaseik. Leuk stadje, we fietsen er even doorheen. Zondagmorgen omstreeks 11u is het er vrij kalm. We kruisen enkele kerkgangers. We schieten enkele foto’s.

kaal, lui,lekker en hovaardig

De gebroeders van Eyck op het marktplein

Antieke pomp

Dit duurt even maar daarna fietsen we richting knooppunt 25. Voorbij de bosbeek op weg naar..

Aldeneik

Leuk hotel

Mooi herehuis…

…leuk schuurtje

We verlaten dit zeer pittoresk dorpje langs een mooi kunstwerk

We fietsen voorbij een taverne met de vreemde naam “de sjeiven dörpel” wat den scheven dorpel zou betekenen. Het terrasje baadt in de zon en we kunnen niet weerstaan aan de lokroep van een goede tas koffie.

Inmiddels zijn we knooppunt 25 al voorbij en peddelen we naar punt 22. Daar in Ophoven…

…nemen we de overzet.

Door het oversteken van de Maas komen we in Nederland. We zijn op een soort schiereiland terecht gekomen. Meteen valt ons oog op dit volumineus rund.

Ook hier in Nederland zijn er knooppunten (grensoverschrijdend). Dus zetten we koers naar knooppunt 1. In de Sint Annastraat zien we een grote boerderij (moet wel als je het formaat van koeien hier ziet).

Voorbij de Sint Annakapel komen we aan…

…de Hompesche molen.

Hier is het een drukte van jewelste. Er is een soort kunstkermis aan de gang.

We stappen even af en kijken wat rond, dan fietsen we verder naar Stevensweert.

Leuke straatjes, zeer rustig.

Stephsonheaven

Onze tocht keert terug naar de maas om ons verder naar punt 39 te voeren.

Zijn we hier getuige van een uit de hand gelopen burenruzie?

Op het water zelf is het één en al peis en vree…

We fietsen langs de beertuin en waar we normaal zo’n drukke speeltuinen wat vermijden stappen we nu af en kunnen rustig van een warme appeltaart met ijs genieten. Het was zeer lekker.

We maken er ook kennis met de plaatselijke barometer.

Langs en door de maasplassen volgen we het knooppuntennetwerk naar Maasbracht punt 39.

Onmiddellijk vallen ons de vele binnenvaartschepen op. Hier moeten nogal wat goederen(vooral bulkgoederen) overgeslagen worden.

Leuk kunstwerk ter ere van de binnenschippers, waarvan velen hier hun thuishaven hebben.

De kerk van Maasbracht.

Hier immense graansilo’s om de overslag te maken.

Ondertussen zijn we al op weg naar knooppunt 40 en 42. Voor dit laatste moeten we terug de maas over. Nu fietsen we een vrij grote brug over met zeer druk verkeer maar het fietspad is goed afgescheiden. We kunnen dan ook enkele foto’s maken.

Nu s’zondags nog kalm maar in de week moet het hier nogal een drukte zijn op het water.

Eens aan de overkant volgen we knooppunt 33 wat meer landinwaarts, of eigenlijk verder van de maas, richting Thorn. In het gehucht Wessem krijgen we wat landelijker beelden voorgeschoteld.

Veel rijpe noten, misschien toch nog eens een strenge winter?

De boeren zijn volop bezig met de aardappeloogst, met inzet van grote oogstmachines.

Nog wat verder, een kleine kilometer, staat deze mooie vierkantsboerderij het Zegershof.

En op de hoek met de panheeldersteeg dit kapelletje.

Wie dacht dat het leven van een heilige altijd over een leien dakje loopt!!!

Lustig peddelend rijden we verder naar knooppunt 21. Maar eerst rijden we Thorn binnen. We kuieren wat tussen de vele toeristen en nemen wat foto’s. Hier een klein overzicht.

Al is de hoofdtoon duidelijk wit soms zijn er ook mooie groene plekjes.

Kortom, Thorn is een prachtig dorp en is een bezoek dubbel en dik waard. Als kers op de taart deze mooie boerderij juist buiten het dorp.

Wat verder heb je ook een mooi zicht op de grote Hegge (een groot meer) met erachter de elektriciteitscentrale vaan Maasbracht één van de grootste van Nederland.

De koers gaat nu opnieuw richting knooppunt 21. Daarna punt 25 richting Neerritter.

Juist voor dit mooi dorpje veranderen we van richting punt 20 en daarna 19, tussendoor steken we gauw de grens weer over. Juist voor bij de grens op de Lakerweg ontdekken we deze eigenzinnig maar o zo mooie brievenbus.

Op diezelfde Lakerweg in Kessenich stoppen we aan het Engelenveld om van een lekker hoeveijs te smullen.

met zicht op…

Nu gaat onze tocht met rasse schreden vooruit knooppunten 19 en 28 worden snel gerond. De Volgende stop is voor enkele robuuste Brabantse Boerepaarden in Wurfeld voorbij het knooppunt 27.

Op dezelfde weg nog een prachtige kasteelboerderij.

ernaast deze vreemde bomengalerij.

Op de kapelweg zien we…

…de Sint Laurentiuskerk (waarschijnlijk onlangs gepromoveerd).

In het dorp is er aan de bosbeek een mooie watermolen.

Er vlak bij dit modern beeld “bloem” van Pol Lemaire.

Vanhier zijn we via een centrumverbinding op een wip opnieuw in Maaseik.

Hier nemen we alvorens terug te keren naar ons A-ken enkele foto’s van een moderne wijk en winkelcentrum de Kloosterbemden.

Dit is de afsluiter van deze tocht. We trekken naar de pannekoekenbakker waar we nog een lekkere pannekoek bestellen en opsmullen. We keuvelen nog wat over deze fietstocht. Het is de laatste van deze vierdaagse in Limburg, morgen gaan we Bokrijk bezoeken. Het is meteen ook de mooiste (en gezien al het ijs, appeltaart en pannekoeken ook de lekkerste). Maaseik een pittig provinciaal stadje, fietsen tussen de maasplassen en een bezoek aan Thorn maakt dit een prachtige rit is die de hele tijd blijft boeien. Veerle en ik zijn het roerend eens, Limburg is een paradijs voor fietsers!!!

Enkele interessante links:

Tour de Frans

09/10/2008 5

Van Diepenbeek over Winterslag naar Zonhoven (verlof Limburg)

Zaterdag 20 september 2008

Gisterenavond lekker gaan eten in “De Heide”. Daarna goed geslapen en vandaag na een lekker ontbijt Hasselt gaan verkennen. ‘t Is dan ook al ruim namiddag 15u als we opnieuw met de fiets erop uittrekken. We verkiezen het Albertkanaal over te steken langs knooppunt 98 het sluizencomplex, langs waar we gisterenavond terugkeerden. Door het late vertrekuur zijn onze plannen wat overhoop gegooid. Dus improviseren we maar wat. Zo belanden we op de Hasseltweg waar we dit vreemd gebouw opmerken.

Blijkt een handel in tweedehands bouwmateriaal te zijn gietijzeren poorten en beelden voor in de tuin. We fietsen niet lang op de Hasseltweg. We verlaten deze om naar de Boxbergheide te klimmen (nu klimmen is misschien wat veel gezegd, maar naar Limburgse normen). Vandaar gaat het via arbeiderswijken “cité’s” naar de Noordlaan, knooppunt 72, waar we de terrils van de vroegere mijn van Winterslag zien opdoemen.

Aan het eind van de noordlaan (knooppunt 73) staan we oog in oog met de 2 lifttorens van diezelfde mijn.

Met wat verder gebouwen van de vroegere mijn, nu in gebruik als bioscoopcomplex.

Achter dit gebouw zijn we getuige van een mountainbike wedstrijd de “GP Roel Paulissen” Roel Paulissen is een succesvolle (ook internationaal) mountainbiker uit de streek.

We blijven nog even kijken en vervolgen daarna onze tocht richting knooppunt 74. We fietsen langs de vroeger mijnterreinen en terrils. Van knooppunt 74 gaat het naar 79 en vandaar naar 300. Na het deel industrieel erfgoed van deze tocht beginnen we opnieuw aan een hoofdstuk fietsen in de natuur.

We volgen het oud kolenspoor dat, door een prachtig natuurgebied “De Teut”, ons naar Zonhoven brengt.

Distels volop in zaad

Weer zorgt een lage herfstzon voor een speciale sfeer

Nog een serie vijvers (wijers?)

Juist voor het sportgebied De Waerde, hebben we even de indruk aan zee te zijn.

We verlaten het knooppuntennetwerk om via een centrumverbinding naar Zonhoven af te zakken. Bij het binnenrijden van Zonhoven valt dit leuk beeld op.

Na deze wandelaar zijn we snel in de dorpskom. Met de imposante Sint Quintinuskerk in een hoofdrol.

Op deze foto niet goed te zien maar het gemeentehuis rust vlak tegen de kerk.

Ook dit leuke Zonneridderke, plaatselijke mascotte, passeert de lens.

Na een biertje op één van de leuke terrasjes zoeken we de centrumverbinding weer op om ons terug naar het knooppuntennetwerk (punt 91)te brengen. Nu is het zowat dezelfde weg terug als gisterenavond. Langs de Borggravevijvers.

Deze keer nemen we de tijd om deze Gallowayrunderen op de gevoelige plaat (sensor) vast te leggen.

Nog enkele kilometers en deze fietstocht (40km lang) is ten einde. We stallen de fietsen onder de carport van de Jachthoorn. Wat later zitten we knus aan een tafeltje, opnieuw in eethuis “de heide”, en keuvelen nog wat na. Limburg is voor ons fietsers inderdaad een paradijs. Goed onderhouden fietspaden geven samen met het knooppuntennetwerk de kans deze mooie provincie te ontdekken. En dat deze provincie mooi is wil ik na 2 Corsendonck Agnussen geweten hebben.

05/10/2008 1

Van Diepenbeek over Bokrijk naar Kiewit (verlof Limburg)

Vrijdag 19 september 2008

Wat Laat vertrokken komen we omstreeks 13u aan in de Jachthoorn. Na kennismaking met de gastvrouw en het uitpakken van onze reiszak, trekken we erop uit. We trachten aansluiting te vinden met het befaamde knooppunten netwerk. In de Zandstraat is het zover. We volgen de pijlen naar knooppunt 101.

Eerst moeten we langs een boswegel dit levert al direct een paar leuke beelden.

Bruine beek

Knooppunt 101 bevindt zich juist buiten het bosje. Vandaar gaat het richting knooppunt 83. Op weg naar het Albertkanaal dient eerst een industriepark doorkruist.

Aan de overkant is het ook niet mis, daar staat de elektriciteitscentrale van Electrabel ons op te wachten.

Eens het brede kanaal over is het knooppunt 82 die het richtpunt wordt. Ook de (goederen)trein kruist het kanaal.

We fietsen nog even langs de kanaaloever, wat wel een hachelijke klus is. We delen er de baan met mastodonten van vrachtwagens die uit beide richtingen komen afgestormd. Willen ze elkaar kruisen moeten ze allebei op het fietspad. We zijn dan ook blij als we aan knooppunt 82 deze zeer gevaarlijke weg kunnen verlaten. Nu verandert onze fietstocht van gelaat. Diepenbekerbos opent de reeks.

Hiervoor zijn we naar Limburg gekomen, fietsen in de natuur. Op weg naar knooppunt 70 dienen we de Maten door.

Dit is een prachtig natuurgebied.

Verschillende vijvers liggen zij aan zij in een zee van groen.

Eens buiten de Maten loopt het wat verkeerd. De bedoeling is om langs het domein van Bokrijk te rijden. Daartoe moeten we knooppunten 70, 72 en 71 aan elkaar te rijgen. Maar als er ineens een bordje met de aanwijzing Bokrijk verschijnt laten we ons verleiden en volgen het. Toch niet getreurd we fietsen door Gracht waar we, in een prachtige tuin, enkel leuke beeldjes aantreffen.

Wat sneller dan verwacht zijn we in Bokrijk waar we naar het kasteel fietsen.

Gouverneur Roppe, voor Stevaert is het nog wat wachten.

Het is er een uitstekende gelegenheid om een lekker bier te drinken. Een Corsendonck blond heeft er me ferm gesmaakt. Veerle geniet van een lekker kopje koffie. Maar we waren duidelijk niet alleen die er genoten.

We verlaten het domein en rijden langs de mooie ingangspoort aan parking 1.

Op zoek naar knooppunt 91 peddelen we even langs de spoorweg Hasselt-Winterslag. Aan de andere kant ervan is het best wel mooi.

We draaien rechts en rijden langs de parkings van het domein. Juist daarna fietsen we door een prachtige dreef.

De lage herfstzon geeft het iets mystiek.

We moeten door de borggravevijvers om knooppunt 91 te berijken.

Zoals de beelden hier aantonen een prachtig natuurgebied. Langs de oevers staan er observatieposten vanwaaruit het leven op de vijvers kan gevolgd worden.

Deze boom heeft het bijltje erbij neergelegd.

Op aangeven van een toevallige voorbijgangster kiezen we ervoor om Kiewit aan te doen.

Hier aangekomen is het al 18 uur voorbij en besluiten we met de hulp van onzen Garmin terug te keren. Deze stuurt ons opnieuw de borggravevijvers door naar knooppunt 91.

Van knooppunt 91 kiezen we naar knooppunt 98 te gaan. Iets verder in de Bokrijklaan worden we aangetrokken door mooie herfstbeelden.

We kruisen de Hasseltweg en een beetje verder pikken we nog gauw een kappelletje mee. De trots van de Halveweg.

In de Sluisstraat staat er een prachtige villa, de eigenaar kan echter op zijn beide oren slapen. Met deze bewaker zal hij geen last krijgen met ongenood bezoek.

We naderen het einde van onze tocht, nog het Albertkanaal over…