Het Provinciaal domein van Huizingen is sowieso de moeite waard. Prachtig kader: speeltuinen voor elke leeftijd, dierenpark en mooi bos om stevige wandelingen te maken. Maar sinds eind 2016 lopen er Brabantse boerenpaarden op het domein. Meer nog je kan er een rit in een heuse huifkar maken. Wij daarheen met onze kleinkinderen. wat een belevenis… Een overzicht:
Onlangs las ik bij Pedro dat Toerisme Oost-Vlaanderen 4 tochten op fietsroutenetwerk heeft uitgewerkt. Dit trok onmiddellijk mijn aandacht en algauw kwam ik bij TOV aangesurfd. Mits een account aan te maken op deze site kan je de tracks van de tochten downloaden. Begin deze week zakten we af naar Dendermonde en haalden in het toerismebureau de folder (2,5€) op. We ontdekten er Kunstreflectie Dender en voor het begon te regenen namen we verschillende foto’s waarvan hier een compilatie.
De track die ik downloadde bij TOV liet zich niet uploaden naar onzen Garmin een probleem dat ik eens dringend moet oplossen. Maar niet getreurd met de knooppunten vermeld in de brochure stelde ik de route opnieuw samen op de site van FIETSNET. Deze fantastische site levert een prima track op met de knooppunten als waypoints. Vandaag worden er mooie opklaringen voorspeld. Daar de tocht bij ons in Erembodegem, langs de Dender, doortrekt besluiten we aan de sluis op de route in te pikken.Vlak aan het sas heeft men een zithoek aangelegd. Wij zetten er ons en verorberen de mattentaarten, die we in het dorp bij bakkerij Etienne kochten.
Dit alles met de Onze-Lieve-Vrouwhemelvaartkerk op de achtergrond.
Met een hemelse vaart snellen wij voorbij knooppunt 38 (ons startknooppunt). Algauw naderen we Aalst…
knooppunten 36 en 34 brengen ons naar het centrum. Door werken aan het rondpunt “de Werf” raken we even van het netwerk. Doch zodoende komen we langs het mooi, onlangs opgefrist, station.
Verder vangen we nog een glimp op van de Sint-Jozefskerk alvorens we, iets voor knooppunt 28, opnieuw het netwerk vervoegen.
Nu gaat het via de oever van de Dender naar knooppunt 29 (wiezebrug). We zijn zo te zien niet alleen op stap.
Te land…te water. Waarom denk ik ineens aan nieuwjaar?
Wegenwerken zonder doel? De lading lijkt dan weer op veevoer.
Eén van de mooiste kerktorens uit de streek (ge zout er opnieuw van naar de mis gaan!) . Sint-Aldegondiskerk in Mespelare. Dit zicht heb je ter hoogte van knooppunt 27. Nu gaat het verder op weg naar knooppunt 81.
Hoofdstuk sluizencomplexen. Deel I Denderbelle.
Deze groep paarden als interludium ongeveer aan knooppunt 81 waarna op zoek gaan naar knooppunt 87 en het …
…sluizencomplex van Dendermonde ter hoogte van knooppunt 87 en de samenloop van Dender en Schelde. Aan de overkant wacht knooppunt 88 om een vervolg aan onze tocht te breien.
Langs de scheldedijk gaat het nu snel naar Dendermonde.
We ronden knooppunten 91 en 89 en vieren dit met een terrasje op de grote markt.
Dendermonde heeft enkele mooie gebouwen. Hier het stadhuis met het prachtige Belfort (werelderfgoed) en het gerechtshof samen.
Onder dreigende wolken het fraaie vleeshuis. Dendermonde heeft een pracht aan cultuurhistorische gebouwen.
Op de vlasmarkt bewonderen we nog even de juwelierswinkel D’Hanis.
We nemen de draad opnieuw op en richten het voorwiel naar knooppunt 84. en “Oude Dender”.
Zo machtig en breed de Dender is als ze overgaat in de schelde zo sfeerrijk en romantisch is de oude Dender.
Het einde van de oud Dender valt samen met knooppunt 84. Hier ruilen we de dijken en jaagpaden in voor landwegen…
…veldbloemen…
…Black en white minstrelshow of koeien in de twee tinten.
Dit alles wordt ons voorgeschoteld tussen knooppunt 85 en 32. Denderbelle met de Sint Martinuskerk heeft zich er ook tussen genesteld.
De “Tongenslijpers” van Patrick Heuninck in opdracht van “de lustige geburen” Een werk met een boodschap?
Wat verder zigzaggen we voorbij punt 32 en gaan op zoek naar 31 en Wieze.
De mooiste momenten verschuilen zich soms achter kleine gebeurtenissen,zoals dit samen eenden voeren.
Nu wat onverhard, waarom hebben we anders die dikke banden?
Zou het kunnen dat we Wieze naderen II.
Zou het kunnen dat we… Ja we toeren al een tijdje rond en in Wieze. knooppunt 31
In Wieze doen we een leuke ontdekking. Er is een mooie attractie bijgekomen. Den dikken Eik is een mengeling van café-taverne, museum en rariteitenkabinet. Echt leuk en als stop in deze route ideaal. Genietend van de mooie binnenkoer hebben we een lekker ijsje opgelepeld.
We laten Wieze het chocoladedorp achter ons en fietsen naar de faluintjes. richting knooppunt 39
Niet het ros beiaard maar toch een mooi dier deze schimmel.
Deze 3 blonde grazers hebben ook iets. Deze paardenepisode speelt zich af tussen knooppunt 40 en 41.
Iets voor Moorsel(tussen knooppunt 41 en 47) is er een moeilijke beklimming. Niet zozeer door het hoogteverschil dat nog vlot te overbruggen valt, maar meer door de staat van het wegdek. Bij regenweer te vermijden!
In Moorsel schuwt de tocht geen kasjkes.
Nu gaat het naar knooppunt 47 via brede veldwegen die ons naar Meldert voeren.
Wie zoals wij het vlaamse land doorkruist wordt automatisch kenner van kapelletjes groot en klein. De Sint-Rochuskapel is niet meteen een exemplaar waarvan we achterover vallen. (op een boogscheut van knooppunt 46).
Ter hoogte van het “Gasthof Affligem” vlak bij de abdij van Affligem nemen we de Affligemdreef. Dit luidt de eindspurt in naar knooppunt 38.
Nu spurt?? eventjes worden we opgehouden daar de Affligemdreef open ligt.
Nog even door een kasjken en over een openliggende Kluisdreef waarna we de Brusselbaan oversteken (niet zonder risico!!).
Waarna we in de Gerstjens de plassen ontwijken(de meeste toch) om…
…bij knooppunt 38, meteen het einde van deze denderende tocht, aan te komen.
Inmiddels is het 17u45 en fietsen we snel terug huiswaarts. Het was een tijdje geleden maar dat is niet de enige reden dat we flink hebben genoten. Deze thematocht brengt het beste van wat er aan fietsgenot te beleven valt tussen Dendermonde en Aalst. 9/10 is een mooie score en maakt me benieuwd naar de andere tochten. Tot binnenkort!!
Enkele interessante links:
Denderend Stedentochten:
Lus 1 Dendermonde : Startplaats Centrum Dendermonde – 45 km – vlak – bijna volledig verhard
Weer al eventjes geleden dat we de fietsen van stal haalden. De loopschoenen daarentegen staan niet stil. We zijn volop in de zwaarste voorbereiding van onze marathon. De trainingstochten worden langer en intenser. Maar vandaag krijgen we mooi weer, zelf heb ik verlof. Omstreeks 13u staan de fietsen op het dak van ons A’ken en rijden we richting Zeeuws-vlaanderen. Al snel moeten we onze plannen herzien, in Drongen zijn er wegenwerken die een fikse file veroorzaken. We sturen onze plannen bij en als we in Uitbergen de bordjes van de Turfputtenroute zien besluiten we deze tocht te fietsen. In de herfst van 2008 fietsten we deze tocht al eens. Mooi kunnen we de vergelijking met de prille lente maken.
Het vee is al uit de stallen en graast in de velden. Deze stevige billeman, ik schat zo’n 7 volle diepvriezers vlees, slurpt gulzig aan de drinkkraan. We fietsen verder Scheldewaarts.
Nee deze beek is nog niet de Schelde, maar ook op weg ernaar toe
Andere kant van brug zelfde beek.
Ja nu is het zover, de brede Schelde met op andere oever de “Sint-Jan Onthoofdingkerk”van Schellebelle.
We draaien snel weer de nog sompige velden in
Schotbalk met rust.
Inmiddels licht Schellebelle weer al een eind achter ons. We fietsen verder richting Overmere. Het draait en keert door de velden en onder meer langs deze vers geknotte wilgen.
Sompige weiden…sompige paarden, en zeggen dat het houden van paarden niet verplicht is.
Maak plaats, maak plaats ik heb grote haast… Afgelopen winter bleef maar duren, veel kostbare tijd ging verloren er dient niet gedraald.
Soms komt er al eens handenarbeid aan te pas.
Het schrale van deze velden contrasteert mooi met de helblauwe hemel.
Zalig die eerste zon.
De Turfputtenroute ontwijkt Overmere en zoekt het Donkmeer op. We fietsen langs dit mooie meer dat iets heeft van onze kust. Het ene restaurant staat naast het andere en steeds kom je er dagjestoeristen tegen. De foto is genomen vanuit de eendenkooi.
Er is echt veel activiteit op de velden, we bekijken en filmen dit tafereel, waarna we eerst nog op onverhard door een bos rijden. Later zigzaggen we door woonwijken (eventjes waren we de Kapellekensroute-bordjes gevolgd) en velden naar de schelde.
In Appels rijden we opnieuw de scheldedijk op.
Het veer van Appels.
In het nabijgelegen Veerhuis is het superdruk, tja als dit geen terrasjesweer is.
We volgen geruime tijd de Schelde waarna we weer de velden opzoeken om naar Berlare te fietsen. Voor de 2de keer zien we in een weide paarden die er niet zo fris bijlopen. Vooral de pony is er erg aan toe en kan zich nauwelijks voortbewegen.
Dan zijn deze twee fiere kleppers, die wat verder staan, een opsteker.
Meeuwen volgen nauwgezet deze ploegende traktor op zoek naar prooien.
Berlare is nu snel bereikt, hier is het onzen tour om van een terrasje te genieten.
De Sint-Gertrudiskerk in Wichelen en meteen zijn we weer aan ’t Scheld.
Stilaan duikt de zon kimwaarts en met tegenlicht krijgen we dit beeld.
Op vorige foto zagen we al het topje van de…Sint-Pieterskerk hier samen met het oud-gemeentehuis. Meteen het einde van deze route. Wat hebben we weer genoten. De Turfputtenroute heeft alles om de wielerliefhebber te bekoren en door zijn korte afstand en het plat parcours makkelijk door iedereen te fietsen. Vandaag was er één mindere noot de manke pony en het verwaarloosde trekpaard.
Na gisteren de Zwinroute gereden te hebben, zijn de batterijen nog niet leeg. Omstreeks 14u vertrekken we om bij ons om in de streek een fietstocht te maken. Na wat twijfelen besluiten we nog eens naar de Volckaerthoeve te fietsen. Het lekkere zelfgemaakte ijs helpt ons deze bestemming te kiezen.
Onze eerste halte ligt nog op geen 5 minuten fietsen van bij ons thuis.
Deze mooie kapel hebben we al zoveel voorbijgefietst- en gelopen, deze keer passeert zij de sluiter.
Een vluchtige blik naar binnen en voort zijn wij.
We dalen af naar de Dender
Over de nieuwe fietsbrug gaat het naar Denderleeuw.
De Sint-Amanduskerk.
Idem maar van een andere kant. Wat verder keren we terug naar de oevers van de Dender. We peddelen flink voort tot en voorbij Ninove. Over Outer gaat het naar Nederhasselt. In de Paellepelstraat grazen volgende edele viervoeters.
Blond
Zwart en bruin.
Ook hier komt de activiteit op het land stilaan maar zeker weer op gang.
De Paellepelstraat klimt flink omhoog en brengt ons bij deze mooie kapel.
Eens binnen blijkt het een bijhuis van de Basiliek van Lourdes te zijn. Bespaart de lui uit de streek hier een reis van meer dan duizend kilometers.
Nog een lammetje, op dit moment van het jaar vrolijken ze de vele weiden onderweg op. Wat later op het jaar ons bord.
Ook in de streek rond Aaigem hoef je de nachttrein naar Zuid-Frankrijk niet te nemen om deel te hebben aan de Maria van Lourdes verering. Hoe zou dat zitten met de kaarskesprocessie?
Het zwaard van Ardoewaan of heb ik last van verschijningen?
Inmiddels zijn we de Volckaerthoeve al voorbij. Het was daar gesloten, het ijsje waar ik zo zin in had mag ik op mijn buik schrijven (plaats genoeg). Wie weet is het geen straf voor de blasfemie van daarjuist. In Mere peddelen we langs de Kruiskoutermolen.
Wat verder onder een afdakje wat wisselstukken. Je weet maar nooit.
Nu naderen we snel Haaltert en stoppen even om de Sint-Jozefskapel vast te leggen. Mooi gelegen in een aardig perkje, hoop dat ze die container snel weghalen. Lantaarnpaal weghalen is zeker te veel gevraagd?
Deze fietstocht is ver ten einde, nog even deze wollige knapen vereeuwigen en na enkele fikse trappen zijn we weer thuis. Moe maar toch blij van de gemaakte fietstocht. Al was de Volckaerthoeve gesloten de streek tussen Aalst (Erembodegem), Ninove, Erpe-Mere en Haaltert leent zich toch steeds weer voor mooie en pittige fietsuitstapjes.
Een weekje verlof en door de kilte gedwongen thuis (een paar duurloopjes in het park van Aalst zijn de uitzondering die de regel bevestigen)
Binnen is het knus en warm, ik besluit dan maar met het fotomateriaal dat we tijdens onze vele tochten hebben bijeengekiekt enkele themaverslagen te maken. Uit de verschillende routebeschrijvingen blijkt dat we nogal van dieren houden. Graag bijt ik de spits af met de edelste verovering van de mens “het paard”. My kingdom for a horse, let’s go.
In Sint-Martens-Lennik denken ze er ook zo over, het fiere geblokte Brabants trekpaard(Prins) is hier een mooi monument dat de plaatselijke markt overheerst. Gespot tijdens onze tocht naar Gaasbeek. Van trekpaarden gesproken we kwamen er nogal wat tegen.
Voorbij het Donkmeer blijkt dat als het fietsweer is, de ruiters hun paard van stal halen.
De Turfputtenroute reden we eind oktober. Vrij snel donker en nevelig de hele dag. Dit gaf het volgend beeld.
Paarden dienen nogal eens karren, koetsen of ploegen te trekken. Zie deze muurschildering die aan onze lens niet kon ontsnappen tijdens de Ter Rijstroute.
Tijdens deze mooie route mochten we dit mooi bruin paard met blonde manen fotograferen. Eerst het fiere hoofd (paarden hebben geen kop, edele verovering weet je nog wel !!!)
Dan aan de dis met een paar soortgenoten.
Begin augustus reden we de Rozenroute daar stelde dit drietal zich op om mooi op de foto te komen.
In dezelfde wei deze mooie gevlekte bruine schimmel. Mocht niet mee op de foto, jaloezie?
Het was ook tijdens de rozenroute dat we dit sympathiek koppel uit Opwijk. Jawel in de kar en eigenlijk ervoor ook een beetje.
De oogst aan edele viervoeters was wat karig in de Pilleceynroute, alleen dit wat aan lager wal geraakt exemplaar.
Nee dan hadden we bij het fietsen van de Lieveroute meer succes.
Sappig grazend.
Frank en uitdagend (zie je ook dat laag fijn draadje dat verondersteld wordt deze jumper tegen te houden).
Dan maar snel door naar dit jeugdig en onschuldig volkje.
Wat mystiek in wei naast het kasteel.
In het voorjaar op een mooie zonnige dag peddelden we de Scheldevalleiroute. Het volgend onooglijk exemplaar keek daar op ons neer. De patroonheilige van de pony’s?
Over Haaltert naar Ninove was onze laatste winterse tocht bij lage temperaturen, wat je ook aan sommige paarden kon zien.
Dat de streek van Roosdaal een vruchtbare streek is zagen we bij het fietsen van de Boerekrijgroute.
Moeder en veulen 1
Moeder en veulen 2
Moeder en veulen 3
Het volgend drietal zag ons voorbijflitsen langs de Leie toen we de Weverijroute aflegden.
And last but not least… deze boerenpaarden waren een prachtig decorum voor de Ros Beiaardroute.
Hier eindigt de reeks. Wat zijn het toch prachtige dieren. Al eens bonkig bulkend van kracht, soms sierlijk en rank dan weer klein vertederend. Maar steeds leuk om ze op te merken en te fotograferen tijdens onze fietstochten.
