Vrijdag 22 april 2011 (Goede vrijdag)
Wat een voorjaar, de ene zonnige periode na de andere dient zich aan. Ook deze week is het al weer flink aan het zomeren). Temperaturen tot 25° staan dagelijks op het menu. Naar het einde van deze week zou het nog een stapje verder gaan en klimt de thermometer naar 28 à 29°. Vrijdag zijn Veerle en ik vrij. Al lang staat de Markeroute op mijn verlanglijstje, wel vandaag is het zover.
Op een zonovergoten plaats (zo wordt hier een dorpsplein genoemd) parkeren we ons A-ken. We laden de fietsen af en ontdekken dat onzen Garmin op het appel ontbreekt. Dus zal het zonder de track van Vlaanderen-fietsland zijn. Ook zullen mijn foto’s ook geen coördinaten krijgen. Tja…niets aan te doen.
We laten ons A-ken achter in de schaduw van de afgebrand Sint-Pieterskerk en volgen nauwgezet de aanwijsborden. Een eerste keer kruisen we de Mark.
De dorpskernen van Galmaarden en Viane liggen niet ver uit elkaar. Daarna duiken (letterlijk te nemen) we de velden in.
Op weg naar Sint-Pieters-Kapelle rijden al eens door afgelegen gehuchtjes waar de tijd lijkt te hebben stil gestaan. We laten Bever links liggen en fietsen verder van vallei over heuvelrug naar opnieuw vallei enz… Je vindt hier geen 100m plat, stevig tochteken.
Deze toren heeft ooit betere tijden gekend.
Vele boerderijen zijn omgebouwd tot prachtige fermettes.
Aan de einder duikt de kerk van Sint-Pieters-Kapelle een eerste keer op.
Maar eerst fietsen we in Burght langs de Sint-Martinuskapel.
Het is inmiddels middag en een opmerkelijke stilte valt over de streek.
Deze kudde laat zich de warme zon welgevallen.
Wat verder behaaglijk in de schaduw van enkele fikse bomen dit mooi kapelletje. Ze hebben er hier wel wat.
April is al goed gevorderd, de eerste gewassen komen al piepen.
Kapel met klok.
Bij de kapper een broske laten knippen.
Kapellekes in alle kleuren en maten.
Kapellekes in alle kleuren en maten II.
Al eens afgewisseld met een afbrokkelende schuur.
Om opnieuw van vooraf aan te herbeginnen.
Na nog een paar heuvels bedwongen te hebben krijgen we weer zicht op Sint-Pieters-Kapelle.
De dorpskom van Sint-pieters-Kapelle is snel door gefietst. Waarna we opnieuw midden de velden fietsen van kapelletje naar…
Nu gaat het richting Tollembeek, Deze boom mag op de bijzondere aandacht van Veerle rekenen. Daar stapt ze al eens voor af.
De route slingert zich over heuvel en dal naar Tollembeek. Hier zicht op de Sint-Maartenskerk.
Al meerdere decennia is Urbanus de bekendste inwoner van Tollembeek. Dit standbeeld herinnert ons hieraan.
Dit standbeeld herinnert dan weer aan de glorierijke periode van de lustige balspelers. Deze tollembeekse kaatsploeg veroverde in de jaren 80 verschillende kampioenstitels.
Bij het buitenrijden van Tollembeek kruisen we nog eens de Mark. Prachtig beeld trouwens.
Eventjes over een veldbaan en al snel licht Tollembeek achter ons.
Nu gaat de Markroute naar Vollezele.
Iets voor het oprijden van het dorpsplein “plaats” rijden we langs een grote herenhoeve. Hier was er tot 1957 een stoeterij “Haras de Vollezele” die het brabantse trekpaard op de wereldkaart zette.
Eventjes houden we nog halt. Nog eens diep ademhalen want nu gaan we de Congoberg te lijf.
En onmiddellijk gaat het steil omhoog.
Het is dan ook met een zucht van verlichting als we de top overschrijden. Maar eerlijkheidshalve; de klim om uit het dorp te fietsen is steiler dan de Congoberg zelf. Samen een hele klus.
Nu gaat het snel terug, efkens langs Waarbeke en dan met een sneltreinvaart naar Galmaarden plaats.
Daar vinden we ons A-ken terug naast de afgebrande Sint-Pieterskerk.
Nu de beoordeling: stevige route vraagt toch enige ervaring en training. Maar voor de geleverde inspanning krijg je veel terug. Bij wijlen voelden we ons in de provence. Een 9 op 10 is hier dan ook op haar plaats.
Mooie route die al een tijdje op mijn planning staat (als we nog eens rond Brussel geraken). De commentaren bij de foto’s zijn uniek zoals de wilgen die zich een ‘broske’ hebben laten knippen 🙂
Fietsgroeten van Frans
hallo tweezame fietser. bedankt voor de fietsinspiratie. ik zal hier nog geregeld terugkomen. gisteren de Ter Rijstroute (Herne, Pepingen,…) afgepeddeld, vanmorgen de Markeroute. t regende maar dat was niet erg.
wat ik zal onthouden van deze trips op het eind van de wereld: de hemelse afdalingen – met wind in de rug -, schattige minidorpjes her en der verspreid, en zowaar: de knipoog van een koe