Dit jaar gaan we opnieuw naar de Belgische kust om op zoek te gaan naar de 20 kunstwerken die er opgesteld staan. Daar we de kunstwerken al wandelend aaneen willen rijgen doen dit op verschillende tijdstippen. Concreet houdt dit in dat we al wandelend van de ene kuststad naar de volgende wandelen. We bekijken niet alleen de kustwerken van Beaufort 21 maar ook de vele andere creaties, waaronder kunstobjecten van vorige Beaufort edities . Hier deel 1 met een overzicht van de werken tussen De Panne en Nieuwpoort. Tevens trachten we een sfeerbeeld te scheppen van de nazomer 2021 aan de Vlaamse kustlijn.
We starten onze tocht in De Panne.
Touching To Sea You Through Our Extremities door Laure Prouvost.
Je vindt dit kunstwerk op volgende locatie: Strandzone aan Leopold I monument Leopold I Esplanade 8660 De Panne
Cast Away door Michael Rakowitz Om dit kunstobject te bekijken moet je naar: Strandzone tegenover Hotel Escale Zeedijk 73 8660 De Panne
Nu wandelen we verder richting Koksijde:
Na een pittige zoektocht stuiten we op: White Dwarfs and Supergiants door Heidi Voet. De wat verborgen locatie vind je op; Duinzone op einde van de Goede Aardelaan 8670 Koksijde
We wandelen verder op het strand tot Oostduinkerke bad en daar ontdekken we: Windswept gemaakt door Els Dietvorst. Om dit te bewonderen dien je naar:
Strandzone aan de Trumelet Faberstraat
8670 Oostduinkerke te gaan
Nu stappen stevig door want we moeten helemaal tot Nieuwpoort tot bijna aan de jachthaven waar we langs de IJzer dit werk opmerken:
Family Module door Goshka Macuga De locatie van dit werk is: Paul Orban Promenade ter hoogte van het Prins Mauritspark 8620 Nieuwpoort
Noodgedwongen nemen we nu de tram terug naar De Panne waar onze auto geparkeerd staat. We missen een kunstwerk in Nieuwpoort stad maar uitgesteld is niet verloren, tijdens een volgend bezoek aan Beaufort 21 gaan we het zeker opzoeken.
Een overzicht van onze wandeling:
Enkele links:
Beaufrort21.be de officiële website van deze editie van de Beaufort-triënnale.
Gemotiveerd door het eerste warme, mooie lenteweer zakken we af naar Westende – bad met de bedoeling om er een fijne wandeling te maken.
Wij vatten de IJzermondingwandeling aan ter hoogte van de Sint-Laurentiuskerk in Westende. Langs pittoreske “belle époque” villaatjes in Duinenlaan verlaten we het centrum van Westende. Daarna gaat het langs campingterreinen en golfterrein naar het gebied “IJzermonding”.
Wegens grote werken (stormvloedkering) is het oosterstaketsel momenteel niet bereikbaar. We keren op onze stappen terug en sluiten via de vuurtoren weer aan op de wandelroute.
Langs het strand keren we terug naar Westende-bad. Daar eindigt deze leuke wandeling. Afgezien van de (korte)passage langs de campings is dit een boeiende wandeltocht.
Van 31 maart 2012 is de kunsttriënnale beaufort voor de 4de maal, beaufort04 dus, te bewonderen aan onze Belgische kust. Van de vorige editie berichtten we al in 4 episodes:
Al een tijdje kriebelt het bij ons om de draad na 3 jaar opnieuw op te nemen. Verlofperiodes, werkuren en last but not least slecht weer maakten dat het er nog niet van kwam.
Meteen krijgen we ons eerste kunstwerk voorgeschoteld. Boundarys of Infinity van Norbert Francis Attard.
Norbert Francis Attard zoekt voor dit werk inspiratie bij de gulden snede en de rij van Fibonacci (0+1=1+1=2+1=3+2=5+3=8…..)
In de breedte een mooie visuele weergave van de gulden snede. Mooi werk.
Op weg naar ons volgende beaufort04 ontmoeting komen we al eens langs het strand alles staat hier klaar om het brede publiek een mooie strandervaring te bezorgen.
Maar dan moeten we weer de villawijk in.
Hier een wat exclusievere ervaring. Belle époque alom.
In de vaak mooi onderhouden tuinen geen plaats voor tuinkabouters.
Maar vooral in deze villawijk hebben wij afspraak met ons 2de beaufort04 kunstwerk. In het volgend filmpje een overzicht van” Waiting for the Climate Change“van Isaac Cordal. Prachtige assemblages, heel vreemd maar vooral heel mooi.
Na de fantastische ervaring in Villa Le Chalutier gaat het terug strandwaarts. Juist voor het verlaten van De Panne zien we daar de “Players” van Michal Gabriel. Midden tussen zonnekloppers allerhande deze vreemde beelden. Kijk zelf maar…
Het lijkt wel ping-pong van strand naar villawijk naar strand naar villawijk… Hier zijn we op weg via Sint-Idesbald naar Koksijde.
Na strand, villawijk en polders beklimmen we nu de missing link, ja de duinen, we moeten immers de hoge Blekker bedwingen. Op deze top 10 hit uit de aardrijkskundeles staat Tripods van Zilvinas Kempinas. We rusten hier even uit. We genieten zowel van het mooi kunstwerk als van het prachtige uitzicht dat de top van de Hoge blekker ons biedt.
Op naar het volgend kunstwerk. Eerst moeten we door het machtig mooi natuurgebied de Doornpanne.
Op het strand van Oostduinkerke is het The Wanderer van Melita Couta die ons verrast. Deze faun, zowiezo een vreemde verschijning beroert ons met zijn wezenloze blik richting zee. Het contrast van gouden vissen en hoorn op het zwarte lichaam geeft het geheel wel iets moois.
Eventjes moeten we rechtsomkeer maken om naar Oostduinkerke stad te fietsen. In één van de villatuintjes zien we deze trompe l’oeil. Ik wou al aanbellen om te weten te komen waar men zo’n kranen verkoopt.
Hoofdstukpaarden, dit exemplaar de manen en staart duidelijk gewassen met Dash.
Dit exemplaar, met garnaalvisser op de rug, duidelijk samen gewassen met een groen niet kleurvast T-shirteken. Met Dash?
Hier een mozaïek van de verschillende collages. Buiten de collages hangt er ook fotowerk van Wouter Rawoens namelijk vissersvrouw.
Terug naar de kust (het doet mee aan het liedje van Maggy MacNeal denken). Tja… als tussendoortje dan maar.
Terug naar de route(het doet mij niet direct aan een liedje denken) die ons naar Nieuwspoortstrand bracht. In Nieuwpoort staat het onvolprezen kunstwerk ‘Searching for Utopia‘ van Jan Fabre.
Het duurt dan ook niet lang of het fiere Veurne verschijnt ten tonele.
We weerstaan aan de verleiding het mooie centrum van Veurne te bezoeken en zetten onze tocht voort langs de vaart.
Na dit kunstwerk dat een rondpunt opfleurt zijn we nog enkele kilometers van ons start/eindpunt verwijdert. Deze worden snel overbrugd.
Onze eerste zomers beaufort04 etappe zit erop. We hebben genoten en niet zo’n beetje. Beaufort04 heeft ons in zijn greep. Ik heb maar één devies, kom en laat je ook betoveren!!!
Graag enkele links:
De kustfietsroute is een prachtige leidraad die onze badsteden verbindt.
Voor toeristische informatie over De Panne moet je hier klikken.
Voor toeristische informatie over Koksijde en Oostduinkerke moet je hier klikken.
Voor toeristische informatie over Nieuwpoort moet je hier klikken.
Wat een zomer? Het lijkt maar niet te lukken bakken regen wordt er over ons landje uitgestort en als er al eens wat beterschap is duurt dit een dag of twee waarna de hemelsluizen opnieuw volop open gaan. Dit alles om te zeggen dat er nog niet veel gefietst werd de laatste weken. Maar voor het weekend van 15 augustus wordt er beterschap beloofd. Nu beter… maandag 15 augustus is de enige dag die het predicaat zomerdag mag opeisen zaterdag en zondag was meer willen dan kunnen. Veerle en ik wachten echter tot dinsdag om nog eens een fietstocht aan de kust te plegen. Mijn oog valt bij Tour de Frans op de Doornpanneroute. Als ik bij Djino dan nog een lovende beschrijving en een kwotering van 8 vind ligt ons besluit vast.
Juist op de middag 12u rijden we de parking voor het Albert I- monument op. We halen onze fietsen uit ons A-ken. Ja we hebben ons oud A-ken ingeruild voor een nieuw exemplaar en in afwachting van de installatie van een trekhaak gaan onze giant’s in de koffer. Deze is wel wat groter dan bij ons vroeger A-ken.
Langs de IJzer staan deze huizen en graanmolen in de zo typische lichtbruine baksteen uit de streek.
Ook oorlogsmonumenten zijn eigen aan de streek. Met dit mooi kunstwerk wordt het waterpeil geregeld. Vandaag volstaat 1 opgetrokken schotbalk. Wij fietsen verder. Eens voorbij de ganzenpoot gaat het richting kanaal Nieuwpoort-Veurne.
Ter hoogte van knooppunt 7 fietsen we voorbij de oude spoorwegbedding Frontzate. We fietsten er al eens naar Diksmuide. Maar nu blijven we op het jaagpad langs het kanaal Nieuwpoort-Veurne dit deel wordt ook de schapewegel genoemd.
In Wulpen ter hoogte van de Florizoonebrug zien we aan de overkant het fietscafe “Wielrijdersrust het dorstige hart“. Tijdens onze beaufort-saga in 2009 fietsten wij hier al eens. Veurne doemt op aan de horizon. Dichterbij trekt een polderhoeve onze aandacht. Ondertussen verschijnen er dreigende wolken ten tonele. Maar het doet geen afbreuk aan dit prachtig patrimonium. Waar je ook kijkt zie je prachtige gebouwen. Er zijn er hier nog die hun ogen niet uitgekeken krijgen.
Nog in Veurne kiek ik op een klein kerkhofje, juist buiten het centrum, dit soldatengraf. Stilaan ebt de dreiging van een fikse bui weg en Na het mooie Veurne duiken we de polders in. Het Klokhof een vrij grote boerderij. Aan den einder kondigt zich onze volgende halte aan.
Adinkerke gekend voor het Plopsaland (het vroegere melipark) heeft ook zijn soldatenkerkhof. Van Adinkerke gaat het nu door het Calmeynbos naar De Panne. Een jonge enthousiasteling tracht Veerle bij te benen. Met het bereiken van de Sint-Pieterskerk zetten we meteen ook wiel in De Panne. Achter de “houtsaegerduinen” (moderne schrijfwijze) duikt een villawijk op zoals we ze hier nog zien.We draaien van de Nieuwpoortlaan weg en rijden de villawijk binnen. Deze modernistische villa moet op de foto. “Le Carbet”of “de Scheepswerf” is de naam van deze speciale woonst. Architect Marcel Leborgne. We zigzaggen verder door deze villawijken. Aan het museum “Paul Delvaux” stoppen we om onder een terrasje van de terugkerende opklaringen(en van een blonde Leffe) te genieten. We zwalpen zodoende (het zwalpen wordt veroorzaakt door het volgen van de knooppuntbordjes en niet door de blonde Leffe) naar Koksijde. Het mooi gerenoveerde Ten Duinenmuseum is een absolute aanrader zeker onder de huidige weersomstandigheden.
Op een boogscheut verder de Onze-Lieve-Vrouw-ter-duinenkerk. Altijd gedacht dat dit een basiliek was, tja… Nu terzake: we fietsen door het beschermd duinengebied naar waar deze fietstocht wordt genoemd. De doornpanne, bij goed weer heeft het iets zuiderlijks iets Provençaals. Ondanks de naam moeten we op zeker moment het mooie doornpanne verlaten. We richten het voorwiel richting Oost-Duinkerke. Ook hier een kerk die voor basiliek had kunnen doorgaan de Sint-Niklaaskerk. Achter de duinen in de eerste polders dit scoutskamp. Hopelijk krijgen ze nog wat mooie dagen. Bij het oprijden van de Polderstraat stopt het laveren door smalle straatjes. Nu gaat het flink rechtdoor, langs het Hannecart-bos naar Nieuwpoort. Ja rechtdoor dat gaat snel, op een ik en een gij zijn we in Nieuwpoort aan de IJzermonding. In de jachthaven vinden we ook een oude bekende op onze weg. Dit kunstwerk maakte deel uit van Beaufort03 zie onze saga. Nieuw echter is dit vastgoedproject. In een stijl die aan de zuiderse staten van de USA doen denken zijn deze appartementsgebouwen opgetrokken. Zeer speciaal!!! We verlaten het mooie fietspad naast de IJzer (mogelijks het mooiste pad aan de kust). Meteen trekt een speciaal gebouw onze aandacht. Achter de vissershaven, ik mis hier wat de glamour van het vastgoedproject, fietsen we naar de zeemijn. Na de zeemijn dit plein met fonteintjes (kaaiplein)die geregeld actief worden en fikse waterstraal omhoog spuiten. Tot groot jolijt van vele peuters die niet liever doen als er door lopen. De laatste jaren heeft Nieuwpoort zich op de kaart gezet als badstad. Talrijke kunstwerken staan her en der opgesteld. De promenade naast de IJzer kent in België zijn gelijke niet. Nee dit is helemaal niet meer het Nieuwpoort van uit mijn jeugd. Maar toch heeft het niet dat protserige zoals bij voorbeeld Knokke en blijft het toegankelijk voor iedereen. Leuk. Nieuwpoort verloochend zijn roots niet. Nu met de twee voeten weer op de pedalen. We naderen het Albert I-monument wat meteen het einde inluidt van deze tocht. Het is nog maar kwart over vier in de namiddag. We besluiten nog eens naar het strand te trekken om er nog wat van de zon te genieten. Wel het was zeer leuk weer eens aan onze Belgische kust te zijn. De doornpanneroute is een leuke tocht, de bewegwijzering (knooppunten) laat geen enkele steek vallen. Sporadisch moet er een drukke verkeersweg gekruisd worden. Steeds is de baan goed berijdbaar en dit in alle seizoenen. 40km plat is door de meesten onder ons te doen. Dus deze route verdient een 8.5/10. Als je in de buurt bent dien je zeker deze tocht te fietsen Jullie hebben nog de knooppunten tegoed: kp 9 – kp 8 – kp 7 – kp 6 – kp 5 – kp 68 – kp 2 – kp 1 – kp 65 – kp 66 – kp 82 – kp 67 – kp 8 – kp 9
Enkele interessante links:
Voor een korte beschrijving van deze route en een overzichtelijke kaart: Vlaanderen-Fietsland
Begin oktober brengt ons nog een nazomertje. Het Sint Gummaruszomertje. Dit jaar zijn we nog niet veel naar de kust gaan fietsen. Dat was vorig jaar wel anders. We fietsten er tijdens de zomer in vier etappes, gedreven door de beaufort03-tentoonstelling, de ganse Belgische kust langs. Een leuk fietsavontuur waar ik nog geregeld met wat heimwee aan terugdenk. We besluiten nu ook, gebruik makend van een verlofdag, een kusttocht te fietsen. Bij de Leuke fietser, waar ik geregeld mijn mosterd haal, stuit ik op de zeedijkroute. Daar we er een ganse dag willen aan wijden knoop ik er nog een uitbreiding tot Den Haan aan. Benieuwd wat dit geeft!!
Om op de route te geraken dienen we een flink stuk terug naar Plassendale. Aan het sluizencomplex kunnen we het kanaal oversteken en stevenen we terug naar Oudenburg(knooppunt 30) en verder.
Opnieuw moeten we onder de A-10, hier een beeld vanop een grote afstand.
Wat minder poëtisch zicht onder het wegdek geschraagd door honderden pylonen.
Dan vertederen deze ganzen meer.
In de zwaanhoek (wat voorbij knooppunt 54) staat de uitkijktoren het rietnest. Mooie realisatie.
De fietstocht vordert verder naar knooppunt 53.
Hier en daar worden de velden al winterklaar gemaakt.
Maar de polders met hun afvoerbeken baden nog onder een stralende zon.
Waar is de tijd dat het zien van bruine polderkoeien betekende dat we niet lang meer in de auto zaten,daar de kust nabij was.
De Onze-Lieve-Vrouwekerk van Leffinge of de Kathedraal van het noorden(knooppunt 18 en 19).
Knooppunt13 betekent meteen het afscheid van het kanaal Plassendale-Nieuwpoort.
We laveren nu door de polders.
Knooppunt 11 verrast ons op een achtertuin vol met kunstwerken in van aaneen gelaste ijzeren afval.
een oeuvre om U tegen te zeggen zoniet…
Wat verder nog een rariteit, een soort pretpark voor geiten
Genietend van een dagje ontspanning.
Onze-lieve-Vrouwekerk, tiens nog al eens gehoord!!! Mannekensvere. (knooppunt 1)
Nadat we de uniebrug oversteken moeten we langs dit statig monument.
Nu gaat de tocht over het fietspad naast de IJzer.
Ongeveer ter hoogte van knooppunt 9 in Nieuwpoort worden de polders voor de vloed beschermt door dit sluizencomplex de Ganzenpoot.
Langs de achterkant van het Albert I-monument fietsen we verder naar knooppunt 12.
Nog getuigen van het oorlogsgeweld dat hier lelijk heeft huisgehouden.
Na knooppunt 12 ligt punt 81 om dit te bereiken dienen we door Westende. Hier de Sint-Laurentiuskerk.
En na knooppunt 81 naderen we weer een dijk, de zeedijk nu en genieten van het golvenspel, een gevoel van vakantie overvalt me. Dat heb ik telkens ik naar de kust kom.
De rotonde één van de opmerkelijkste hotels aan onze kust.
Inmiddels ligt knooppunt 80 ook al achter ons. Het Casino van Middelkerke. Blijkt dat ik in mijn fietskostumeken niet binnen kan. Tja we zullen dan maar op de lotto spelen.
Nu pedaleren we op de dijk, samen met velen die ook het goede weer niet kunnen weerstaan, naar Oostende.
Deze golfbreker lijkt wel een uitstekende rustplaats.
Ergens zijn er filmopnames, maar deze MK2 van Jaguar kan niet van Morse zijn.
Langs de drie gapers keren we terug naar de zeedijk.
Daar peddelen we lustig door naar knooppunt 1, eerst blijven we even staan om de dansende golven te bewonderen.
We volgen de route door Oostende, oktober is er “foormaand”.
We zigzaggen verder tussen de jachthaven en het dok waar de Mercator ligt aangemeerd. We ronden knooppunt 1 en hier wijken we af. We wijken uit naar knooppunt 3 en laten punt 2 met zijn doortocht van het bos van Oostende (een aanrader) figuurlijk links en letterlijk rechts liggen.
De Lange Nelle (knooppunt 3) wordt ons baken waar we ons op richten.
Het gaat nu langs de kades van de vissershaven die duidelijk een noestige uitstraling hebben, anders dan de jachthaven daarstraks.
Na nog een blik op de skyline van Oostende…
…keren we terug naar de zeedijk richting Bredene en knooppunt 5.
Bij het binnenrijden van Bredene verlaten we de zeedijk en beginnen aan een deel door de villawijken.
Waarna we door velden en bosjes fietsen (knooppunt 5).
We rijgen de knooppunten (7-13) aaneen en arriveren zo in Klemskerke een lieflijk polderdorpje.
Om de route haar naam waardig te houden…
Snellen we langs punten 12 en 26 om ter hoogte van knooppunt 28 opnieuw een dijk,de Groenedijk, op te rijden.
Deze dijkweg loopt langs een kreek en voert ons naar knooppunt 28.
We peddelen tot de samenloop van de vaart en het kanaal Plassendale-Nieuwpoort waar we deze laatste opnieuw eventjes volgen.
Tot knooppunt 29 waar we voor punt 40 kiezen dat ons opnieuw naar de andere oever leidt.
Nu gaat het snel terug naar Oudenburg en het punt waar we deze tocht startten. Na zo’n dikke 70km zit dit fietsavontuur er weer op. En we hebben genoten, er valt wat te beleven op de dijken hier. 9/10 is de quotering zowel voor de Zeedijkroute op zichzelf als met de uitbreiding. Het parcours is steevast vlak en door elke ietwat geoefende fietser te klaren. Eén raad: fiets deze tocht buiten het hoogseizoen.
Enkele interessante links:
Voor een korte beschrijving van deze route en een overzichtelijke kaart: Vlaanderen-Fietsland
Beaufort03 de derde uitgave van de drie-jaarlijkse kunstmanifestatie aan onze kust. Op verschillende locaties langs de Belgische kust zijn er kunstwerken neergezet. Ook zijn er verschillende tentoonstellingen. Maar wij houden ons, in het kader van deze fietsblog, aan het buitengedeelte “beaufort03-outside. Omstreeks 12u rijdt er een A-ken een parking in De Panne op.
Even zigzaggen we door de villawijken op zoek naar het plaatselijk toerismebureau. Wat later stappen we het bewuste bureau binnen en kopen er een cataloog en nemen een brochure mee. Ik vraag naar een fietskaart maar moet het doen met aanwijzingen, hoe het eerste werk te bereiken.
Na opnieuw wat zoeken komen we in de loskaai aan het tramdepot. Aldaar toont Matt MULLICAN zijn “Twin Stations” . Dit kunstwerk omvat 15 gietijzeren platen. Lijken sterk op de deksels die in straten gebruikt worden om ondergrondse elektrische leidingen, telefoonlijnen, waterkranen of andere kelders mee af te dekken.
Ziehier een collage.
Via de Leopoldsesplanade (de kust heeft wat met het koningshuis) trekken we naar het volgende werk.
“Wild Shore Trilogy” van Jaso Meadows (USA). Een kiosk, tuinprieeltjes of misschien een carrousel, het doet er niet toe…
Langs de kust tegen een sterke wind in (beaufort verplicht tot iets) stampen we voort.
Zo vlak voor de start van het hoogseizoen is het nog beklemmend kalm.
We dienen op onze stappen (of fietstrappen) terug te keren. Dit frietkot, dat opgaat in de kleurrijke omgeving van terrasjes en ijskreemkarretjes en diens meer, blijkt ook deel uit te maken van de tentoonstelling. Binnenin staat er een groot videoscherm, waar helaas door technische problemen, niets op te zien is. Geen storing of interludium, nee niks. “Onderweg” is van de hand van Marijke Van Warmerdam (NL).
In de Ankerweg is er ook een vrij monumentaal kunstwerk waarvan hier een, naar mijn mening, leuk detail.
Langzaam trekt het verlof zich op gang.
The noble art of selfdefence
In het cultuurhuis “Scharbiellie” loopt er naar aanleiding van beaufort03 een fototentoonstelling van Alberto Piovano.
Spijtig genoeg is buiten het hoogseizoen (dus tot volgende week woensdag) dit cultuurhuis slechts zaterdag en zondag geopend. Dus kan ik slechts deze van buiten genomen foto’s tonen.
We verlaten nu De panne en volgen de kustfietsroute tot even voor Sint Idesbald waar we opnieuw afdraaien richting kust. Voor de knooppunters richting punt 65.
Hier trotseert “Never good enough” van Evan Holloway (USA) dapper de stevige zeebries.
Hierna keren we terug landinwaarts alwaar we op leuke gebouwen stuiten.
Even voor de Zuid-Abdijmolen stoppen we voor het volgend oeuvre.
Nee niet dit windmolen-karkas te zien in het prachtig Abdijmuseum “Ten Duinen” (dit museum is echt de moeite waard en kan de hele familie boeien)
Nog even dit dansend koppel gekiekt en weg zijn wij.
We volgen nog steeds de kustroute, maar ook het knooppuntennetwerk kan een leidraad vormen. Van knooppunt 65 gaat het naar 66. Ondertussen trekken we door het natuurreservaat de doornpanne.
Een omheining, eerder symbolisch?
Eventjes wanen we ons in de provence.
Onder deze poort gaat het naar het visserijmuseum in Oost-Duinkerke.
Tijd voor een terrasje. De Peerdevisser.
Na een stevige dronk nemen we de draad weer op. Of men volgt de pijlen van de kustroute of de aanwijzingen naar knooppunt 82. Meestal rusten ze op dezelfde paal of muur. Na het Hannecartbos bij het kruisen van de Kinderlaan dient deze laatste gevolgd tot aan het strand van Nieuwpoort. Daar staat “youtheater.net” Van Tim Segers op ons te wachten
Achter een ijzeren plaat is er een camera geplaatst, als men op de knop eronder drukt wordt men gefilmd. Veerle doet dit dan ook. Of er een filmpje gemaakt is kan je achter deze link zien. Ceci n’est pas un lien
Op het strand en vooral in de lucht heerst er een drukte van je welste.
Ook op het water valt er wat te beleven
Zowat ter hoogte van de Henegouwenstraat staat “Holiday in Melsbroek” van Sven ’t Jolle (BE). Het is duidelijk dat hier het centrum voor uitgeprocedeerden in Melsbroek op de korrel wordt genomen. Kunst als drukkingsmiddel.
Nog een overblijfsel van beaufort02 de vorige editie. “Searching for Utopia” van Jan Fabre. Ik heb dit werk al een paar keer gezien, maar het blijft me toch beroeren.
Hopelijk niet vergeten! Anders zal er vanavond ééntje een goede uitleg moeten klaar hebben.
Inmiddels zijn we de monding van de Ijzer genaderd. Door de sterke wind vaart de overzetboot niet uit. We moeten dus inzoomen om het laatste werk, tentoongesteld in Nieuwpoort ,vast te leggen. “Gaalgui” van Philip Aguirre Y Otegui. Hij zou zich laten inspireren hebben door Senegalese vissersboten. Meteen het laatste kunstwerk van beaufort03 voor deze fietstocht. We plannen de beaufort03 in 3 tochten.
We nemen jullie nu mee naar Nieuwpoort-stad en Veurne om zo terug naar De Panne te fietsen. Eerst knooppunt 82 en daarna 67 volgen
Als we onderweg een kunstwerk voorbijfietsen zullen we het zeker fotograferen. Nog steeds langs den Ijzer deze ‘golven’ van Roland Patyn.
Evenals dit werk dat aan een bootromp doet denken.
De laatste jaren heeft Nieuwpoort kosten noch moeite gespaard om zowel de dijk, het centrum als de weg naar de jachthaven te vernieuwen. En als je het mij vraagt met succes. Zo is deze uitkijktoren haast een kunstwerk. Grote klasse.
De autovrije weg wordt druk bereden door fietsers.
Weer worden we vergast op een prachtig kunstwerk. De poolreiziger van Freddy Cappon.
Bij het naderen van de vismijn pronkt deze lichtboei die de zee voor het vasteland ruilde.
Juist voorbij de vismijn krijgen we het gevoel opnieuw in Bordeaux te zijn aanbeland. Daar zagen we aan de kaaien langs de Gironde ook water uit de grond omhoogspuiten en een nevel vormen.
Met zicht op het Belfort en de stadshallen is het zalig genieten van een heerlijke trappist.
Aan de beiaardtoren ontdek ik dit mooi borstbeeld van Karel Romaan Berquin. Een plaatselijke historicus.
Door het volgen van het knooppuntennetwerk punten 9-8-7 komen we aan de oude Veurnevaart, die we richting Veurne volgen. Punten 5-6
Hier kan Veerle haar hartje uitleven
We vervolgen onze weg langs het jaagpad.
en Veerle zij fotografeerde voort….
In Wulpen staat er een fietscafé: “Wielrijdersrust-Het dorstige hart“. Mooie doening en dat zweempje ironie, ’t moet er bij momenten leuk aan toe gaan. Rare jongens die fietsers.
Ondanks de schapen die vrij over het jaagpad lopen schieten we snel op. Aan den einder doemt Veurne al op. Maar eerst wat boerderijen.
Nummer 1 juist aan de overkant.
Wat verder weg, wat sjieker.
Terug aan onze kant.
Omstreeks 18u15 rijden we Veurne binnen. Knooppunt 68. Tijd om eens lekker te eten. Het aspergeseizoen is volop bezig we aarzelen niet lang en doen ons tegoed aan 2 lekkere aspergegerechten.Ikzelf kies à la flamande en Veerle lust haar asperges liefst met zalm, garnaaltjes. Smullen….
Na het eten nemen we opnieuw de draad met de kustroute op. (of knooppunten 2-1)Juist bij het verlaten van Veurne dit kapelletje.
We zoeken opnieuw de vaart op en fietsen verder naar Adinkerke en vandaar naar De Panne
Meer en meer duiken er in het verkeer ronde punten op. En alsmaar meer worden ze versiert. Of deze strandwagen onder de noemer kunst valt laat ik in het midden.
Deze beelden beantwoorden al wat meer aan de noemer.
Wordt hier het verlof met de ganse familie uitgebeeld?
Wie zal het zeggen?
Van het rond punt zijn we op een wip terug in het centrum van de Panne. Daarmee zit ons eerste bezoek aan beaufort03 erop. We hebben er veel van genoten. Kunst in een geweldig kader. De kustroute is reuze om te volgen. Ik kan iedereen die cultuur met een sportieve inspanning wil combineren beaufort03 aanraden. Ik kijk al volop uit naar het volgende gedeelte.
Veurne 
De tweezame..... 