Dit jaar gaan we opnieuw naar de Belgische kust om op zoek te gaan naar de 20 kunstwerken die er opgesteld staan. Daar we de kunstwerken al wandelend aaneen willen rijgen doen dit op verschillende tijdstippen. Concreet houdt dit in dat we al wandelend van de ene kuststad naar de volgende wandelen. We bekijken niet alleen de kustwerken van Beaufort 21 maar ook de vele andere creaties, waaronder kunstobjecten van vorige Beaufort edities . Hier deel 3 met een overzicht van de werken tussen Blankenberge en Bredene. Tevens trachten we een sfeerbeeld te scheppen van de nazomer 2021 aan de Vlaamse kustlijn.
Juist voorbij de jachthaven haast onder het staketsel bevindt zich het eerste kunstwerk.
The Dancer V, A marine mammal invoking higher spirits
by Marguerite Humeau
LOCATIE
Strandzone aan Wenduinse Steenweg 15 8370 Blankenberge
Wat verder is het even goed uitkijken alvorens we het volgende kunstwerk ontdekken.
Thinking of You By Jimmie Durham
LOCATIE
Rondpunt aan De Smet de Naeyerlaan 30 8420 De Haan
Langs strand en dijk, met vele mooie en verassende kunstwerken, wandelen we nu naar het mooie De Haan.
In de duinen voorbij het centrum zit met een ietwat bevreemde blik Benjamin het volgend kunstobject.
Benjamin
By Maen Florin
LOCATIE
Boszone ter hoogte van Prins Albertpark/Parking Wenduine 8420 De Haan
Opnieuw zakken we af naar de kustlijn op weg naar Bredene. Daar echter zoeken we tevergeefs naar het kunstwerk
Stranded
By Rossella Biscotti
Volgens het programmaboekje zouden we dit op het strand moeten vinden. Maar vandalen beslisten er anders over. Het bevindt zich nu in het Staf Versluys-centrum. Maar dat is, op het late uur dat we aankomen gesloten. Door het late uur stoppen we onze wandeling
We doen nog een restaurantje en nemen de tram terug naar Wenduine waar we onze wagen hebben achtergelaten en rijden voldaan naar huis.
Tussen al de Belgische badsteden met hun kust volgebouwd met hoge appartementsgebouwen is De Haan echt een verademing. Prachtige statige gebouwen kleuren samen met de pittoreske villa’s het stadsbeeld. Toen we hoorden van de “Belle époque wandeling” aarzelden we niet lang.
De “Belle époque wandeling” start aan het lieflijk tramstationnetje.
Vandaar zijn we onmiddelijk aan het centrum en worden we al overweldigd door de majestueuze gebouwen.
Voorlopig laten we het flamboyante centrum even links liggen en vervolgen onze wandeling richting villawijk.
Langs de villawijk komen we aan de kust en het strand. In tegenstelling tot andere Belgische kuststeden ontbreekt het in De Haan aan steriele hoogbouw. Wij genieten van de verschillende kunstwerken die her en der opduiken.
We moeten even schuilen voor een fikse onweersbui alvorens terug naar het centrum te gaan. Ook hier prachtige gebouwen die het stadsbeeld zo gezellig houden. Eventjes komen we langs het park ‘ La Potinière” om daarna weer snel een villawijk door te wandelen.
Veel van de villaatjes zijn in Engelse cottagestijl opgetrokken en zien er super knus uit.
Eventjes stoppen we bij de villa waar Albert Einstein deze woonde in 1933 van maart tot september in De Haan.
We wandelen nog wat verder en nu is al snel deze 3 km lange wandeling achter de rug. Dit was een prachtige manier om het mooi badstadje “De Haan’ te ontdekken. Zeker doen deze stadswandeling.
Half februari 2021 kende we nog eens een winter uit de oude doos. We namen de gelegenheid ten baat om een mooie strandwandeling te maken tussen het mooie (ietwat mondaine)De Haan en het volksere Blankenberge. Een overzicht:
Begin oktober brengt ons nog een nazomertje. Het Sint Gummaruszomertje. Dit jaar zijn we nog niet veel naar de kust gaan fietsen. Dat was vorig jaar wel anders. We fietsten er tijdens de zomer in vier etappes, gedreven door de beaufort03-tentoonstelling, de ganse Belgische kust langs. Een leuk fietsavontuur waar ik nog geregeld met wat heimwee aan terugdenk. We besluiten nu ook, gebruik makend van een verlofdag, een kusttocht te fietsen. Bij de Leuke fietser, waar ik geregeld mijn mosterd haal, stuit ik op de zeedijkroute. Daar we er een ganse dag willen aan wijden knoop ik er nog een uitbreiding tot Den Haan aan. Benieuwd wat dit geeft!!
Om op de route te geraken dienen we een flink stuk terug naar Plassendale. Aan het sluizencomplex kunnen we het kanaal oversteken en stevenen we terug naar Oudenburg(knooppunt 30) en verder.
Opnieuw moeten we onder de A-10, hier een beeld vanop een grote afstand.
Wat minder poëtisch zicht onder het wegdek geschraagd door honderden pylonen.
Dan vertederen deze ganzen meer.
In de zwaanhoek (wat voorbij knooppunt 54) staat de uitkijktoren het rietnest. Mooie realisatie.
De fietstocht vordert verder naar knooppunt 53.
Hier en daar worden de velden al winterklaar gemaakt.
Maar de polders met hun afvoerbeken baden nog onder een stralende zon.
Waar is de tijd dat het zien van bruine polderkoeien betekende dat we niet lang meer in de auto zaten,daar de kust nabij was.
De Onze-Lieve-Vrouwekerk van Leffinge of de Kathedraal van het noorden(knooppunt 18 en 19).
Knooppunt13 betekent meteen het afscheid van het kanaal Plassendale-Nieuwpoort.
We laveren nu door de polders.
Knooppunt 11 verrast ons op een achtertuin vol met kunstwerken in van aaneen gelaste ijzeren afval.
een oeuvre om U tegen te zeggen zoniet…
Wat verder nog een rariteit, een soort pretpark voor geiten
Genietend van een dagje ontspanning.
Onze-lieve-Vrouwekerk, tiens nog al eens gehoord!!! Mannekensvere. (knooppunt 1)
Nadat we de uniebrug oversteken moeten we langs dit statig monument.
Nu gaat de tocht over het fietspad naast de IJzer.
Ongeveer ter hoogte van knooppunt 9 in Nieuwpoort worden de polders voor de vloed beschermt door dit sluizencomplex de Ganzenpoot.
Langs de achterkant van het Albert I-monument fietsen we verder naar knooppunt 12.
Nog getuigen van het oorlogsgeweld dat hier lelijk heeft huisgehouden.
Na knooppunt 12 ligt punt 81 om dit te bereiken dienen we door Westende. Hier de Sint-Laurentiuskerk.
En na knooppunt 81 naderen we weer een dijk, de zeedijk nu en genieten van het golvenspel, een gevoel van vakantie overvalt me. Dat heb ik telkens ik naar de kust kom.
De rotonde één van de opmerkelijkste hotels aan onze kust.
Inmiddels ligt knooppunt 80 ook al achter ons. Het Casino van Middelkerke. Blijkt dat ik in mijn fietskostumeken niet binnen kan. Tja we zullen dan maar op de lotto spelen.
Nu pedaleren we op de dijk, samen met velen die ook het goede weer niet kunnen weerstaan, naar Oostende.
Deze golfbreker lijkt wel een uitstekende rustplaats.
Ergens zijn er filmopnames, maar deze MK2 van Jaguar kan niet van Morse zijn.
Langs de drie gapers keren we terug naar de zeedijk.
Daar peddelen we lustig door naar knooppunt 1, eerst blijven we even staan om de dansende golven te bewonderen.
We volgen de route door Oostende, oktober is er “foormaand”.
We zigzaggen verder tussen de jachthaven en het dok waar de Mercator ligt aangemeerd. We ronden knooppunt 1 en hier wijken we af. We wijken uit naar knooppunt 3 en laten punt 2 met zijn doortocht van het bos van Oostende (een aanrader) figuurlijk links en letterlijk rechts liggen.
De Lange Nelle (knooppunt 3) wordt ons baken waar we ons op richten.
Het gaat nu langs de kades van de vissershaven die duidelijk een noestige uitstraling hebben, anders dan de jachthaven daarstraks.
Na nog een blik op de skyline van Oostende…
…keren we terug naar de zeedijk richting Bredene en knooppunt 5.
Bij het binnenrijden van Bredene verlaten we de zeedijk en beginnen aan een deel door de villawijken.
Waarna we door velden en bosjes fietsen (knooppunt 5).
We rijgen de knooppunten (7-13) aaneen en arriveren zo in Klemskerke een lieflijk polderdorpje.
Om de route haar naam waardig te houden…
Snellen we langs punten 12 en 26 om ter hoogte van knooppunt 28 opnieuw een dijk,de Groenedijk, op te rijden.
Deze dijkweg loopt langs een kreek en voert ons naar knooppunt 28.
We peddelen tot de samenloop van de vaart en het kanaal Plassendale-Nieuwpoort waar we deze laatste opnieuw eventjes volgen.
Tot knooppunt 29 waar we voor punt 40 kiezen dat ons opnieuw naar de andere oever leidt.
Nu gaat het snel terug naar Oudenburg en het punt waar we deze tocht startten. Na zo’n dikke 70km zit dit fietsavontuur er weer op. En we hebben genoten, er valt wat te beleven op de dijken hier. 9/10 is de quotering zowel voor de Zeedijkroute op zichzelf als met de uitbreiding. Het parcours is steevast vlak en door elke ietwat geoefende fietser te klaren. Eén raad: fiets deze tocht buiten het hoogseizoen.
Enkele interessante links:
Voor een korte beschrijving van deze route en een overzichtelijke kaart: Vlaanderen-Fietsland
De zomervakantie is halfweg. Na een drukke juli-maand hebben we nu wat verlof ingelast. Vandaag wordt er een gooi gedaan naar de hoogste temperatuur. Aan de kust zou het allemaal wat minder moeten zijn. Dus lijkt de moment aangekomen om de draad met onze “Beaufort03-saga” opnieuw op te nemen.
Om de rush naar de kust voor te zijn , we zullen niet alleen zijn om er wat koelte te zoeken, vertrekken we omstreeks 8u30. De rit gaat vrij vlot en iets voor 10u zoeken we een plaatsje in de omgeving van de Spuikom van Oostende.
Tussen de Sint-Antoniuskerk en…
de watertoren vinden we in de vuurtorenwijk een plaatsje voor ons A-ken.
Veerle kiekt dit beeld van een wachtende vissersvrouw. She knows the feeling.
Bleu je veux.
We starten waar we vorige keer halt hielden. In de vissershaven van Oostende. Dit is niet voor niets. De vissershaven was een echte ontdekking voor ons. Tip voor wie de drukte in Oostende even beu is, kom hier eens die aparte sfeer opsnuiven.
Op weg naar knooppunt 3, inderdaad ook voor deze beaufort03-episode zijn de knooppunten een prima leidraad . Juist na de vissershaven loopt er een breed pad over de dijk. Wie van wat kalmte houdt, zal het hier wel appreciëren. Weliswaar onbewaakt, maar o zo rustige stranden.
Veel minder rustig is het op de stranden van Bredene. Het mooie weer trekt massa’s toeristen naar het strand. In deze drukte stuiten we op “Unhabitat-1” van Ruby Sterling (USA). Ik vind het leuk dat de toeristen zich rond het kunstwerk nestelen en er zich verder niet veel van aantrekken. Om dit werk te vinden moet men even voor Bredene van het knooppuntennetwerk afwijken. Er dient zo dicht mogelijk langs de kust gereden te worden.
Voor “Metatron” van Louis De Cordier (BE) moeten we even terug. Zo wat in het midden tussen strandtoegang 2 en strandtoegang 3, geniet dit werk toch van enige rust.
Ook dit vredig tafereel laat geen volkstoeloop vermoeden..
Dit mooie beeld vond een plaatsje op het ruime duinenplein.
Even gluren.
Verscholen in de duinen voor strandtoegang 6, “Albedo” door Niek Kemps (NL). (de strandtoegangen zijn de sleutels naar de kunstwerken in Bredene) Niek heeft er duidelijk wat meer werk van gemaakt. Het is allemaal wat groter, gedurfder en vooral dit werk heeft…
…inhoud. Als we deze wat later mogen delen met een buslading (letterlijk) kunstliefhebbers (minder letterlijk) houden we het voor bekeken.
Het leven zoals het is…strandtoegang 6.
We laten Bredene achter ons en volgen opnieuw het knooppuntenspoor naar punt 6. Daar verlaten we opnieuw het knooppuntentraject en kiezen opnieuw richting strand. De tunnel die het zeepreventorium verbindt met het strand is prachtig beschildert. Knap werk van Brigada Ramona Parra (CL)
Ik hoop met dit filmpje een indruk te geven van dit werk.
Het ontbreken van hoge appartementsgebouwen maakt van De Haan één van de mooiste badsteden aan onze kust.
“le vent souffle où il veut”, nu veel vent of wind is er vandaag niet. En zeggen dat we de 2 eerste beaufort03-tochten met krachtige wind af te rekenen hadden. Mooi werk van Daniël Buren (FR).
Kaboutermutsen volgens Veerle.
Kabouter-auto. Vitamientje voor de liefhebbers van Suske en Wiske.
We zoeken weer de kustfietsroute op, deze loopt gelijk met knooppuntennetwerk . We fietsen voorbij het knooppunt 9 en richten de steven naar punt 31. Voor “Une chambre à la mer” van Mathilde Rosier (FR) dient er opnieuw afgeweken worden. We fietsen langs de achterkant van de strandcabines naar Chalet Westhinder. Daar wat verdoken op een strandduin bemerken we het houten kunstwerk. Het meest interessant gedeelte “de chambre” is afgesloten.
Het wordt dus spleetgluren.
Door mijn lens door de spleet te murwen kan ik deze foto maken. Een magere vangst in tegenstelling met de afbeelding.
Meer stelling dan kapel. De witte hoeve op de baan naar Blankenberge.
Vaart van Blankenberge.
De jachthaven van Blankenberge. Hier wijken we weer even af.
“Untitled (red man)” een sculptuur van Thomas Houseago (UK).
Rondom de jachthaven staan er verschillende kunstwerken, ik heb er een collage van gemaakt.
De “Paravang” waar men uit de wind ofwel kan genieten van het zicht op de jachthaven of de mini-golfspelers volgen aan de andere kant.
Een overblijfsel van beaufort02 de editie die in 2006 plaats vond. “Baby’s” van David Cerny (CZ).
We wurmen ons verder door de massa toeristen, met de fietsen is het een haast onbegonnen taak. In het kader van deze beaufort-reeks had een collage van tattoo’s tot de mogelijkheden behoort. Toch het fotograferen ervan wordt door mijn levensverzekering niet toegelaten. Dus moet ik jullie de kettingen en andere prikkeldraad op boomdikke armen besparen, waarvoor geen dank.
Onze moeite wordt beloond met deze “Icarus” van Lothar Hempel (DE). Onze mond valt niet direct open van verbazing.
Inmiddels zijn knooppunten 31 en 32 door ons al voorbij gefietst. Aan knooppunt 33 kiezen we resoluut al de vakantiedrukte achter ons te laten en verkiezen naar knooppunt 27 te fietsen.
De haveninstallaties van Zeebrugge. Mogelijk een startpunt voor onze volgende beaufort-rit.
Onze-Lieve-Vrouw-Bezoekingskerk van Lissewege. De maïs is al flink opgeschoten. Na knooppunt 27 gaat het naar 28 en vervolgens punt 29.
3 prachtige boerenpaarden in bij het oversteken van de Brugse steenweg in Uitkerke.
Een schuurtje, het is hier zeer rustig.
Even voor knooppunt 30 dit bruggetje wat verscholen in het gras. Het leidt ons naar…
…nee niet naar “une chambre à la mer” maar naar de vogelkijkhut “de grutto”
De Blankenbergse vaart. Knooppunt 10 en 15 volgen elkaar snel op.
’t is uit te houden.
Bijna half zes, schaftijd dus.
Sint-Bartholomeuskerk in Nieuwmunster. Inmiddels zijn we op weg naar punt 20
Op het land zijn de graangewassen rijp…
Christo was here!!!
Rondom Houtave (juist voorbij knooppunt 20) hebben ze iets met heksen en vogelverschrikkers.
Houtave een dorpje verloren tussen de poldervelden.
Prachtig uithangbord.
De dorpskern van Houtave is zeer pittoresk.
Met een ruim aanbod van cafeetjes, restaurants en ander estaminetten. Op zo’n bloedhete dag als vandaag kunnen we dit zeer appreciëren.
Zijn er oogstfeesten op komst. Wij peddelen verder naar knooppunt 22.
In haast alle velden wordt er graan geoogst.
Een bezigheid voor gans de familie.
Potloden, ter hoogte van knooppunt 22 op naar 13 nu.
Sint-Blasiuskerk in Vlissegem duikt op achter de bomen.
Klemskerke-centrum, tussen knooppunt 13 en 12.
Padje langs kerkhof en Sint Clemenskerk.
Ingangspoort met bijbehorende toegangsdreef naar Sint-Clemenskerk.
Jonge Konik-veulens.
Strobalen voorbij knooppunt 12.
en hoe ze gemaakt worden. Nee geen buitenaardse wezens.
Bijna ter hoogte van knooppunt 26 deze villa op retour.
Na knooppunt 26 is het enkele flinke trappen en we zijn aan de spuikom van Oostende. Zicht op watertoren (potlood) van Bredene.
Inmiddels al 20u voorbij, dat geeft dit beeld van de ondergaande zon op de spuikom.
Tussen de watertoren en de …
…Sint-Antoniuskerk staat ons A-ken trouw op ons te wachten. 78km op de fietscomputerteller het kan tellen. Ik begin van het procedé, de kust volgen aan de hand van de beaufort-kunstwerken en terugkeren langs de polders, te houden. Het is een leuke mix ik heb al zin in de volgende etappe.
De tweezame..... 