Maandag 16 maart 2009
De winter is al ver gevorderd en de eerste mooie dagen komen er aan. En dan gaat het kriebelen, dan willen we naar zee! Bijna elk jaar resulteert dit in een kille bibbertocht langs de kust, door de duinen en polders. Ik werkte zondag en heb vandaag vrij Veerle neemt ook een snipperdag en zodoende rijden we met onze fietsen op het dak naar Cadzand. Benieuwt of we ons gaan kunnen warm houden.
We hebben alleszins op geen trui min of meer gekeken. We zijn dan ook eventjes bezig eer we met fietsen starten. Cadzand-dorp ligt niet echt op de route maar ik kies voor het vredige stadje om ons A-ken achter te laten.
Het verlengt onze route met zo’n 4-tal kilometer maar heeft ook de ontmoeting met deze kubistische graseter in petto.
Alvorens naar Cadzand-bad te peddelen nog even langs molen “Nooit gedacht“.
Langs Ringdijk-noord gaat het door de poldervelden resoluut naar de kust en de zwinroute.
De route brengt ons op de duinen en biedt een mooi zicht op de Noordzee.
Nog even terugblikken op het nevelige binnenland, meer bepaald Cadzand.
Met de nabijheid van Terneuzen is er wel altijd een schip dat voorbijglijd aan de horizon.
Het helmgras is tijdens de voorbije winter serieus verbleekt wat een speciaal beeld oplevert.
Het duinpad zwenkt, de kustlijn volgend, uit naar links…
…en brengt ons voor bij deze kudde schapen.
We verlaten de duinen en draaien landinwaarts. Even voor Nieuwvliet de Nieuwvlietse molen.
Zicht op Sint-Bavodijk.
Wat later fietsen we door Nieuwvliet, waar we vanuit de dorpsstraat zicht hebben op dit pittoresk kerkje.
In diezelfde dorpsstraat kan je nog echte houten blokken kopen.
Van de molen Luteyn is slechts de romp overgebleven, maar door een paar GSM-antennes maakt hij zich tijdens zijn oude dag toch nog nuttig.
Na Nieuwvliet duiken we opnieuw de polders in, de velden zijn hier meestal omzoomd met knotwilgen en ook het riet tiert hier welig.
De opengescheurde knotwilgen hebben soms verbijsterende vormen.
Dat scheuren loopt soms faliekant af.
Aan de horizon doemt Zuidzande op, ook dit dorpje heeft zijn windmolen.
Dit eigenaardig kunstwerk op het dorpsplein van Zuidzande is opgericht ter nagedachtenis van de slachtoffers van de beschieting van oktober 1944.
Restaurant “de Kerk” tiens?
Nogmaals de Zuidzandse molen van een andere kant en veel dichterbij.
Tijd voor wat boerderijen:
Van kleine fermette…
…over grotere boerderij…
…naar heus landbouwbedrijf.
bis!!
Nu eventjes iets anders, deze rustbankjes (stoeltjes?) vind je op deze tocht alom.
Zo dicht bij de kust wordt het waterpeil flink in het oog gehouden. Deze peilstok zal, gezien de opwarming van onze aardbol, in de toekomst zijn nut kunnen bewijzen.
Op de velden is er al veel activiteit, vooral besproeien.
Het parcours in deze fietstocht is zo plat als een biljartlaken. Als er al eens een terp verschijnt, tja…dan dient die gefotografeerd.
Nog even langs kanaaltjes en beekjes alvorens we…
…Sluis aandoen. Maar daar zijn al de eeuwenoude stadswallen. Sluis is een leuk, pittoresk stadje. Zie maar de volgende foto’s.
Belfort torent achter de dijk.
Ook Sluis heeft zijn windmolen.
De Zwinroute voert ons langs de omwalling…
…met zijn stadspoorten.
Stevige verdediging maar…
…toch schilderachtig.
Sluis gezien vanaf de Damse vaart.
Dit woest uitziend gallowayrund is deel van een kleine kudde die op de wallen staan te grazen.
Hoog op een boom en moeilijk te zien, deze ooievaar op zijn nest.
Fier boven de daken uit.
Via deze houten brug steken we de Damse vaart over en…
…rijden verder langs het jaagpad.
Niet zo goed te zien, maar ontwaar ik hier een vorm van apartheid??
Sint Anna ter Muiden, zoals wij al tijdens de riante polderroute mochten ervaren is een klein maar zeer mooi stadje. Bij het binnenrijden langs de rondweg zet deze enorme schuur meteen de toon.
De kerk gaat op hetzelfde elan door.
Het centrum maakt ons meteen verliefd.
En of dit alles nog niet genoeg is, staat er op het dorpsplein deze mooie waterpomp.
We verlaten Sint Anna ter Muiden en flirten wat verder met de Belgische grens.
Zo’n 60 jaar geleden werdt er minder geflirt aan onze landsgrenzen. Her en der vind je deze bunkers terug in het duinen- of polderlandschap. Dit exemplaar bevindt zich wat voor we Retranchement binnenrijden.
Dit ruw geploegd veld wacht geduldig op de eg en het zaaigoed.
Leuk zo’n tuintje dat uitmond in een kanaaltje. (Retranchement, dorpsstraat)
Deze fiere stoeterij fietsen we voorbij als we naar het kanaal, dat ons naar Cadzand moet brengen,rijden.
Op de rechteroever, fietsend richting Cadzand, strijkt deze grote groep wilde ganzen neer voor de nacht.
Aan het eind van het kanaal duikt Cadzand-bad op. Het is er zeer rustig.
We wippen snel het trotse Noordzeehotel binnen om er ons tegoed te doen aan een lekkere warme appelbol met een tas verse koffie.
Zicht op de duinenrug achter het Noordzeehotel.
De zon duikt weg achter de kim, signaal voor ons om ons naar Cadzand (dorp) te reppen. Waar we deze tocht beëindigen. We hebben opnieuw een mooie fietsdag beleefd. De Zwinroute is een vlot berijdbare tocht met veel variatie. Ook in dit vroege jaar is de kustlijn zeer aantrekkelijk. Het fietsen door de polders wordt vlot afgewisseld met aantrekkelijke dorps- en stadszichten en gaat zodoende geen moment vervelen. Ik durf de zwinroute zeker aanraden en voor wie in de streek op verlof gaat is het een leuk alternatief voor het verplichte zonnebaden. Zeker doen!! Tot slot resulteert dit alles in een 8,5 op 10.
Enkele interessante links:
De tweezame..... 