Denderende Steden NINOVE

Dinsdag 31 augustus 2010

De zomer blijft in augustus, in tegenstelling met juli, tot de laatste dag  kwakkelen.  Eens op en dan weer verschillende dagen naar af.  Vandaag worden er nog maar eens opklaringen voorspeld. Onze fietshonger is zo groot dat we elke waterkans op fietsweer willen aangrijpen om op pad te gaan. Daarbij wacht er een vervolg op de Denderende steden-saga. Dus om half twee halen we onze fietsen in Ninove van ons A-ken.


Een paar weken geleden, tijdens het fietsen van Denderende Steden Aalst,namen we  al veel foto’s die je in dit verslag kan bekijken…

 

 

…fietsen we nu resoluut over de fiets- voetgangersbrug naar het beginpunt 91. Eens over de brug volgen we aan de overkant het jaagpad naar Okegem en knooppunt 86.

Wie waadt daar zo statig door de wei.

Blijkbaar zijn er nog die het voelen kriebelen.

In Okegem ter hoogte van knooppunt 86 verlaten we de denderoever en klimmen gestaag omhoog naar knooppunt 89.

 

 

Aldaar hebben we mooi zicht op Roosdaal met de Onze-Lieve-Vrouw-kerk.

Ook de Onze-Lieve-Vrouw-Hemelvaartkerk te Ninove laat zich niet onbetuigd. Mits flink wat inzoomen tenminste.

Voor deze bunker dient er weer uitgezoomd wegens vlakbij.

Langs de grot van poelk klimt het flink verder…

Langs golvende velden en boomgaarden. Op deze foto al te zien het Neigembos nog hogerop. Inmiddels ligt knooppunt 89 al achter ons.

Na al dit klimmen is het aan de Woestijnkapel even genieten van één van de schaarse opklaringen.

We komen even op adem en nemen daarna de fiets om aan de afdaling te beginnen.

Maar dat is buiten de overbuur van de kapel gerekend. Deze verkoopt zelfgemaakt hoeveijs.  Ik bestel “een galette” met 3 ijsbolletjes. ‘T is jaren geleden dat ik op deze wijze aan een kreimke likte.

Nu gaat het fluks naar beneden knooppunt 93-waarts.

 

 

Op weg naar Lieferinge worden we opnieuw door het pittoreske…

 

 

…van deze landelijke streek bekoord.

 

We blijven even hangen bij de mooie Onze-Lieve-Vrouwkapel van Bevingen.

Het 4-uurtje aan het herkauwen I.

We steken de drukke Halsesteenweg over en ontmoeten deze lieve loebas. Nogmaals kruist een Mastino Napoletano ons pad.  Dit ras lijkt in te zijn.

Meer en meer laat de zon zich zien. Het maakt de kerk van Lieferinge alleen maar mooier.

Nu gaat de tocht richting punt 97.

Tijd voor een slok aan de drinkbus.

Het 4-uurtje aan het herkauwen II.

De binnenkoer van de kasteelhoeve ter hoogte

van de Vreckom.

Te Denderwindeke.

5 op een rij aan PK geen gebrek in Denderwindeke. Moet zo wat ter hoogte van knooppunt 97 zijn. Op naar 94.

Opnieuw dient er een drukke verkeersader overgestoken. Deze keer de Edingsesteenweg met op de achtergrond de Sint-Pieterskerk.

Beschermd kunstwerk I?

Nog even ploeteren tot de Krepelstaat. Direct geen klus voor smalle tubes.

Achter dit kapelletje verschijnt de molen ter zeven wegen.

Plots staan we oog in oog met dit vreemd heerschap en…

andere exoten. We voelen ons even in Afrika en andere savannes.

Poort naar Pollare. knooppunt 94. Het volgende is 95.

Eén van de mooiste momenten van deze tocht. De Sint-Kristoffelkerk die achter de heuveltop opduikt.

Aan knooppunt 95 steken we de Dender over via de ijzeren voetgangers- fietsersbrug. De zon heeft ondertussen verstek gegeven en een windjack is zeker geen luxe.

We hebben de Dender al vrolijker meegemaakt. Maar we laten het niet aan ons hart komen en trekken verder naar punt 44.

Hebben ze in Eichem iets nodig? Er wordt alleszins een tandje bijgestoken, hopelijk met succes!

Het pronkstuk van Appelterre-Eichem de wildermolen.

Beschermd kunstwerk II?

De Sint-Gertrudiskerk overheerst het centrum van Appelterre-Eichem.

Deze boer maakt van het betere weer gebruik om het hooi te draaien.

Wat is er hier aan de knikker?

Langzaam glijdt de tijd verder we haasten ons verder.

Langs het “Clippelshof” meer dan 200 jaar oude hoeve en meteen ook langs knooppunt 44.

Willen we knooppunt  90 in Outer bereiken dan moeten we voorbij de Sint-Amanduskerk in Aspelare.

Willen we knooppunt  90 in Outer bereiken dan moeten we voorbij de Sint-Amanduskerk in Nederhasselt.


Willen we knooppunt  90 in Outer bereiken dan moeten we tot aan de Sint-Amanduskerk in Outer.

Als dit nog wat duurt kunnen we deze tocht de Sint-Amandusroute dopen.

De tocht eindigt normaal aan de voetgangersbrug over de Dender maar wij houden het bekeken bij de brouwerij Slachmuylder waar wij ongeveer startten en ons A-ken op ons wacht. Deze tocht die zowat een doorslag van de Groene koepelroute is was toch weer een hele belevenis. Enkele pittige klimmen met mooie vergezichten tot gevolg maken deze tocht één van de betere. Toch enkele minpunten meermaals moet er een drukke verkeersweg overgestoken en er zitten ook enkele stukken onverhard zeg maar modderig bij. 8/10 als het de dagen vooraf geregend heeft 8,5/10 als het parcours er droog bij ligt.

Enkele interessante links:

Denderend Stedentochten:

Lus 1 Dendermonde : Startplaats Centrum Dendermonde – 45 km –  vlak – bijna volledig verhard

Lus 2 Aalst :Startplaats Stadspark Aalst – 39 km –  vlak – bijna volledig verhard

Lus 3 Ninove : Startplaats Stadspark Ninove- 42 km –  vlak tot licht glooiend -verharde en onverharde stukken

Lus 4 Geraardsbergen: Startplaats Denderbrug in het centrum van Geraardsbergen – 46km – heuvelend -bijna volledig verhard

Toerisme Oost-Vlaanderen:

Voor het bestellen van de brochure en een schat aan toeristische informatie over onze provincie.

Wie voor het knooppuntennetwerk valt vindt bij Tour de Frans (de king of knooppunten) een fantastisch aanbod:

Tour de Frans

Iemand die de streek tussen Aalst en Dendermonde door en door kent is:

Dj!no

Sinds een tijdje volg ik de perikelen van de familie De Coninck op hun blog:

Fietsen met de Familie de Koning

De Valleitjesroute, voor wie van klimmen houdt. Onze Lieve Vrouw-Lombeek (31 km)

Ietwat verder van de Dender af (in Okegem afslaan naar Pamel en dan de N8 oversteken naar Onze-Lieve Vrouw-Lombeek) vinden we het liefelijke dorpje OLV-Lombeek. Hier start de Valleitjesroute.
Onze-Lieve Vrouw-Lombeek
Al van in Pamel blijkt het waar de naam van deze route komt. Het gaat hier op en neer, de verschillende beekjes hebben brede valleien gevormd. Ondanks zijn «slechts »31 km is deze route een stevige rit, doch de inspanning wordt beloond met prachtige vergezichten soms vele kilometers ver. Zeker in de lente, wanneer de vele boomgaarden in bloesem staan, is deze tocht een echte aanrader.
Bloesem
Al bij het begin is het trappen geblazen. Via een kasseiweg hijsen we ons naar boven. Van ver zien we de windmolen, voor de ouderen onder ons een herinnering aan het jeugdfeuilleton kapitein Zeppos. Eens boven kunnen we al van het eerste vergezicht genieten. De kerk van Pamel torent ver boven de golvende weides uit en als je goed kijkt zie je aan de einder de Onze Lieve Vrouwekerk van Ninove. Het gaat nu verder golvend langs de vele boerderijtjes met elk hun boomgaard tot aan de Woestijnkapel.
Woestijnkapel
Deze kapel, eigenlijk de Heilig Kruis-kapel, doemt plots voor ons op. Het geeft een eigenaardig gevoel hier deze kapel, zo afgelegen in de velden aan te treffen. Het lieflijk gebouwtje nodigt uit tot even uitrusten. Daarna gaat het steil naar beneden toe. Het molenaarshuis met de Terhagenmolen uit 1732 wat verder, is ook zo’n prachtig plekje dat deze fietstocht zo kleurt. Zo ook het kasteeltje van Heetvelde of het Waterkasteel.
Waterkasteel
Dit beschermde gebouw was ooit een waterburcht en werd in de 17de eeuw zijn huidige vorm heropgebouwd. Een beetje verder komen we aan de zwaarste kasseistrook van deze rit. Over ruwe kasseien doeberen we naar de bergstraat (tiens), die haar naam alle eer aandoet en ons nog eens flink laat zweten. Rechts kijken we uit op het mooie Steenhaultbos.
Inmiddels zijn we via de Vollezelestraat in Vollezele, een gehucht van Galmaarden, terechtgekomen en als je oplettend bent zie je rechts het plaatselijke kerkje. Een kapel en valleitje verder duikt de radartoren van de Kesterberg(112m) op. Deze toren in de streek «den ijzeren man » genoemd overheerste lang de streek, maar moet sinds een tiental jaren zijn meerdere erkennen in de immens hoge zendmast van de VRT in Sint-Pieters-Leeuw. Genietend van het prachtige pajottenland (dat hier op zijn best is) slingeren we stijgend en dalend langs mooie natuurlandschappen verder naar Gooik.
Steenhaultbos
Daar komen we via een klein ommetje in het centrum recht tegenover de Sint Niklaaskerk.
Sint Niklaaskerk Gooik
Voor deze kerk staat een bankje dat uitnodigt tot een verdiende rust na al die nijdige klimmetjes die de Valleitjesroute tot een stevige kuitenbijtersroute maakt. Na een kleine pauze hijsen we ons weer in’t zadel en vervolgen onze tocht. Even buiten het centrum rijden we langs een begraafplaats verder richting Oplombeek (een gehucht dat hoger licht dan….Lombeek, juist vandaar dus…) Het kasteeltje dat we hier voorbijzoeven draagt ook de naam Oplombeek.
Oplombeek
We zijn nu reeds ver gevorderd en algauw dient een van de laatste klimmetjes zich aan. Wat verder en we zijn in Nelleken. Onder enkele rode beuken staat er een pittoresk kapelletje en het geheel maakt dit gehucht één van de merkwaardigste pleisterplaatsen op deze tocht. Nog eventjes licht stijgen, en dan laten we ons als slechtvalken, de vallei van de Moeliebeek, induiken. Dan uitbollen tot aan de imposante kerk, de remmen dicht en dan naar een van de terrastafeltjes van de Kroon, geef hier die pint.
De Kroon OLV-Lombeek
Ook deze route is overgenomen van m’n website die ik in 2002 maakte. Dit is de eerste pittige tocht die ik hier beschrijf en jullie zullen het merken ik hou ervan. 9/10 verplichte kost voor wie inspanning beloont wil weten met prachtige vergezichten.

Blog op WordPress.com.

Omhoog ↑

%d bloggers liken dit: