Voorde – De tweezame…..

Zaterdag 18 september 2010

We zijn al een week terug thuis uit de Vercors. Dat verlof kunnen we gerust als hoogtestage beschouwen. Er zit veel poeier in onze benen en de drang tot fietsen is groot. Al gans de week wordt zaterdag als de mooiere dag aangekondigd. In mijn schuif licht nog de brochure “Denderende steden“. Dit vierluik wacht op voltooiing. Nu is het gedeelte rondom Geraardsbergen het pittigste. Dit komt ons dan ook goed uit en we aarzelen niet. De fietsen gaan op het dak van ons A-ken en weg zijn wij.

We geraken onze wagen kwijt aan de vesten. De fietsen zijn op een wip van het dak en iets na 14u startten we onze laatste “Denderende Stedentocht”. Langs de Sint-Bartholomeuskerk

en het stadhuis…

…naar de Dender(knooppunt 81). Het lijkt een constante te zijn bij onze Denderende stedentochten, als we van start gaan is er bewolking.

We verlaten Geraardsbergen, op de Oudenaardsestraat fietsen we voorbij het stedelijk kerkhof.

Op weg naar Deftinge staat dit mooi gerenoveerd herenhuis, omringd door een park, midden in de velden. Inmiddels hebben we knooppunt 82 al achter de rug.

Die velden glooien zich naar de einder.

We peddelen rustig voort en genieten van het prachtig kleurenpalet dat de beginnende herfst biedt.

Een paar paarden, hebben vooral aandacht voor elkaar.

Wat later komen we in het mooie landelijke Hemelveerdegem aan. De Sint-Jans-de-Doperkerk.(knooppunt 79)

“Den dikken van Sesjans” kunstwerk van Jan Desmarets.

We verlaten dit mooie dorp via dit kapelletje. Op naar knooppunt 71.

De Gentsesteenweg kent geen stootbanden maar doet het nog met stevig plataanstammen

Allemaal zwart schaap in deze familie. Leuke bende.

Na het kruisen van de vrij drukke N8 in Ophasselt gaat het weer de velden in. Paar paarden II.

Christo was here! Inmiddels volgen we de route naar knooppunt 36

Kapelletje met aanhorigheden.

Deze strobalen dienen dringend binnengebracht, als het al niet te laat is.

Door werken wordt het dorpsplein in Steenhuize wat ontsiert. Maar de Onze-Lieve-Vrouwekerk blijft statig pronken. Steenhuize ligt zo wat halfweg tussen knooppunt 36 en 37.

Langzaam geraken de bloemen uitgebloeid maar hebben toch nog over van hun zomerse uitstraling. (ongeveer ter hoogte van knooppunt 37)

Zo’n 700 meter na knooppunt 37 komen we al bij punt 39 in het pittoreske Sint-Antelinks.

Sint-Ankelinks ligt wat hogerop, dit geeft een mooi zicht op deze prachtige streek.

Knooppunt 43 ligt na 500 meter ook achter ons.

Tussen knooppunt 44 en 95 wordt het parcours gedeeld door zowel de Denderende Steden Ninove- als de huidige Denderende Steden Geraardsbergen-tocht. In Voorde zien we nog de sporen van de storm die afgelopen week woede.

Het fruit in deze boomgaard heeft dan weer zonder teveel schade aan de windstoten weerstaan.

Magirus-Deutz, waar is de tijd dat hij over onze wegen heerste?

Ook vandaag is de Sint-Gertrudiskerk te Appelterre-Eichem een opmerkelijk verschijning in deze tocht. Toch op kerte tijd is dit de tweede keer dat we er voorbijrijden. We blijven dan ook niet lang en fietsen dapper verder.

Opnieuw in de velden en onder een openscheurende bewolking gaat het verder.

Ook de goed onderhouden Wildermolen was onlangs al op het appèl.

Deze keer stoppen we om de Onze-Lieve-vrouwkapel in de Rietstraat te kieken. Er vlak naast wordt een nieuwe woning geboud, het vraagt wat kunstwerk om de bouwmachines aan de lens te onttrekken.

Nog even door de velden…

…en daar komt de ijzeren voetgangersbrug in zicht.(knooppunt 95)

We fietsen nu het jaagpad op van “onzen Dender“.

Deze volgen we langs Zandbergen…(knooppunt 66)

…tot we onder een haag van knotwilgen afslagen naar Grimminge. (knooppunt 67)

Op het dorpsplein trekt het standbeeld (ronduit mooi werkstuk) van Orange I de volle aandacht. Orange I zou de stamvader van het Belgisch trekpaard zijn. Ook het gemeentehuis, nogal smal, is merkwaardig. Kortom de dorpskern van Grimminge heeft iets.

Voor knooppunt 68 fietsen we weg uit het dal door de weidse velden.(knooppunt 68)

Knooppunt 72 ligt bij de Bosberg. Een moedige loper is volop bezig met de beklimming van deze legendarische kuitenbijter. Hier werd er meermaals beslist over winst en verlies van de “Ronde van Vlaanderen“. Meteen zitten we ook in het Raspaillebos. Wij denderen naar beneden.

Langzaam zakt de zon naar den einder. We trachten dan ook een snelheid te ontwikkelen de Ronde van Vlaanderen waardig. De knooppunten 75 en 76 te Atembeke dienen er dan ook snel aan geloven. Normaal gaat het nu naar knooppunt 73 om, dan de Dender volgend, opnieuw in Geraardsbergen aan te komen. Wij verkiezen echter onmiddellijk naar knooppunt 80 te fietsen. Zo missen we wel een mooi stuk Dender tussen Onkerzele en Geraardsbergen .Daarentegen krijgen we een fikse beklimming naar de Oudenberg voor de wielen geschoven.

Op deze andere scherprechter van de Ronde van Vlaanderen staat de prachtige Onze-Lieve-Vrouwkapel. Er is een eredienst bezig, zodoende kunnen we niet eens binnenkijken. We fietsen dan maar verder.

Onder een gouden zonneschijn dalen we af. Het is blijkbaar niet alleen goud dat blinkt.

De afdaling gaat door en we passeren de vesten.

Om ons eindpunt te bereiken.

Enig triomfgeschal is na zo’n prachtige tocht op zijn plaats. Mooi deze tocht krijgt een 9.5/10 een prachtige afsluiter van dit denderend vierluik. Zeker doen deze tocht.

Enkele interessante links:

Denderend Stedentochten:

Lus 1 Dendermonde : Startplaats Centrum Dendermonde – 45 km – vlak – bijna volledig verhard

Lus 2 Aalst :Startplaats Stadspark Aalst – 39 km – vlak – bijna volledig verhard

Lus 3 Ninove : Startplaats Stadspark Ninove- 42 km – vlak tot licht glooiend -verharde en onverharde stukken

Lus 4 Geraardsbergen: Startplaats Denderbrug in het centrum van Geraardsbergen – 46km – heuvelend -bijna volledig verhard

Toerisme Oost-Vlaanderen:

Voor het bestellen van de brochure en een schat aan toeristische informatie over onze provincie.

Wie voor het knooppuntennetwerk valt vindt bij Tour de Frans (de king of knooppunten) een fantastisch aanbod:

Tour de Frans

Iemand die de streek tussen Aalst en Dendermonde door en door kent is:

Dj!no

Sinds een tijdje volg ik de perikelen van de familie De Coninck op hun blog:

Fietsen met de Familie de Koning

Meermaals kruisten wij al de Groene Koepelroute en als ik me goed herinner legden wij al een stukje van deze tocht af. Maar nog nooit fietsten we deze tocht tot het einde. Ook nu niet. Als dit geen primeur is, een verslag van een route die we in 2 keer fietsten. Ja de Groene Koepelroute wordt 2 maal gekruist door de Dender. Door de korte dagen, we fietsten het eerste deel op 16 februari 2008 en het tweede deel onlangs (2 april 2008), en tijdsgebrek hebben we de route bij het opnieuw kruisen met de Dender in Pollare onderbroken. Het tweede deel hervat dan ook in Pollare bij het voetgangers- fietsbruggetje dat de Dender overspant.

Dus komende van Erembodegem sluiten we na zo’n 13km, in Okegem,

aan op de Groene koepel. Het gaat hier al snel omhoog “de Gapenberg” wat al onmiddelijk voor een mooi uitzicht, ondermeer op de kerk van Roosdaal, zorgt.

Ook duikt de groene koepel, van de OLV-Hemelvaartkerk, voor de eerste keer, op. Het klimt en daalt nog tot de Woestijnkapel.

Deze kapel komen we ook op de Valleitjesroute tegen. Hier rusten we even en nemen een paar kiekjes van dit mooie kapelletje en zijn prachtige omgeving. Dan volgt er een fikse afdaling. Hier moeten we ons volle aandacht op de baan houden, want aan een hoge snelheid storten we op een smal veldbaantje naar beneden. Zo komen we in Neigem. Vandaar peddelen we verder door mooie schilderachtige dorpjes als Lieferinge,

Nieuwenhove. Langs veldbaantjes en -wegeltjes (deze laatsten noemen wij kasjekkes) afgezoomd met hagen en bomenrijen slingeren wij verder, naar Pollare. Even stoppen bij de eerste windmolen(ter zeven wegen)

langs deze route. Enkele kiekjes later vervolgen wij onze tocht tot Pollare. Pollare bereiken we via een klein “kasjekken” dat ons, langs de statige kerk naar de Dender brengt.

Hier staat de teller van onze fietscomputer op 37 km. Verkleumt, en in de wetenschap dat het nog een 20km tot thuis is, onderbreken we hier onze tocht. Een maand en een half later, begin april, lijkt de tweede helft ideaal om een vrije woensdagnamiddag te vullen. Dreigende wolken kunnen ons niet stoppen en we zijn weg naar Pollare.

Daar overbruggen we de Dender en klimmen, voorbij een lieflijk kappeleken,

naar Appelterre-Eichem.

Hiermee zijn de spieren direkt opgewarmd, wat nog van pas zal komen . Inderdaad het tweede deel is op zijn minst glooiend en met momenten zeer pittig. Al onmiddelijk kruist Molen nummer 2 (de Wildermolen) ons pad,

ook hij moet op de gevoelige (digitale)plaat. Na Appelterre met zijn imposante Sint-Gertrudiskerk,

komen we in Voorde. Hier is de tijd blijven stilstaan, een kerkplein overschaduwd door hoge bomen, nodigt ons uit om even af te stappen.

We profiteren ervan om met enkele koekjes den innerlijken het zwijgen op te leggen. Hier rijden we ondanks ons GPSken eventjes verkeerd. Na de St.Pieters-Bandenkerk moesten we onmiddelijk rechts afslagen, een veldweggetje in. Doch deze fout toont ons het Kasteel van Voorde. Maar we keren snel terug en volgen de route die,ondanks ons verkeerd rijden, toch wel heel goed bewegwijzerd is. Wat verder volgen we eventjes een grotere baan om snel weer de velden in te trekken.

Op en af trekken wij naar Aspelare, maar eerst wacht er ons nog een verrassing. Ineens duikt er boven de velden kerktoren op.

Dit blijkt de kerk van Sint Antelinks te zijn. Het heeft iets bevreemdend, een onooglijk gehuchtje verloren in de velden. We klimmen naar het dorpje, een deelgemeente van Herzele. Na dit klein intermezzo komen we nu snel in Aspelare. Hier kruisen we de Geraardsbergse steenweg en komen aan een watermolen waarvan het rad verdwenen is en meteen ook het pittoreske. Zodoende rijden we verder via Nederhasselt en Outer naar Ninove. Over veldpaadjes komen we Ninove binnengereden. We fitsen onder een mooie toegangspoort,van de vroeger abdij,

en komen oog in oog met de Onze-Lieve-Vrouwhemelvaartkerk.

Deze impossante kerk gaf,met haar groene koepel, naam aan deze fietsroute. Op het kerkplein is dan ook de officiele startplaats. Nu verlaten we het centrum, eigenlijk niet zo heel mooi, om langs een grindpad naast de spoorweg terug tot Okegem te fietsen en vandaar terug naar huis. Deze tocht bekoorde ons sterk. Ninove zelf is geen aantrekkelijk stad, maar de streek eromheen is het des te meer. Het glooien schept verassingen zoals het plots opduiken van de woestijnkapel of een kerktoren achter een maïsveld. De verschillende dorpskernen hebben de tand des tijds goed weerstaan en zijn soms nostalgisch pittoresk. Hier heb ik nogal serieus uit mijn arsenaal zware uitdrukkingen geput, een korreltje zout mag. Leuke fietstocht, we kijken uit naar de zomer om ze in haar geheel te fietsen. 8,5/10