Eén van de beste plaatsen om van de ontluikende lente te genieten zijn de Vlaamse Ardennen. In dit glooiend landschap is het genieten van het prille groen en de eerste bloesems.
Dus begeven we ons naar Sint-Maria-Oudenhove, deelgemeente van Zottegem, alwaar we op het Sint-Hubertusplein de “Op en rond de Berendrieswandeling” starten.
Eventjes wandelen we langs kleine steegjes door de Sint-Maria-Oudenhove waarna we het veld, gezien de hoogteverschillen, haast letterlijk induiken.
Meteen is het volop genieten. Holle wegen, veld- en bospaden wisselen elkaar af en schotelen ons de mooiste landschappen voor.
Het knuppelpad en het mijnwerkerspad zijn er de meest markante van.
Wat later brengt de wandeltocht ons naar de oevers van de Zwalm die we even volgen.
Het is een stevige wandeltocht die een goede conditie vraagt maar die veel terug geeft.
Tijd om even te stoppen en de dorst te lessen in de “Stappers Alm” dit estaminet is opgetrokken in hout en tracht ons de sfeer van een berghut te brengen. Mooie taverne vlak op den Berendries.
Hierna zetten we onze tocht verder opnieuw vergapen we ons aan de prachtige omgeving waar deze wandeltocht zich een weg baant.
We genieten ook van het landelijk gebeuren dat zich hier volop afspeelt.
Nu komt het einde van deze tocht in zicht.
Het is met een voldaan gevoel dat we deze wandeling beëindigen.
Zoals de Berendries niet weg te denken is in de Vlaamse voorjaarsklassiekers is deze wandeling niet weg te denken op de verlanglijst van elke serieuze wandelliefhebber. Echt een heel mooie wandeling.
De markt van Sint-Lievens-Houtem is de tweede grootste in Vlaanderen. Snel vinden we een plaats om onze auto achter te laten.
We slenteren even over de markt en blijven even hangen bij de Sint-Michielskerk en het juist ernaast gelegen gemeentehuis. Daarna wandelen we het centrum uit.
We hebben nog maar pas de buitenwijken van Sint-Lievens-Houtem achter de rug of we kijken uit op het Cotthembos. Eventjes steken we het bos door om vervolgens langs velden, weiden, holle wegen en bospaadjes door het glooiende landschap te stappen.
We verkijken ons aan de mooie vergezichten die dit heuvelrijk gebied oplevert. Maar ook de Livinus- en Sint-Annakapelletjes trekken onze aandacht.
Wat verder worden we verrast door de bronzen Romein die ons herinnert aan een ver verleden van heerwegen en Romeinse legers die de streek hier bezetten.
Van een heirweg tot een Trambaan het is maar een paar stappen van elkaar verwijderd op de Cotthemroute.
Na de Trambaan keren we terug de velden in richten onze stappen naar Hillegem een deelgemeente van Sint-Lievens-Houtem.
Van Hillegem gaat het nu terug naar Sint-Lievens-Houtem. Maar eerst genieten we nog van mooie passages door de Vlaamse Ardennen, met niet te vergeten authentieke Mariagrot.
Uiteindelijk bereiken we door het Cotthembos en langs de Cotthembeek Sint-Lievens-Houtem opnieuw. Meteen het einde van een mooie wandeling. Opnieuw een aanrader…
Deze route start in Zwalm meer bepaald aan de Zwalmmolen. Van dit mooi, historisch gebouw nestelt de Zwalmbeekroute naast de loop van de Zwalmbeek. Beek of riviertje waaraan zij haar naam te danken heeft.
Meteen zowat het mooiste stuk van deze wandelroute. In deze beek schilt de kracht om verschillende watermolens op haar loop aan te drijven.
Meteen zijn deze watermolens mooie haltes vanwege de authenticiteit die zij bewaard hebben ook hebben sommige hun job als krachtcentrale ingeruild voor een baan in de horeca.
Ter hoogte van Nederzwalm verlaten we de oevers van de Zwalmbeek en draaien de velden in. Hier delen we het pad met vele fietsers die de heuvels van de Zwalmvallei.
Hoe meer we hogerop geraken hoe mooier de vergezichten worden. De Sint-Margarethakapel ter hoogte van het gehucht Wijlegem en de Vinkemolen wat verder kleuren deze vergezichten.
Wat verderr dalen we af om aan de Zwalmmolen deze mooie wandeltocht te beëindigen. De Vlaamse Ardennen is zoals de Ardennen zelf een mooie streek om te wandelen en vooral te genieten.
Een wandeling startend in Kwaremont in het hartje van de Vlaamse Ardennen. Dat beloofd een pittige tocht te worden. Al in het centrum van Kwaremont duiken de eerste vergezichten op.
Al heel snel duikt (bijna letterlijk te nemen) deze route de velden in. We genieten van de mooie vergezichten en van het dagdagelijkse leven in de glooiende velden. Aan het wegkapelletje Ter Boeker (getuige van het vrome leven in het achterland) houden we halt om wat te drinken en met een snelle hap onze reserves aan te vullen. We gaan het kunnen gebruiken.
Hierna stappen we verder en dalen af naar het mooie Zulzeke. we doorkruisen dit landelijke dorpje.
Na Zulzeke verandert het karakter van deze wandeling een beetje. We lopen langs en door het Spijkerbos. Het blijft pittig met stevige hellingen en onvermijdelijk de daaropvolgende afdalingen. De door de bomen schijnende zon geeft wel een apart gevoel en zorgt voor een mooie afwisseling.
We stijgen en dalen verder langs velden, boswegels en genieten van de prachtige vergezichten. Ook de Hotond molen duikt op achter een heuvel. Ondanks de fikse inspanning die deze tocht vraagt voelen we ons meer en meer ontspannen.
Langzaam maar zeker naderen we Kwaremont maar de wandeling blijft boeien. We zijn dan ook zeer voldaan ondanks onze vermoeide benen. De panorama-wandeling is zeker en vast een aanrader. Die stoute stapschoenen aan en doen deze wandelroute.
Dinsdag 21 juli 2009 (nationale feestdag) Al een paar weken liggen we stil, druk op het werk en de laatste week hadden we een logé. Jack de franse buldog van ons Charlie en haar vriend Kevin verbleef zo’n 10 dagen bij ons. Vandaag zijn we allebei vrij. De kust lonkt, maar het gezond verstand doet ons uitkijken naar een tocht wat dichterbij. Via Dj!no en deleukefietser vinden we de gulden Eiroute. Deze ontplooit zich voorbij Deinze rondom Kruishoutem.
Wat voor 12u rijden we onder een openbrekende hemel het marktplein van Kruishoutem op. In de schaduw van de Sint-Eligiuskerk laden we onze fietsen af.
Al snel ligt de dorpskom achter ons en bevinden we ons in de velden. Daar delen we het pad met nog anderen…
Wat verder staan deze jonge bende grasvreters.
Aan de overkant, wat verzonken achter de groene velden, lonkt het dorpje Wannegem.
Door een licht glooiend landschap fietsen we naar Nokere.
Eventjes duiken we een veldweggeltje in om de mooie Sint Ursmaruskerk te kieken. Ietwat vreemde naam voor een heilige. Tja met zo’n naam is het beter wat deemoedig te zijn.
Eerder wat over- dan deemoedig vervolgen we onze tocht naar Nokere-dorp. Prachtig centrum, met zijn witte huizen doet het wat aan Thorn denken.
Deze tocht boeit ons met…
…achter groen verscholen landhuisjes,
prachtige landschappen.
keuterboerderijtjes,
ietwat belegen schuurtjes.
devote kapelletjes, heeft dit exemplaar ezelsoren?
Dan verrast ie ons met een statig, alles behalve deemoedig, kasteel.
Met park, vijver kortom met alles erop en eraan. Kasteel Casier.
Prachtige omgeving.
Ook wat verder is het aantrekkelijk.
We genieten met volle teugen.
Inmiddels hebben we Nokere verlaten.
Een sober kapelletje.
Dichtbevolkt, rommelig duivenhok. Lijkt me niet zo leuk voor deze gevleugelde koeriers.
Terwijl het flink omhoog gaat richting terug naar Kruishoutem merken we deze koe die zich koestert in de schaduw van deze stevige boom.
Dit vreemd bord doet ons even stoppen. Is dit een exclusief schoenmerk? Wie zal het zeggen?
Onze tocht flirt nu met de E17. Dit dafje, ondanks de hoge ouderdom, nog in goede staat.
Deze hangar kan daarentegen een flinke opknapbeurt gebruiken.
Een eierworp verder in de spondenmakersstraat staat wat verdoken onder het bladerdek dit sober kunstwerk.
Wat minder kunstig, zonder grote K laat ons zeggen. Toch leuk.
We naderen de buitenwijken van Kruishoutem en weer klimt het stevig. Tijdens deze inspanning fietsen we voorbij het Hof van Cleve. Gastronomie met grote G. Gelukkig voor onze portefeuille(met kleine p) is de Nationale feestdag aanleiding voor een sluitingsdag.
Niet dit kapelletje , maar wel de zitbank erbij doet ons in de remmen knijpen. Ons maag laat zich al een tijdje horen en we besluiten hier een gastronomische stop (met piepkleine g) in te lassen.
Tijdens het verorberen van onze koeken valt mijn oog plots op deze constructie. Een uitkijktoren die dient uiteraard beklommen.
Eens boven hebben we een mooi uitzicht. Spijtig zijn er niet zo direct herkenbare punten aan den einder.
Dan maar het maïsveld van bovenaf gekiekt.
Als we dan toch bezig zijn….
We verwijderen ons nu van de E17 om over…
…Marolle…
…met wat vreemde runderen (Galloway’s)
Nog kalf en al vrij frank.
Langs en door de Lozerse bossen…
Mooie kerk “Onze-Lieve-Vrouw van Bijstand” in Lozer.
Het kasteel Della Faille heeft zich achter de bomen teruggetrokken. Dus neem ik maar deze grote houtschuur op de korrel.
Nu komt het dorpje Huise in ’t vizier.
Huise is een lieflijk dorpje met een mooie dorpskern, maar…
…moet het toch afleggen tegen Mullem met zijn schitterende gele huizen.
Verdient een bloempje.
Sint-Hilariuskerk, uitzonderlijk niet in het geel.
Ineens gaat het snel, er verschijnen dreigende wolken.
We steken een tandje bij en spoeden ons naar Wannegem-Lede.
Kieken snel de Sint-Machutuskerk (weer zo’n vreemde naam mijn spellingchecker bijt er zijn tanden op stuk) in Wannegem.
De Schietsjampettermolen (spellingchecker nog niet bekomen en nu weer deze naam) onder een dreigende lucht.
Inmiddels is het al flink beginnen druppelen. We zijn nog slechts op een flinke eierworp van Kruishoutem. Even een laatste hoeve vastleggen en op “een ik en een gij” zijn we terug aan ons A-ken. Al eindigt deze fietstocht wat in mineur ze bezorgde ons toch veel fietsplezier. Enkele keren waren we echt verrast. De bewegwijzering is volledig en bij droog weer(minder in de winter of bij dagenlang regenen) makkelijk te fietsen. De hellingen zijn een paar keer stevig maar door de gemiddelde fietser toch te overwinnen. Nog eens een 9/10 de Vlaamse Ardennen mogen zich toch bij de mooiste streken om te fietsen van ons landje rekenen.
De tweezame..... 