Elk jaar zetten we een paar keer de fietsen op het autodak en rijden naar zee om er te fietsen. Waarschijnlijk is het een overblijfsel uit mijn jeugd, toen gingen wij steevast op verlof naar zee, maar aan zee heb ik altijd een vakantiegevoel. Voor één dag of een ganse maand, regen of zonneschijn, de zee is vakantie. Dus meermaals per jaar kunnen wij aan de lokroep niet weerstaan. Maar na een paar routes aan de kust gereden te hebben bleken deze meestal de polders en de daar heersende rust op te zoeken. Het is er inderdaad rustig en veilig fietsen maar soms toch ook wat saai en eentonig. Een leuke uitzondering is de Veurne-Ambachtroute. Veurne-Ambacht, zo leert Wikipedia ons, is de naam voor de noordwestelijke hoek van de provincie West-Vlaanderen. Deze route voorziet genoeg afwisseling en blijft boeien de hele 48km lang. Normaal starten wij in Koksijde, maar op vrijdag 8 februari 08 wil ik mijn Garmin-gps testen. Ik heb de track van de Veurne-Ambacht gedownloadt en in de Garmin geladen. Dus parkeren we ons op de vrij grote markt van Veurne,

snel drinken we nog een koffie in één van de vele tavernes, duffelen ons in (het is 8° toch vrij fris). Eventjes is het zoeken om de garmin te synchroniseren met onze rijrichting en dan zijn we weg. Veurne met zijn mooie markt en mooie gebouwen Belfort, Stadhuis, Sint Walburgakerk, Sint Niklaaskerk, 17de eeuwse huisjes en gezellige straatjes is zeker een bezoek waard. Toch nu rijden we richting Lovaart. Daar draaien we een fietspad op en volgen de Lovaart. Deze vaart zullen we nog een paar keer tegenkomen. In het begin is zij zowat de leidraad en wordt er afgeweken om leuke polderdorpjes zoals Steenkerke (met zijn begraafplaats), Oeren (ook met militaire begraafplaats)

en de Leute ( staminé in het oud gemeentehuis een aanrader lekkere boereboterhammen)
en Alveringem aan te doen. Daarna stevenen we terug naar de kust en doen daarbij nog verschillend polderdorpjes aan; Eggewaartskapelle, Avekapelle, Booitshoeke en Wulpen.

Mooie dorpjes akkoord, maar hier haalt de route haar charme vooral door de speciale fietspaden die ons kris-kras door de poldervelden leiden over lieflijke bruggetjes,

langs pittoreske kapelletjes, zaalig!! Algouw naderen we de kuststreek en hier bekoort deze tocht mij opnieuw. In Oostduinkerke kan je in het nationaal visserijmuseum, leren hoe eeuwenlang in deze streek de zee bedwongen werd. In Oostduinkerke werdt er vooral aan strandvisserij gedaan, de visser op zijn breed boerenpaard die langs de kustlijn, op garnaal vist is ons allen bekend. In het visserijmuseum is er ook een mooi estaminet waar je iets kan drinken of iets licht eten. Daarna brengt de Veurne-Ambacht ons door de duinen naar Koksijde.

Ook den Hogen Blekker (herinner de lessen aardrijkskunde) dient bedwongen om daarna door de verschillende villawijkjes, zo typisch voor de kust, te laveren. Dit deel herinnert mij aan de vele vakanties aan zee, toen ik aan de hand van mijn vader deze wijkjes leerde kennen. Hierna is het nog even polderen om terug in Veurne te belanden. Inmiddels is het al weer 17u, het wordt snel frisser (begin februari!) dus zetten we de fietsen op het dak van ons A-ken en keren huiswaarts. Jullie hebben het al begrepen Veurne-Ambacht is mijn favoriete kustroute en het scheelt maar nen Rodenbach (ik heb mijn vader haast nooit zien bierdrinken behalve aan zee den obligaten Rodenbach)of deze route haalt 9/10. Allen daarheen!!!

Vorig jaar op 11 juni reden we onder een stralende zon diezelfde Veurne-ambachtroute maar we combineerden het met een bezoek aan de Terduinen-abdij in Koksijde. Deze is totaal vernieuwd en zeker de moeite waard voor jong en oud. Het is dynamisch opgevat en zal ook de jongsten boeien, zie de foto’s die we er toen namen.

Het karkas van een windmolen, in de westhoek zijn er nog verschillende, vrij goed bewaarde molens te bewonderen.

Eén van de vele taferelen, die op een prachtige wijze het leven van de toenmalige monniken weergeeft. Veerle stond erbij en keek ernaar.