Zaterdag 15 maart 2008,

Na een stormachtige week, valt de wind en klaart het langzaam uit. Al een tijdje, na de Steendonkroute (die nog op een beschrijving wacht), heb ik mijn zinnen gezet op het rijden van de Molenbeekroute.

Vorig jaar, in augustus, kruisten we toevallig deze route. Toen konden we door werken aan de straten en het ontbreken van wegwijzers deze route niet tot het einde volgen. Nu gesteund door onze garmin-gps proberen we het opnieuw.

Maar de werken blijken afgelopen en de bewegwijzering is nagenoeg perfect. Komende van Erembodegem over de Leirekensroute draaien we in Peizegem rechts op de route in. Door de velden, langszij Merchtem, komen we in Rossem een deelgemeente van Meise. Bij het binnenrijden trekt een mooie, grote herenboerderij (Een Brabantse vierkantshoeve rond 1970 gebouwd door de familie Jos De Pauw. Met dank aan Luc Tutenel voor de correctie en uitleg) onze aandacht.

We stoppen om ze te fotograferen. Wat later rijden we ze nog eens voorbij vanuit een andere richting. Even verder komen we in de dorpskern van Rossem, het enige dorpje dat we echt doorkruisen. Voor de kerk rusten we even uit en eten een paar koekjes. Nu zigzaggen we door de weilanden en andere akkers.

De streek is hier verzadigd van mooie villa’s en gerestaureerde fermettes, aan alles zie je dat Brussel niet veraf is. Zo fietsend, zijn we ineens opnieuw op de leirekesroute. We peddelen verder en eens voorbij het stationneke van Steenhuffel wordt de route leuker.

Op weg naar Malderen komen er meer bomen en struiken in het landschap, dit rijdt meteen prettiger.

Als er dan ook nog een paar mooie gebouwen, kastelen opduiken is het helemaal goed en vergeten we de gevaarlijke baan, die we even moesten volgen.

Een zakkende zon herinnert er ons, samen met een grommende maag, aan dat het stilletjesaan avond wordt. We zijn dan ook tevreden dat we opnieuw de Leirekesroute opdraaien en zo deze tocht beëindigen. We draaien de pedalen nog eens flink rond en met sneltreinvaart, geholpen door een fikse rugwind, fietsen we naar huis. Alleen een wit konijn, (paashaas?)op stap met enkele kippen, kan ons nog doen stoppen voor een kiekje.

Thuisgekomen bespreken we nog eens de route. Het eerste gedeelte, of lus als je wilt, kon ons maar weinig bekoren. Op een mooi gerestaureerde hoeve en molenhuis(Malsaersmolen) zonder molen na, viel er niet veel te zien.

Laveren tussen de velden met de vele alleenstaande woningen, meestal goed onderhouden, maken ons niet direct wild. Rossem zal niet direct de titel van mooiste dorp binnenhalen. Na het Leire-stationneke van Steenhuffel, waar je echt een moet afstappen al was het om een goeie palm of steendonk te drinken, wordt het allemaal iets aantrekkelijker. Samen met de heen- en terugrit hadden we zo’n 70 km onder de wielen. Aan een gemiddelde van 19,5 km/uur, gaf dit ons zo’n 3u45 fietsplezier. Qua quotering scoort de molenbeekroute 6.5 op 10. pluspunten goede bereidbaarheid, prima bewegwijzering. Minpunten: 32 km lengte is wat kort voor ons en we missen wat afwisseling (vlakke routes ontberen dit nogal eens). Binnenkort hopen we eens een route met een kuitenbijters erin te fietsen, boerenkrijg-,Land van Asse- of Valleitjestroute zijn de kandidaten.

Als afsluiting nog deze foto met het rare monument (piramide???)