In het najaar 2022 richten we onze schreden nog eens naar Nederland. Meer bepaald Deventer in de provincie Overijssel. We raken onze wagen kwijt aan het station van Deventer. Vandaar zijn we snel in het centrum van Deventer meer bepaald op de Brink.
Daar verwijlen we een beetje. We bewonderen de Waag, de Wilhelmina fontein en de vele pittoreske cafeetjes/restaurants.
Na een lichte lunch in taverne de Goesting zoeken we de kade van de IJsel op.
Eventjes wandelen we langs de IJssel om daarna het Rijsterborghrerpark (oud paviljoen) door te wandelen.
Daarna gaat het opnieuw richting centrum van Deventer. Daar staan het moderne gemeentehuis, de Sint Nikolaaskerk (bergkerk), de Lebuinuskerk en de vele knusse winkelstraatjes op het menu.
Het is al donker als we taverne de Waagschaal buiten stappen en naar het station en onze auto stappen.
De kerstverlichting maakt dat we in goede moed afscheid nemen van Deventer. Dit pittoresk stadje heeft ons hart gestolen.
Schwaz is een stadje in Tirol met een roemrijk verleden. In de middeleeuwen was er in Schwaz één van de grootste zilvermijnen van Europa. Schwaz was in die tijd dan ook de grootste stad van Tirol en op Wenen na de grootste van Oostenrijk.
We verkenne het mooie, pittoreske centrum van Schwalz.
Daarna richten we onze schreden naar Burg Freundsberg. Deze burcht/Donjon torent boven het zilverstadje Schwaz uit en heeft een haast mythische aantrekkingskracht. Na een stevige klim door de buitenwijken van Schwaz bereiken we de hoge grote Donjon geflankeerd door de witte burchtkapel.
We drinken even iets in het “Gasthous” een aanrader vanwege het mooie uitzicht en de zeer vriendelijke bediening.
Daarna wandelen we verder en dalen de Freundsberg af langs de boskant. Na een tijdje bereiken we opnieuw de buitenwijken van Schwaz.
We volgen even de loop van de Inn om daarna opnieuw het pittoreske centrum aan te doen. Schwaz is een leuke stad gelegen in het mooie Tirol. Wij hadden er een geweldige dag.
Na onze wagen op de park & ride Transferium Westraven geparkeerd te hebben nemen we de trein naar het centrum van Utrecht.
Van het Centraal station gaat het door het commercieel centrum “de Hooge Catharijne ” naar het Vredeburgplein dat we oversteken om het Zakkendragers steegje te bereiken. Een eerste van vele.
Nu krijgen we zicht op een aspect dat Utrecht uniek maakt. De “werfkelders’ . Utrecht wordt doorkruist door vele grachten. Aan deze grachten zijn er honderden werfkelders gebouwd. Waar deze vroeger dienden als losplaatsen en opslagruimtes zijn het nu eethuisjes, restaurantjes en andere tavernes voorzien van leuke terrasjes. Bij goed weer is het echt aanschuiven.
Via de Drakenburgstraat bereiken we nu “de Neude” een plein met terrasjes en het oude postgebouw. We steken ook dit plein over en in de Voorstraat bewonderen we het mooie “Huis de Coninck van Poortugael”.
De Kleine Slachtstraat brengt ons naar de knusse huisjes van het Margarethenhof.
Langs de Sintjanskerk wandelen we over het plein met aan de overkant de gebouwen van de Utrechtse Universiteit. Wat verder zit de heilige Willibrordus statig en stoer op zijn paard. Die heiligen vroeger waren geen “Theresakes” .
We kuieren verder en kijken verbaasd naar “de Krakeling”. Dit 17de eeuws gebouw is opvallend door zijn schuin geplaatste deur.
Een boogscheut verder staan we voor de Sint-Pieterskerk. Het is even opkijken als we merken dat we hier met Frans/Waalse hervormde kerk te maken hebben. De Franse teksten aan de ingang getuigen hiervan.
We wandelen verder door de Pieterstraat en daarna nog eventjes door de Kromme Nieuwgracht . Op het einde daarvan bevindt zich het statige Paushuize. Dit huis werd gebouwd op vraag van Adrianus VI de enige paus van Nederlandse afkomst.
Nu wandelen we het Lepelenburgpark door en komen zo aan het Bruntenhof met z’n mooi portaal. In de 17de eeuw werden deze kleine huisjes gebouwd voor behoeftigen.
Wij stoppen nu even om snel iets te eten op het terras van de Rechtbank.
Via smalle steegjes komen we aan het Catherijneconvent. Na dit religieus museum zigzaggen we verder om aan het Universiteitsmuseum te komen. We sluiten de rij musea af met het Centraal museum. Wil je ze allemaal bezoeken wordt het een meerdaagse wandeling. Door Corona zijn bezoeken voor ons uitgesloten.
Aan het kruistpunt bij de Beyerskameren volgen we de brede gracht.
We kuieren verder en langzaam maar zeker keren we terug naar het centrum.
Snel komen we in de schaduw van de Domkerk. Deze immense kerk is speciaal door het gegeven dat de hoge toren van het kerkschip gescheiden is. Zeer merkwaardig.
Om de tuinen achter de kerk te bereieken dienen we langs het “Huis Zoudenbalch”.
Deze tuinen zijn meteen het einde van onze wandeltocht. We rusten wat uit en geniet na van een fijne wandeltocht door het mooie Utrecht.
Sinds zaterdag 7 mei 2011 zijn we in Liddo delle Nazione met verlof. Dit kust- lees badstadje maakt deel uit van Comacchio.Comacchio is een bloedmooi stadje in Noord-Italië aan de Adriatische kust. Comacchio ligt in de provincie Ferrara dat op zijn beurt in de regio Emilia-Romagna ligt. Twee dagen na onze ontdekkingstocht in Ravenna rijden we naar Ferrara om aldaar ook eens de sfeer op te snuiven. We laten ons A-ken op een parking buiten de stadsmuren achter en via de “Piazzale medaglie d’oro” trekken we Ferrara binnen. Als we voorbij het “Palazzina di Marfisa” wandelen merkt een dame ons op en zij nodigt ons uit om binnen een paar foto’s van de mooie tuin te nemen. Althans dat hebben wij menen te verstaan. We kuieren even verder langs de “Corso Giovecca” waar ondermeer deze franse buldogskes opmerken. Waarna we via enkele steegjes de prachtige “piazza Trento e Trieste” bereiken. De “Duomo” (kathedraal) met een machtig mooie “Campanile” (toren). Tegen de “cattedrale” kleven er winkeltjes, als ware het vogelkooitjes. Dit fenomeen kan je ook bij ons tegenkomen. Stamt uit de middeleeuwen en zou met het ontlopen van taksen te maken hebben. Kortom zowat Luxemburg onder de kerktoren. Als we wat verder gaan krijgen we zicht op de fantastisch mooie voorgevel. Mijn zakske met superlatieven komt stillekes open. Via een doorgang onder huizen komen we op de “Palazzo Municipale“. Op dit stadsplein kiekt Veerle deze mooie trap. Dit alles onder het goedkeuren oog van ondergetekende met strooien hoedje. Wat spijtig dat de authentieke deur vervangen is door een stalen exemplaar. Maar het blijft toch mooi. Toch wel handig zo’n zonnewijzer-kalender. Er moeten geen batterijen in, moet niet opgewonden worden en vooral loopt s’morgens niet af. Volgend moment van verwondering. “Castello Estense” imposante burcht midden in het centrum. Dan is dit verweerd kapelletje wat terughoudender maar toch heeft het iets lieflijk. Stevig kannoneken, misschien wel wat minder mobiel als wat we vandaag op het TV-nieuws zien voorbij flitsen. Maar ja toen was er nog sprake van honderd-jarige oorlogen. Het “Castello Estense” blijft ons boeien. Voor het toerismebureau te bereiken dienen we binnen te gaan. Mooie binnenkoer met waterput. De muren van de Castello zij zeer dik, kanonbestendig. En dit vaasken zal ook tegen nen stoot kunnen. Spijtig, maar niet bestendig tegen opschriften in bik en stift. Vanhier gaat het nu naar de “Chiesa del Gesù” Kerk van Jezus. Het wandelen onder een stralende zon in een historisch centrum van een stad is toch een aparte belevenis. Welke verhalen verbergen zich achter deze zuiderse gevels. Wat is hier ooit beslist of afgekeurd?
Hoe moet zo’n gebouw er uitgezien hebben als het juist in gebruik werd genomen. “Palazzo dei Diamanti” een icoon van Ferrara. Kent er iemand bij ons een aannemer die zoiets kan, ons Veerle vindt dit het einde. Eens kijken of zo’n gevelrenovatie niet aanmerking komt voor een of andere premie of belastingsvermindering. Anders vragen we 5€ toegang. Ingang aangepast aan het kader. Op vraag van Veerle nog eens het geheel. Het “Castello Estense” passert nog eens de revue. Onze fototoestellekes (en niet alleen de onze) draaien hier wel overuren. Ik moet dan ook duchtig selecteren anders duurt dit verslag nog enkele dagen. Maar dit hoekje wil ik jullie niet onthouden. Stilaan wijken we uit naar de stadswallen. Vandaar hebben we een mooi zicht op Ferrara. Wat later zijn we terug waar we deze mooie stadswandeling startten. We gaan terug naar ons A-ken waarna we terugkeren naar Lido delle Nazioni om er nog eens naar Porto Garibaldi te fietsen.
De tweezame..... 