Zondag, 4 oktober 2009.
We zijn al even terug uit Bretagne. Het blijft droog en bijwijlen is het nog mooi weer. We zijn opnieuw beginnen lopen, het park van Aalst en het Osbroek liggen er droog bij. Ook voor het weekend geven de voorspellingen droog weer. Dan is de uitdaging te groot en moeten de fietsen van stal. Al lang staat de Djinoroute op mijn verlanglijstje. Djino is een streekgenoot die net zoals wij gek is op fietsen. Hij heeft een prachtige website waar hij ons deelgenoot maakt van zijn fietsavonturen. Djino heeft op een zeker moment besloten zelf een route samen te stellen in zijn streek. Dat vind ik dus het einde, meer gedreven kan je volgens mij niet zijn. Ik heb veel bewondering voor zo’n initiatief. Dus Zondagmiddag iets na half twee starten we.
Laat ons meteen met een kleine bekentenis beginnen. Het trackbakken lukt eerst niet zo bijster goed. Vandaar dat ik al snel een foto van het kerkplein van Erpe kan maken.
Daar komen we tot het besef dat we het weer nogal onderschat hebben en we reppen ons terug naar ons A-ken om nog wat kleding bij aan te trekken.
Ik zoom wat verder in op de track en dan blijkt dat we vlak naast de route geparkeerd staan. We verlaten Mere nu langs een andere kant richting Nieuwerkerken. In deze Aalsterse deelgemeente kiek ik deze bric-à-brac. Ik wijs er Veerle fijntjes op dat het dus nog erger kan dan…
Maïs en nog eens maïs, deze cornflakes in spe zetten duidelijk hun opmars in onze velden voort.
Nog eens Erpe maar nu in de juiste volgorde.
Van een bloemperkje gesproken, wat een kleuren pracht. Veerle haar camera is nog aan het bekomen.
Hier woont een Disney-fan zoveel is duidelijk.
Nog eens de kerk van Erpe, nee ik word niet gesponsord door de pastoor van Erpe
Ook niet door die van Erondegem. Maar misschien dat het kieken van zo’n kerk voor wat voorspraak om wat beter weer,lees meer zon,zorgt.
De oren gespitst, kan ik volgens Veerle nog een voorbeeld aan nemen.
Impe, Sint-Denijskerk. Tiens ’t is toch Damiaan die zalig verklaart wordt en niet onze gouverneur?
Bij het opnieuw naderen van Erondegem kan dit gezellig kapelletje Veerles lens niet ontsnappen. Leuke nonchalance.
Dan gaat het er nabij Vlekkem wel wat serieuzer aan toe. ’t Schijnt dat de aflaten hier van een iets betere kwaliteit zijn.
Bijbehorende Sint-Lambertuskerk.
Bric à brac II maar er is nog werk aan de winkel om “bric I” te kloppen.
Djino neemt ons niet alleen mee naar de plaatselijke gebedshuizen. Nee hij beloont onze inspanningen, ’t is soms stevig trappen, met prachtige vergezichten.
Langzaam moet het zomerse groen wijken.
Ook de Sint-Martinuskerk in Bambrugge maakt haar opwachting. Als het zo voortgaat moeten we het eerste jaar niet meer op Bedevaart.
Bric à brac III, in Bambrugge hebben we te maken met een meer landelijk exemplaar. Sterke mededinger voor de wedstrijd “Bricste à brac 2009”
Stallen en schuren ook ondanks het donker weer blijven ze bekoren.
Laat ons maar wat afstand nemen van al die kerken, nog een glimp van de Sint-Martinuskerk ditmaal in Burst .
Het glooiend landschap blijft bekoren.
Nee geen bric…
Hadden we al paarden op het menu?
Nee, het veelvuldig fotograferen van kerken kan ze daarboven niet vermurwen.
We fietsen nu richting Borsbeke. Djino duidelijk bekend met de streek durft al eens een buurtweg inlassen. Deze “kasjkens” geven de route iets speels.
De Sint-Antoniuskerk van Borsbeke meldt zich ook aanwezig. Mooie kerk trouwens.
Deze Sint-Rochuskapel kruist ook ons pad.
Pink duck, mooi bewaard.
Djino gooit er eens een molen tussen, knappe vierwieker.
Onder een steeds dreigend wolkendek gaat het nu verder naar Sint-Lievens-Esse.
Ondanks de dreigende wolken zijn we niet de enigen onderweg.
Het is stevig klimmen naar Sint-Lievens-Esse.
De dorpskern, Sint-Lievens-Esse kan zich naast de obligate kerk ook op een nog werkende brouwerij beroemen. Pater Lieven wordt er gebrouwen.
Vrij grote kapel nog altijd in Sint-Lievens-Esse.
Nu nemen we de trambaan en zijn zo vrij snel in Herzele.
De kerk van Herzele mocht al een paar keer haar opwachting maken in deze blog, deze keer eens vanuit een andere hoek.
Ook in dit verslag mogen runderen niet ontbreken. Kijken als een koe naar…
Ressegem, in volgorde kapelletje en daarna…
de kerk. Zonder woorden..
Ook in Aaigem komen kerkgangers aan hun trekken
Uit de tijd dat auto’s nog spraken.
Een wat grijs kapelletje past mooi bij het weer. Goed gezien van Djino.
Tussen Aaigem en Mere laat Djino ons nog eens goed zwoegen, een korte maar steile klim wordt voor de wielen geschoven.
Tijdens het afdalen naar Mere krijgen we nog een mooi zicht op Kruiskoutermolen en een kapelletje eenzaam in het veld.
Wat later zijn we terug in het centrum alwaar we door het late uur en het kil weer gedreven snel naar de auto fietsen. Eens de fietsen opgeladen rijden we terug langs een deel van de route richting Nieuwerkerke. Algauw zijn we thuis. Wel Djino je route mag er wezen. In het begin zwerven we wat door woonwijken en er wordt al eens een drukke baan gekruist. Maar wat je ons aan landschappen voorschotelt is prachtig. Met een 8,5/10 is het een aanrader. Je bezorgde ons een prachtige namiddag.
De tweezame..... 