De Steendorpwandeling start in Rupelmonde. Mercator woonde een tijdje in Rupelmonde.
Snel volgen we de boorden van de Schelde. We delen het jaagpad met enkele andere wandelaars maar vooral met vele fietsers.
Eens buiten Ruppelmonde geeft de wandeling kijk op het schorrengebied aan de andere kant van de dijk. Ondermeer “het Kijkverdriet” is zo’n schor.
Van het schorrengebied gaat het naar Schouselbroek een polder tussen Steendorp en Deinze. Met een verre blik op dit Deinze verlaten we de scheldeoever en begeven ons op de veldpaadjes van het Schouselbroek
Misschien wel de kers op deze Steendorpwandeling is het Steendorp-fort. Dit uit bakstenen opgetrokken fort (het laatste van dit soort in België) is nu een immens vleermuizen-reservaat. De met bomen en struiken begroeide wallen geven aan dit Steendorp-fort een bevreemde aanblik.
Na het Steendorp-fort wandelen we nog wat langs velden, bosjes en buitenwijken van Rupelmonde. Uiteindelijk staan we weer voor het standbeeld van Mercator. Meteen het einde van een mooie wandeltocht. Op het Mercatorplein is er mogelijkheid tot een hapje en/of drankje in de verschillende tavernes, cafeetjes en andere brasserieën. Alvorens huiswaarts te keren nuttigen we nog een drankje en een hapje. We keuvelen nog eventjes over deze Steendorpwandeling. Zij kon ons zeker bekoren met haar variatie, kalme wegen en mooie natuur….
Stapaf is een gratis fiets- en wandelmagazine dat 2 keer per jaar in onze brievenbus valt. Het bericht over wandel- en fietstochten in Oost-Vlaanderen aangevuld met culinaire en toeristische weetjes over onze provincie. In de laatste uitgave staan er weer 5 fietsknooppunttochten in. Deze tochten werden uitgestippeld door fervente fietsers. De waaslandroute met zijn 40,5km lijkt me een prima route om weer aan te knopen met het fietsen. Deze route werd uitgestippeld door Gino Rijckaert en zijn echtgenote Rosane Wouters.
Om half twee s’namiddags starten we de route in Kruibeke aan knooppunt 49. Het dorpsplein en de Onze-Lieve-Vrouwekerk liggen snel achter ons.
Even is het fietsen door de buitenwijken waarna we de velden induiken richting knooppunt 79 en Bazel.
In de velden worden we geconfronteerd met deze bricabrac zo typisch voor de Vlaamse buiten. Nergens wordt de kunst van het aaneenflansen van koterijen en andere barakskes zo ijverig beoefend als in ons geliefd Vlaanderen.
Na de weilanden en bij het naderen van Bazel fietsen we door deze mooie dreef.
Bazel, een deelgemeente van Kruibeke is gezegend met een prachtige dorpskern. Deze dorpskern leunt aan bij de waterburcht Wissekerke. Op deze foto zien we de poort die toegang geeft tot het kasteeldomein.
De Sint-Petruskerk prominent in het midden van het dorpsplein maar omringd door veel restaurantjes.
De beelden van een jonge wandelaar…
…en dit fietsend meisje passen echt bij deze eerste mooie en vooral warme lentedag.
Dit koppel lijken stroever ondanks zij uitkijk hebben op…
…het mooie kasteel Wissekerke.
Langs het kasteelpark verlaten we Bazel. Knooppunten 71 en 72 liggen in het verschiet
Er zijn nog zekerheden…”Christo was here”
Na knooppunt 72 gaat het naar punt 86 in Rupelmonde. Daar wacht, in de schaduw van de Onze-Lieve-Vrouwekerk, Mercator ons op. Via de kasteelstraat gaat het nu naar de graventoren.
Deze watermolen kondigt de nabijheid van de schelde aan.
En inderdaad wat later peddelen we op de scheldedijk knooppunten 74 en 75 -waarts.
Bootjes en zeiljachtjes genietend van een weldoende winterrust.
Op de dijk gaat het er dan weer gezellig druk aan toe. De eerste warme lentedag lokt menigeen uit zijn tent.
Bij de vissershuisjes aan deze vijver is er dan weer geen spoor van leven te bespeuren. Het zal de vissen worst wezen.
Ondertussen hebben we Temse bereikt. Waar we deze vreemde vierwieler opmerken.
Al snel hebben we het beet, hier is een oldtimertreffen aan de gang.
Met deze Bentley als één van de “imposante”hoogtepunten. We dwalen even van onze route af om door Temse te fietsen. Dit prachtig gebouw “Molens van Temse” staat er onder meer op het menu.
Ook het gemeentehuis met zijn “Pink-uitvoering” is een prachtig gebouw.
We keren op onze stappen terug langs de Scheldekaai met deze kaailopers als publiek.
In Temse verlaat de route de Scheldeboorden en gaat via knooppunten 99, 98 en 95 naar Haasdonk
Opnieuw gaat het nu de velden, of moet ik polders zeggen, in.
Meteen kan ik het hoofdstuk veldkappeletjes aansnijden. Hier op de muur van een schuur.
Ditmaal op de muur van een boerderij.
Dit exemplaar is minder goed aan een muur te bevestigen.
Na het hoofdstuk kapelletjes gaat het nu over onverhard verder.
Wat verder spotten we onze eerste visser van dit seizoen.
Van het Fort van Haasdonk is het maar een boogscheut tot de dorpskom van Haasdonk met de Sint-Jacobuskerk pronkend in het midden.
Ietwat eenvoudiger, maar daarom niet minder mooi, dit pittoresk gebouw dat in een vroeger leven het gemeentehuis van Haasdonk was.
Haasdonk is een deelgemeente van Beveren en de tocht voert ons nu via knooppunten 9 en 7 naar het moederdorp.
Maar eerst wacht er ons nog een halte aan het hof der Saksen.
Een oefening die we nog eens herhalen ter hoogte van het hof ter Welle.
Algauw peddelen we nu door Beveren. Op de grote markt kan je niet omheen de Sint-Martinuskerk.
Of gelukkig juist wel. Want zodoende kunnen we onze tocht verder zetten. Even buiten de dorpskom komen we in een mooi park uit op het Kasteel Corwalle.
Onze tocht gaat nog eventjes door het mooie kasteelpark.
Waarna het via veldbanen en knooppunten 50, 47 en 48 teruggaat naar…
…knooppunt 49 dat zowel het startpunt als het einde van deze tocht is.
Deze tocht heeft ons zeer bekoord. Veel afwisseling, goed berijdbare wegen. Mooie dorpen, prachtige gebouwen kortom alle ingrediënten voor een leuke tocht zijn aanwezig. Het 40,5 km lange en vlakke parcours moet door een ietwat geoefende fietser vlot te doen zijn. 8,5 op 10 is de score dat deze knooppuntentocht wegkaapt. Gino Rijckaert en zijn echtgenote Rosane Wouters bij deze bedankt voor deze mooie fietservaring.
Enkele interessante links:
Op de toerisme-site van Oost-Vlaanderen vind je een schat aan informatie over fietsen en wandelen in onze provincie.
Wie zich op stapaf wil abonneren dient op volgende link te klikken: Stapaf
Voor het plannen van een fietstocht ga ik steevast bij volgende fietsliefhebbers langs:
Dj!no, zowat een buur, heeft een prachtig website met een immens aanbod.
Tour de Frans rijgt ook de knooppunten aan elkaar dat het een lieve lust is. Bij hem vind je een ongelooflijk aanbod.
Fietsen met de Familie de Koning is dan weer een leuke blog, alleen al voor de gezelligheid die deze blog uitstraalt surf je er heen. Dat je er verscheidene routebeschrijvingen vindt is leuk meegenomen.
Nog eventjes alle knooppunten op een rijtje: 49 – 71 – 72 -86 – 74 – 75 – 99 – 98 – 95 – 9 – 7 -50 – 47 – 48 – 49
Het is weer al 3 weken geleden dat we de eerste Scheldeverentocht fietsten. Inmiddels is er al heel wat water naar zee gestroomd. Maar het weekend van onze nationale feestdag beloofd zonnig te worden. Inmiddels is het bij toerisme Oost-Vlaanderen bestelde brochure in onze bus gevallen. Het vervolg lijkt zeker zo aantrekkelijk. Dus jullie kennen het verhaal al. Fietsen achterop en op naar Baasrode.
Ook in Baasrode respecteert men de traditie dat er, in het jaar van de gemeenteraadsverkiezing, niet op een cent let als het maar naar wegenwerken gaat. Het is zoeken naar een parkeerplaats en op de route komen vraagt ook het nodige zoekwerk. Waneer krijgen wij fietsers ook recht op omleidingsbordjes. Tijdens onze zoektocht fietsen we voorbij het scheepsvaartmuseum.
Via het briel en resten van economische activiteit gaat het nu snel Scheldewaarts.
Nog een stevige villa waarschijnkijk ook een overblijfsel van de vroegere economische activiteit. Scheepsbouw?
Nu zitten we op koers langs de brede stroom.
Maar een knorrende maag strooit roet in het eten, dus stappen we af in deze taverne om ons tegoed te doen aan een lekker bord scampi’s. Zonder roet maar overgoten met een lekkere Karmeliet en lekker wit wijntje.
Na dit alles verorbert te hebben fietsen we blijgemutst (Karmeliet!) naar Sint-Amands. Beetje vreemd, die herten in een weide en niet in een of ander bos.
In tegenstelling tot op de dijken, waar er gefietst en gewandeld wordt dat et een lieve lust is, is het op de Schelde zeer rustig. Af en toe een zondagsvaarder.
Rustig dobberen op een gemoedelijke schelde. Ik kan mij zwaardere bezigheden voorstellen. Wij reden hier al eens tijdens het fietsen van de Aspergeroute en de Scheldedijkroute.
Dat het hier een toeristische trekpleister is blijkt uit alles. Het is de ene taverne na de andere. Sint-Amands is een prachtig Scheldedorp en gezien de overvolle terrasjes zijn we niet de enigen die er zo over denken.
Bij het binnenrijden van Mariekerke (de volgende parel aan de Scheldeoever) zien we dit zeilbootje opgetuigd in een grasveld staan. Rare jongens die landrotten!
Aan de overkant is het wachten geblazen om de veerboot te kunnen nemen. Spijt dat men de fiets genomen heeft in plaats van de pedalo.
Mariekerke is ook een Scheldedorp, je ziet het aan alles.
De Schelde baadt zich hier volop in het groen. Zo wennen de palingen hier al wat aan deze kleur.
Temse aan de overkant, ik blijf het nog altijd een mooi beeld vinden.
Van Rupelmonde gaat het vrij snel naar Temse. Op de dijk zien we dit prachtig tafereel, de tuysscher en de azijnzeker. Dit zijn twee bijnamen voor de Temsenaars waar ze zo te zien toch wat trots op zijn. De schepper van dit mooi werk is Valeer Peirsman.
En dit is nog niet alles, van dezelfde ontwerper de kaailopers. De kade in Temse is echt een openbaring.
Buiten Temse gaat het naar Tielrode, opnieuw ruilen we de Scheldeoevers voor wegen door velden.
We rijden Tielrode binnen en zien al de veerboot klaar liggen. Eerst stoppen we bij “Den Toeter” afbeelding van een veerman.
In Tielrode moeten we een 20-tal minuten op de overtocht wachten, dit is het equivalent van een pint Jupiler (33cc) in het nabijgelegen “t’Veer“. Voor Veerle wordt dat een sprankelend wit wijntje. Vanop het terras van t’ Veer hebben we zicht op de Sint-Jozefkapel.
Na het verkwikkend terrasje haasten we ons terug naar de overzet. Mooi op tijd er rest ons tot zelfs een moment om terug te blikken op de toren van de Sint-Jozefkapel.
Snel zijn we over de Durme.
…waarna we onze tocht verderzetten.
We herkennen het Pillecynmonument. We fietsten hier al eerder bij het fietsen van ja…de Pillecynroute. Wat voor de hand liggend he!
Nu staan we voor een moeilijk besluit of we fietsen door naar Baasrode, met het risico dat we te laat zijn voor de laatste overzet, of we nemen de overzet hier aan de drie goten.
Het wordt dus de laatste keus.
Een beetje sneu, nu fietsen we terug via dezelfde oever waar we op vertrokken.
Maar lang trekken we ons dat niet aan. We geniet opnieuw van het zicht op Sint-Amands prachtig met die warme kleuren van een stilaan zakkende zon.
Het laat ons ook toe een monument te fotograferen dat we in het opgaan voorbij fietsten.
Idem voor deze gestrande schuit.
We steken een tandje bij en met een stevige vaart gaat het terug naar Baasrode. Aan de voet van Sint-Ursmaruskerk (Ursmarus een buitenaardse heilige of zo?) hebben we het nog eens over deze tocht. Het fietsen langs dit deel van de Schelde met zijn vertakkingen als het Zeekanaal, de Rupel en de Durme is een absolute aanrader. Deze tocht gaat dan ook met een 9,5/10 lopen. Hou wel het uur in het oog wil je niet voor een gesloten veerpont staan.
Voor ik nog enkele links geef eerst de te volgen knooppunten als je vertrekt uit Baasrode. Wat wij ook deden.
Voor het plannen van een fietstocht ga ik steevast bij volgende fietsliefhebbers langs:
Dj!no, zowat een buur, heeft een prachtig website met een immens aanbod.
Tour de Frans rijgt ook de knooppunten aan elkaar dat het een lieve lust is. Bij hem vind je een ongelooflijk aanbod.
Fietsen met de Familie de Koning is dan weer een leuke blog, alleen al voor de gezelligheid die deze blog uitstraalt surf je er heen. Dat je er verscheidene routebeschrijvingen vindt is leuk meegenomen.
Het officiële begin van de zomervakantie, de riem ligt er bij velen al enkele dagen af. Na een ochtend met vrij veel zon begint het rond de middag wat te slabakken. Ondanks een dreigende lucht rijden we met de fietsen achterop naar Dendermonde. Op de site van toerisme Oost-Vlaanderen ontdekte ik de Scheldeverentochten. Heb de track gedownload en hem naar onzen Garmin Etrex legend geüpload.
Na snel de fietsen afgeladen te hebben zoeken we in Dendermonde de boorden van de Schelde op.
Vanop de dijk hebben we een mooi zicht op fiere Schelde.
We volgen enkele honderden meters de loop van de Dender. We komen juist op tijd aan het sluizencomplex om er te schuilen voor een fikse regenbui.
Maar de laatste druppels zijn nog niet gevallen of we zijn weer op weg. Langs de sluizen steken we de Dender over en zoeken weer de loop van de Schelde op.
Dit is de plaats waar Dendermonde haar naam heeft aan te danken.
Op deze oever van de Schelde hebben we nog nooit gefietst. We zijn dan ook prettig verrast als we op de Sint-Onolfsdijk dit beeld in een tuin zien.
Hier neemt men dan de tijd om wat bij te hinniken onder buren.
De plaatselijke tafelspringers.
We vorderen goed en komen ter hoogte van Appels ons eerste veer tegen.
Wij laten het veer aan ons voorbijvaren en fietsen verder. We verlaten de Schelde om via velden naar Wichelen te peddelen.
Ideaal om ons quota kappellekes te halen.
Sans gène.
Die hebben ons duidelijk in het vizier.
Deze Konikpaarden zijn minder nieuwsgierig en gaan hun eigen gangetje.
Wij volgen dit voorbeeld en trappen flink voort tot onze volgende ontmoeting. Ongeveer ter hoogte van Vogelenzang spotten we deze familie waterkiekens.
Deze prille Wichelaars genieten volop van de eerste verlofdag.
Na Wichelen richten we ons naar Schellebelle, telkens opnieuw geniet mijn tong van deze rollende dorpsnaam. Ook het regenwater, dat ons vorige dagen ten deel viel, zoekt zijn weg naar de Schelde.
In de Hekkergemstraat zien we deze “pottekesmarkt”.
Juist voor de Schelde en het veer fietsen we voorbij het parochiehuis ’t Veer. Half vier, tijd voor een lekker hapje bij een donker biertje en wit wijntje. Dit alles onder een doorbrekende zon.
Het overzetten gaat vrij vlot en opeen ik en een gij zijn we over.
Op de oever dit exemplaar. Het vroegere type overzetboot?
Schellebelle is niet alleen het Vlaams dorp met de mooiste naam, maar staat ook in de top tien van de Vlaamse dorpen met een kerk met vreemde naam. Kerk Sint-Jans Onthoofding.
Nu valt mijn euro, de mooie villa, die mij op bij het begin van onze tocht op de Sint-Onolfsdijk bekend voorkwam, is de achterkant van dit prachtig landhuis.
Eventjes bukken…
…en Dendermonde ligt opnieuw achter ons.
Deze schapen zoeken luwte in dit bosje op de Scheldedijk.
De route voert ons verder langs schilderachtige dorpjes zoals hier Hamme.
Dit groot gebouw zagen we al eens bij het fietsen van de pilleceynroute.
We zetten onze tocht verder richting Baasrode. De beste vissers staan aan ….
De dijken worden op meerdere plaatsen afgegrazen door schapen.
Wat sommigen aanzet tot de vreemdste toeren om ze op de sensor vast te leggen.
Anderen hebben dan weer meer oog voor dit kleurenpracht, dat pas goed tot zijn recht komt onder deze zomerzon.
Dan gaat de lens weer richting dit grazend paard.
Vlak voor het veer van Baasrode merken we deze opmerkelijke woning. Een huis met allures van een herenwoning midden in een veld.
Nog een flinke avondwandeling voor het slapengaan.
Vlassenbroek met het schilderachtige dorpskerkje is weer een hoogtepunt van deze tocht.
In tegenstelling met vorige gelegenheden stoppen we niet aan één van de vele cafeetjes of andere tavernes maar fietsen verder naar Dendermonde.
Onder een langzaam ondergaande zon zetten we de fietsen terug op het fietsrek. Waarna we wat moe maar zeer voldaan naar huis rijden. Onderweg hebben we het nog over deze tocht. Alhoewel deze tocht ons over een groot deel over bekend terrein voert is hij toch vol verrassingen. Als Scheldelandenaar misschien wat vooringenomen geef ik deze tocht een 9/10. Met 60km wat lang maar door zijn vlak parcours dan weer door de meesten onder ons te fietsen. Echt een bloemlezing van alle het mooie dat de streek tussen Schellebelle en Baasrode te bieden heeft.
Voor ik nog enkele links geef eerst de te volgen knooppunten als je vertrekt uit Schellebelle. Wij vertrokken in Dendermonde.
Voor het plannen van een fietstocht ga ik steevast bij volgende fietsliefhebbers langs:
Dj!no, zowat een buur, heeft een prachtig website met een immens aanbod.
Tour de Frans rijgt ook de knooppunten aan elkaar dat het een lieve lust is. Bij hem vind je een ongelooflijk aanbod.
Fietsen met de Familie de Koning is dan weer een leuke blog, alleen al voor de gezelligheid die deze blog uitstraalt surf je er heen. Dat je er verscheidene routebeschrijvingen vindt is leuk meegenomen.
Zo voorjaar zo najaar. Werkelijk er komt blijkbaar geen einde aan. Wordt het stilletjes aan wat frisser de zon blijft van de partij en schotelt ons prima fietsweer voor de wielen. Ik ga dan weer opnieuw op zoek naar een leuke fietstocht. Op de site van toerisme Oost-Vlaanderen trekt de kastelenroute mijn aandacht. Met zo’n 48km vrij vlak lijkt deze mij aangewezen om eens aan te doen. Het is zo’n kwart voor één na de middag als we in Destelbergen een plekje zoeken voor ons A-ken. Op een wip zijn de fietsen uitgeladen en starten wij de kastelenroute. Voor het gemeentehuis (meteen het eerste kasteel) leert dit standbeeld ons dat we het territorium van Reinaert de Vos betreden. Langs de Onze-Lieve-Vrouw-ter-Sneeuwkerk rechtover het gemeentehuis starten we de rit.
De pret wordt echter snel verstoort door werken aan het rioleringsnet.
Nu we treuren niet lang en maken een ommetje langs het mooie Damvalleimeer en komen zo…
..op de Meerkenshamstraat. Rechts verschijnt het mooie Walboskasteel.
De Meerkenshamstraat brengt ons een eerste keer naar de Schelde. Maar eerst genieten we van het uitzicht op het fiere Gent. De St.Baafskathedraal, het Belfort en de St.-Niklaaskerk torenen aan de einder, echt indrukwekkend. Nu draaien we de Scheldeoever op. In een weidse bocht volgen we de loop van de Schelde die hier stilletjes aan dichtslibt. Even voor de Heusdenbrug verlaten we het Scheld en fietsen over een kasseiweg naar het kasteel Stas de Richelle.
Deze vergane, gekortwiekte glorie troont eenzaam ietwat verdwaald in dit landschap. Dan vergaat het Kasteel Les Goëlands beter. De streek is hier dik bezaaid met zo’n stulpjes. Onze fototoestellen zijn nog maar weggeborgen of daar staan we weer voor een kasteel of kasteelhoeve in dit geval. Dit kapelletje is een welgekomen afwisseling. Evenals het tolhuis uit 1653 dat ons verleidt met zijn eenvoudige schoonheid. Gewoon mooi!! Snel doorkruisen we Heusdendorp om haast onmiddellijk… …veld en bos op te zoeken. Dit dennenbos ziet er wat aftands en uitgeleefd bij. Dit hert ondergaat gelaten zijn gevangenschap. Opnieuw vlijt de route zich langs de schelde. Aan de overkant priemt de Sint-Martinuskerk van Melle door de boomkruinen. Ook dit kwartet viervoeters kan het mooie weer waarderen. We fietsen nu richting Laarne, nee heb geen schrik dit zijn geen Jurasic-park toestanden. Gewoon het familiepark Harry-Malter. We rijden nu tussen de bloementelers. Serres sieren het uitzicht. Veel van de begonia’s die de Gentse floralien opfleuren komen van hier. Bij het binnenfietsen van Laarne worden we opnieuw op een kasteel getracteerd. Kasteel van Laarne. Gedreven door een scherp hongergevoel besluiten we even te stoppen in Laarne. Hier de Sint-Machariuskerk. en het statige gemeentehuis waar we onder een stralend zonnetje… …onze koffiekoeken, die we bij een plaatselijke bakker, kochten verorberen. Na dit vier(drie)-uurtje peddelen we verder en zitten we snel weer in het veld. In het veld hier gaat het echter mis. Door het volgen van de aanwijsborden verlaten we de track.
We doen een eerste maal Kalken aan. Dit is echter eerder dan verwacht. Normaal hadden we nog een eind langs de Schelde moeten fietsen. Als we een lus maken en vrij snel op hetzelfde punt in Kalken aankomen, besluit ik terug te keren naar het punt waar de track verschilt met de aanduiding op het bord. Inderdaad wat verder loopt de track opnieuw synchroon met de aanduidingen. En ja voor een derde keer volgen we de Schelde. Hier is een mogelijke reden voor het gedraaide aanwijsbord. De dijk wordt blijkbaar opgehoogd en het fietspad ligt open. Wij wagen het erop maar ik kan mij voorstellen dat het niet te doen is als men hier aan de slag is. We stampen en duwen ons verder tot Schellebelle. Waarna het langs een bloedmooie kalkenvaart terug naar Kalken gaat. Blijkbaar is tijdens het uploaden van de routetrack naar mijn Garmin een groot deel verloren gegaan. Op aanwijzing van een bewoner van Kalken nemen we dan maar de grote baan terug naar Destelbergen. Maar als we Wetteren naderen blijkt het een dubieuze aanduiding. Ik besluit de route terug te rijden. Door een gelukkig toeval komen we toch terug op de juiste route terecht. Inmiddels is het donker geworden en in met een fikse vaart fietsen wij verder. Ondertussen verschijnt een volle maan vanachter de horizon. Tiens verklaart dit misschien onze dwalingen? Wat zijn we blij als we zonder ongelukken onze omzwervingen tot een goed eind brengen. Het is nog maar 17u34 maar inmiddels is de nacht al ingevallen.
Door al dit trammelant hebben we de route moeten inkorten en lijkt het mij niet billijk om een beoordeling te geven. Wat we gezien hebben, zo’n 80%, lijkt wel veelbelovend. Het zal dus geen beproeving zijn als we deze tocht later nog eens fietsen, integendeel het is eerder een mooi vooruitzicht.
Enkele interessante links:
Bij de familie de Koning vond ik een interessante beschrijving van de Kastelenroute.
Voor een korte beschrijving van deze route en een overzichtelijke kaart: Vlaanderen-Fietsland
Karnaval Aalst is achter de rug, staat de popverbranding niet als symbool voor het einde van de winter? Langzaam lengen de dagen en de zon begint aan kracht te winnen. Vorig jaar spotte ik een zeshoekig bordje van de reuzeroute op een plaats waar ik het niet verwachte. De reuzeroute was lang één van onze favoriete routes die we elk jaar meerdere malen fietsten. Ik maakte er al een verslag van ruim voor ik met deze blog begon. Klik maar eens hier. Dat bord bleef me intrigeren. Is de reuzeroute van traject verandert? Nu vandaag wordt er mooi voorjaarsweer voorspeld dus ideaal om de reuzeroute nog eens te fietsen en te kijken wat er aan de hand is.Het is kort na 13u als we van thuis vertrekken. Langs de Dender fietsen we naar het vertrekpunt van de tocht. Onmiddellijk blijkt het eerste verschil. Waar we vroeger ter hoogte van Herdersem op de reuzeroute inpikten en de Denderoever verlieten moet er nu doorgefietst worden. We zijn niet alleen om dit te doen.
Het is eerder ter hoogte van Wieze dat we de Dender verlaten en richting Gijzegem wegdraaien. Snel naderen we de dorpskom met de mooie Sint-Martinuskerk. Wat verder deze mooie, goed onderhouden Citroën HY onder een stralende zon. Wat een smoeltje toch. Langs de pittige Neerhoflaan, die er gelukkig droog bij ligt, keren we als het ware terug op onze stappen. De Neerhoflaan geeft uit op de Dokter De Cockstraat waar we deze mooie ingangspoort bewonderen. Het is onderdeel van een prachtig domein “het Hof van Gijzegem” . Naast het domein dit statig herenhuis.
Na een ruime bocht om het Hof van Gijzegem komen we aan het Notelaarspad. Dit is een fietspad dat gebruikt maakt van de oude spoorwegbedding tussen Gijzegem en Hofstade. Na het Notelaarspad kronkelt de reuzeroute zich door de weilanden richting Schoonaarde. Nog altijd volgen we een andere weg dan vroeger.
Ja hier zijn we terug op bekend terrein. Ook de afspanning De Jaeger maakt, weliswaar niet van het prille begin, deel uit van de reuzeroute. Het is al meerdere dagen droog, maar de voorjaarszon krijgt de velden nog niet opgedroogd.
Deze forsythia krijgt ze dan wel tot bloei. Ondertussen hebben we niet stil gezeten en in Schoonaarde steken we de Schelde over. Langs het oud Brughuys (stamd noch uyt de teid dat er geen schreiffauten bestonten) draaien we de scheldeoever op.Beste stuurlui staan aan wal.
Het veer van Appels, hier kan je de Schelde oversteken zonder daarna je kleren te moeten uitwringen.Nee geen veld overmaatse spaghetti maar fikse bonenstaken die jonge boompjes naar hogere sferen leiden.We fietsen verder op een goed onderhouden fietspad op de dijkrug. De binnenvaart leent zich vooral voor tot bulkgoederen.Getuige deze grindhandelaar aan de oever. Eventjes verlaten we de dijk en fotograferen dit mooi gebouw “Poortgebouw Zele-Dijk”. Als we dan toch bezig zijn kieken we dit stevig boerenpaard. De reuzeroute loopt niet echt door Dendermonde maar we hebben toch een kijk op de fiere torens die Dendermonde rijk is. Nu gaat het verder aan de overkant van de Schelde. Nog een laatste blik op de schelde-oever alvorens we terug de Dender opzoeken die hier in de Schelde uitmondt. Opnieuw een wijziging. Waar we vroeger doorfietsten tot de Gentstesteenweg om via deze weg de Dender over te steken, gebeurt de oversteek nu langs en onder het groot sluizencomplex “Tijsluis”. De Dender is nu onze gids. We volgen haar een tijdje. Onder de spoorwegbrug… Naar Oudegem met onder meer de Cichoreibranderij “De Vlaanders” Industrieel erfgoed. Op een boogscheut van Oudegem ligt Mespelare. In Mespelare mogen ze prat gaan op een kerk met de mooiste toren van de streek. Christo was here !!! Na Mespelare richten we de steven opnieuw Dender-waarts. Wat later zit de reuzeroute erop. Wel het was een prettig weerzien. De veranderingen zijn niet zo ingrijpend dat de route sterk verandert. De Dender en de Schelde blijven de hoofdmoot uitmaken van deze tocht en bezorgen haar het karakter van een dijkentocht. De veranderingen brengen toch een meerwaarde. Ik geef ze een 8,5/10 als score. De reuzeroute is meer dan ooit te voren de moeite van het fietsen waard.
Half mei, de ijsheiligen laten zich goed voelen. Steekt de zon al eens door de wolken het blijft fris. Veerle en ik hebben een lang weekend, fietsen het moet er van komen. Zaterdag zo’n 13u als we ons A-ken parkeren op een mooi aangelegde parking in Weert vlakbij de taverne het Sas.
We verkiezen deze parking boven de parking van de Zilverreiger. We zijn niet de enigen die van hieruit een fietstocht aanvatten. Hier starten we de Aspergeroute. Zo’n 50 km vlak dat moeten we vlot aankunnen.
Onmiddellijk fietsen we langs de Schelde waar een prachtig zicht op Temse de toon zet.
We volgen nog een tijdje de oevers van deze machtige stroom.
Tussen de lentekleuren duikt er een frivool gebouw op.
Na dit beeld keren we van de schelde weg en over de notelaersdreef schodderen we naar Hingene.
Na een schilderachtige vijver rijden we het dorpscentrum binnen.
Er valt niet zo veel te beleven en een wijdse bocht later zijn we al in Eikevliet.
Eikevliet is een gehucht van Hingene.
Zelden groter contrast gezien dan deze erker met de blinde muur die hij siert.
Bij deze ijzergieter houden we schaft.
Waarna we verder richting Ruisbroek peddelen. Aldaar blijkt Christo navolging te kennen.
De Sint-Katharinakerk doet het duidelijk meer milieubewust en dient zich aan zonder verpakking.
Aan haar voet “de redder” niet zozeer van zieltjes maar meer van slachtoffers bij de overstromingsramp in 1976.
Wat verder nippen we even van de Rupel en zien aan den overkant de Sint-Jozefskerk van Hellegat.
Voor de torenhoge silo’s draaien we van Rupel weg.
Nu slingert de route zich langs de spoorweg en dit tot Puurs.
Soms wijken we even af om te genieten van…
…de omliggende natuurpracht zoals deze vijver.
…of deze schitterende reclame voor een kunstglasbedrijf.
…of deze mooie witte kapel.
…of van dit brutaal smoeltje.
Om na dit wat vervallen herenhuis opnieuw de spoorbedding te vervoegen.
Ook voor de heilige Bernarduskapel of de kapel van Coolhem verlaten we even de spoorweg. Vandaag is er de mogelijkheid in het achtergelegen domein aspergegerechten te eten. Toch we hebben nog niet zo lang geleden den innerlijken voldaan. Dus maar weer terug naar de spoorweg.
En dit tot Puurs. Wat voorbij de statige, grote Sint-Pieterskerk verlaten we definitief de spoorlijn.
Mooie modelmolen veel oog voor detail; kleine baksteentjes voor de sokkel en heuse miniatuur molensteen. Krijg er niet genoeg van.
Nog maar eens een kapel, ook deze route is er voldoende van voorzien.
Anders is het gesteld met de aspergevelden, op één hand te tellen. Ik ben dan ook zeer blij als ik er op één van een heuse aspergeboer aan het werk zie. Deze laat zich, op mijn vraag, gretig fotograferen.
Prachtige vijver gelegen tussen immense villa’s. Voorbode van het Lippelobos dat we aardig naderen.
Maar eerst wil ik jullie deze ontmoeting niet onthouden.
Juist voor we het Lippelobos inrijden zien we deze immense stier. De koe die hij het hof maakt is een gewoon exemplaar met normale afmetingen.
Hof te Melis kondigt het einde van het mooie bos aan. Wat later draaien we resoluut de velden in, waar we voor de eerste keer dit jaar het hooi zien liggen te drogen.
Dit hooi dient geregeld gekeerd te worden.
Deze schuur legt het bijltje erbij neer.
Deze exemplaren (lijkt wel een moeder en vader met kleintjes)blaken van gezondheid.
Van familie gesproken Branst.
Branst kerk
Ondertussen zijn we al ver gevorderd en naderen we snel Weert.
Dit beekje scheidt veld en tuin van elkaar. Kan het idyllischer?
Heilige Theresia bid voor ons en vraag daarboven eens naar wat beter weer. Na dit kapelletje is het nog een paar keer trappen tot het Sas en ons A-ken. Meteen het einde van deze tocht. Een tocht die ons bekoorde. Langs dijken, door mooie dorpjes, doorheen velden en opgefleurd met een paar mooie gebouwen en andere kastelen. Zoals de asperge bij het kruim van de legumekes kan gerekend worden, behoort de Aspergeroute bij de betere fietstochten. 9 op 10 en we komen zeker nog eens terug!!!
Weer al eventjes geleden dat we de fietsen van stal haalden. De loopschoenen daarentegen staan niet stil. We zijn volop in de zwaarste voorbereiding van onze marathon. De trainingstochten worden langer en intenser. Maar vandaag krijgen we mooi weer, zelf heb ik verlof. Omstreeks 13u staan de fietsen op het dak van ons A’ken en rijden we richting Zeeuws-vlaanderen. Al snel moeten we onze plannen herzien, in Drongen zijn er wegenwerken die een fikse file veroorzaken. We sturen onze plannen bij en als we in Uitbergen de bordjes van de Turfputtenroute zien besluiten we deze tocht te fietsen. In de herfst van 2008 fietsten we deze tocht al eens. Mooi kunnen we de vergelijking met de prille lente maken.
Het vee is al uit de stallen en graast in de velden. Deze stevige billeman, ik schat zo’n 7 volle diepvriezers vlees, slurpt gulzig aan de drinkkraan. We fietsen verder Scheldewaarts.
Nee deze beek is nog niet de Schelde, maar ook op weg ernaar toe
Andere kant van brug zelfde beek.
Ja nu is het zover, de brede Schelde met op andere oever de “Sint-Jan Onthoofdingkerk”van Schellebelle.
We draaien snel weer de nog sompige velden in
Schotbalk met rust.
Inmiddels licht Schellebelle weer al een eind achter ons. We fietsen verder richting Overmere. Het draait en keert door de velden en onder meer langs deze vers geknotte wilgen.
Sompige weiden…sompige paarden, en zeggen dat het houden van paarden niet verplicht is.
Maak plaats, maak plaats ik heb grote haast… Afgelopen winter bleef maar duren, veel kostbare tijd ging verloren er dient niet gedraald.
Soms komt er al eens handenarbeid aan te pas.
Het schrale van deze velden contrasteert mooi met de helblauwe hemel.
Zalig die eerste zon.
De Turfputtenroute ontwijkt Overmere en zoekt het Donkmeer op. We fietsen langs dit mooie meer dat iets heeft van onze kust. Het ene restaurant staat naast het andere en steeds kom je er dagjestoeristen tegen. De foto is genomen vanuit de eendenkooi.
Er is echt veel activiteit op de velden, we bekijken en filmen dit tafereel, waarna we eerst nog op onverhard door een bos rijden. Later zigzaggen we door woonwijken (eventjes waren we de Kapellekensroute-bordjes gevolgd) en velden naar de schelde.
In Appels rijden we opnieuw de scheldedijk op.
Het veer van Appels.
In het nabijgelegen Veerhuis is het superdruk, tja als dit geen terrasjesweer is.
We volgen geruime tijd de Schelde waarna we weer de velden opzoeken om naar Berlare te fietsen. Voor de 2de keer zien we in een weide paarden die er niet zo fris bijlopen. Vooral de pony is er erg aan toe en kan zich nauwelijks voortbewegen.
Dan zijn deze twee fiere kleppers, die wat verder staan, een opsteker.
Meeuwen volgen nauwgezet deze ploegende traktor op zoek naar prooien.
Berlare is nu snel bereikt, hier is het onzen tour om van een terrasje te genieten.
De Sint-Gertrudiskerk in Wichelen en meteen zijn we weer aan ’t Scheld.
Stilaan duikt de zon kimwaarts en met tegenlicht krijgen we dit beeld.
Op vorige foto zagen we al het topje van de…Sint-Pieterskerk hier samen met het oud-gemeentehuis. Meteen het einde van deze route. Wat hebben we weer genoten. De Turfputtenroute heeft alles om de wielerliefhebber te bekoren en door zijn korte afstand en het plat parcours makkelijk door iedereen te fietsen. Vandaag was er één mindere noot de manke pony en het verwaarloosde trekpaard.
Eind oktober en toch nog vrij mooi weer. De Turfputtenroute, niet zover van bij ons vandaan, lijkt met zijn korte afstand (30km) een ideale route. De streek rond Berlare hebben we al een paar keer verkend en heeft veel te bieden voor routefietsers. Benieuwd of de Turfputtenroute er zijn voordeel uit haalt.
Om zowat half één op de middag staan we met onze fietsen klaar voor de Sint-Martinuskerk.
Het kerkplein in Berlare is een ideale startplaats voor deze route. Eerst enige zoekwerk naar de routebordjes en weg zijn wij. Gauw dit kapelletje kieken als opwarming.
Langs de Leopolddreef verlaten we Berlare…
…zonder woorden.
We bereiken de eerste maal de Schelde en genieten meteen van het mooi natuurgebied, dat zich hier uitstrekt.
We volgen het pad over de Scheldedijk naar Wichelen.
Waar we de Sint-Gertrudiskerk vanachter de bomen zien verschijnen.
Hier moeten we de drukke N442 over, maar genieten toch even van het mooie dorpje.
We verlaten dit pittoresk dorpje en duiken de meersen in.
Deze sompige, met beekjes dooraderde velden, vormen nu het decor.
Met onderweg al eens een bos…
…of een gehucht gevormd door landelijke woningen, schuren en… noem maar op.
Het ene al wat ordentelijker dan het andere, maar daarom niet minder mooi.
Knotwilgen die de velden afzomen.
Het volgend wat vervallen schuurtje ligt in Schellebelle.
Hier juist aan het veer sluit de Turfputteroute weer bij de Schelde aan.
Van het bekende fietscafé nemen we geen foto maar gaan, nu het er wat rustiger is, binnen om er van een lekkere pannenkoek te smullen. Daarna helpt een goeie trippel alles door te spoelen.
Ondanks het frisse weer wordt er hier op de dijk veel gefietst.
Wij nemen onze fiets en volgen dit voorbeeld. Al na enkele honderden meters verlaten wij de dijkweg en draaien via de Blokstraat weer de weilanden in.
Met van die bonkige boerepaarden
Langtakkige knotwilgen en…
voortkabbelende beekjes,
en al eens een sierlijk hekken van één of ander uitgestrekt landgoed.
We zien een boer die met de hand het onkruid van tussen de bieten trekt. Milieuvriendelijker kan moeilijk.
We fietsen verder door velden, weilanden en genieten van het haast ongeschonden uitzicht. Geen villawijkjes maar puur natuur.
Misschien wat minder milieuvriendelijk maar deze Leuvense kachel heeft hier zijn laatste rustplaats gevonden. Rust roest!!!
Inmiddels zijn we de N442 weer overgestoken en stevenen op het Donkmeer af. Eerst stoppen we even aan de eendenkooi.
Met natuurlijk de nodige eenden.
En genieten van de prachtige natuur in dit natuurreservaat.
Ook andere watervogels vinden er hun stek.
Dan volgt het Donkmeer zelf.
Een visser waagt zijn kans.
Het hoogseizoen is weer al een beetje achter de rug.
Alhoewel !!!
Maar daar het merkelijk kalmer is, kan de plaatselijke jeugd zijn gang gaan.
Ook hier stoppen we even om een terrasje te doen. Daarna verlaten we de oevers van dit mooi meer en naderen de Gratiebossen.
Eerst nog langs een maïsveld.
En deze overgang van veld naar bos.
In dit bos zijn er ook vijvers.
Dit prachtig bos trekt niet alleen fietsers.
We genieten van deze mooie omgeving, maar snel bereiken we de uitlopers van dit bos.
Die ook heel schilderachtig zijn zeker in de herfst.
Van de bossen fietst het weer veldwaarts, met nog eens paarden op het menu.
Bij gebrek aan kapelletje neem ik een foto van een electriciteitscabine op retour.
Nu zoeken we weer de oevers van de Schelde op. Tegenover Appels en zijn overzetboot.
Het etablissement dat we voorbij fietsen noemt dan ook het Veerhuis. Bij mooi weer is het in deze zaak zoeken naar een tafeltje, nu is het er zeer kalm.
Op de Schelde zelf vaart er ons nog een rivieraak tegemoet.
Op de dijkweg is het ook al peis en vree.
Het lijkt misschien wel wat vervelend, maar niets is minder waar. We kiezen weer voor de velden en de boeiende beelden over het reilen en zeilen aldaar. Zoals deze kudde aan de voederbak.
Of een wat aftandse schuur verloren in een veld.
Hopstaken.
Maar alvorens we Berlare opnieuw binnenrijden maak ik dit filmpje.
We zien hier Dora en Axel de kar trekken. Ze zijn niet echt meer nodig op de boerderij, maar hun fiere baas en zijn dochter houden ze als hobby. Er zou trouwens een veulen op komst zijn. De late zon geeft de volgende schuur iets weemoedig.
Het volgend geel, daardoor wat vreemd gebouw luidt het einde van deze mooie fietstocht in.
We rijden Berlare opnieuw in en passeren het gemeentehuis.
Aan de Sint-Martinuskerk vinden we ons A-ken terug. Alvorens de fietsen op het dak te zetten nog vlug deze foto, toepasselijk voor de tijd van het jaar (bijna 1 november)
Is dit misschien een wat mistroostig beeld, de Turfputtenroute daarentegen is één en al plezier. Weinige routes zijn zo boeiend. Langs de Schelde fietsen, door de velden laveren en er het landleven beschouwen het is van ’t schoonste. Het Donkmeer en de eendenkooi langs en vandaar naar de Gratiebossen volop door de natuur. Verder wordt deze tocht weinig ontsiert door verkavelingen of drukke verkeerswegen. Zoveel moois samengeperst op een 30km dat verdient een 9,5 op 10.
2 mei feestdag of niet we zijn thuis en de voorspellingen vallen mee. Dus hijs ik de fietsen op ons A-ken en rijden we naar Zwijnaarde. Zwijnaarde is een goede startplaats. Leuk kader en genoeg parkeerplaats voor de auto en ruimt om de fietsen af te laden. Het is vrij laat, 13u30, als we starten. Normaal is het rond den elven als we hier vertrekken. Maar tijdens dit lang weekend hebben we tijd zat. De Scheldevalleiroute bestaat uit 3 delen. Het eerste deel gaat van Zwijnaarde tot Gavere, deel 2 gaat verder naar Oudenaarde en vandaar is er nog een pittig verlengstuk die de Vlaamse Ardennen aandoet. Wij gaan voor deel 1 en 2. We steken meteen de Schelde over. Vroeger meanderde de Schelde doorheen deze vallei. Ten behoeve van de scheepvaart werd de Schelde rechtgetrokken en vele meanders afgesloten. Deze delen bleven bestaan en de natuur kon hier ongehinderd zijn gang gaan. Deze gebieden natuurpracht kleuren onze tocht. Het eerste deel leidt langs deze afgesloten meanders afgewisseld met weilanden.
In Merelbeke komen we langs de St. Elooiskapel.
Een lief ouderwets kapelletje onze eerste halte. Op de valleiheuvel torent geregeld en kerkje of molen op. Om dit beter te kunnen bekijken klimmen we een eerste maal over een slecht onderhouden kasseiweg
naar boven om het kerkje van Melsen en zijn vervallen toren te bewonderen.
Daarna dalen we terug om langs de mooie velden Gavere te bereiken. Na enkele kiekjes van een mooie vijver laten we Gavere vlug achter ons.
Wat verder, in Zwalm, komen we langs de Kaaihoeve.
Deze hoeve is mooi gerestaureerd en is nu het provincaal educatief natuurcentrum. Hier kan je leren hoe respectvol met de natuur om te gaan. Moet je zeker bezoeken. Het ligt trouwens op één van de mooiste plekjes van deze route.
Hierna duurt het niet lang of we bereiken Oudenaarde. Dit provinciestadje is zeker een bezoek waard. Buiten de impossante Sint Walburgakerk
en het mooi laatgotisch Stadhuis, beiden aan de grote markt, is ook het klein begijnhof een aanrader.
Op een terrasje aan de markt nemen we de tijd om iets te drinken. Ik maak er kennis met de trippel van Ename, een streekbier. Ik kan iedereen deze trippel aanraden. Een lekker biertje met een heel specifieke smaak. In het begijnhof verdoen we nogal wat tijd met foto’s te nemen en het is dan ook vrij laat als we Oudenaarde verlaten. De zon zakt langzaam maar zeker en het wordt al wat frisser. Nu fietsen we aan de andere kant van de Schelde terug naar Gavere. Meer dan langs de heenweg rijden we lange stukken naast de brede Schelde. De avond kleurt de oevers oranjegeel en zorgt voor een aparte sfeer. Toch verlaten we af en toe het ruime jaagpad om op mooie stukjes natuur getrakteerd te worden. Toch zijn we juist op tijd terug om het Etablissement Mac Pudding aan te doen.
Deze keer wegens de tijd, gaan we niet binnen. Mac Pudding is een drankgelegenheid met mogelijkheid tot eten in een Schots kader. Voorbij Gavere is ook de Schelde die ons snel, een ommetje langs Zevergem uitgezonderd, terug naar Zwijnaarde brengt. Vooraf hebben we enkele ontmoetingen die ons de lente herrinneren.
In Zwijnaarde
duurt het maar even of de fietsen staan op het dak. We reden al meerder keren de Scheldevalleiroute en steeds blijft zij ons bekoren. Op enkele klimmetjes na, een vlakke route. Verschillende bezienswaardigheden met Oudenaarde
als kroon op de route. Eén van de betere 8.5/10
De tweezame..... 