Zo’n 10 jaar geleden ontdekten we het oude, buiten gebruik geraakte, kanaal van Ronquières. Ronquières is gekend voor z’n immense scheepslift. Menig studiereis (zeg maar schoolreis) leidt tot aan de voet van het reusachtige complex. Zonder afbreuk te willen doen aan de hier geleverde prestatie, val ik toch meer voor de charmes van het oude, voor scheepvaart gesloten, kanaal. Dus als het zondag na een zware regenperiode uitklaart, staan op een wip de fietsen boven op ons A-ken en vertrekken we naar Ronquières. Daar aangekomen parkeren we in de nabijheid van een etablissement annex terras dat wat aan furore heeft ingeboet. Ooit moet het hier aanschuiven geweest zijn om het “hellend vlak” (zou vlakke helling ook kunnen?) te bewonderen. In 1968 bespaarde men met dit technisch hoogstandje hopen tijd. Op zo’n 40 minuten overbrugt het hellend ding een hoogte die daarvoor 2 dagen vergde aan sluisjes binnenvaren en zich, dank zij het principe van de communicerende vaten (is iedereen bij de les!!), omhoog laten stuwen en de sluis uit varen. Tijd besparen het groot principe toen al. Just in time.. niet meer. Ja inderdaad door het megalomaan project diende het kanaal rechtgetrokken en een groot deel afgesloten en onbruikbaar voor de schepen. Bij het afsluiten bleef de tijd er stilstaan. Laten wij nu juist de tijd nemen om langs dit mooie “vieux-canal wat in de tijd te terug te keren.

Juist voorbij het eerder genoemde etablissement draaien we rechtsaf het jaagpad op. Onmiddellijk vallen de verschillende, tot woonboot omgebouwde, rivierschepen (voor de kruiswoordraadsels aak meervoud: aken) op.

10 jaar geleden lagen er hier enkele boten maar nu is het drummen en is deze geul vol. Algauw komen we aan de eerst sluis of wat ooit een sluis was.

De sluisdeuren zijn verdwenen, dicht gemetseld en vormen nu een kleine waterval. Dit lot is elke sluis toebedeeld.

Daar er door het afsluiten van deze sluisen (in de volksmond, en dus minder bruikbaar voor kruiswoordraadsels, ook sas genoemd) er geen binnenvaart mogelijk is heeft de natuur hier zich meer kunnen ontplooien. Ook de tand des tijds heeft zich kunnen uitleven. Om jullie een idee te geven de volgende beelden.

Oude vaargeul en achterliggend “bassin” waar de boten hun beurt moesten afwachten.

Ook op het wateroppervlak grijpt de natuur zijn kans, mooi toch?

De pijlers van een onafgewerkte of verdwenen!! brug

Moeder en kroost kunnen zonder gevaar oversteken, het verkeer is hier al decennia lang stilgevallen.

een gezellige wirwar van riet (al dan niet verdroogd), drijfhout en bladgroen.

stelling van dit heerschap;”Napoleon a bien fait les choses!” Ik veronderstel dat Napoleon, buiten veel menselijk leed, ook verantwoordelijk is voor dit idyllisch kanaal.

Staat er in de titel niet hinterland? Inderdaad uit vorige ervaring leerde ik dat het jaagpad ineens door een afgesloten tunnel wordt geblokkeerd en rechtsomkeer de enige keus is. Dus heb ik dank zij onze garmin een route samengesteld die buiten het kanaal ook Seneffe en Soignies (Zinnik) aandoet alvorens terug naar Ronquières te fietsen.

In Arquennes verlaten we het oude kanaal.

Seneffe bereiken we via een (pre)ravelroute.

In Wallonië bestaan er haast geen bewegwijzerde routes. Zij hebben de ravelroutes die je nog het best kan vergelijken met de LF-routes (lange afstandsroutes) bij ons in Vlaanderen. Ravel maakt vooral gebruik van jaagpaden en oude, buiten gebruik geraakte spoorwegen. Doch qua bewegwijzering spelen ze enkele afdelingen lager. Maar in een mooi kader bereiken we via een oude spoorwegbedding

en enkele veldbanen Seneffe.

Op een vernieuwd stationsplein houden we even halt.

In een bakkerij kopen we een koffiekoek, die smullen we op en nemen daarna de tijd voor volgende kiekjes.

Modern Times (Centre de l’eau)

Kerk van Seneffe

Herenhuis vlakbij de kerk, misschien pastorij?

In Seneffe was er vroeger een kleine haven of aanlegplaats

Ideaal om tot rust te komen

Bij het verlaten van Seneffe peddelen we nog even langs het “vieux-canal”

en een mooie baai waar verschillende plezierboten aangemeerd liggen,

de nabijgelegen “port de plaisance” is hier niet vreemd aan.

Hier is de aansluiting met het huidige kanaal Brussel-Charleroi.

Na het gezellige kanaaltje dat zich wat in bochten wringt om de zwaarste obstakels te ontwijken is dit rechttoe-rechtaan kanaal wat een ontnuchtering. Al meteen duikt de eerste industrie op die, wat voor de hand liggend is, zich langs deze brede waterweg heeft gevestigd.

Eventjes switchen we van kanaal om na enige tijd de velden in te duiken en via dorpjes, als Mignault en Naast, Soignies te bereiken. Deze dorpjes zijn klassiek van opbouw. Na de velden doorkruisen we enkele villawijkjes, de villa’s zijn klein tot middelgroot.

Daarna fietsen we door arbeiderswijken.

In deze wijken zijn de rijhuisjes haast even groot maar verschillen toch steeds een beetje van gevel en dak. In het centrum treffen we de kerk en het oud gemeentehuis.

Dit gemeentehuis is nogal eens omgebouwd tot cultureel centrum of bibliotheek. In het centrum vind je ook de apotheker en kruidenier. Deze laatste kan ook een klein warenhuis zijn, als er tenminste genoeg cliënteel voorhanden is. Voor we het goed weten naderen we Soignies. Mastodonten van steenblokken verassen ons bij het binnenrijden.

Er zij hier nog carrières waar er grote blokken blauwe hardsteen gekapt worden. Wat verder passeren we volgend gebouw.

Het is veel van zijn trots kwijtgeraakt en staat nu te verkommeren. Soignies is een vrij mooi Henegouws provinciestadje, dat zeker een stop tijdens de fietstocht waard is getuige deze prenten.

Leuk plekje terwijl we centrumwaarts fietsen

Sint-Vincentiuskerk

Plaatselijke horeca (tiens waar heb ik dat al gehoord??)

Mooi gerestaureerd gebouw, de achterkant is zeer modern, grote glasramen enz…misschien een school?

Na Soignies of te Zinnik richten we de steven (kwestie van in de bootsfeer te blijven) naar Ronquières. Opnieuw zijn uitgestrekte velden ons deel.

Hier wordt de tocht echt pittig. De streek hier wordt doorkliefd door enkele valleien die voor grote hoogteverschillen zorgen. Klimmen en dalen en natuurlijk foto’s schieten van de prachtige hellingen die zich langzaam in nevels hullen.

Deze nevels voorbodes van de naderende zonsondergang maken ons opnieuw bewust van de tijd. Waren we die toch wel uit het oog verloren zeker, dan neem je eens de tijd… Een 4-tal kilometer voor het einde worden we verrast door het volgende.

Zo in het midden van de velden.

Een valleiheuvel verder duikt het plaatselijk icoon op

en dan weten we dat we snel terug aan ons A-ken komen (merk het tussenstreepje wat er een bescheiden mercedesje van maakt i.p.v. een vloot rivierboten). Inmiddels is het al 21u, we heisen snel de fietsen op het autodak en spoeden ons terug naar Erembodegem. Morgen begint er een nieuwe werkweek en moeten we vroeg op, de race tegen de klok dient zich al aan. Tijd, tijd en nog eens t…..

Een tocht van zo’n 55 km we hebben ongelooflijk genoten. Een opsteker na een zware, met regen doorweekte werkweek. Ik kan iedereen deze streek aanraden. Het jaagpad naast le vieux-canal is goed berijdbaar en bij elke sluis klimt het een beetje maar eigenlijk mag het geen naam hebben. Voor de meer geoefende fietser is de streek tussen Ronquières en Soignies een must. Prachtige landschappen, bossen, velden en boerderijtjes en dorpjes vragen om bezocht en bewonderd te worden.

Bij momenten een stevige inspanning geeft daarbij veel voldoening. Neem er eens de tijd voor…