Dinsdag 8 september 2009.

Al 3 dagen in Bretagne. Gisteren hebben we Lesneven bezocht. Aldaar vertelde ons een oudere dame dat wie in Bretagne verblijft zeker Ploumanach moet bezoeken. Nu dat is niet in dovemansoren gevallen. Fietsen op het dak en weg zijn wij.

Na een vrij lange tocht rijden we Perros-Guirec binnen. We parkeren onze auto achter het mooie kerkje”Eglise Saint-Jacques”.

Ernaast het  obligate oorlogsmonument.

Telkens we de kust naderen zien we de mist die het land tracht in te trekken. We fietsen wat rond tot we ietwat verdoken het plaatselijk toerismebureau vinden. Daar wordt het ons duidelijk dat onze fietstocht vooral uit wandelen zal bestaan.

Even buiten Perros-Guirec laten we onze fietsen goed vastgemaakt achter en zakken af naar de “Sentier des Douaniers” Dit pad dat ons over de duinen heuvels langs de kust naar Ploumanach leidt. De mist heerst over de kustlijn en geeft de omgeving een onwezenlijke indruk.

Geeft misschien wat minder op foto, maar de rotsen versluierd achter de kille nevel beroerden ons.

Als het sentier ons opnieuw landinwaarts leidt keert meteen de zon terug.

En dan ineens, het parc des sculptures. Uit immense granietblokken zijn er kolossale beelden gehouwen. In volgend filmpje tracht ik een overzicht te geven. Er zijn echt mooie beelden bij.

We naderen Ploumanach en het kusttourisme.

L’ilot de Costaérès met op de top het kasteel (toch wel blij dat we in het Nederlands wat zuiniger zijn met accenten allerhande) ook hier heb ik de indruk in een decor van een film over de middeleeuwen te wandelen.

We keren terug naar de “sentier des douaniers”. Maison du Littoral.

Wat verder op de heuvel dit mooi huis.

Even later wandelen we voorbij het “Canot de sauvetage”

Dit alles in een prachtige natuur.

Nu in dit mistig kader het plaatselijk icoon de “Phare de Ploumanach” . Haast even  ruw als de omliggende rotsblokken klaar om de hevigste stormen te trotseren, en de zeelui de weg naar de haven te tonen.

De sentier voert ons van de ene verbazing naar de andere.

Ook hier wordt de vis belaagd.

Waar zijn de kobolten, hobbits en ander Merlijnen gebleven?

Ground control to Major Tom.

Wat aardser….

en met beide voeten terug op grond, allée tot we een paar tellen later terug op onze tweewielers zitten.

Vanuit Trestaou zicht op enkele pleziervaartboten en één van de “sept îles” die voor de kust van Perros-Guirec liggen. Het late uur en de lage zon maken het allemaal wat idyllischer.

Terug in Perros-Guirec,blijven we wat op de mooie dijk hangen en nemen enkele foto’s…

van de baai…

…strandpret.

Zo’n tien minuten na acht uur, na een fikse klim zijn we terug op ons startpunt. We hebben er een speciale dag opzitten. Wat een stevige fietstocht moest worden mondde uit in mooie wandeling. Het was wat minder gemakkelijk met onze fietshelmen op en de fietstassen zo goed als mogelijk in de hand. Soms was het kil en een moment later vrij warm. We vielen van de ene verbazing in de andere, ik kan het dametje uit Lesneven alleen maar gelijk geven. Als je in Bretagne bent moet je Ploumanach aandoen en voor de stappers onder ons is het “Sentier des douaniers” verplichte kost.