Een weekje verlof en door de kilte gedwongen thuis (een paar duurloopjes in het park van Aalst zijn de uitzondering die de regel bevestigen)

Binnen is het knus en warm, ik besluit dan maar met het fotomateriaal dat we tijdens onze vele tochten hebben bijeengekiekt enkele themaverslagen te maken. Uit de verschillende routebeschrijvingen blijkt dat we nogal van dieren houden. Graag bijt ik de spits af met de edelste verovering van de mens “het paard”. My kingdom for a horse, let’s go.

In Sint-Martens-Lennik denken ze er ook zo over, het fiere geblokte Brabants trekpaard(Prins) is hier een mooi monument dat de plaatselijke markt overheerst. Gespot tijdens onze tocht naar Gaasbeek.  Van trekpaarden gesproken we kwamen er nogal wat tegen.

Tijdens de Turfputtenroute kwamen we buiten Dora en Axel

ook deze twee stevige grazers tegen.

Wat verder stuitten we op deze mooie blonde.

Voorbij het Donkmeer blijkt dat als het fietsweer is, de ruiters hun paard van stal halen.

De Turfputtenroute reden we eind oktober. Vrij snel donker en nevelig de hele dag. Dit gaf het volgend beeld.

Paarden dienen nogal eens karren, koetsen of ploegen te trekken. Zie deze muurschildering die aan onze lens niet kon ontsnappen tijdens de Ter Rijstroute.

Tijdens deze mooie route mochten we dit mooi bruin paard met blonde manen fotograferen. Eerst het fiere hoofd (paarden hebben geen kop, edele verovering weet je nog wel !!!)

Dan aan de dis met een paar soortgenoten.

Begin augustus reden we de Rozenroute daar stelde dit drietal zich op om mooi op de foto te komen.

In dezelfde wei deze mooie gevlekte bruine schimmel. Mocht niet mee op de foto, jaloezie?

Het was ook tijdens de rozenroute dat we dit sympathiek koppel uit Opwijk. Jawel in de kar en eigenlijk ervoor ook een beetje.

Bij de start van de Sentse krekenroute reed dit driespan ons voorbij.

Begin september trokken we voor een lang weekend naar Limburg.

Ook daar liepen er paarden voor de lens.

Voor onze zomervakantie trokken we naar Charente-Maritime en ja ook daar…

Om te beginnen dit duo.

Vervolgens twee keer moederliefde vereeuwigd.

Tijdens hetzelfde verlof in hartje Bordeaux.

De oogst aan edele viervoeters was wat karig in de Pilleceynroute, alleen dit wat aan lager wal geraakt exemplaar.

Nee dan hadden we bij het fietsen van de Lieveroute meer succes.

Sappig grazend.

Frank en uitdagend (zie je ook dat laag fijn draadje dat verondersteld wordt deze jumper tegen te houden).

Dan maar snel door naar dit jeugdig en onschuldig volkje.

Wat mystiek in wei naast het kasteel.

In het voorjaar op een mooie zonnige dag peddelden we de Scheldevalleiroute. Het volgend onooglijk exemplaar keek daar op ons neer. De patroonheilige van de pony’s?

Van Pony’s gesproken, het hek is van de dam!!!

Juist van de kapper. (Poekebeekroute)

Samen met de kroost.

Moet nog naar de kapper.(Haaltert)

Over Haaltert naar Ninove was onze laatste winterse tocht bij lage temperaturen, wat je ook aan sommige paarden kon zien.

Dat de streek van Roosdaal een vruchtbare streek is zagen we bij het fietsen van de Boerekrijgroute.

Moeder en veulen 1

Moeder en veulen 2

Moeder en veulen 3

Het volgend drietal zag ons voorbijflitsen langs de Leie toen we de Weverijroute aflegden.

And last but not least… deze boerenpaarden waren een prachtig decorum voor de Ros Beiaardroute.

Hier eindigt de reeks. Wat zijn het toch prachtige dieren. Al eens bonkig bulkend van kracht, soms sierlijk en rank dan weer klein vertederend. Maar steeds leuk om ze op te merken en te fotograferen tijdens onze fietstochten.