Nu al 2 weken verblijven we in “Lido delle Nazione” één van de badplaatsjes van Comacchio. Het blijft zomeren wat op een zondag veel volk naar de kust lokt.
De villa rechtover de onze blijkt uitgekozen door een Milanese motorclub voor een barbecue. We zijn getuige van hoe breedstappende vijftigers elkaar innig omhelzen en hun blijdschap om het weerzien luidruchtig kenbaar maken. Verder allemaal onschuldig, maar wij besluiten dit schouwspel geen ganse dag te aanschouwen en besluiten onze, ietwat minder imponerende tweewielers (ook al zijn het giants) van stal te halen.
Wij kiezen voor een tocht in het hinterland. Het doel staat nog niet vast maar we fietsen over Porto Garibaldi naar het mooie Comacchio.
In eerste instantie besluiten we naar Ostellato te fietsen. Maar algauw blijkt dat de SP1 een te drukke verkeersweg is en wijken we uit naar Lagosanto.
De polders van de Po-delta worden bevloeid door een netwerk van kanaaltjes.
Langs deze moderne, strakgelijnde kerk rijden we Lagosanto binnen.
Een gezellige drukte overvalt ons, het is hier duidelijk kermis.
Je kan er een karikatuur van je laten maken.
Het plaatselijke koor kweelt er lustig op los.
Terwijl de jeugd zotte toeren uithaalt op deze draaimolen. Vandaag vieren ze in Lagosanto de aardbei. Deze vrucht wordt hier volop geteeld. Tja waar is dat feestje? Hier is dat…
Door het stadspark wandelen we terug …
…naar het centrum.
Na een hele ongevraagde uitleg over de te volgen weg van een ingeweken Duitser, nemen we er onze fietsen en keren terug naar Lido delle Nazione.
Even voor San Guiseppe zien we deze bushalte, aangepast aan de wensen van de plaatselijke busgebruikers.
Als we terug thuis zijn blijken de motorrijders verdwenen en is de rust teruggekeerd.
Toerismebureau van Comacchio in het Engels en Italiaans. De brochure waar ik las over de abdij van Pomposa kan je er downloaden als pdf-bestand (in het Engels)
Panoramic wheels heel interessante site over het fietsen in Emilia-Romagna, veel routes met beschrijvingen en gps-tracks.
We zijn nu al een week in het zonnige Lido delle Nazioni, de dagen vliegen hier voorbij (spijtig genoeg ook de muggen). Haast dagelijks zitten we op de fiets en zwerven langs de verschillende “lidi”(badstadjes) die Comacchio rijk is. Emilia-Romagna heeft niets voor niets de drukst bezochte kust van Europa. Begin mei is het op de zondagen na vrij rustig in deze kuststadjes. Vandaag hebben we zin in een doelgerichte fietstocht. In Comacchio kregen we een mooie brochure over de streek (in het Nederlands!!!). Ik heb er een route naar de abdij van Pomposa ontdekt. In een boekje over Emilia-Romagne las Veerle dan weer over paarden die van Camargue naar hier werden overgebracht. Zij wil ze zeker zien. Nu als blijkt dat deze edele veroveringen zich langs de route ophouden is de kogel door de kerk. We fietsen naar Lago delle Nazioni. Het is iets voor 10u, om de hoogste temperaturen te vermijden vertrekken we vrij vroeg. We nemen de baan naar Volano. Deze vrij kalme verkeersweg zit geprangd tussen het “Lago delle Nazioni” en “Valle Bertuzzi”
Halfweg wordt Veerle op haar wenken bediend. Juist op dit ogenblik merkt zij dat ze een lekke voorband heeft. Komt goed uit. Terwijl ondergetekende met rustinekes en lijm het lek te lijf gaat, kan Veerle naar hartelust de mooie paarden bewonderen en filmen. Mijn antilek-campagne haalt echter haar lens niet!!!
De tocht gaat verder, we laten Lido di Volano links liggen en fietsen door naar Volano. Even voor Volano (eigenlijk een gehucht van 2 keer niets) kruisen we een kanaal. Ook hier is de visvangst een must met oude schuitjes of met grote netten het doet er niet toe. Volano is zo gepasseerd. De “Torre del finanza” een gebouw stammend uit de 18de eeuw diende ooit als een soort tolhuis voor de schepen op de Po te belasten. Alleszins wat modester dan onze financietoren. Hier begint het wandel- en fietspad FE301. Dit fietspad loopt langs de “Po di Volano” een van de vele armen van de Po die samen de Po-delta vormen. FE301 is een onverhard pad en de vrees voor een nieuwe lekke band bekruipt ons. Maar toch genieten we van de prachtig omgeving.
Na een flink eind doemt de toren van de abdij van Pomposa op.
Wie wil kan de tocht verder zetten tot Mesola, wij verlaten echter het pad en via de velden…
…en deze vervallen huisjes…
…komen we aan bij de “Abbazia di Pomposa“. We kuieren wat rond en nemen wat foto’s. En het moest er van komen, in de schaduw van de abdijtoren schuiven we aan op een terrasje van een restaurantje. We laten er ons gegrilde paling serveren, na al die vissershutten waar men op deze palingen vissen, moesten we er toch eens van proeven. Het vel is wat verschroeid maar het vlees is zeer lekker. Wel een stevig prijsje! We keren terug naar Volano via de velden. Ondanks dat we half mei zijn lijkt het hier al volop zomer. Maar na een tijd komen we onvermijdelijk terug op de FE301. In Lido di Volana wijken we uit naar een weg die eerst langs de parkeerterreinen van de verlaten stranden loopt. In juli en augustus moet er hier een ongelooflijke drukte heersen, nu zie je er geen kat.
De weg loopt daarna een bos in en wordt zeer zanderig. Het wordt moeilijk fietsen er dient duchtig getrapt om toch enigszins vooruit te geraken.
Na enkele kilometers zwoegen en zweten keert het kustwaarts en wordt de ondergrond steviger. Stukken kreupelhout vergroten dan weer de kans op een lekke band. Mag er niet aan denken in deze hitte +/- 28°. En plotseling staan we op een duin en kijken uit op de Adriatische zee. De stranden zijn hier nogal rommelig en op een naaktzwemmer na is het er nagenoeg verlaten. We fietsen verder. Tot het pad uitwijkt voor al deze aangespoelde bomen. 2 jaar geleden maakte we al eens kennis met dit fenomeen in Toscane tijdens het fietsen van Viareggio naar de monding van de Serchio.. Het pad, inmiddels gekrompen tot een single-track wurmt zich tussen het bos en de polders van de Po-delta een weg terug…
…naar Lido delle Nazioni, ons thuisbasis waar de riem er af gaat en we een plaatsje aan het strand zoeken om er zalig in een zetel een boek te lezen.
Toerismebureau van Comacchio in het Engels en Italiaans. De brochure waar ik las over de abdij van Pomposa kan je er downloaden als pdf-bestand (in het Engels)
Panoramic wheels heel interessante site over het fietsen in Emilia-Romagna, veel routes met beschrijvingen en gps-tracks.
Sinds vorige zaterdag zijn we in Lido delle Nazioni, dit kust- en vooral vakantiedorpje maakt deel uit van Comacchio. Comacchio is een bloedmooi stadje in Noord-Italië aan de Adriatische kust. Comacchio ligt in de provincie Ferrara dat op zijn beurt in de regio Emilia-Romagna ligt. Al verschillende keren trokken we er al op uit met onze fietsen. Toch deze vrijblijvende, verkennende tochtjes zijn niet direct een verslag waard. Na een bezoek aan het toerismebureau bladeren we wat door de meegekregen brochures. In één ervan (in het Nederlands trouwens) stoot ik op een fietstocht: “Rondom de Valli di Comacchio”. We besluiten om er vroeg aan te beginnen. Het is zo’n 10u als we Porto Garibaldi binnen peddelen.
We kuieren even de zeepier op. Hoog op poten staan er vissershuisjes waar er met enorme netten vis wordt gevangen.
Op het strand, al enigszins in zee, is er ook enige activiteit. Visvangst op kleinere schaal? Op dit eilandje nog een kolonie gegadigden.
Ondertussen komen de plaatselijke vissers, na een ganse nacht op zee, één voor één binnengevaren.
Na al dit moois keren we terug naar onze Giants en fietsen richting haven.
Daar kunnen de verse zeeproducten direct van de visser gekocht worden.
Zij aan zij genietend van een verdiende rust. Ook hier op de loer. Het zal je maar overkomen, zinken in de haven. Ook landinwaarts lusten ze vis. Wij verlaten Porto Garibaldi en fietsen over een mooi, rustig fietspad naar Comacchio. Comacchio heeft een prachtig centrum. Hier de Trepponti met 5 brugbogen voor 3 kanalen.
Een web van kleine kanaaltjes baant zich een weg door het historisch centrum.
De vergelijking met Venetië is niet ver weg.
We krijgen er niet genoeg van onze kodakskes hebben het zwaar om dit alles te vereeuwigen.
De plaatselijke bevolking doet er alles aan opdat de toerist er aan zijn trekken zou komen.
Dit uiteraard tegen een billijke vergoeding. Hou vooral de pomp in het oog. Het aanbod aan vis wordt in een vishal verhandeld.
Zoals het een toeristische trekpleister past zijn ook hier de duiven op het appel. Sinds enige tijd valt er mij iets op. Overal aan het strand, op straat of zoals hier op het marktplein vind je kleine groepjes (ietwat oudere Italiaanse) mannen druk staan discussiëren. De zuiderse palaber? Hou vooral de pomp in het oog. Na een tijdje valt onze frank of euro. De eenden die gezellig op kanaaltjes dobberen zijn plastieken exemplaren . Waar zijn de levende? Panwaarts? Het wemelt hier van torentjes al dan niet voorzien van een kerkje. Als je goed kijkt zie je eenden op het kanaaltje, zijn dus de plaatselijke placebo’s. Toren-kerkcombinatie II, het wemelt hier ook nog van de TV-antennes. Tja… kabel leggen in een kanaal het zal wel niet eenvoudig zijn.
Toren-kerkcopmbinatie III. Toren zonder kerk, misschien is bij gebrek aan pastoors het kerkje verwijdert. Waarom geen plastieken… Toren in combinatie met… ik hou het op een administratief gebouw. Dat scheelt alweer een pastoor. Toren- nee geen kerk… maar Kathedraal(van San Cassione) combinatie. Sleep ze maar aan die pastoors!!! Indrukwekkend vooral de toren met zijn marmeren sokkel. Wat later ontrukken we ons aan al die historische pracht en fietsen langs de dijk van de Valli di Comacchio. Erop had iets leuker geweest. Maar dan hadden we deze opzienbarende schuren gemist. We fietsen het “Parco Regionale del Delta del Po” in. De delta waarin de Po zijn weg naar de Adriatische zee zoekt is dooraderd met kleine kanaaltjes die al eens uitmonden in een meertje maar vooral dienen om de velden te irrigeren. Ondanks het bezoek aan verschillende visrestaurantjes beantwoord ik nog steeds aan de gewichtseisen van deze brug. Aan de verschrikkelijke snelheid van 5km/u steken we deze brug over. Mijn haar staat nog steeds naar achteren!!! Ze hebben het hier wel goed te pakken. De rivierpaling is hier delicieus, heb spijt dat ik geen visgerief mee heb. Straks eens kijken in Veerle haar valies of ze geen haarnetje mee heeft.
Deze dijkjes, saskes en andere kunstwerkskes houden het waterpeil op niveau. Na een tijdje bereiken we Sazione Foce. Hier werd vroeger paling gevangen, nu is het een centrum waar er gegeten en gedronken kan worden. Maar vooral is het een vertrekpunt waar verschillende excursies starten. Zo kan je er ook aan birdwatching doen. We stoppen even om iets te eten om daarna onze tocht voort te zetten. Benieuwd wat er ons nog te wachten staat. Leuk idee om de boorden met paaltjes af te zetten, misschien iets voor onze badkamer. Variatie op hetzelfde thema. Gewichtseisen duidelijk niet gerespecteerd. We laten Stazione Foce achter ons. Via een onverhard, alhoewel met deze droogte van de afgelopen weken, gaat het nu tussen het Canale Circondariale en de lagune.
Tot onze grote verbazing zien we een kolonie flamingo’s in de lagune. Er dient wel flink ingezoomd om ze wat herkenbaar op de foto te krijgen.
Als we al een huisje tegenkomen, is het een verlaten exemplaar. In de lagune is alle menselijke activiteit weggeëbd, rust en een pracht aan fauna en flora hebben de plaats ingenomen. Op het kanaal gaat het opjagen van vis en andere paling gestaag door. Over deze barage verlaten we het natuurpark en richten de steven…
…richting overzetboot die ons terugbrengt naar Porto Garibaldi.
Meteen het einde van deze leuke tocht. Veerle en ik zijn al in de ban van deze mooie streek. Dit vraagt naar nog.
De villa rechtover de onze blijkt uitgekozen door een Milanese motorclub voor een barbecue. We zijn getuige van hoe breedstappende vijftigers elkaar innig omhelzen en hun blijdschap om het weerzien luidruchtig kenbaar maken. Verder allemaal onschuldig, maar wij besluiten dit schouwspel geen ganse dag te aanschouwen en besluiten onze, ietwat minder imponerende tweewielers (ook al zijn het giants) van stal te halen.
In eerste instantie besluiten we naar Ostellato te fietsen. Maar algauw blijkt dat de SP1 een te drukke verkeersweg is en wijken we uit naar Lagosanto.
De polders van de Po-delta worden bevloeid door een netwerk van kanaaltjes.
Langs deze moderne, strakgelijnde kerk rijden we Lagosanto binnen.
De tweezame..... 