De Dikke van Pamel wandeling in Pamel (Roosdaal).

“Den Dikken van Pamel” is niet alleen naamgever van deze wandeling maar ook een pittoresk figuur uit de streek van Pamel – Roosdaal.

In de schaduw van de Sint-Gaugericuskerk van Pamel start deze wandeling.

Pamel, deelgemeente van Roosdaal, ligt op een heuvel van de Dendervallei daardoor bereiken we snel een hoog plateau vanwaar we kunnen genieten van prachtige vergezichten. Onder meer de groene koepel van de Onze-Lieve-Vrouw Hemelvaartkerk in Ninove trekt onze aandacht.

Daarna dalen we af naar de Dender.

We volgen haar loop tot Onze – Lieve – Vrouw Lombeek. Aldaar passeren we niet alleen het standbeeld ter ere van “Den Dikken van Pamel’ maar moeten we ook door een kerkhof alvorens we weer omhoog klimmen.

Onder een weldoend winterzonnetje gaat het dan door de velden opnieuw richting Pamel.

Wat later zijn we terug waar we begonnen. Tevreden over deze mooie tocht keren we terug naar de auto. Deze tocht is de moeite van het bij momenten stevig klimmen meer dan waard!!!

Een overzicht:

Enkele links:

De dikke van Pamel wandeling op toerismevlaamsbrabant.be

De dikke van Pamel wandelroute op routeyou.com

Ook op wandelknooppunt.be vind je deze route

De wikipedia van de Sint Gaugericuskerk

De wikipedia van Victor De Klerck alias de dikken van Pamel

De wikipedia van Pamel

De wikipedia van Roosdaal

Pajotse panorama’s

Zaterdag 24 september 2011

Ik ga jullie mijn beklag over afgelopen zomer besparen. Neen, dan steek ik liever de loftrompet af over de start van het nieuwe seizoen. Leve de herfst moge hij 2011 zegenen met vele mooie na-zomerkens.  Ziezo dit moest mij van het hart. En ja hoor de afgelopen dagen zijn zonovergoten en dan gaan we op zoek naar een leuke fietstocht. Het is bij “toerisme Vlaams-Brabant” dat we de Pajotse panorama’s treffen. De streek die deze tocht doorkruist is ons welbekend. Zowel de Boerekrijgroute als de Valleitjesroute verkennen hier het pajottenland.

Daar ik s’morgens gewerkt heb hou ik eerst een siest in onze tuin. Het is dan ook al 15u als we langs onzen Dender aanzetten richting Liedekerke en knooppunt 10.

We zijn niet de enigen die van het mooie weer willen profiteren. Ook vele vissers hebben de Dender gekozen om hun geliefde hobby uit te oefenen. Ik meen totzelfs een visgeurtje te herkennen of is het al het vilbeluik van Denderleeuw dat zich laat ruiken.

In Okegem zijn de mannen van de burgerbescherming van Liedekerke van de partij. Die gaan wat oefenen met hun rubberboot.
Op de andere oever wachten deze wilde ganzen lijdzaam op het vertrek van de vissers, om ook hun duitje in de zak te doen om het visbestand binnen de perken te houden.
Inmiddels zijn knooppunten 10, 85 en 86 al achter de rug. De tocht wordt met het verlaten van de Denderoever meteen pittiger. Het eerste panorama wordt on voorgeschoteld, het is meteen smullen. Ninove met zijn Groene Koepel.
Aan de andere kant schittert de Sint-Gaugericuskerk van Pamel.

Wat verder drummen deze Brabantse boerepaarden om op de foto te kunnen. Dit streekproduct zal nog meerdere keren onze tocht opfleuren. Ik vind het prachtige beesten.
We kruisen wat later de Ninoofsesteenweg en trappen daarna  flink door langs veldbanen en dorpsteegjes door een prachtige omgeving.

Het stijgt hier stevig, in Tomberg een gehucht van Roosdaal besloot men enkele decennia geleden, naar aanleiding van de toenmalige afkoeling van de aarde om een teleferique bij het Berchembos te installeren. Zo zou menig ski-fanaat hier afzakken om zijn ding te doen.  Toen sloeg het klimaat om en naar het schijnt wordt er nu druk gediscussieerd over de plaats waar het toekomstige strand moet komen. Wordt vervolgd.
Carrière als skipiste gemist, maar morgen misschien Tomberg-bad.
We zetten onze tocht verder en ronden punt 89. Nu klimmen we door het Berchembos richting  de Woestijn.
Opnieuw wordt ons klimwerk beloond met een mooi vergezicht.
Christo was here!!!
De Woestijnkapel, van hier gaat het terug neerwaarts.
Het tempo gaat flink de hoogte in, neerwaarts weet je wel. Knooppunt 60 ligt zo achter ons en het is pas iets voor punt 40 dat we even stoppen om dit kapelletje te kieken.
In deze kudde schapen krijgt het er eentje letterlijk op haar heupen.
Ook knooppunt 40 moet er aan geloven, wat verder torent de IJzeren man van Kester boven de bossen uit.
Ineens voelen we ons bespied.

Juist na knooppunt 14 en even voor het binnenrijden van Gooik dit dilemma.

In Gooik is het jaarmarkt, ik bespaar jullie de verschillende kraampjes met prullerij allerhande…

…maar deze sennenhond en zijn baasje wil ik jullie niet onthouden.
Deze prachtig onderhouden VW 1500 is de voorbode…
…van een rits mooi onderhouden old-timers zoals deze Mercedes-Benz (voorloper van ons A-ken).
Ook deze MG zou ik wel in mijn garage willen.
Wat verder staat deze messcherpe Lotus Esprit te blinken.
Na al dit moois murwen we ons uit de drukte en vervolgen onze fietstocht.
Mooie boerenpaarden in alle kleuren en maten. Wij fietsen verder naar knooppunt 15.
Het prachtige weer kan wel niet verhullen dat de herfst voor de deur staat. Stilaan komen de zachte herfstkleuren opzetten.
Na een hevige klim komen we voorbij het Krekelhof. In dit etablissement kan er bij een goede pint of glas wijn lekker gesmuld worden. De knooppunten volgen nu elkaar snel op punten 15 en 16 leiden ons naar Onze-Lieve-Vrouw Lombeek.

Op sommige momenten lijkt het meer lente dan herfst. Zoals in de bergenbroeckstraat waar we dit leuk tafereel kieken.
Deze 2 kalkoenen genieten van hetzelfde schouwspel.
Ook deze billeman deelt de weide, een mooi allegaartje.
Opnieuw tijd voor een panorama. Op de oude Geraardsbergse baan, bij het naderen van knooppunt 15.
Haast zomerse taferelen, wat hebben we ze toch gemist dit jaar.
Een resem porche speedsters (replicas?) razen ons voorbij.
Het fruit is quasi plukklaar, lijkt me een mooie oogst. Ondertussen fietsen we tussen knooppunt 15 en 16 het blijft goed vooruitgaan.
Tussendoor een kapelletje, dit exemplaar lijkt voorzien van een stevige, weliswaar groene, haardos. Schril contrast met de heilige maagd(replica?) binnenin.
Christo was here!!
Van zo’n rust word je zelf helemaal relax, het maakt fietsen zo bijzonder.
Ter hoogte van knooppunt 78 rijden we Eizeringen binnen. Het mooi gerestaureerde kasteel Neufcour.
De Sint-Ursulakerk, meteen ook een mooi panorama.
We kruisen opnieuw de Ninoofse steenweg en peddelen voorbij knooppunt 78. Inmiddels is het al 18u15 voorbij en langzaam zakt de zon kimwaarts.
Door wegenwerken en dorpskernvernieuwing dienen we in Strijtem even van de fiets, meteen een mooi moment om de Sint-Martinuskerk in gloed van de ondergaande zon te fotograferen.
Ook het koetshuis baad in de roze gloed.
Even buiten Strijtem ligt de kapel van de 7 beuken langs de route, het is niet meteen de mooiste kapel die ik ooit zag.
Ook Maria lijkt me niet zo gelukkig met haar situatie daar. Ze lijkt me wel een smeekbede te doen om uit de kapel weg te mogen.

Hoog boven de kapel geniet deze paraglider dan weer van een haast onbeperkte vrijheid en fantastische panorama’s.

Wij mogen dan weer genieten van dit mooi vergezicht op Borgt-Lombeek.

Bijna 19u loopt de Pajotse Panorama’s-tocht op zijn einde. We overwinnen nog een flinke klim, wat Veerle duidelijk blij maakt. Het is op een boogscheut van knooppunt 64. Op naar 10.
Nog even langs kasjkens en enkele dorpswegen tot knooppunt 10.
Knooppunt 10 is meteen het einde van de Pajotse panorama’s. Wij dienen nog een 10-tal kilometers terug. De meeste daarvan liggen langs de Dender.
De Sint-Amanduskerk ook badend in het late zonlicht.
Gedreven door het late uur houden we een stevig tempo aan. Maar als we in de Wellemeersen de Galloway runderen zien grazen stoppen we toch even om ze te kieken. Meteen zijn we terug in Erembodegem.

De Pajotse panorama’s is voor mij de mooiste fietstocht in de streek van Liedekerke, Roosdaal, Gooik en omliggende. Je vindt er het beste uit de Boerekrijgroute, Valleitjesroute en andere Groene koepels. Zeer pittig, maar met fantastische vergezichten als beloning, verdient deze route een 9.5/10 en kan ik ze iedere ietwat geoefende fietser aanbevelen. Voor ons was het prettig opnieuw aanknopen met lekker, stevig fietsen.

Jullie hebben nog de knooppunten tegoed: kp 10 – kp 85 – kp 86 – kp 89 – kp 60 – kp 40 – kp 14 – kp 15 – kp 16 – kp 78 – kp 64 – kp 10

Enkele interessante links:

Om zelf je knooppuntentocht samen te stellen of de kaartgegevens naar GPS-formaat over te brengen (één van mijn favorieten) : Fietsnet

Bij toerisme Vlaams-Brabant ligt er ook een pak informatie te rapen.

Dan refereer ik nog graag eens naar enkele sites waar ik een boontje voor heb:

Wie voor het knooppuntennetwerk valt vindt bij Tour de Frans (de king of knooppunten) een fantastisch aanbod.

Een streekgenoot op wiens site ik een beetje jaloers ben: Dj!no

Sinds een tijdje volg ik de perikelen van de familie De Coninck op hun blog: Fietsen met de Familie de Koning

De boerenkrijgroute…voor outer en heerd

In 2003 kwam er in onze streek, tussen Ninove en Aalst, er een nieuwe route bij. De boerenkrijgroute. 210 jaar geleden in 1798 ontstond er in de zuidelijke nederlanden (of ongeveer het huidige België?) een volksopstand tegen de Franse overheerser. In de streek rond Liedekerke zouden de brigands ten strijde zijn getrokken vandaar… Inmiddels zijn we 5 jaar na de inhuldiging van deze route. Wij reden ze meermaals en steeds bleef zij ons boeien. Dus vandaag starten we met de bedoeling er een reportage van te maken.

Voorbij Liedekerke in Essene pikken wij in op de route(45km lang), Garmin heeft dan al 5km afstand geregistreerd.  Even volgen wij de spoorweg maar aan het station van Essene duiken we  de velden in en stoppen in het zicht van de autostrade aan de Bellemolen.

De Bellemolen was ooit een gekend restaurant, toch daar is nu niet zoveel meer van te merken. Vooral het dak is er erg aan toe. 2 pedaalslagen verder is er Mie katoen, in dit restaurant zijn we al een paar keer gaan eten. Voor schappelijke prijzen kan je er lekker eten, voor echt fijnproeven zijn er betere, duurdere adressen in de streek.

Via volgende voetgangers- fietsersbrug steken we de E40 over.

Nog voor we Essene-dorp zelf bereiken draaien we al terug de velden in op weg naar Ternat. Het centrum van Essene doen we niet aan, wat spijtig is dit heeft toch enige charme zie enkele archieffoto’s;

Het kerkplein is ook een fietsstop waard.

Als je dan toch gestopt bent, moet je zeker de papeter van Patrick Van Craenbroeck gaan bekijken.

Maar wie de route stipt volgt mist dit dus. Inmiddels zijn wij terug in de velden. We naderen Sint-Katharina-Lombeek. Gouw nog een kiekje van dit huisje verdoken in het groen. Deze woonst is  in aanbouw, zou je van hieruit niet zeggen. Ik wens de toekomstige bewoners veel geluk en hoop dat zij veel van deze prachtige ligging mogen genieten.

In Wambeek trekt deze koe de aandacht. Een paar jaar geleden stond Brussel vol met deze schepsels, was wel leuk.

Daarna zijn we snel in Ternat. Waar vooral de grote, imposante toren van de Sint-Gertrudiskerk de aandacht trekt. Toch ik geef graag enkele andere beelden.

Een groot landhuis met bijbehorend park.

Niet de toren, maar buitenzicht op de zijbeuken en monument voor de gesneuvelden van 1914-1918.

Het gemeentehuis mag ook gezien worden.

Zomaar, dit schattig huisje vandaag

en op 23 maart laatstleden, vergelijk vooral de tuin en de bomen.

Hierna houden we even rust en zoals de tienerjeugd, die juist één van hun laatste schooldagen voor de vakantie achter de rug hebben, genieten we van een lekker ijsje in de hand. Dan steken we de markt over en verlaten deze gemeente. We klimmen naar de hogergelegen velden en ontwaren lager een kasteeltje.

Dan toch nog even terugblikken op de Sint-Gertrudiskerk

Door de velden, dit is in deze tour samen met de hellingen een constante, priemt het kerkje Wambeek.

In dit landelijk dorpje treffen we nog eens een restaurant(lijkt toch ook een constante in deze rit) “De voet van Keizer Karel”.  Hier komen we geregeld, meestal naar aanleiding van een verjaardag, over de vloer. De prijzen zijn hier betaalbaar en de keuken, geen haute cuisine, levert toch lekkere schotels af. Ik kijk al uit naar de winter met zijn de wildschotels.

Van Wambeek gaat het naar Eizeringen dat juist voorbij het drukke kruispunt van de Ninoofse- en Assesteenweg ligt. In de velden ertussen wemelt het van plastieken serres waar er aardbeien geteeld worden.

Eizeringen, ook dit is een pittoresk dorpje (constante 4 pittoreske dorpjes). Met een paar opmerkelijke monumenten. Bij het binnenkomen de Sint-Ursulakerk.

Wat verder aan de rand van het dorp en vanuit de velden mooi te bewonderen kasteel Neufcour, volop in restauratie (let op geen restaurant dus geen constante)en de kasteelhoeve. Door de breedhoek van mijn panasonic krijg ik ze samen op de gevoelige plaat.

Ook hier hijsen we ons verder het dorp uit. We zigzaggen verder naar Nelleken een gehucht waar we bij het Sint-Berlindiskapelletje van onze meegenomen koeken smullen.

Daarna vervolgen we onze tocht. De Boerenkrijg loopt hier samen met de Valleitjesroute. Iedereen klaar; constante nummer 5, de deze route deelt zijn traject met andere routes. In Liedekerke de Schiptrekkersroute, in Roosdaal de Groene koepelroute en hier dus de Valleitjes. Op weg naar Onze-Lieve-Vrouw-Lombeek kiekte Veerle volgende sfeerbeelden:

Het is verwonderlijk aan elk ouder fermetje liggen er bouwmaterialen, nog te gebruiken of overschot, wie zal het zeggen? Constante 6

Een fiere knotwilg met rust

Langzaam wordt het graan, hier gerst, rijp. Nog een paar zonnige weken en het is oogsten geblazen.

Deze chocoladerepen zijn zeker al een tweede plantsoen aardappelen.

Van Onze-Lieve-Vouw-Lombeek nu eens geen foto van de majestueuze kerk (constante -1)maar van de fiere herenhuizen die in het dal staan te pronken. Wie graag een foto van de kerk wil, moet na het lezen van deze reportage eens doorklikken naar het verslag van de Valleitjesroute op deze blog.

Ik hoor jullie al vragen naar het plaatselijk restaurant, mag het ook een “afspanning” zijn. Proef die naam, een mens zou nooit meer op restaurant willen gaan.

Voor de verandering is het nog maar eens, bijwijlen vrij stijl, klimmen om de dorpskom te verlaten. De holle wegen hier zijn wel heel mooi.

Boven wacht ons het plaatselijk icoon, wat het atomium voor Brussel is, de eiffeltoren voor Parijs dat is de windmolen van kapitein Zeppos voor Onze-Lieve-Vouw-Lombeek.

Vanaf hier hebben we een geweldig uitzicht op Pamel en zijn grote Sint-Gaugericuskerk.

Pamel doen we niet echt aan, via buitenwijken fietsen we door deze gemeente. De tocht loopt nu ver ten einde, we kruisen af en toe een fietser op weg naar huis.

De Dender luidt het einde in en voert ons snel naar huis.

Opnieuw heeft den Boerekrijg ons te pakken gehad. Deze tocht blijft bekoren. Hij is wel vrij zwaar en somige veldbanen zijn ronduit slecht na dagenlang regenen. Maar als ze wat droog zijn moet je de inspanning wagen, vooral het traject, van Eizeringen over Onze-Lieve-Vrouw-Lombeek tot je terug de Ninoofse steenweg over moet, zal je veel voldoening geven 8.5/10

De groene koepel, op zijn Breughels rond Ninove.

Meermaals kruisten wij al de Groene Koepelroute en als ik me goed herinner legden wij al een stukje van deze tocht af. Maar nog nooit fietsten we deze tocht tot het einde. Ook nu niet. Als dit geen primeur is, een verslag van een route die we in 2 keer fietsten. Ja de Groene Koepelroute wordt 2 maal gekruist door de Dender. Door de korte dagen, we fietsten het eerste deel op 16 februari 2008 en het tweede deel onlangs (2 april 2008), en tijdsgebrek hebben we de route bij het opnieuw kruisen met de Dender in Pollare onderbroken. Het tweede deel hervat dan ook in Pollare bij het voetgangers- fietsbruggetje dat de Dender overspant.

Dus komende van Erembodegem sluiten we na zo’n 13km, in Okegem,
okegem
aan op de Groene koepel. Het gaat hier al snel omhoog “de Gapenberg” wat al onmiddelijk voor een mooi uitzicht, ondermeer op de kerk van Roosdaal, zorgt.
roosdaal_kerk
Ook duikt de groene koepel, van de OLV-Hemelvaartkerk, voor de eerste keer, op. Het klimt en daalt nog tot de Woestijnkapel.
woestijnkapel
Deze kapel komen we ook op de Valleitjesroute tegen. Hier rusten we even en nemen een paar kiekjes van dit mooie kapelletje en zijn prachtige omgeving. Dan volgt er een fikse afdaling. Hier moeten we ons volle aandacht op de baan houden, want aan een hoge snelheid storten we op een smal veldbaantje naar beneden. Zo komen we in Neigem. Vandaar peddelen we verder door mooie schilderachtige dorpjes als Lieferinge,
Lieferinge_kerk
Nieuwenhove. Langs veldbaantjes en -wegeltjes (deze laatsten noemen wij kasjekkes) afgezoomd met hagen en bomenrijen slingeren wij verder, naar Pollare. Even stoppen bij de eerste windmolen(ter zeven wegen)
molen1
langs deze route. Enkele kiekjes later vervolgen wij onze tocht tot Pollare. Pollare bereiken we via een klein “kasjekken” dat ons, langs de statige kerk naar de Dender brengt.
pollare_kerk
Hier staat de teller van onze fietscomputer op 37 km. Verkleumt, en in de wetenschap dat het nog een 20km tot thuis is, onderbreken we hier onze tocht. Een maand en een half later, begin april, lijkt de tweede helft ideaal om een vrije woensdagnamiddag te vullen. Dreigende wolken kunnen ons niet stoppen en we zijn weg naar Pollare.
voetgangersbrug_pollare
Daar overbruggen we de Dender en klimmen, voorbij een lieflijk kappeleken,
pollare_kapel
naar Appelterre-Eichem.
eichem_kerk
Hiermee zijn de spieren direkt opgewarmd, wat nog van pas zal komen . Inderdaad het tweede deel is op zijn minst glooiend en met momenten zeer pittig. Al onmiddelijk kruist Molen nummer 2 (de Wildermolen) ons pad,
molen2
ook hij moet op de gevoelige (digitale)plaat. Na Appelterre met zijn imposante Sint-Gertrudiskerk,
appelterre_kerk
komen we in Voorde. Hier is de tijd blijven stilstaan, een kerkplein overschaduwd door hoge bomen, nodigt ons uit om even af te stappen.
voorde_kerk
We profiteren ervan om met enkele koekjes den innerlijken het zwijgen op te leggen. Hier rijden we ondanks ons GPSken eventjes verkeerd. Na de St.Pieters-Bandenkerk moesten we onmiddelijk rechts afslagen, een veldweggetje in. Doch deze fout toont ons het Kasteel van Voorde. Maar we keren snel terug en volgen de route die,ondanks ons verkeerd rijden, toch wel heel goed bewegwijzerd is. Wat verder volgen we eventjes een grotere baan om snel weer de velden in te trekken.
veldbaan
Op en af trekken wij naar Aspelare, maar eerst wacht er ons nog een verrassing. Ineens duikt er boven de velden kerktoren op.
kerk_in_de_velden
Dit blijkt de kerk van Sint Antelinks te zijn. Het heeft iets bevreemdend, een onooglijk gehuchtje verloren in de velden. We klimmen naar het dorpje, een deelgemeente van Herzele. Na dit klein intermezzo komen we nu snel in Aspelare. Hier kruisen we de Geraardsbergse steenweg en komen aan een watermolen waarvan het rad verdwenen is en meteen ook het pittoreske. Zodoende rijden we verder via Nederhasselt en Outer naar Ninove. Over veldpaadjes komen we Ninove binnengereden. We fitsen onder een mooie toegangspoort,van de vroeger abdij,
abdij_poort
en komen oog in oog met de Onze-Lieve-Vrouwhemelvaartkerk.
groene_koepel_himself
Deze impossante kerk gaf,met haar groene koepel, naam aan deze fietsroute. Op het kerkplein is dan ook de officiele startplaats. Nu verlaten we het centrum, eigenlijk niet zo heel mooi, om langs een grindpad naast de spoorweg terug tot Okegem te fietsen en vandaar terug naar huis. Deze tocht bekoorde ons sterk. Ninove zelf is geen aantrekkelijk stad, maar de streek eromheen is het des te meer. Het glooien schept verassingen zoals het plots opduiken van de woestijnkapel of een kerktoren achter een maïsveld. De verschillende dorpskernen hebben de tand des tijds goed weerstaan en zijn soms nostalgisch pittoresk. Hier heb ik nogal serieus uit mijn arsenaal zware uitdrukkingen geput, een korreltje zout mag. Leuke fietstocht, we kijken uit naar de zomer om ze in haar geheel te fietsen. 8,5/10
koekalf

De Valleitjesroute, voor wie van klimmen houdt. Onze Lieve Vrouw-Lombeek (31 km)

Ietwat verder van de Dender af (in Okegem afslaan naar Pamel en dan de N8 oversteken naar Onze-Lieve Vrouw-Lombeek) vinden we het liefelijke dorpje OLV-Lombeek. Hier start de Valleitjesroute.
Onze-Lieve Vrouw-Lombeek
Al van in Pamel blijkt het waar de naam van deze route komt. Het gaat hier op en neer, de verschillende beekjes hebben brede valleien gevormd. Ondanks zijn «slechts »31 km is deze route een stevige rit, doch de inspanning wordt beloond met prachtige vergezichten soms vele kilometers ver. Zeker in de lente, wanneer de vele boomgaarden in bloesem staan, is deze tocht een echte aanrader.
Bloesem
Al bij het begin is het trappen geblazen. Via een kasseiweg hijsen we ons naar boven. Van ver zien we de windmolen, voor de ouderen onder ons een herinnering aan het jeugdfeuilleton kapitein Zeppos. Eens boven kunnen we al van het eerste vergezicht genieten. De kerk van Pamel torent ver boven de golvende weides uit en als je goed kijkt zie je aan de einder de Onze Lieve Vrouwekerk van Ninove. Het gaat nu verder golvend langs de vele boerderijtjes met elk hun boomgaard tot aan de Woestijnkapel.
Woestijnkapel
Deze kapel, eigenlijk de Heilig Kruis-kapel, doemt plots voor ons op. Het geeft een eigenaardig gevoel hier deze kapel, zo afgelegen in de velden aan te treffen. Het lieflijk gebouwtje nodigt uit tot even uitrusten. Daarna gaat het steil naar beneden toe. Het molenaarshuis met de Terhagenmolen uit 1732 wat verder, is ook zo’n prachtig plekje dat deze fietstocht zo kleurt. Zo ook het kasteeltje van Heetvelde of het Waterkasteel.
Waterkasteel
Dit beschermde gebouw was ooit een waterburcht en werd in de 17de eeuw zijn huidige vorm heropgebouwd. Een beetje verder komen we aan de zwaarste kasseistrook van deze rit. Over ruwe kasseien doeberen we naar de bergstraat (tiens), die haar naam alle eer aandoet en ons nog eens flink laat zweten. Rechts kijken we uit op het mooie Steenhaultbos.
Inmiddels zijn we via de Vollezelestraat in Vollezele, een gehucht van Galmaarden, terechtgekomen en als je oplettend bent zie je rechts het plaatselijke kerkje. Een kapel en valleitje verder duikt de radartoren van de Kesterberg(112m) op. Deze toren in de streek «den ijzeren man » genoemd overheerste lang de streek, maar moet sinds een tiental jaren zijn meerdere erkennen in de immens hoge zendmast van de VRT in Sint-Pieters-Leeuw. Genietend van het prachtige pajottenland (dat hier op zijn best is) slingeren we stijgend en dalend langs mooie natuurlandschappen verder naar Gooik.
Steenhaultbos
Daar komen we via een klein ommetje in het centrum recht tegenover de Sint Niklaaskerk.
Sint Niklaaskerk Gooik
Voor deze kerk staat een bankje dat uitnodigt tot een verdiende rust na al die nijdige klimmetjes die de Valleitjesroute tot een stevige kuitenbijtersroute maakt. Na een kleine pauze hijsen we ons weer in’t zadel en vervolgen onze tocht. Even buiten het centrum rijden we langs een begraafplaats verder richting Oplombeek (een gehucht dat hoger licht dan….Lombeek, juist vandaar dus…) Het kasteeltje dat we hier voorbijzoeven draagt ook de naam Oplombeek.
Oplombeek
We zijn nu reeds ver gevorderd en algauw dient een van de laatste klimmetjes zich aan. Wat verder en we zijn in Nelleken. Onder enkele rode beuken staat er een pittoresk kapelletje en het geheel maakt dit gehucht één van de merkwaardigste pleisterplaatsen op deze tocht. Nog eventjes licht stijgen, en dan laten we ons als slechtvalken, de vallei van de Moeliebeek, induiken. Dan uitbollen tot aan de imposante kerk, de remmen dicht en dan naar een van de terrastafeltjes van de Kroon, geef hier die pint.
De Kroon OLV-Lombeek
Ook deze route is overgenomen van m’n website die ik in 2002 maakte. Dit is de eerste pittige tocht die ik hier beschrijf en jullie zullen het merken ik hou ervan. 9/10 verplichte kost voor wie inspanning beloont wil weten met prachtige vergezichten.

Blog op WordPress.com.

Omhoog ↑

%d bloggers liken dit: