Het land van Gaasbeek is een parel aan de kroon van Vlaams-Brabant
Het eerste dorpje is misschien wel meteen het meest bekende van de vier. Gaasbeek met zijn imposant kasteel zal eerder een belletje doen rinkelen dan de drie andere dorpjes.
Na een verkwikkende tas koffie starten we op het marktplein voor de Onze-Lieve-Vrouwkerk deze wandeltocht.
De tocht brengt ons snel naar het kasteel met zijn indrukwekkend, 50 hectare groot domein. Meteen een hoogtepunt (niet letterlijk alhoewel het stevig omhoog gaat) in deze wandeling.
We stappen verder naar het volgend dorpje Sint-Laureins-Berchem al snel doemt de Sint-Laureinskerk op en wandelen we door het centrum van dit klein dorpje.
Een boogscheut, bij wijze van spreken, verder ligt Oudenaken.
Ook Oudenaken is een klein dorpje met een ietwat bijzondere Sint-Pieter in Banden-parochiekerk met haar groene toren.
Opnieuw stappen we door velden en worden beloond met mooie vergezichten. Elingen is qua dorpskern wat groter.
Na Elingen, we zijn zowat halfweg nu, keren we terug naar Gaasbeek over land- en veldwegen die ons door het glooiend landschap leiden.
Het land van Gaasbeek is één van de mooiste delen van het Pajottenland. De uitgestrekte velden die de heuvels bedekken kunnen de vergelijking met de streek tond Galmaarden doorstaan.
Van beide word ik lyrisch en zou ik urenlang kunnen doorbomen. Kortom deze wandeling is een aanrader…doen die wandeling.
Het kastelen wandelpad start in Sint-Katherina-Bodegem meer bepaald aan het kunstencentrum “De Ploter”.
We zijn snel door het dorpje heen en de tocht gaat haast onmiddellijk over in de buitenwijken van Ternat. Niet meteen het mooiste deel van deze wandeling.
In Ternat wacht het kasteel Kruikenburg en bijbehorend domein ons op. Het kasteel is een stop/bezoek waard.
De dreef van Ternat (opnamelocatie van de VRT-serie thuis) ligt pittoresk in de schaduw van de statige Sint-Gertrudiskerk. Deze kerk, een baken dat letterlijk uittorent boven Ternat en omliggende, geeft kleur aan dit deel van de tocht.
Mooier wordt het als we de woonwijken achter ons laten en via de geboorteboomgaard “Groot Reuken” het veldgedeelte van deze tocht aanvatten.
Eventjes voor Sint-Martens-Bodegem keert de tocht terug naar Sint-Katharina-Bodegem. De tocht wordt hier nog aantrekkelijker en avontuurlijker.
Met andere woorden onze botten tonen hun nut bij het doorploeteren van modderige bos- en veldpaden.
Bij wijle is het kunst om recht te blijven. Het lukt en zo kunnen we deze, op het begin na, mooie tocht beëindigen. Ingebed in het Pajottenland is dit al met al toch een wandeling die ik kan aanbevelen.
Maar reken niet op een overvloed van kastelen. In tegenstelling wat de naam van deze tocht doet vermoeden, hebben wij maar 2 kastelen gespot. Eén daarvan was dan nog moeilijk te bespeuren daar het verscholen zit achter bomen van een bosje of park.
Al 20 jaar bestaat er in de streek rond Galmaarden, Geraardsbergen en Ninove het “Dender-Mark Stiltegebied”. Een stiltewandeling in Galmaarden lijkt ons dan ook een aantrekkelijke wandeling.
We parkeren onze wagen op de markt van Galmaarden. Eventjes zoeken naar het juiste knooppunt van het wandelnetwerk Pajottenland en weg zijn wij.
Al snel zijn we het centrum uit en bevinden ons midden de velden.
We genieten van de mooie vergezichten die dit glooiend landschap ons biedt.
We genieten van de verschillende facetten van het landleven in dit agrarisch gebied dat deel uitmaakt van het mooie pajottenland.
Langs landwegen en veldpaadjes keren we terug naar Galmaarden.
In taverne Felix op de markt van Galmaarden stoppen we even om onze dorstige kelen te lessen. Bij een lekker en fris bier genieten we na van deze machtig mooie wandeling. Een echte aanrader.
Geen été indien, maar het is droog en dan kriebelt het. Het is van ons verlof in Frankrijk geleden dat we nog eens een pittige fietstocht maakten. Tijdens het zoeken viel mijn oog op de Ter Rijstroute rond Heikruis. Deze streek geprangd tussen Halle, Ninove en Edingen ken ik goed daar wij er steeds door reden als wij familie in Galmaarden en Vollezele bezochten. Het traject Halle – Vollezele fietste ik als tiener meerdere keren heen en terug.
De zon verdwijnt achter grijze, soms donkere wolken als wij via de Edingse steenweg naar het Pajottenland rijden. Even voor Herne slagen we af richting Heikruis, iets te vroeg echter. Na wat zoeken vinden we de parking van het kasteel Ter Rijst. Vanaf de parking gaat het via een mooie dreef naar het kasteel Ter Rijst zelf.
Is het een mooi kasteel, nu wat verder pronkt er een grote herehoeve in het veld.
Of ze iets met elkaar te maken hebben weet ik niet maar als vertrek kan het tellen. Is de zon weg de goesting om deze streek te verkennen is er zeker.
De Onze Lieve Vrouwkapel van Terlinden in de gelijknamige straat dien je onder het het bladerdek van enkele fikse lindebomen te zoeken.
De route vermijdt het centrum van Heikruis, we fietsen langs de rand voorbij…
Kapelletjes (verplichte kost tijdens onze tochten)
Een schalkse huisbel
Een met betonplaten omzoomd moestuintje
(den lochting moakt vele goe)
We verlaten het bebouwde om de velden in te fietsen, dit kapelletje in al zijn eenvoud is een getuige van decennia simpel geloven door de bewoners van deze streek. Van vesper naar ’t lof en dit vele novenen lang.
Nu in de velden peddelen we het landelijk leven in. Deze paarden, zich tegoed doend aan vers hooi, zijn de eerste aanzet.
Eerst even deze dissonant een huis, schuur en kapelletje, wat aan hun lot overgelaten, voorbij peddelen.
Maar daarna is het 100% boerenpsalm.
De ploegschaar klaar voor als de maïs geoogst is.
Twee ezels stoten zich niet…
Onder het oog van…
Worden we soms wat te liederlijk dan brengen dit rubber autoschoeisel ons terug naar 2008. Is het niet fijn je tijdens je oude dag nog nuttig kunnen maken?
Stevig kerels, de prinsen van deze weide.
Veel klein schuurkes gaat ge hier niet vinden.
Wat verder dan deze schuur staan koeien klaar om de straat over te steken.
Als we achterom kijken zien we nog steeds de toren van de Onze-Lieve-Vrouw van altijddurende bijstandskerk. What’s in a name.
Heb ik de laatste fietsverslagen nogal wat met kapelletjes rondgestrooid, dan tracht ik me nu wat in te houden en me te beperken tot de wat uitzonderlijke exemplaren. (vrolijke?)
We naderen Bogaarden en nu wordt het wel pittig. Maar de klim wordt toch wel beloont. Om te beginnen met deze kerk.
Een plaatselijke dorpeling lapt de ramen wat op.
Een stil hoekje op het dorpsplein.
Zou dit kapelletje gesponsord worden?
De muren van het groot boerenhof “de Kerkuil” zijn beschilderd met prettige taferelen.
De eigenaar, de glazenlapper van daarstraks, ziet ons bezig en vraagt of hij een foto van ons moet maken. Leuk idee!
Na dit oponthoud kiezen we via de Molenstraat opnieuw richting de velden naar Bellingen.
In deze velden is het een drukte vanjewelste. Ondanks de bewolking geven de voorspellingen uitzicht op een ganse week droog weer. Er wordt volop hooi gekeerd.
Het gaat steeds op en af. Na de zoveelste klim kieken we dit boerderijtje. Het is nog in leem gemaakt.
En dit overwoekerd schuurtje.
Een korte tijd fietsen we langs de Heikruissesteenweg waar we deze brandweerkar opmerken.
Hier flirt de route eventjes met de taalgrens en korte tijd zijn we in Waals-Brabant meerbepaald in Tubize, het volgend gesprek is dan ook in het Frans(wat de plaatselijke bewoner betreft toch).
Een foto genomen in de Nerebosstraat (nee geen fantastisch geheugen maar wel geotagging!!) toont aan dat er hier serieus dient geklommen.
We bereiken Bellingen, opnieuw laveert de route langs het centrum. Zodoende passeren we het ontmoetingscentrum Ter Loo waar de tentoonstelling “kunst in het dorp” plaats vindt.
“de stoelendans”
Opnieuw klimmen geblazen, op naar een mooi zicht op de dorpskom en Onze-Lieve-Vrouwkerk van Bellingen
Aan de andere kant is er een dorpskom moet, denk ik, Beert zijn
Weer een prachtige hoeve juist buiten de dorpskom.
De herfst brengt ons verse vruchten zo ook hier.
Blozende appel.
Alles staat dan ook om aan de jaarlijkse pluk te beginnen.
We vervolgen onze rit en aan het einde van de Trapstraat staat deze voorloper van onze Garmin.
Achter de wegwijzer zie je de bewolking, de zon doet enkele zwakke pogingen om er door te priemen.
Het is in de Plutsingenstraat dat we deze koterij voorbijfietsen, wat isolatie betreft vatbaar voor enkele verbeteringen.
Ook deze nis, met achter glas, een verwonde heilige.
In Herfelingen wordt het opnieuw bevestigd, het kan hier serieus klimmen of gelukkig dalen.
Op weg naar de Langestraat door de velden waar we de onthoofde kerk kunnen bewonderen. In deze streek heeft Buizingen, deelgemeente van Halle, ook zo’n kerktoren.
Hadden we daarstraks de prinsen dan fietsen we nu onder het oog van de King himself.
Ondertussen is het weer al etenstijd, zo ook in Hof Terhagen aan de Hondsbergstraat.
Part two
Nog altijd in de Hondsbergstraat, elk boerenhof heeft zijn kat(ten).
Van hieruit is er mooi uitzicht op de Kesterberg met al het militair radarmaterieel (den ijzeren man).
Juist voor het kruisen van de Langestraat merken we een cavia in de zijberm.
In de verste verte is er geen huis te bespeuren vanwaar deze olijke knager zou kunnen komen. Dit dier alleen in de velden lijkt een makkelijke prooi voor verschillende belagers. Ik maak mijn fietstas leeg en Veerle maakt met wat karton een knus nestje en driezaam vervolgen we onze weg. “Pedalleke” is nu onze mascotte.
We maken een korte oversteek van de Langebaan en zien er deze kleine fermette.
Klein, toch als daarna deze boerderij opduikt.
De route kruist snel opnieuw de Langestraat en voert ons langs deze mooie bomenrij,
weer een boerderijtje, gekiekt voor de kleurrijke klimop.
Elk boerenerf, dat zichzelf wat respecteert, heeft zijn waakhond. Dit exemplaar gelukkiglijk aan de andere kant van het gesloten hek.
Onze tocht is inmiddels al flink Herne genaderd. Eerst langs deze prachtige gerenoveerde hoeve. Het is een mooi gebouw geworden, wel minder hoeve bijna villa.
We rijden Herne binnen, niet echt door het centrum. Juist voor de markt slagen we linksaf de Grotestraat in. Maar we hebben toch de Sint-Petrus-en-Pauluskerk in het vizier gekregen.
Het wordt misschien wat afgezaagd maar snel vertoeven we weer in de velden met schuren…
…lagergelegen boerderijen.
en boven de maïsvelden de tweezame ballonvaarder.
Als we de steenweg Asse-Edingen opdraaien weten we dat we het einde naderen. Voorbij dit kasteeltje…
…draaien we weer de Kasteelstraat in
en de parking op waar ons A-ken trouw op ons wacht.
Wat een mooie tocht in een prachtige streek. Rij deze tocht. Geniet van het landelijke, de imposante boerderijen en hun dieren. Het golvend landschap zorgt niet alleen voor stevig klimwerk maar ook voor boeiende vergezichten. ’t Is simpel elke, ietwat geöefende fietser moet deze tocht eens rijden. Van ons krijgt ze een 9 op 10.
Als afsluiter een compilatieken van beelden over enkele (van de vele) paarden die we op deze tocht voorbij reden.
De tweezame..... 