In de week na nieuwjaar 2022 trekken we naar Koksijde om er te wandelen tussen Koksijde en Oost-Duinkerke.
Achter de Onze-Lieve-Vrouw ter Duinen Basiliek raken we onze wagen kwijt.
Vandaar is het richting strand/kust. Eerst genieten we nog eens van de kerst/eindejaarsfeer in het centrume van Koksijde.
Ter hoogte van “Ster der Zee” vinden we het vertek/knooppunt 46. Weg zijn wij. We volgen de zeedijk tot het einde van de appartementblokken-rij
Gelukkig wordt deze wat saaie rij onderbroken door het plein met het Acqua Scivolo – kunstwerk. Dit kunstwerk is een onderdeel van het kunstwerkenpark Beaufort . Het is een onderdeel van de monumentale kunstwerken die deel uit maakten van de expositie Beaufort 03 (2003).
Daarna duiken we de duinen en de villawijkjes in. We wandelen er langs de vele typische villaatjes die zich achter de duinen verschuilen.
Tussendoor stappen we af in de taverne van het Paul Delvaux-museum om er lekker te lunchen.
Nu kuieren we verder langs villaatjes en duinen tot de Zuid-Abdijmolen opdoemt met in zijn zog het abdijmuseum (Onze-Lieve-Vrouw ter Duinen abdij).
Op het einde wacht ons nog een flinke inspanning met het beklimmen de “Hoge Blekker”. Deze stevige inspanning wordt beloond met een vergezicht op het natuur- en waterwinnings gebied “De doornpanne”.
Daarna gaat het opnieuw richting kust en zeedijk. Daar ronden we de wandeling af.
Nu wacht er ons nog een gezellige tocht, door het mooi versierde Koksijde (eindejaar 2021) naar onze auto.
Dit jaar gaan we opnieuw naar de Belgische kust om op zoek te gaan naar de 20 kunstwerken die er opgesteld staan. Daar we de kunstwerken al wandelend aaneen willen rijgen doen dit op verschillende tijdstippen. Concreet houdt dit in dat we al wandelend van de ene kuststad naar de volgende wandelen. We bekijken niet alleen de kustwerken van Beaufort 21 maar ook de vele andere creaties, waaronder kunstobjecten van vorige Beaufort edities . Hier deel 1 met een overzicht van de werken tussen De Panne en Nieuwpoort. Tevens trachten we een sfeerbeeld te scheppen van de nazomer 2021 aan de Vlaamse kustlijn.
We starten onze tocht in De Panne.
Touching To Sea You Through Our Extremities door Laure Prouvost.
Je vindt dit kunstwerk op volgende locatie: Strandzone aan Leopold I monument Leopold I Esplanade 8660 De Panne
Cast Away door Michael Rakowitz Om dit kunstobject te bekijken moet je naar: Strandzone tegenover Hotel Escale Zeedijk 73 8660 De Panne
Nu wandelen we verder richting Koksijde:
Na een pittige zoektocht stuiten we op: White Dwarfs and Supergiants door Heidi Voet. De wat verborgen locatie vind je op; Duinzone op einde van de Goede Aardelaan 8670 Koksijde
We wandelen verder op het strand tot Oostduinkerke bad en daar ontdekken we: Windswept gemaakt door Els Dietvorst. Om dit te bewonderen dien je naar:
Strandzone aan de Trumelet Faberstraat
8670 Oostduinkerke te gaan
Nu stappen stevig door want we moeten helemaal tot Nieuwpoort tot bijna aan de jachthaven waar we langs de IJzer dit werk opmerken:
Family Module door Goshka Macuga De locatie van dit werk is: Paul Orban Promenade ter hoogte van het Prins Mauritspark 8620 Nieuwpoort
Noodgedwongen nemen we nu de tram terug naar De Panne waar onze auto geparkeerd staat. We missen een kunstwerk in Nieuwpoort stad maar uitgesteld is niet verloren, tijdens een volgend bezoek aan Beaufort 21 gaan we het zeker opzoeken.
Een overzicht van onze wandeling:
Enkele links:
Beaufrort21.be de officiële website van deze editie van de Beaufort-triënnale.
Van 31 maart 2012 is de kunsttriënnale beaufort voor de 4de maal, beaufort04 dus, te bewonderen aan onze Belgische kust. Van de vorige editie berichtten we al in 4 episodes:
Al een tijdje kriebelt het bij ons om de draad na 3 jaar opnieuw op te nemen. Verlofperiodes, werkuren en last but not least slecht weer maakten dat het er nog niet van kwam.
Meteen krijgen we ons eerste kunstwerk voorgeschoteld. Boundarys of Infinity van Norbert Francis Attard.
Norbert Francis Attard zoekt voor dit werk inspiratie bij de gulden snede en de rij van Fibonacci (0+1=1+1=2+1=3+2=5+3=8…..)
In de breedte een mooie visuele weergave van de gulden snede. Mooi werk.
Op weg naar ons volgende beaufort04 ontmoeting komen we al eens langs het strand alles staat hier klaar om het brede publiek een mooie strandervaring te bezorgen.
Maar dan moeten we weer de villawijk in.
Hier een wat exclusievere ervaring. Belle époque alom.
In de vaak mooi onderhouden tuinen geen plaats voor tuinkabouters.
Maar vooral in deze villawijk hebben wij afspraak met ons 2de beaufort04 kunstwerk. In het volgend filmpje een overzicht van” Waiting for the Climate Change“van Isaac Cordal. Prachtige assemblages, heel vreemd maar vooral heel mooi.
Na de fantastische ervaring in Villa Le Chalutier gaat het terug strandwaarts. Juist voor het verlaten van De Panne zien we daar de “Players” van Michal Gabriel. Midden tussen zonnekloppers allerhande deze vreemde beelden. Kijk zelf maar…
Het lijkt wel ping-pong van strand naar villawijk naar strand naar villawijk… Hier zijn we op weg via Sint-Idesbald naar Koksijde.
Na strand, villawijk en polders beklimmen we nu de missing link, ja de duinen, we moeten immers de hoge Blekker bedwingen. Op deze top 10 hit uit de aardrijkskundeles staat Tripods van Zilvinas Kempinas. We rusten hier even uit. We genieten zowel van het mooi kunstwerk als van het prachtige uitzicht dat de top van de Hoge blekker ons biedt.
Op naar het volgend kunstwerk. Eerst moeten we door het machtig mooi natuurgebied de Doornpanne.
Op het strand van Oostduinkerke is het The Wanderer van Melita Couta die ons verrast. Deze faun, zowiezo een vreemde verschijning beroert ons met zijn wezenloze blik richting zee. Het contrast van gouden vissen en hoorn op het zwarte lichaam geeft het geheel wel iets moois.
Eventjes moeten we rechtsomkeer maken om naar Oostduinkerke stad te fietsen. In één van de villatuintjes zien we deze trompe l’oeil. Ik wou al aanbellen om te weten te komen waar men zo’n kranen verkoopt.
Hoofdstukpaarden, dit exemplaar de manen en staart duidelijk gewassen met Dash.
Dit exemplaar, met garnaalvisser op de rug, duidelijk samen gewassen met een groen niet kleurvast T-shirteken. Met Dash?
Hier een mozaïek van de verschillende collages. Buiten de collages hangt er ook fotowerk van Wouter Rawoens namelijk vissersvrouw.
Terug naar de kust (het doet mee aan het liedje van Maggy MacNeal denken). Tja… als tussendoortje dan maar.
Terug naar de route(het doet mij niet direct aan een liedje denken) die ons naar Nieuwspoortstrand bracht. In Nieuwpoort staat het onvolprezen kunstwerk ‘Searching for Utopia‘ van Jan Fabre.
Het duurt dan ook niet lang of het fiere Veurne verschijnt ten tonele.
We weerstaan aan de verleiding het mooie centrum van Veurne te bezoeken en zetten onze tocht voort langs de vaart.
Na dit kunstwerk dat een rondpunt opfleurt zijn we nog enkele kilometers van ons start/eindpunt verwijdert. Deze worden snel overbrugd.
Onze eerste zomers beaufort04 etappe zit erop. We hebben genoten en niet zo’n beetje. Beaufort04 heeft ons in zijn greep. Ik heb maar één devies, kom en laat je ook betoveren!!!
Graag enkele links:
De kustfietsroute is een prachtige leidraad die onze badsteden verbindt.
Voor toeristische informatie over De Panne moet je hier klikken.
Voor toeristische informatie over Koksijde en Oostduinkerke moet je hier klikken.
Voor toeristische informatie over Nieuwpoort moet je hier klikken.
Elk jaar zetten we een paar keer de fietsen op het autodak en rijden naar zee om er te fietsen. Waarschijnlijk is het een overblijfsel uit mijn jeugd, toen gingen wij steevast op verlof naar zee, maar aan zee heb ik altijd een vakantiegevoel. Voor één dag of een ganse maand, regen of zonneschijn, de zee is vakantie. Dus meermaals per jaar kunnen wij aan de lokroep niet weerstaan. Maar na een paar routes aan de kust gereden te hebben bleken deze meestal de polders en de daar heersende rust op te zoeken. Het is er inderdaad rustig en veilig fietsen maar soms toch ook wat saai en eentonig. Een leuke uitzondering is de Veurne-Ambachtroute. Veurne-Ambacht, zo leert Wikipedia ons, is de naam voor de noordwestelijke hoek van de provincie West-Vlaanderen. Deze route voorziet genoeg afwisseling en blijft boeien de hele 48km lang. Normaal starten wij in Koksijde, maar op vrijdag 8 februari 08 wil ik mijn Garmin-gps testen. Ik heb de track van de Veurne-Ambacht gedownloadt en in de Garmin geladen. Dus parkeren we ons op de vrij grote markt van Veurne,
snel drinken we nog een koffie in één van de vele tavernes, duffelen ons in (het is 8° toch vrij fris). Eventjes is het zoeken om de garmin te synchroniseren met onze rijrichting en dan zijn we weg. Veurne met zijn mooie markt en mooie gebouwen Belfort, Stadhuis, Sint Walburgakerk, Sint Niklaaskerk, 17de eeuwse huisjes en gezellige straatjes is zeker een bezoek waard. Toch nu rijden we richting Lovaart. Daar draaien we een fietspad op en volgen de Lovaart. Deze vaart zullen we nog een paar keer tegenkomen. In het begin is zij zowat de leidraad en wordt er afgeweken om leuke polderdorpjes zoals Steenkerke (met zijn begraafplaats), Oeren (ook met militaire begraafplaats)
en de Leute ( staminé in het oud gemeentehuis een aanrader lekkere boereboterhammen) en Alveringem aan te doen. Daarna stevenen we terug naar de kust en doen daarbij nog verschillend polderdorpjes aan; Eggewaartskapelle, Avekapelle, Booitshoeke en Wulpen.
Mooie dorpjes akkoord, maar hier haalt de route haar charme vooral door de speciale fietspaden die ons kris-kras door de poldervelden leiden over lieflijke bruggetjes,
langs pittoreske kapelletjes, zaalig!! Algouw naderen we de kuststreek en hier bekoort deze tocht mij opnieuw. In Oostduinkerke kan je in het nationaal visserijmuseum, leren hoe eeuwenlang in deze streek de zee bedwongen werd. In Oostduinkerke werdt er vooral aan strandvisserij gedaan, de visser op zijn breed boerenpaard die langs de kustlijn, op garnaal vist is ons allen bekend. In het visserijmuseum is er ook een mooi estaminet waar je iets kan drinken of iets licht eten. Daarna brengt de Veurne-Ambacht ons door de duinen naar Koksijde.
Ook den Hogen Blekker (herinner de lessen aardrijkskunde) dient bedwongen om daarna door de verschillende villawijkjes, zo typisch voor de kust, te laveren. Dit deel herinnert mij aan de vele vakanties aan zee, toen ik aan de hand van mijn vader deze wijkjes leerde kennen. Hierna is het nog even polderen om terug in Veurne te belanden. Inmiddels is het al weer 17u, het wordt snel frisser (begin februari!) dus zetten we de fietsen op het dak van ons A-ken en keren huiswaarts. Jullie hebben het al begrepen Veurne-Ambacht is mijn favoriete kustroute en het scheelt maar nen Rodenbach (ik heb mijn vader haast nooit zien bierdrinken behalve aan zee den obligaten Rodenbach)of deze route haalt 9/10. Allen daarheen!!!
Vorig jaar op 11 juni reden we onder een stralende zon diezelfde Veurne-ambachtroute maar we combineerden het met een bezoek aan de Terduinen-abdij in Koksijde. Deze is totaal vernieuwd en zeker de moeite waard voor jong en oud. Het is dynamisch opgevat en zal ook de jongsten boeien, zie de foto’s die we er toen namen.
Het karkas van een windmolen, in de westhoek zijn er nog verschillende, vrij goed bewaarde molens te bewonderen.
Eén van de vele taferelen, die op een prachtige wijze het leven van de toenmalige monniken weergeeft. Veerle stond erbij en keek ernaar.
De tweezame..... 