Denderende steden AALST

Zondag 8 augustus 2010

Vrijdag hebben we de eerste tocht van de “Denderende steden“reeks gefietst. Een echte meevaller. Vandaag worden er na de middag opklaringen voorspeld. We plannen dan ook om er deze namiddag op uit te trekken. Nu die opklaringen laten wel op zich wachten.

 

 

Er is dan maar ook een flauw zonnestraaltje nodig om ons terug te vinden aan de Dender op weg naar knooppunt 79 Denderleeuw.

Tja… we zijn nog maar juist op pad als enkele regendruppels ons de volgende regenbui aankondigen. We geraken juist onder de brug van de E40 als het pijpenstelen regent.  Bij gebrek aan brug trekt deze visser zich terug onder zijn paraplu.

De bui is fel maar van korte duur en algauw peddelen we verder.

In Teralfene stoppen we ter hoogte van knooppunt 79 om het neerhof naast de Dender te bewonderen. Als Veerle een haan rare pasjes ziet maken kan ze het niet laten deze te filmen met de rest van het gebeuren.

Algauw zijn we bij knooppunt 80 ter hoogte van de Sint-Amanduskerk te Denderleeuw.

Hoofdstuk paarden I, inderdaad ter hoogte van Denderleeuw maar onze kant van de Dender staan er wat edele veroveringen. Zoals dit exemplaar dat zijn watertank nauwkeurig onderzoekt.

’t Gras is altijd groener aan de overkant.

Jong en oud doen aan synchroon grazen.

In deze paardenwereld duikt ineens waterkieken-junior op.

Voorbij Liedekerke en bijna aan knooppunt 10 deze kudde kalveren en vaarzen.

Voorbij knooppunt 85 zowat ter hoogte van punt 86…doodgemoedereerd “den dikken van Pamel”.

Ninove-plage, weinig volk waarschijnlijk door het weer.

Fabelta Ninove letterlijk ontmantelt.

Langs de Dender gaat het voorbij het centrum van Ninove. Toch aan knooppunt 91 gaat het…

de Dender over en terug naar het centrum.(en knooppunt 91)

In de Centrumlaan dit beeld, quasi hetzelfde beeld dat geëxposeerd staat op de Dender in Dendermonde naar aanleiding van kunstexpressie aldaar.

De bijnaam van de Ninovieters is “de wortelkrabbers”.

De Twijnster mooi beeld op de Graanmarkt.

De barokke Onze-Lieve-Vrouwkerk, zicht op voorkant…

zicht op achterkant…

…en het pronkstuk in zijn geheel. Ik maak mezelf de bedenking dat deze majestueuze kerk niet zou misstaan in een stadje diep in Frankrijk.

Langs de Abdijpoort gaat het verder.

Als we de Aalsterse steenweg oversteken kruisen we brouwerij Slaghmuylder die volop meedoet aan de open-brouwerijendag die vandaag plaats heeft.

Wij stoppen niet, veel te veel volk, maar fietsen door via kasjkens…

 

…naar Outer (knooppunt 90). Een mooi zicht op de Sint-Amanduskerk.

Nu is het knooppunt 45 dat ons doel wordt. In de Lebbekestraat, op weg naar de wijk Vogelenzang staat deze gedenksteen. Deze steen gedenkt het omkomen van de bemanning bij het neerstorten van de “to hell or glory” een Amerikaanse bommenwerper.

Na knooppunt 45 staat 88 op het menu met de stenen Sint-Antoniuskerk ongeveer op dezelfde plaats.

Tussen knooppunt 88 en 87 gaat het even omhoog over deze ronde kasseien. Maar een kuitenbijter? Nee hoor! Hoogstens een kuitenprik.

Nu zigzaggen we wat door de velden om over knooppunt 82 naar…

Haaltert en punt 83 te peddelen.

Even buiten de dorpskom is er een mooi park.

Jozef De Brouwer plaatselijke priester die leefde tussen 1909 en 1984.  Er is in Haaltert een fietsroute naar hem genoemd.

Van Haaltert naar Nieuwerkerken is het maar een paar pedaaltrappen verder. Op weg naar knooppunt 33  houden we er een stevig tempo op na want de hemel kleurt dreigend donkerblauw.

De Onze-Lieve-Vrouw Tenhemelsopneming kerk  is vrij klasiek.

Het kerkplein daarentegen is op een vrij moderne manier gerenoveerd. Vooral de kunstmatige vijver is indrukwekkend.

Punt 33 wordt snel genomen en we duiken de Parklaan te Aalst in. De Frans Blanckaertdreef is de scheiding tussen het Stadspark van Aalst en het Osbroek een natuurreservaat. In beiden gaan we al eens lopen.

Opeens valt ons oog op deze zevenmijlslaarzen. Het is een onderdeel van de kunsttentoonstelling “Fake”.

Weggelopen uit de Urbanusstrip.

Roodkapje en de boze wolf.

Bij dit werk kan ik niet zo direct een uitleg bedenken.

Dit beeld is minder leuk en duidelijke verwijzing naar hongersnood in zwart Afrika.

Knooppunten 35 en 36 brengen ons terug naar de Dender.

De dreiging van onweer vermindert dus dienen we niet onder de spoorwegbrug te schuilen.

Deze aak ligt hier al jaren zonder dat er nog iets aan gebeurd.(beetje verder dan knooppunt 38)

Genietend van de laatste straaltjes zon.

Ook deze tocht zit erop. Alweer een schot in de roos. Een betere synthese van wat je aan fietsvreugde aantreft tussen Aalst en Ninove ga je moeilijk vinden. Deze keer geen wegenwerken die deze vreugde komen verstoren. Eén vaststelling om een tocht die Aalst in haar naam draagt krijg je vooral een mooi en interessant Ninove voorgeschoteld. Niet getreurd 9/10 en op naar meer.

Enkele interessante links:

Denderend Stedentochten:

Lus 1 Dendermonde : Startplaats Centrum Dendermonde – 45 km –  vlak – bijna volledig verhard

Lus 2 Aalst :Startplaats Stadspark Aalst – 39 km –  vlak – bijna volledig verhard

Lus 3 Ninove : Startplaats Stadspark Ninove- 42 km –  vlak tot licht glooiend -verharde en onverharde stukken

Lus 4 Geraardsbergen: Startplaats Denderbrug in het centrum van Geraardsbergen – 46km – heuvelend -bijna volledig verhard

Toerisme Oost-Vlaanderen:

Voor het bestellen van de brochure en een schat aan toeristische informatie over onze provincie.

Wie voor het knooppuntennetwerk valt vindt bij Tour de Frans (de king of knooppunten) een fantastisch aanbod:

Tour de Frans

Iemand die de streek tussen Aalst en Dendermonde door en door kent is:

Dj!no

Sinds een tijdje volg ik de perikelen van de familie De Coninck op hun blog:

Fietsen met de Familie de Koning

Op verplaatsing…de Dj!noroute(herfst 2009).

Zondag, 4 oktober 2009.


We zijn al even terug uit Bretagne. Het blijft droog en bijwijlen is het nog mooi weer.  We zijn opnieuw beginnen lopen, het park van Aalst en het Osbroek liggen er droog bij. Ook voor het weekend geven de voorspellingen droog weer.  Dan is de uitdaging te groot en moeten de fietsen van stal. Al lang staat de Djinoroute op mijn verlanglijstje. Djino is een streekgenoot die net zoals wij gek is op fietsen. Hij heeft een prachtige website waar hij ons deelgenoot maakt van zijn fietsavonturen. Djino heeft op een zeker moment besloten zelf een route samen te stellen in zijn streek. Dat vind ik dus het einde, meer gedreven kan je volgens mij niet zijn. Ik heb veel bewondering voor zo’n initiatief. Dus Zondagmiddag iets na half twee starten we.

Laat ons meteen met een kleine bekentenis beginnen.  Het trackbakken lukt eerst niet zo bijster goed. Vandaar dat ik al snel een foto van het kerkplein van Erpe kan maken.

Daar komen we tot het besef dat we het weer nogal onderschat hebben en we reppen ons terug naar ons A-ken om nog wat kleding bij aan te trekken.

Ik zoom wat verder in op de track en dan blijkt dat we vlak naast de route geparkeerd staan. We verlaten Mere nu langs een andere kant richting Nieuwerkerken. In deze Aalsterse deelgemeente kiek ik deze bric-à-brac. Ik wijs er Veerle fijntjes op dat het dus nog erger kan dan…

Maïs en nog eens maïs, deze cornflakes in spe zetten duidelijk hun opmars in onze velden voort.

Nog eens Erpe maar nu in de juiste volgorde.

Van een bloemperkje gesproken, wat een kleuren pracht. Veerle haar camera is nog aan het bekomen.

Hier woont een Disney-fan zoveel is duidelijk.

Nog eens de kerk van Erpe, nee ik word niet gesponsord door de pastoor van Erpe

Ook niet door die van Erondegem. Maar misschien dat het kieken van zo’n kerk voor wat voorspraak om wat beter weer,lees meer zon,zorgt.

De oren gespitst, kan ik volgens Veerle nog een voorbeeld aan nemen.

Impe, Sint-Denijskerk. Tiens ’t is toch Damiaan die zalig verklaart wordt en niet onze gouverneur?

Bij het opnieuw naderen van Erondegem kan dit gezellig kapelletje Veerles lens niet ontsnappen. Leuke nonchalance.

Dan gaat het er nabij Vlekkem wel wat serieuzer aan toe. ’t Schijnt dat de aflaten hier van een iets betere kwaliteit zijn.

Bijbehorende Sint-Lambertuskerk.

Bric à brac II maar er is nog werk aan de winkel om “bric I” te kloppen.

Djino neemt ons niet alleen mee naar de plaatselijke gebedshuizen. Nee hij beloont onze inspanningen, ’t is soms stevig trappen, met prachtige vergezichten.

Langzaam moet het zomerse groen wijken.

Ook de Sint-Martinuskerk in Bambrugge maakt haar opwachting. Als het zo voortgaat moeten we het eerste jaar niet meer op Bedevaart.

Bric à brac III, in Bambrugge hebben we te maken met een meer landelijk exemplaar. Sterke mededinger voor de wedstrijd “Bricste à brac 2009”

Stallen en schuren ook ondanks het donker weer blijven ze bekoren.

Laat ons maar wat afstand nemen van al die kerken, nog een glimp van de Sint-Martinuskerk ditmaal in Burst .

Het glooiend landschap blijft bekoren.

Nee geen bric…

Hadden we al paarden op het menu?

Nee, het veelvuldig fotograferen van kerken kan ze daarboven niet vermurwen.

We fietsen nu richting Borsbeke. Djino duidelijk bekend met de streek durft al eens een buurtweg inlassen. Deze “kasjkens” geven de route iets speels.

De Sint-Antoniuskerk van Borsbeke meldt zich ook aanwezig. Mooie kerk trouwens.

Deze Sint-Rochuskapel kruist ook ons pad.

Pink duck, mooi bewaard.

Djino gooit er eens een molen tussen, knappe vierwieker.

Onder een steeds dreigend wolkendek gaat het nu verder naar Sint-Lievens-Esse.

Ondanks de dreigende wolken zijn we niet de enigen onderweg.

Het is stevig klimmen naar Sint-Lievens-Esse.

De dorpskern, Sint-Lievens-Esse kan zich naast de obligate kerk ook op een nog werkende brouwerij beroemen. Pater Lieven wordt er gebrouwen.

Vrij grote kapel nog altijd in Sint-Lievens-Esse.

Nu nemen we de trambaan en zijn zo vrij snel in Herzele.

De kerk van Herzele mocht al een paar keer haar opwachting maken in deze blog, deze keer eens vanuit een andere hoek.

Ook  in dit verslag mogen runderen niet ontbreken. Kijken als een koe naar…

Ressegem, in volgorde kapelletje en daarna…

de kerk. Zonder woorden..

Ook in Aaigem komen kerkgangers aan hun trekken

Uit de tijd dat auto’s nog spraken.

Een wat grijs kapelletje past mooi bij het weer. Goed gezien van Djino.

Tussen Aaigem en Mere laat Djino ons nog eens goed zwoegen, een korte maar steile klim wordt voor de wielen geschoven.

Tijdens het afdalen naar Mere krijgen we nog een mooi zicht op Kruiskoutermolen en een kapelletje eenzaam in het veld.

Wat later zijn we terug in het centrum alwaar we door het late uur en het kil weer gedreven snel naar de auto fietsen. Eens de fietsen opgeladen rijden we terug langs een deel van de route richting Nieuwerkerke. Algauw zijn we thuis. Wel Djino je route mag er wezen. In het begin zwerven we wat door woonwijken en er wordt al eens een drukke baan gekruist. Maar wat je ons aan landschappen voorschotelt  is prachtig. Met een 8,5/10 is het een aanrader. Je bezorgde ons een prachtige namiddag.

Blog op WordPress.com.

Omhoog ↑

%d bloggers liken dit: