Molenbeekroute

Zaterdag 13 juni 2009.

Weer al drie weken thuis. Op het werk is het heel druk, ik kan me weinig vrijmaken. Maar zaterdag wordt er mooi weer voorspeld. Ik speur op internet naar een mooie tocht dichtbij. Bij “Djino” vind ik de Molenbeekroute. Zo’n 10 jaar geleden fietsten we al eens deze tocht. Gelieve deze molenbeekroute niet te verwarren met de route die we begin vorig jaar aflegden rond Steendonk. Ik kom omstreeks 12u thuis. Na het middagmaal ga ik even rusten (ben al op van voor 5u). Het is dan ook rond 14u30 als we de tocht aanvatten.

We fietsen naar Haaltert alwaar we ter hoogte van het warandepark de route aansnijden.

Snel even deze parkbezoekers kieken en weg zijn wij.

We volgen de wegwijzers en onze garmin, die ons over de stationsstraat (een drukke steenweg)brengt. Wat verder dit mooi kapelletje en achterliggend kerkhof. Er liggen hier ook slachtoffers(van het gemene best) tijdens de tweede wereldoorlog.

Zowat halfweg tussen Haaltert en Denderhoutem stuiten we op deze tuin-indiaan. Zijn blik laat niets goed vermoeden. ’t Is eens wat anders altijd die onnozel contente kabouters.

We fietsen niet door tot Denderhoutem maar slagen rechtsaf den “Daai” in. Aldaar dit lieflijk tafereel.

Nog steeds fietsend over den Daai.

Kapelletje bij het verlaten van de velden te Stichelen.

Stichelen lijkt een klein gehucht te zijn. Algauw duiken we weer de velden in.

Nu krijgt de route toch een heel idyllisch tintje. Winkelveld

In de boekentstraat even deze vrolijke noot. Lijkt zo weggelopen uit een verhaal van Suske en Wiske.

Opnieuw dompelen we ons in het landelijke, tussen Heldergem en Kerksken (Haaltert) ligt dit prachtig natuurgebied Den Dotter..

Zicht op Heldergem.

De velden onderbroken met bomenrijen, wat kan een fietsershart meer bekoren.

Bakhuis opgericht door de buurtgemeenschap Gotegem in 1999.

Even binnenloeren.

In Aaigem bevinden we ons ineens op bekend terrein.

De lente loopt op haar laatste benen en de jeugd doet zijn intrede op de velden.

En inderdaad de ons zo vertrouwde Volckaerthoeve duikt op achter één van de vele bochten die deze tocht rijk is. Er wacht ons wat treurig nieuws. De Volckaerthoeve staat over te nemen. In afwachting is ze slechts zaterdag en woensdag open.

Ik ga nog eens achteraan kijken.

De hooischuur als zowel de hooiwagen lijken goedgevuld. Even smullen van lekkere zelfgemaakte ijskreem en weer op weg. Hopelijk blijft de Volckaerthoeve en vooral haar activiteiten bestaan. Het zou zonde zijn.

Ter ere van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes. Ik val op de kleuren, heeft iets zuiderlijks.

Nu fietsen we naar het centrum van Aaigem.

Even binnenloeren… Van Aaigem gaat het met een wijde bocht naar Woubrechtegem.

Gloednieuwe, stevige villa. Crisis, what a crisis?

Koeien moeten naar de stal om gemolken te worden.

Lagergelegen boerderij, de machtige vergezichten rijgen zich hier aaneen.

Woubrechtegem.

We zijn nu op een boogscheut van Herzele. Bij het binnenrijden deze “molen te Rullegem” die flink onder handen wordt genomen.

Het schepenhuis in Herzele.

De ruïne van wat ooit een trots burcht was. Tot hier de rondrit Herzele.

We vervolgen onze weg opnieuw langs een veldbaantje dat ons naar…

…Ressegem brengt.

Burst is de volgende halte op onze rit.

Deze mooie klok, ontdaan van kerktoren, op een paar stevig spoorbils. Bambrugge

De Sint-Martinuskerk nog altijd in Bambrugge.

We naderen de E40 met aan de overkant Vlekkem. Ook hier dat glooiende dat voor mooie beelden zorgt.

De sopeter in Vlekkem

Inmiddels peddelen we richting Erpe-Mere. Wat voor Ottergem zien we een kudde koeien die in het veld gemelkt worden.

Na Erpe-Mere duiken we langs de Oudenaardse baan de E40 onder. In Mere toeven we wat langs de molenbeek . Haar oevers zijn juist opnieuw mooi aangelegd.

Nog even een fikse klim naar de Gotegemstraat. Daarna is het uitbollen terug naar Haaltert. Vandaar keren we terug naar huis. Het is zo’n 20u15 als we daar aankomen. De Molenbeekroute is een leuke herontdekking. 42 km is niet te lang maar levert toch genoeg verassend mooie momenten. Zonde dat we deze aantrekkelijke tocht, die we van huis uit kunnen fietsen, zo lang links laten liggen hebben. 8.5/10 verdient ze zeker. Samen met M-route en de Patersroute is het een aanrader om de prachtige streek , die de Vlaamse ardennen is, te verkennen. Zeker doen!!!

Interessante links:

Vlaanderen-fietsland

Dj!no

De leuke fietser

Zaterdag 15 maart 2008,

Na een stormachtige week, valt de wind en klaart het langzaam uit. Al een tijdje, na de Steendonkroute (die nog op een beschrijving wacht), heb ik mijn zinnen gezet op het rijden van de Molenbeekroute.

Vorig jaar, in augustus, kruisten we toevallig deze route. Toen konden we door werken aan de straten en het ontbreken van wegwijzers deze route niet tot het einde volgen. Nu gesteund door onze garmin-gps proberen we het opnieuw.

Maar de werken blijken afgelopen en de bewegwijzering is nagenoeg perfect. Komende van Erembodegem over de Leirekensroute draaien we in Peizegem rechts op de route in. Door de velden, langszij Merchtem, komen we in Rossem een deelgemeente van Meise. Bij het binnenrijden trekt een mooie, grote herenboerderij (Een Brabantse vierkantshoeve rond 1970 gebouwd door de familie Jos De Pauw. Met dank aan Luc Tutenel voor de correctie en uitleg) onze aandacht.

We stoppen om ze te fotograferen. Wat later rijden we ze nog eens voorbij vanuit een andere richting. Even verder komen we in de dorpskern van Rossem, het enige dorpje dat we echt doorkruisen. Voor de kerk rusten we even uit en eten een paar koekjes. Nu zigzaggen we door de weilanden en andere akkers.

De streek is hier verzadigd van mooie villa’s en gerestaureerde fermettes, aan alles zie je dat Brussel niet veraf is. Zo fietsend, zijn we ineens opnieuw op de leirekesroute. We peddelen verder en eens voorbij het stationneke van Steenhuffel wordt de route leuker.

Op weg naar Malderen komen er meer bomen en struiken in het landschap, dit rijdt meteen prettiger.

Als er dan ook nog een paar mooie gebouwen, kastelen opduiken is het helemaal goed en vergeten we de gevaarlijke baan, die we even moesten volgen.

Een zakkende zon herinnert er ons, samen met een grommende maag, aan dat het stilletjesaan avond wordt. We zijn dan ook tevreden dat we opnieuw de Leirekesroute opdraaien en zo deze tocht beëindigen. We draaien de pedalen nog eens flink rond en met sneltreinvaart, geholpen door een fikse rugwind, fietsen we naar huis. Alleen een wit konijn, (paashaas?)op stap met enkele kippen, kan ons nog doen stoppen voor een kiekje.

Thuisgekomen bespreken we nog eens de route. Het eerste gedeelte, of lus als je wilt, kon ons maar weinig bekoren. Op een mooi gerestaureerde hoeve en molenhuis(Malsaersmolen) zonder molen na, viel er niet veel te zien.

Laveren tussen de velden met de vele alleenstaande woningen, meestal goed onderhouden, maken ons niet direct wild. Rossem zal niet direct de titel van mooiste dorp binnenhalen. Na het Leire-stationneke van Steenhuffel, waar je echt een moet afstappen al was het om een goeie palm of steendonk te drinken, wordt het allemaal iets aantrekkelijker. Samen met de heen- en terugrit hadden we zo’n 70 km onder de wielen. Aan een gemiddelde van 19,5 km/uur, gaf dit ons zo’n 3u45 fietsplezier. Qua quotering scoort de molenbeekroute 6.5 op 10. pluspunten goede bereidbaarheid, prima bewegwijzering. Minpunten: 32 km lengte is wat kort voor ons en we missen wat afwisseling (vlakke routes ontberen dit nogal eens). Binnenkort hopen we eens een route met een kuitenbijters erin te fietsen, boerenkrijg-,Land van Asse- of Valleitjestroute zijn de kandidaten.