Boontocht lus 2 (100 jaar Louis Paul Boon)

Woensdag 28 maart 2012

Op 15 maart 1912 werd Louis Paul Boon geboren. 100 jaar geleden en dat moet gevierd worden. Veel van het literaire werk van Louis Paul Boon speelt zich af hier in onze streek waar hij geboren en getogen is. Ter gelegenheid van dit feestjaar knoopte Toerisme Oost-Vlaanderen twee mooie fietstochten in elkaar. Deze twee lussen, die telkens hetzelfde startpunt hebben kunnen aan elkaar geknoopt worden voor de betere fietsers onder ons. Wij verkiezen ze afzonderlijk te fietsen. De eerste lus heeft mij sterk bekoord, benieuwd wat de tweede lus biedt.

Normaal start deze lus ook in Aalst aan knooppunt 33. Wij zakken echter af naar het centrum van ons geliefd dorp om er aan de Onze-Lieve-Vrouw-Hemelvaartkerk in te pikken op de route. We gaan meteen op zoek naar knooppunt 81. Louis Paul Boon woonde een groot deel van zijn leven in Erembodegem.

We verlaten Erembodegem via een tunnel onder de E40.

Vandaar gaat het langs de Wellemeersen naar Welle.

Na Welle gaat het door de velden naar Denderleeuw. Knooppunt 81 wordt ingewisseld voor 80.

In lus 1 verschijnt er ter hoogte van Lede een watertoren. In lus 2 hebben we hetzelfde fenomeen bij het naderen van Denderleeuw.

Woensdag 28 maart 2012 is buitenspeeldag, in Denderleeuw heeft het een ongelooflijk succes. Elke Denderleeuwenaar lijkt op het speelplein aanwezig te zijn.

Nog steeds in Denderleeuw dit standbeeld voor Dr. Cochez in de gelijknamige straat.

Langs de Sint-Amanduskerk gaat het naar de Dender en knooppunt 80.

Nu staat knooppunt 10 op het menu de weg er naartoe loopt langs de oever van de Dender.

Denderleeuw bad.

Op naar Okegem nu.

Liedekerke jachthaven.

Fiere zwaan zwemt voor Veerles lens.

In Okegem staat een mooi standbeeld. “Den dikken van Pamel“.

Inmiddels liggen knooppunten 10, 85 en 86 achter ons. We fietsen langs Ninove om aan knooppunt 91 de Dender over te steken via de fiets- voetgangersbrug.

Op weg naar knooppunt 90 gaat het nu zigzag door Ninove. Hier het standbeeld “de marathonlopers“. In het geuzenboek, vertelt Louis Paul Boon over de Ninovieters.

Op het Oudstrijdersplein lijkt het ook buitenspeeldag tussen de fonteinen nu.

Wat verder stuiten we op de twijnster. Dit beeld herinnert ons de werkomstandigheden rond de eeuwwisseling in deze streek. Deze omstandigheden worden ook beschreven in “Pieter Daens” nog een meesterwerk van Louis Paul Boon.

Ninove heeft ook een paar mooie stadspoorten. Hier de koepoort.

Via dit exemplaar rijden we stilletjesaan Ninove buiten.

Nog een terugblik op de majestueuze kerktoren van de Onze-Lieve-Vrouwkerk.

Langs de oude  abdijmuur gaat het terug de velden in.

Op weg naar Outer en knooppunt 90.

In Outer aan de galgeput zien we een monument van de Christene Demokraten  aan hunnen leider, weer zijn we bij Daens en zijn tegenstanders.

Outer is een lieflijk gehucht met een mooie dorpskern. Hier de Sint-Amanduskerk.

Ook knooppunt 90 behoort nu tot het verleden.  In de velden komen buiten knooppunt 45 ook onze favoriete viervoeters tegen.

Tussen Lebeke en Klein Heirlinkhove is er eventjes afwisseling de velden worden eventjes ingeruild en we fietsen door een bosje.

Maar snel wordt het zanderig pad opnieuw een weg weliswaar bestaande uit stevige kinderkopjes.

Langs Denderhoutem en knooppunten 88 en 84 bereiken we de dorpskern van Iddergem.

Ineens staan we terug op bekend terrein. Inderdaad knooppunt 81 wordt 2 maal aangedaan. Wel komende vanuit een andere richting en verdergaand ook in een andere richting.

Haaltert en knooppunten 82 en 83 zijn het doel.

Meermaals slagen we een grindweg in.

Koppel I…

Koppel II…

Via de Ninovestraat en de Diepeweg gaat het nu vliegensvlug naar Haaltert.

Eerst eventjes deze villa fotograferen.

En dan door het centrum van Haaltert met zijn mooi warandepark. We ruilen knooppunt 83 in voor knooppunt 33

Voor dit prachtige beeld “de Reisleidster” van Dirk De Keyzer duiken we nog eens in de remmen.

Dit doen we nog eens voor de Onze-Lieve-Vrouw Hemelvaartkerk in Nieuwerkerken.

Ondertussen is het al vrij laat +/- 19u30 e, leggen we er flink de pees op. Knooppunten 33 en 35 zoeven voorbij. We stoppen nog even om het stadspark vast te leggen.

Daarna fietsen we langs het osbroeck en…

…”Schotte” naar de Kapellekensbaan. Ja DE KAPPELEKENSBAAN.

Van Schotte maakte ik zo’n 2-tal jaar geleden volgend filmpje.

Dit jaar maakte ik opnieuw een filmpje met Veerles foto’s van de voetgangerstunnel onder de spoorweg in Termuren.

Zomer te Ter-muren is de ietwat minder gekende opvolger van het beroemde “de Kapellekensbaan

Wie Kappelekensbaan zegt… inderdaad. Kapel Onze-Lieve-Vrouw Ter Muren.

Wat verder verschijnt de Onze-Lieve-Vrouw-Hemelvaartkerk opnieuw vanachter een hoek. Meteen zit er deze fietstocht er ook op. Wie de knooppunten volgt doet er zo’n 47km over. Wij, die van huis vertrokken, hebben zo’n 51km op de teller. 51 km fietsplezier. Wat pittiger dan de eerste lus maar het mag toch geen probleem zijn voor de gemiddelde fietser. Ik quoteer deze tocht 8,5/10. Dus wie het literaire aan het sportieve wil koppelen één devies: fiets deze tocht.

Enkele interessante links:

Voor meer informatie over de Boontocht en het bestellen van de fietsbrochure en een schat aan toeristische informatie over onze provincie Toerisme Oost-Vlaanderen.

Wil je meer weten hoe dit jaar Louis Paul Boon herdacht wordt surf naar www.boon2012.be.

Voor het plannen van een fietstocht ga ik steevast bij volgende fietsliefhebbers langs:

Dj!no, zowat een buur, heeft een prachtig website met een immens aanbod.

Tour de Frans rijgt ook de knooppunten aan elkaar dat het een lieve lust is. Bij hem vind je een ongelooflijk aanbod.

Fietsen met de Familie de Koning is dan weer een leuke blog, alleen al voor de gezelligheid die deze blog uitstraalt surf je er heen. Dat je er verscheidene routebeschrijvingen vindt is leuk meegenomen.

Knooppuntentocht Erembodegem, Denderleeuw,Ternat, Asbeek, Essene en terug.

Zaterdag 24 maart 2012

De lente neemt een vliegende start dit jaar. Heldere dagen met temperaturen rond de 20° volgen elkaar op. Ik zet me nog eens voor mijn PC en surf naar fietsnet mijn favoriete fietsrouteplanner voor knooppunten. Van eerdere tochten weet ik dat het leuk fietsen is tussen Denderleeuw en Ternat.

Vrij laat zo’n 17u denderen we naar knooppunt 79 . Ter hoogte van dit knooppunt en Denderleeuw verlaten we den Dender om knooppunt 80 op te zoeken eventjes genieten we van dit zicht op de Sint Niklaaskerk te Liedekerke.

Even gaat het over een grindweg langs de spoorweg.

Tussen knooppunten 80 en 30 zien we deze olijkerd eens zijn neus buiten steken.

Daarna rijgen knooppunten 30 en 35 zich snel aan elkaar. De bloesems zijn nu goed aan aan het bloeien en fleuren letterlijk het landschap op. Door deze tuinwijken vervolgen wij onze tocht richting Sint-Katherine-Lombeek en knooppunt 73.

Wat het bladerdek betreft is het nog gene vette. We moeten het met een lichte zweem groen stellen.

Opnieuw peddelen we over grind en langs de spoorweg. Sinds enkele jaren zijn hier grote werken aan de gang.

Het mooie weer brengt jong en oud naar buiten.

Deze pony heeft nog zijn wintervacht, s’nachts zal hij daar nog veel geniet van hebben. De temperaturen zakken s’nachts nog serieus.

Onder een dalende zon bereiken we Sint-Katherina-Lombeek.  De steven wordt nu van knooppunt 73 naar knooppunt 59 gericht. Op naar Ternat

Wintervachten 2.

Onder rozerode zonnestralen fietsen we door de velden rond Ternat.

De Sint-Gertrudiskerk torent hoog boven de velden.

Inmiddels ligt knooppunt 59 achter ons en ter hoogte van punt 54 wilt Veerle niet verder fietsen alvorens dit drietal te kieken.

Stilletjesaan wordt onze tocht pittiger. Om in Opalfene deze Sint-Jozefkapel te bereiken dient er fiks doorgetrapt te worden. Letterlijk dan anders vloog ik deze helling op!!!

Op naar knooppunt 92 gaat het over de E 40, nu zakt de zon toch snel.

Alvorens het tempo wat op te voeren, onze lichtjes liggen nog ergens in een schuif thuis, stoppen we om de innerlijken wat te voeden.

Nog even deze ode aan het brabants trekpaard vastleggen…

Om daarna de ene klim na de andere af te werken door Asbeek, Essene en Affligem om snel daarna en juist voor het duister terug thuis te komen.

Snel nog even de geronde knooppunten van 92 gaat het naar 1 en 2. Dit is echt stevige kost de ene kuitenbijter na de andere. Van 2 gaat het naar knooppunt 50 en worden de hellingen milder en gaat het tempo stevig omhoog. Na 50 ligt knooppunt 46 op het menu. Daarna gaat het over de Affligemdreef naar Knooppunt 38 en vandaar naar huis. Al bij al een leuke tocht. Wel hadden we er wat vroeger mogen aan beginnen. Op de laatste dag van het winteruur valt de duisternis nog vroeg in. Stilletjes aan krijg ik zin in het langere werk. Binnenkort moet de kaap van de 40km en misschien die van de 50km er aan geloven.

De Schiptrekkersroute revisited

Maandag 12 maart 2012

Het lijkt als een voorbereiding op het wielerseizoen. Tegen dat het echt mooi wordt willen we klaar zijn. De stijfheid uit onze knieën, de spieren gesterkt en de uithouding fiks verhoogd. Om dit alles te bekomen fietsen we kortere tochtjes van om en bij de 30km. En dan komt de schiptrekkersroute om de hoek kijken. Deze tocht is ideaal, 30km lang en licht glooiend, meer moet dat (nog) niet zijn

In Teralfene krijgen we weer een prachtig tafereel voorgeschoteld. Voor de eerste keer merken we er dit hagelwit exemplaar.

Het kriebelt blijkbaar niet alleen bij ons. Het wordt stilletjes aan gezellig druk op het jaagpad langs de Dender.

Ter hoogte van Denderleeuw steken we via de fiets-wandelbrug de Dender over.

Deze brug is dan weer meer geschikt voor treinen.

In Denderleeuw modderen we wat aan. Het is de eerste keer dat we door de aanwijsborden te volgen in Denderleeuw terecht komen. Dient er hier een plaatselijke ronde afgelegd zoals voorheen in Teralfene? Joost mag het weten maar wij fietsen dan maar verder richting Liedekerke.

Aldaar fietsen we weer het jaagpad op. Op de achtergrond de Sint-Niklaaskerk van Liedekerke.

In Okegem verlaten we definitief de oever van de Dender.

Nu nestelt de schiptrekkersroute zich naast de spoorweg.

Hier wordt  duidelijk met volle teugen genoten!

We steken de Aalsterse steenweg over en de eerste hellingen brengen ons een mooi zicht op de velden.

Deze zonnebloemen hebben het hoofd laten hangen na de winter. Was dit een proefproject of zo… maar blijkbaar is er hier niet geoogst.

Dit is voorjaar, het eerste jong leven maakt zijn opwachting.

Van hieruit een mooi zicht op de skyline van Denderhoutem. Meer en meer zie je in deze dorpjes de bouw van middelhoge appartementsgebouwen. Moeten zij de stadsvlucht opvangen? Verliezen zo deze plattelandsdorpjes stilletjes aan hun karakter?

De dorpskern van Iddergem bulkt nog steeds van karakter.

Dasha een foxterriërteefje is op stap met haar baasje. Voor een foxterriër is zij nog vrij kalm.

In de verte een vrij typische watertoren.

Door de velden van Iddergem slingert de schiptrekkersroute zich naar Welle.

Christo was here!!!

Het paard van Christus.

Deze twee exemplaren zijn dan wel niet Christus ‘vervoermiddel’ maar als ik de keus heb…

Nu gaat het vrij snel naar Welle.

En inderdaad enkele fikse trappen later staan we al onder de toren van Sint Pietersbandenkerk. Gek zeg heb nog maar sinds mijn vorig bericht over Sint-Pietersbanden gehoord en lap ze zijn er weer daar mee!

Ondergetekende in volle bewondering voor het plan van de wellemeersen.

Deze baan lijdt de Wellemeersen in maar wij slagen linksaf…

…langs dit pad…

Naar de tunnel onder de E40. We rijden Erembodegem binnen en na enkele tellen zijn we terug thuis. Toch een leuke fietstocht die schiptrekkersoute.

Enkele interessante links:

Op de toerisme-site van Oost-Vlaanderen vind je een schat aan informatie over fietsen en wandelen in onze provincie.

Voor het plannen van een fietstocht ga ik steevast bij volgende fietsliefhebbers langs:

Dj!no, zowat een buur, heeft een prachtig website met een immens aanbod.

Tour de Frans rijgt ook de knooppunten aan elkaar dat het een lieve lust is. Bij hem vind je een ongelooflijk aanbod.

Fietsen met de Familie de Koning is dan weer een leuke blog, alleen al voor de gezelligheid die deze blog uitstraalt surf je er heen. Dat je er verscheidene routebeschrijvingen vindt is leuk meegenomen.

Pajotse panorama’s

Zaterdag 24 september 2011

Ik ga jullie mijn beklag over afgelopen zomer besparen. Neen, dan steek ik liever de loftrompet af over de start van het nieuwe seizoen. Leve de herfst moge hij 2011 zegenen met vele mooie na-zomerkens.  Ziezo dit moest mij van het hart. En ja hoor de afgelopen dagen zijn zonovergoten en dan gaan we op zoek naar een leuke fietstocht. Het is bij “toerisme Vlaams-Brabant” dat we de Pajotse panorama’s treffen. De streek die deze tocht doorkruist is ons welbekend. Zowel de Boerekrijgroute als de Valleitjesroute verkennen hier het pajottenland.

Daar ik s’morgens gewerkt heb hou ik eerst een siest in onze tuin. Het is dan ook al 15u als we langs onzen Dender aanzetten richting Liedekerke en knooppunt 10.

We zijn niet de enigen die van het mooie weer willen profiteren. Ook vele vissers hebben de Dender gekozen om hun geliefde hobby uit te oefenen. Ik meen totzelfs een visgeurtje te herkennen of is het al het vilbeluik van Denderleeuw dat zich laat ruiken.

In Okegem zijn de mannen van de burgerbescherming van Liedekerke van de partij. Die gaan wat oefenen met hun rubberboot.
Op de andere oever wachten deze wilde ganzen lijdzaam op het vertrek van de vissers, om ook hun duitje in de zak te doen om het visbestand binnen de perken te houden.
Inmiddels zijn knooppunten 10, 85 en 86 al achter de rug. De tocht wordt met het verlaten van de Denderoever meteen pittiger. Het eerste panorama wordt on voorgeschoteld, het is meteen smullen. Ninove met zijn Groene Koepel.
Aan de andere kant schittert de Sint-Gaugericuskerk van Pamel.

Wat verder drummen deze Brabantse boerepaarden om op de foto te kunnen. Dit streekproduct zal nog meerdere keren onze tocht opfleuren. Ik vind het prachtige beesten.
We kruisen wat later de Ninoofsesteenweg en trappen daarna  flink door langs veldbanen en dorpsteegjes door een prachtige omgeving.

Het stijgt hier stevig, in Tomberg een gehucht van Roosdaal besloot men enkele decennia geleden, naar aanleiding van de toenmalige afkoeling van de aarde om een teleferique bij het Berchembos te installeren. Zo zou menig ski-fanaat hier afzakken om zijn ding te doen.  Toen sloeg het klimaat om en naar het schijnt wordt er nu druk gediscussieerd over de plaats waar het toekomstige strand moet komen. Wordt vervolgd.
Carrière als skipiste gemist, maar morgen misschien Tomberg-bad.
We zetten onze tocht verder en ronden punt 89. Nu klimmen we door het Berchembos richting  de Woestijn.
Opnieuw wordt ons klimwerk beloond met een mooi vergezicht.
Christo was here!!!
De Woestijnkapel, van hier gaat het terug neerwaarts.
Het tempo gaat flink de hoogte in, neerwaarts weet je wel. Knooppunt 60 ligt zo achter ons en het is pas iets voor punt 40 dat we even stoppen om dit kapelletje te kieken.
In deze kudde schapen krijgt het er eentje letterlijk op haar heupen.
Ook knooppunt 40 moet er aan geloven, wat verder torent de IJzeren man van Kester boven de bossen uit.
Ineens voelen we ons bespied.

Juist na knooppunt 14 en even voor het binnenrijden van Gooik dit dilemma.

In Gooik is het jaarmarkt, ik bespaar jullie de verschillende kraampjes met prullerij allerhande…

…maar deze sennenhond en zijn baasje wil ik jullie niet onthouden.
Deze prachtig onderhouden VW 1500 is de voorbode…
…van een rits mooi onderhouden old-timers zoals deze Mercedes-Benz (voorloper van ons A-ken).
Ook deze MG zou ik wel in mijn garage willen.
Wat verder staat deze messcherpe Lotus Esprit te blinken.
Na al dit moois murwen we ons uit de drukte en vervolgen onze fietstocht.
Mooie boerenpaarden in alle kleuren en maten. Wij fietsen verder naar knooppunt 15.
Het prachtige weer kan wel niet verhullen dat de herfst voor de deur staat. Stilaan komen de zachte herfstkleuren opzetten.
Na een hevige klim komen we voorbij het Krekelhof. In dit etablissement kan er bij een goede pint of glas wijn lekker gesmuld worden. De knooppunten volgen nu elkaar snel op punten 15 en 16 leiden ons naar Onze-Lieve-Vrouw Lombeek.

Op sommige momenten lijkt het meer lente dan herfst. Zoals in de bergenbroeckstraat waar we dit leuk tafereel kieken.
Deze 2 kalkoenen genieten van hetzelfde schouwspel.
Ook deze billeman deelt de weide, een mooi allegaartje.
Opnieuw tijd voor een panorama. Op de oude Geraardsbergse baan, bij het naderen van knooppunt 15.
Haast zomerse taferelen, wat hebben we ze toch gemist dit jaar.
Een resem porche speedsters (replicas?) razen ons voorbij.
Het fruit is quasi plukklaar, lijkt me een mooie oogst. Ondertussen fietsen we tussen knooppunt 15 en 16 het blijft goed vooruitgaan.
Tussendoor een kapelletje, dit exemplaar lijkt voorzien van een stevige, weliswaar groene, haardos. Schril contrast met de heilige maagd(replica?) binnenin.
Christo was here!!
Van zo’n rust word je zelf helemaal relax, het maakt fietsen zo bijzonder.
Ter hoogte van knooppunt 78 rijden we Eizeringen binnen. Het mooi gerestaureerde kasteel Neufcour.
De Sint-Ursulakerk, meteen ook een mooi panorama.
We kruisen opnieuw de Ninoofse steenweg en peddelen voorbij knooppunt 78. Inmiddels is het al 18u15 voorbij en langzaam zakt de zon kimwaarts.
Door wegenwerken en dorpskernvernieuwing dienen we in Strijtem even van de fiets, meteen een mooi moment om de Sint-Martinuskerk in gloed van de ondergaande zon te fotograferen.
Ook het koetshuis baad in de roze gloed.
Even buiten Strijtem ligt de kapel van de 7 beuken langs de route, het is niet meteen de mooiste kapel die ik ooit zag.
Ook Maria lijkt me niet zo gelukkig met haar situatie daar. Ze lijkt me wel een smeekbede te doen om uit de kapel weg te mogen.

Hoog boven de kapel geniet deze paraglider dan weer van een haast onbeperkte vrijheid en fantastische panorama’s.

Wij mogen dan weer genieten van dit mooi vergezicht op Borgt-Lombeek.

Bijna 19u loopt de Pajotse Panorama’s-tocht op zijn einde. We overwinnen nog een flinke klim, wat Veerle duidelijk blij maakt. Het is op een boogscheut van knooppunt 64. Op naar 10.
Nog even langs kasjkens en enkele dorpswegen tot knooppunt 10.
Knooppunt 10 is meteen het einde van de Pajotse panorama’s. Wij dienen nog een 10-tal kilometers terug. De meeste daarvan liggen langs de Dender.
De Sint-Amanduskerk ook badend in het late zonlicht.
Gedreven door het late uur houden we een stevig tempo aan. Maar als we in de Wellemeersen de Galloway runderen zien grazen stoppen we toch even om ze te kieken. Meteen zijn we terug in Erembodegem.

De Pajotse panorama’s is voor mij de mooiste fietstocht in de streek van Liedekerke, Roosdaal, Gooik en omliggende. Je vindt er het beste uit de Boerekrijgroute, Valleitjesroute en andere Groene koepels. Zeer pittig, maar met fantastische vergezichten als beloning, verdient deze route een 9.5/10 en kan ik ze iedere ietwat geoefende fietser aanbevelen. Voor ons was het prettig opnieuw aanknopen met lekker, stevig fietsen.

Jullie hebben nog de knooppunten tegoed: kp 10 – kp 85 – kp 86 – kp 89 – kp 60 – kp 40 – kp 14 – kp 15 – kp 16 – kp 78 – kp 64 – kp 10

Enkele interessante links:

Om zelf je knooppuntentocht samen te stellen of de kaartgegevens naar GPS-formaat over te brengen (één van mijn favorieten) : Fietsnet

Bij toerisme Vlaams-Brabant ligt er ook een pak informatie te rapen.

Dan refereer ik nog graag eens naar enkele sites waar ik een boontje voor heb:

Wie voor het knooppuntennetwerk valt vindt bij Tour de Frans (de king of knooppunten) een fantastisch aanbod.

Een streekgenoot op wiens site ik een beetje jaloers ben: Dj!no

Sinds een tijdje volg ik de perikelen van de familie De Coninck op hun blog: Fietsen met de Familie de Koning

Denderende steden AALST

Zondag 8 augustus 2010

Vrijdag hebben we de eerste tocht van de “Denderende steden“reeks gefietst. Een echte meevaller. Vandaag worden er na de middag opklaringen voorspeld. We plannen dan ook om er deze namiddag op uit te trekken. Nu die opklaringen laten wel op zich wachten.

 

 

Er is dan maar ook een flauw zonnestraaltje nodig om ons terug te vinden aan de Dender op weg naar knooppunt 79 Denderleeuw.

Tja… we zijn nog maar juist op pad als enkele regendruppels ons de volgende regenbui aankondigen. We geraken juist onder de brug van de E40 als het pijpenstelen regent.  Bij gebrek aan brug trekt deze visser zich terug onder zijn paraplu.

De bui is fel maar van korte duur en algauw peddelen we verder.

In Teralfene stoppen we ter hoogte van knooppunt 79 om het neerhof naast de Dender te bewonderen. Als Veerle een haan rare pasjes ziet maken kan ze het niet laten deze te filmen met de rest van het gebeuren.

Algauw zijn we bij knooppunt 80 ter hoogte van de Sint-Amanduskerk te Denderleeuw.

Hoofdstuk paarden I, inderdaad ter hoogte van Denderleeuw maar onze kant van de Dender staan er wat edele veroveringen. Zoals dit exemplaar dat zijn watertank nauwkeurig onderzoekt.

’t Gras is altijd groener aan de overkant.

Jong en oud doen aan synchroon grazen.

In deze paardenwereld duikt ineens waterkieken-junior op.

Voorbij Liedekerke en bijna aan knooppunt 10 deze kudde kalveren en vaarzen.

Voorbij knooppunt 85 zowat ter hoogte van punt 86…doodgemoedereerd “den dikken van Pamel”.

Ninove-plage, weinig volk waarschijnlijk door het weer.

Fabelta Ninove letterlijk ontmantelt.

Langs de Dender gaat het voorbij het centrum van Ninove. Toch aan knooppunt 91 gaat het…

de Dender over en terug naar het centrum.(en knooppunt 91)

In de Centrumlaan dit beeld, quasi hetzelfde beeld dat geëxposeerd staat op de Dender in Dendermonde naar aanleiding van kunstexpressie aldaar.

De bijnaam van de Ninovieters is “de wortelkrabbers”.

De Twijnster mooi beeld op de Graanmarkt.

De barokke Onze-Lieve-Vrouwkerk, zicht op voorkant…

zicht op achterkant…

…en het pronkstuk in zijn geheel. Ik maak mezelf de bedenking dat deze majestueuze kerk niet zou misstaan in een stadje diep in Frankrijk.

Langs de Abdijpoort gaat het verder.

Als we de Aalsterse steenweg oversteken kruisen we brouwerij Slaghmuylder die volop meedoet aan de open-brouwerijendag die vandaag plaats heeft.

Wij stoppen niet, veel te veel volk, maar fietsen door via kasjkens…

 

…naar Outer (knooppunt 90). Een mooi zicht op de Sint-Amanduskerk.

Nu is het knooppunt 45 dat ons doel wordt. In de Lebbekestraat, op weg naar de wijk Vogelenzang staat deze gedenksteen. Deze steen gedenkt het omkomen van de bemanning bij het neerstorten van de “to hell or glory” een Amerikaanse bommenwerper.

Na knooppunt 45 staat 88 op het menu met de stenen Sint-Antoniuskerk ongeveer op dezelfde plaats.

Tussen knooppunt 88 en 87 gaat het even omhoog over deze ronde kasseien. Maar een kuitenbijter? Nee hoor! Hoogstens een kuitenprik.

Nu zigzaggen we wat door de velden om over knooppunt 82 naar…

Haaltert en punt 83 te peddelen.

Even buiten de dorpskom is er een mooi park.

Jozef De Brouwer plaatselijke priester die leefde tussen 1909 en 1984.  Er is in Haaltert een fietsroute naar hem genoemd.

Van Haaltert naar Nieuwerkerken is het maar een paar pedaaltrappen verder. Op weg naar knooppunt 33  houden we er een stevig tempo op na want de hemel kleurt dreigend donkerblauw.

De Onze-Lieve-Vrouw Tenhemelsopneming kerk  is vrij klasiek.

Het kerkplein daarentegen is op een vrij moderne manier gerenoveerd. Vooral de kunstmatige vijver is indrukwekkend.

Punt 33 wordt snel genomen en we duiken de Parklaan te Aalst in. De Frans Blanckaertdreef is de scheiding tussen het Stadspark van Aalst en het Osbroek een natuurreservaat. In beiden gaan we al eens lopen.

Opeens valt ons oog op deze zevenmijlslaarzen. Het is een onderdeel van de kunsttentoonstelling “Fake”.

Weggelopen uit de Urbanusstrip.

Roodkapje en de boze wolf.

Bij dit werk kan ik niet zo direct een uitleg bedenken.

Dit beeld is minder leuk en duidelijke verwijzing naar hongersnood in zwart Afrika.

Knooppunten 35 en 36 brengen ons terug naar de Dender.

De dreiging van onweer vermindert dus dienen we niet onder de spoorwegbrug te schuilen.

Deze aak ligt hier al jaren zonder dat er nog iets aan gebeurd.(beetje verder dan knooppunt 38)

Genietend van de laatste straaltjes zon.

Ook deze tocht zit erop. Alweer een schot in de roos. Een betere synthese van wat je aan fietsvreugde aantreft tussen Aalst en Ninove ga je moeilijk vinden. Deze keer geen wegenwerken die deze vreugde komen verstoren. Eén vaststelling om een tocht die Aalst in haar naam draagt krijg je vooral een mooi en interessant Ninove voorgeschoteld. Niet getreurd 9/10 en op naar meer.

Enkele interessante links:

Denderend Stedentochten:

Lus 1 Dendermonde : Startplaats Centrum Dendermonde – 45 km –  vlak – bijna volledig verhard

Lus 2 Aalst :Startplaats Stadspark Aalst – 39 km –  vlak – bijna volledig verhard

Lus 3 Ninove : Startplaats Stadspark Ninove- 42 km –  vlak tot licht glooiend -verharde en onverharde stukken

Lus 4 Geraardsbergen: Startplaats Denderbrug in het centrum van Geraardsbergen – 46km – heuvelend -bijna volledig verhard

Toerisme Oost-Vlaanderen:

Voor het bestellen van de brochure en een schat aan toeristische informatie over onze provincie.

Wie voor het knooppuntennetwerk valt vindt bij Tour de Frans (de king of knooppunten) een fantastisch aanbod:

Tour de Frans

Iemand die de streek tussen Aalst en Dendermonde door en door kent is:

Dj!no

Sinds een tijdje volg ik de perikelen van de familie De Coninck op hun blog:

Fietsen met de Familie de Koning

De boerenkrijgroute…voor outer en heerd

In 2003 kwam er in onze streek, tussen Ninove en Aalst, er een nieuwe route bij. De boerenkrijgroute. 210 jaar geleden in 1798 ontstond er in de zuidelijke nederlanden (of ongeveer het huidige België?) een volksopstand tegen de Franse overheerser. In de streek rond Liedekerke zouden de brigands ten strijde zijn getrokken vandaar… Inmiddels zijn we 5 jaar na de inhuldiging van deze route. Wij reden ze meermaals en steeds bleef zij ons boeien. Dus vandaag starten we met de bedoeling er een reportage van te maken.

Voorbij Liedekerke in Essene pikken wij in op de route(45km lang), Garmin heeft dan al 5km afstand geregistreerd.  Even volgen wij de spoorweg maar aan het station van Essene duiken we  de velden in en stoppen in het zicht van de autostrade aan de Bellemolen.

De Bellemolen was ooit een gekend restaurant, toch daar is nu niet zoveel meer van te merken. Vooral het dak is er erg aan toe. 2 pedaalslagen verder is er Mie katoen, in dit restaurant zijn we al een paar keer gaan eten. Voor schappelijke prijzen kan je er lekker eten, voor echt fijnproeven zijn er betere, duurdere adressen in de streek.

Via volgende voetgangers- fietsersbrug steken we de E40 over.

Nog voor we Essene-dorp zelf bereiken draaien we al terug de velden in op weg naar Ternat. Het centrum van Essene doen we niet aan, wat spijtig is dit heeft toch enige charme zie enkele archieffoto’s;

Het kerkplein is ook een fietsstop waard.

Als je dan toch gestopt bent, moet je zeker de papeter van Patrick Van Craenbroeck gaan bekijken.

Maar wie de route stipt volgt mist dit dus. Inmiddels zijn wij terug in de velden. We naderen Sint-Katharina-Lombeek. Gouw nog een kiekje van dit huisje verdoken in het groen. Deze woonst is  in aanbouw, zou je van hieruit niet zeggen. Ik wens de toekomstige bewoners veel geluk en hoop dat zij veel van deze prachtige ligging mogen genieten.

In Wambeek trekt deze koe de aandacht. Een paar jaar geleden stond Brussel vol met deze schepsels, was wel leuk.

Daarna zijn we snel in Ternat. Waar vooral de grote, imposante toren van de Sint-Gertrudiskerk de aandacht trekt. Toch ik geef graag enkele andere beelden.

Een groot landhuis met bijbehorend park.

Niet de toren, maar buitenzicht op de zijbeuken en monument voor de gesneuvelden van 1914-1918.

Het gemeentehuis mag ook gezien worden.

Zomaar, dit schattig huisje vandaag

en op 23 maart laatstleden, vergelijk vooral de tuin en de bomen.

Hierna houden we even rust en zoals de tienerjeugd, die juist één van hun laatste schooldagen voor de vakantie achter de rug hebben, genieten we van een lekker ijsje in de hand. Dan steken we de markt over en verlaten deze gemeente. We klimmen naar de hogergelegen velden en ontwaren lager een kasteeltje.

Dan toch nog even terugblikken op de Sint-Gertrudiskerk

Door de velden, dit is in deze tour samen met de hellingen een constante, priemt het kerkje Wambeek.

In dit landelijk dorpje treffen we nog eens een restaurant(lijkt toch ook een constante in deze rit) “De voet van Keizer Karel”.  Hier komen we geregeld, meestal naar aanleiding van een verjaardag, over de vloer. De prijzen zijn hier betaalbaar en de keuken, geen haute cuisine, levert toch lekkere schotels af. Ik kijk al uit naar de winter met zijn de wildschotels.

Van Wambeek gaat het naar Eizeringen dat juist voorbij het drukke kruispunt van de Ninoofse- en Assesteenweg ligt. In de velden ertussen wemelt het van plastieken serres waar er aardbeien geteeld worden.

Eizeringen, ook dit is een pittoresk dorpje (constante 4 pittoreske dorpjes). Met een paar opmerkelijke monumenten. Bij het binnenkomen de Sint-Ursulakerk.

Wat verder aan de rand van het dorp en vanuit de velden mooi te bewonderen kasteel Neufcour, volop in restauratie (let op geen restaurant dus geen constante)en de kasteelhoeve. Door de breedhoek van mijn panasonic krijg ik ze samen op de gevoelige plaat.

Ook hier hijsen we ons verder het dorp uit. We zigzaggen verder naar Nelleken een gehucht waar we bij het Sint-Berlindiskapelletje van onze meegenomen koeken smullen.

Daarna vervolgen we onze tocht. De Boerenkrijg loopt hier samen met de Valleitjesroute. Iedereen klaar; constante nummer 5, de deze route deelt zijn traject met andere routes. In Liedekerke de Schiptrekkersroute, in Roosdaal de Groene koepelroute en hier dus de Valleitjes. Op weg naar Onze-Lieve-Vrouw-Lombeek kiekte Veerle volgende sfeerbeelden:

Het is verwonderlijk aan elk ouder fermetje liggen er bouwmaterialen, nog te gebruiken of overschot, wie zal het zeggen? Constante 6

Een fiere knotwilg met rust

Langzaam wordt het graan, hier gerst, rijp. Nog een paar zonnige weken en het is oogsten geblazen.

Deze chocoladerepen zijn zeker al een tweede plantsoen aardappelen.

Van Onze-Lieve-Vouw-Lombeek nu eens geen foto van de majestueuze kerk (constante -1)maar van de fiere herenhuizen die in het dal staan te pronken. Wie graag een foto van de kerk wil, moet na het lezen van deze reportage eens doorklikken naar het verslag van de Valleitjesroute op deze blog.

Ik hoor jullie al vragen naar het plaatselijk restaurant, mag het ook een “afspanning” zijn. Proef die naam, een mens zou nooit meer op restaurant willen gaan.

Voor de verandering is het nog maar eens, bijwijlen vrij stijl, klimmen om de dorpskom te verlaten. De holle wegen hier zijn wel heel mooi.

Boven wacht ons het plaatselijk icoon, wat het atomium voor Brussel is, de eiffeltoren voor Parijs dat is de windmolen van kapitein Zeppos voor Onze-Lieve-Vouw-Lombeek.

Vanaf hier hebben we een geweldig uitzicht op Pamel en zijn grote Sint-Gaugericuskerk.

Pamel doen we niet echt aan, via buitenwijken fietsen we door deze gemeente. De tocht loopt nu ver ten einde, we kruisen af en toe een fietser op weg naar huis.

De Dender luidt het einde in en voert ons snel naar huis.

Opnieuw heeft den Boerekrijg ons te pakken gehad. Deze tocht blijft bekoren. Hij is wel vrij zwaar en somige veldbanen zijn ronduit slecht na dagenlang regenen. Maar als ze wat droog zijn moet je de inspanning wagen, vooral het traject, van Eizeringen over Onze-Lieve-Vrouw-Lombeek tot je terug de Ninoofse steenweg over moet, zal je veel voldoening geven 8.5/10

De Schiptrekkersroute

Sinds een paar jaar (2003) is er vlakbij een leuke route, de schiptrekkersroute. Door zijn 30km ideaal als we weinig tijd hebben om er eens op uit te fietsen. Dan trekken we gauw een schipperken. Met slechts een paar hellingen (’t mag bijna geen naam hebben) goede opwarmkost voor in het begin van het seizoen. Wij starten in Erembodegem en pikken op de route in waar zij de Dender aansnijdt. Hier haalt de route haar naam. Tot begin deze eeuw werden de schepen nog door mensen of paarden getrokken, daartoe liepen zij op het jaagpad.
dender_jaagpad
Dit jaagpad is nu verhard en dient ons om te fietsen of te lopen.(het maakt deel uit van ons trainingsparcours we zijn buiten verfente fietsers ook lange afstandlopers). Al snel passeren we de Wellemeersen. Dit is een natuurreservaat die door de omsluiting van spoorweg, autostrade en dender een specifiek biotoop heeft. Aan de volgend sluis slagen we rechtsaf naar Teralfene. Normaal slagen wij deze plaatselijke ronde van hoogstens enkele kilometers over en peddelen voort langs de Dender. Toch voor deze ene keer maken we een uitzondering. Nu buiten een rit door een parkje met speeltuin een zicht op een mooi gerestaureerd herenhuis is hier niet veel te beleven.
herenhuis
We zigzaggen terug naar de Dender en zetten daar door richting Okegem. Eventjes moeten we de neus dichtknijpen voor de geur van het vilbeluik van Denderleeuw maar algauw is het weer rustig en aangenaam fietsen langs de Dender.
kerk_denderleeuw

We rijden Liedekerke door en langs de brede bochten van de Dender bereiken we Okegem. Daar verlaten we het jaagpad. Nu is het even op een smal padje langs de spoorweg (hier in deze streek kruisen er verschillende lijnen elkaar) om dan door de velden langs en door de verschillende dorpjes, die langs de Dender liggen, te fietsen. Iddergem, Denderhoutem en Welle liggen op onze weg en zijn mooie dorpjes waar het nog vrij kalm is. De wegen zijn prima fietsbaar en het parcours is licht glooiend. Daardoor zijn er mooie vergezichten te bewonderen.
vergezicht
In Welle kan er in de Klimop, een leuke taverne, iets gedronken worden. Na Welle komen we terug aan de Wellemeersen (na eerst nog eens een spoorweg gekruisd te hebben). Nog even door Erembodegem, ons geliefd dorp, en daar zijn we terug aan de Dender. Hier verlaten we de route en peddelen naar huis. Deze route is ideaal om te fietsen als je maar weinig tijd hebt. Het jaagpad naast de Dender wordt het ganse jaar door druk bereden maar op de rest van de route was het beduidend minder druk. Het is niet meteen de meest boeiende fietstocht, in dezelfde streek zijn zowel de Boerekrijgroute als de Groene koepel van een ander kaliber.6.5/10

Blog op WordPress.com.

Omhoog ↑

%d bloggers liken dit: