Vrijdag, 25 juli 2008

We zijn nu al 2 weken terug uit Frankrijk. We hadden nog een week verlof, dit hebben we nuttig gebruikt om wat opknapwerk te verrichten aan ons huis. De ramen schreeuwden om een lik verf.  Het weer, zeer wisselvallig, was er ideaal voor. Inmiddels zijn we haast al een week opnieuw aan de slag. Vandaag heb ik verlof en na de middag besluiten we een nieuwe  fietstocht te verkennen. De Herman Teirlinckroute die de streek tussen Halle en Beersel (Zennevallei) verkent.

Het is al 15u voorbij als we in Buizingen de fietsen van het dak halen. Het is broeierig warm, eventjes ons inwrijven met zonnecrème en weg zijn wij. Wij fietsen tot het kanaal Brussel-Charleroi om op de route in te pikken.

Daar gaat het richting Halle waar we vrij snel aankomen. Hier ben ik geboren en zo’n 30 jaar getogen.  De basiliektoren die enkele jaren geleden werd gerestaureerd imponeert al van ver.

Een affiche op de achtergevel van het Jezuitencollege trekt de aandacht. Het is een doek met een modern schilderij.

Ook op het stadhuis zijn gelijkaardige kunstaffiches te zien. Enig opzoekingswerk levert volgende verklaring

Nog enkele locaties met affiches:

voorgevel Jezuitencollege

Nieuw stadhuis

Dan brengt deze route ons naar het stationsplein alwaar wij opnieuw het jaagpad van het kanaal oprijden.

We volgen het jaagpad tot juist voor Lembeek en fietsen dan stevig bergop langs Berendries en Malheide tot Essenbeek.

Eindelijk gans boven, er lijkt wel geen einde aan al dat klimmen te komen. Na elke bocht verschijnt er opnieuw een heuvelrug. Aan de vlasmarkt, een wat vreemde naam daar er hier geen marktplein te bespeuren valt, steken wij de Nijvelse steenweg over.  Nu fietsen we het Hallerbos in. Het bladerdek zorgt hier wat voor koelte wat zeer welkom is.

In Dworp verlaten wet het Hallerbos en dalen door de velden naar het dorpscentrum.

Mijn voorliefde voor industrieel erfgoed wordt er beantwoord. Ik denk dat we hier met een oude brouwerij te maken hebben.

Wat verder kruisen we juist voor de dorpskom de Alsembergse steenweg en duiken na enkele velden weer een bos in. Een brede molenbeek bezorg ons deze fraaie beelden.

En dan ineens, bij het verlaten van het bos, staan wij voor de oude papierfabriek met de Herisemmolen. Begin dit jaar nam dit restauratieproject deel aan de tv1-wedstrijd het mooiste monument. Wij zagen er dan ook een reportage van. Maar nu wij er oog in oog mee staan zijn we nog verbaasd.

Via een nijdige klim over kassei, verlaten we dit prachtig gehucht.

Door de velden gaat het nu langs Alsemberg naar Sint-Genesius-Rode

Daar stoppen we even aan de Boesdaalhoeve. Deze hoeve is gerestaureerd en is nu een cultuur- en ontmoetingscentrum.

Op weg naar Beersel, moeten we, naast het gemeentehuis van Alsemberg, terug over de  drukke Alsembergsesteenweg.

Opnieuw, het stopt echt niet met klimmen en dalen in deze route, bevinden we ons op een hoogte. Van hieruit hebben we een mooi zicht op het nabije Brussel.

We peddelen flink door tot we links van de weg dit vreemd huis opmerken. Het is het kunstenproject “Tuin der onlusten”. Heel vreemd en misschien niet altijd esthetisch, wie zal het zeggen?

Ondertussen zakken we af naar Beersel…

…met uiteraard zijn kasteel dat we, wegens tijdsgebrek we willen straks nog iets eten in de streek, letterlijk en figuurlijk links laten liggen.

We dalen nog verder af, hier enkele foto’s van onderweg;

Veerle kan niet voorbij dit kalfje zonder er kiekje van te maken.

Ikzelf kan, in deze tijd van automatische wasmachines en droogkasten, niet aan de verleiding weerstaan om dit wasgoed te vereeuwigen.

Nu de snelweg Brussel-Parijs kruisen…

…en daar komt Lot al in het vizier. De oude Artic-ijsfabriek is tot een groot wooncomplex omgebouwd. Heel imposant je kan er niet naast kijken. Dat impliceert dat de bewoners, zeker op de hoogste verdiepingen, een mooi vergezicht moeten hebben.

Eventjes naderen we het centrum, maar de route buigt snel stationwaarts. Via de voetgangers- fietserstunnel kruisen we de spoorweg om deze route te beëindigen waar we ze begonnen, langs het kanaal Brussel-Charleroi.

Nog eventjes peddelen we onder een zalige avondzon door tot Buizingen, waardoor de cirkel weer rond is en deze tocht ten einde.  We zetten snel de fietsen op het dak en rijden de alsembergse steenweg op. In Huizingen draaien we de parking in van Boelekewis, een gekend restaurant aan de rand van het provinciaal domein van Huizingen. Tijdens een lekkere maaltijd, nee niet mosselen wat het gerecht van de moment is, maar we kiezen beiden voor paling in het groen. Groen is ook de kleur die vandaag onze fietstocht overheerste.

De zennevallei tussen Halle en Beersel heeft veel bebossing. Een geluk dit was een beetje soelaas tegen de drukkende hitte. Telt de Herman Teirlinckroute slechts 36km (in tegenstelling van wat er op de aanwijsbordjes staat) qua inspanning is ze door de vele hellingen het dubbel waard. Maar het is een route die, door veel afwisseling en interessante locaties, zeker de moeite waard is. Lange natte periodes zijn, wegens de meerder lange onverharde stukken, te vermijden. Ook is dit niet direct het parcours om op smalle race-tubes te rijden. Maar wie er eens flink tegenaan wil in een mooi bijwijlen verrassend kader gaat hier, zoals wij, aan zijn trekken komen. 8/10