Boontocht lus I (100 jaar Louis Paul Boon)

Maandag 26 maart 2012

Op 15 maart 1912 werd Louis Paul Boon geboren. 100 jaar geleden en dat moet gevierd worden. Veel van het literaire werk van Louis Paul Boon speelt zich af hier in onze streek waar hij geboren en getogen is. Ter gelegenheid van dit feestjaar knoopte Toerisme Oost-Vlaanderen twee mooie fietstochten in elkaar. Deze twee lussen, die telkens hetzelfde startpunt hebben kunnen aan elkaar geknoopt worden voor de betere fietsers onder ons. Wij verkiezen ze afzonderlijk te fietsen. Op naar de eerste episode van deze literaire verkenning van het land van Aalst.

Alvorens te starten maken we van de gelegenheid gebruik om snel even in het gemeentehuis van Aalst langs te gaan. Op de dienst bevolking doet Veerle een aanvraag voor een nieuwe identiteitskaart daar de hare haast verlopen is. Ik kiek snel Ondineke een replica van het beeld dat Frans De Vree in 1995 creëerde geïnspireerd door de Kappellekensbaan van Louis Paul Boon.

Na deze formaliteit haasten we ons naar knooppunt 33 waar we onder een stralende zon deze tocht beginnen.

We gaan op zoek naar punt 23. We fietsen langs het stedelijk kerkhof waar zowel Louis Paul Boon als priester Daens zijn begraven.

Eventjes gaat het al door de velden. In de knooppuntentocht van Aalst over Erpe-Mere naar Lede en terug naar Aalst fietsten we hier al.

Langs de Sint-Jobkapel gaat het via…

…deze idyllische beek naar het …

…kasteel Regelsbrugge. Dit mooie kasteel maakt zijn opwachting in Louis Paul Boons roman “Pieter Daens“. Mij lijkt het een bewijs dat buitenmaatse haast onethische bonussen van alle tijden zijn.

Wij fietsen lustig verder, het zigzagt nogal, door de buitenwijken van Aalst. Dit zwart schaap betrappen we juist voorbij de hogeschool Dirk Martens.

Ongeveer ter hoogte van het Stedelijk ziekenhuis van Aalst merken we deze oude toren. Men is volop bezig hem een nieuwe bestemming te geven.

Wat verder kruisen we de Siesegemlaan een zeer drukke invalsweg. Nu duiken we weer de velden in.

Het kasteeltje van Maal baadt in een stralende zon, Veerle maakt er deze mooie foto van, waarna we verder fietsen naar knooppunt 20

De treurwilgen zijn zowat de eersten die zich van een nieuw bladerdek voorzien. Elk jaar opnieuw maakt dit fris lentegroen mij lyrisch.

Knooppunt 20 ligt in Erpe. Op het kerksplein staat dit oorlogsmonument “ter ere van onze helden gestorven..”. Deze helden jonge mensen gestorven in de meest onmenselijke omstandigheden…spijtig genoeg gebeurt dit nog dagelijks misschien niet meer in onze contreien maar daarom niet minder erg.

De Sint-Martinuskerk ligt samen met knooppunt 20 snel achter ons. Op naar punt 58 en Erondegem.

In Erondegem fietsen we langs de Hoogstraat het kerkplein met Sint-Pietersbandenkerk op. Meteen is punt 58 gerond. “De bende van Jan de Lichte” nog een gekende roman van Louis Paul Boon speelt zich hier in de streek af.

De tocht gaat nu verder knooppunt 55 waarts. De velden rond en Lede zelf zijn dan weer het decor voor taferelen in “het Geuzenboek” ook in deze godsdienstoorlog gaat het er geweldig(letterlijk) aan toe.

We naderen Lede, nog eventjes door een veldbaan.

Knooppunten 13 en 16 leiden ons door de buitenwijken van Lede. Ter hoogte van knooppunt 19 doen deze hoef-achtigen zich tegoed aan de stralende zon.

Aan knooppunt 17 begint het prachtig natuurgebied Honegem.

Prachtige landschappen…

…bevolkt met onder meer dit suffolk schaap. We hebben een gezellige babbel met de eigenaar van dit schaap die tevens gids is in dit natuurgebied.

Ook deze Brabantse trekpaarden hebben hier hun stek en delen hun weide met…

…deze fier haan.

Na Honegem gaat het Aalstwaarts. Knooppunt 24 ligt snel achter ons. Dat het trekpaard ooit een grote rol heeft gespeeld blijkt nog maar eens als we dit ietwat verweerd standbeeld voorbijfietsen.

Juist voor het binnenrijden van Aalst neemt de route een bocht en via een fietspad over een oude spoorwegbedding gaat het nu richting Hofstade en ander “faluintjes“. Op naar knooppunt 26 en 25

Dit fietspad grenst aan vele tuintjes. In een van deze tuintjes kiekt Veerle deze kalkoen.

Even voorbij punt 22 naderen we Gijzegem. Dit mooie gebouw is een voorloper van het mooie “Hof van Gijzegem”

Vervolgens krijgen we het mooie park voorgeschoteld.

Deze mooie poort verhindert de toegang tot al dit moois. Louis Paul Boon kom terug…er is nog werk aan de winkel!!!

In Gijzegem vinden we nog een bakker open. Voor dit kapelletje verorberen we een paar franchipannekes en ander glacékes.

Eens de grommende beer het zwijgen opgelegd gaat het verder langs deze mooie Sint-Martinuskerk met zijn ietwat barokke toren.

Tussen knooppunt 29 en 30 ligt onzen Dender. Daarna gaat het naar Herdersem en knooppunt 40. Juist voorbij den Dender is de Disgenaatdreef opgebroken. Toch kan men er voorbij.

Deze bouwval is het begin vaan een reeks kapelletjes.

Maar eerst zoeken we via deze kasseiweg de velden naast den dender op.

Deze appaloosa kan er in alle rust grazen… in de verste verte geen Winnetou te bespeuren..

Ook hier zorgt de plaatselijke treurwilg voor fis lentegroen. Treurwilg?

Is het ter ere van Louis Paul Boons Kappellekensbaan (voor zijn filosofie zou mij sterk verwonderen) ik weet het niet maar de route vergast ons nu op…

het ene kappelleke na…

… het andere.

…het andere II

…het andere III

Dat een mens al eens content is van een omgehakte boomstronk tegen te komen. Deze heeft zich genesteld tussen knooppunt 40 en 41.

Blij gemutst fietsen we nu verder…

…waar we ter hoogte van het kunstwerk “het gebaar” van Luc De Blok de Leirekesroute opfietsen.

De Leirekesroute, nog zo’n klassieker in onze fietsgeschiedenis, brengt ons over knooppunt 41 terug naar Aalst en knooppunt 34

Nog even een zijblik op de Sint-Martinuskerk van Moorsel.

Na de Leirekesroute kruisen we de Aelbrechtlaan .

Het fotograferen van al deze graffiti kost nogal wat tijd.

In sneltreinvaart, zoals geregeld op onze tochten als het laat wordt, gaat het nu richting knooppunt 36 en 35 en vandaar naar huis.

Wat een leuke tocht. Zowat alle trajecten van deze tocht fietsten we al eens, maar deze tocht voegt ze samen tot één van de mooiste routes in de streek. 9/10 is dan ook mijn verdict.

Enkele interessante links:

Voor meer informatie over de Boontocht en het bestellen van de fietsbrochure en een schat aan toeristische informatie over onze provincie Toerisme Oost-Vlaanderen.

Wil je meer weten hoe dit jaar Louis Paul Boon herdacht wordt surf naar www.boon2012.be.

Voor het plannen van een fietstocht ga ik steevast bij volgende fietsliefhebbers langs:

Dj!no, zowat een buur, heeft een prachtig website met een immens aanbod.

Tour de Frans rijgt ook de knooppunten aan elkaar dat het een lieve lust is. Bij hem vind je een ongelooflijk aanbod.

Fietsen met de Familie de Koning is dan weer een leuke blog, alleen al voor de gezelligheid die deze blog uitstraalt surf je er heen. Dat je er verscheidene routebeschrijvingen vindt is leuk meegenomen.

01/04/2012 1

De Hopperoute (Affligem, Opwijk, Merchtem en Asse)

Zondag 20 maart 2011

Langzaam trekt Koning Winter zich terug en ruimt plaats voor de eerste lenteprikkels. Een reeks van mooie dagen begint zich aaneen te rijgen. Overdag klimmen de temperaturen naar zo’n 13 à 14°. Zondag fietsdag. Eerst moet ik nog een voormiddag gaan werken. Toch surf ik snel wat rond op zoek naar een leuke, niet te lange tocht in de streek. Op de site van Vlaams Brabant valt mijn oog op de Hopperoute. 34km lang dat maakt met zo’n 3km op naar de Abdij van Affligem (startpunt) en zo’n 3km terug maakt er zo’n 40km van. Prima tocht voor een zondagnamiddag.
Om 14u30 komen we bij de mooie abdij aan. We fietsen tot knooppunt 46 het startknooppunt van deze tocht. Vandaar gaat het naar punt 47.

Algauw stoppen we om de Sint-Rochuskapel te bezoeken. Hoogst uitzonderlijk is deze kapel open. Naar aanleiding van een wandeldag kan men deze kapel van binnen bewonderen en krijgen we ook woordje uitleg.
Aan de overkant bewonderen we het enigste Hoppeveld dat we op deze tocht gaan zien. Deze tocht ontleent dan ook haar naam aan een activiteit die al een tijdje uit de streek is verdwenen. Dit is een hoppeveld dat een tweetal jaar geleden is aangelegd om opnieuw met een oude traditie aan te knopen.

Voorbij knooppunt 47 gaat het naar 44 en Meldert.
Meldert een deelgemeente van Aalst heeft nog dat landelijke dat enkele kilometers verder al ver zoek is.

Gelukkig is het al een tijdje geleden dat het nog geregend heeft. Want nu wordt er een flink stuk onverhard voor de wielen geschoven.
Het levert ons deze vreemde ontmoeting op.
Ja wie deze blog geregeld volgt heeft weet van Veerles voorliefde voor ezels.
Op zo’n mooie dag gaan de paarden al eens van stal.

De velden worden klaargemaakt om geploegd en bemest te worden. Waarna er geplant of gezaaid kan worden.

Nog steeds op weg naar knooppunt 44 komen we in Baardegem aan. Dit dorpje heeft één van de mooiste kerkjes uit de streek.
De route slingert zich voort door Baardegem tot knooppunt 44 en “het Stationneke” op de Leirekesroute.
Aan het Stationneken draaien we de Leirekesroute op. De Leirekesroute moet ons naar knooppunt 45 en verderop knooppunt 50 brengen.
We verlaten Oost-Vlaanderen en fietsen langs vlakke velden over de oude spoorbaan Vlaams-Brabant binnen. In Opwijk wordt knooppunt bereikt en gaat het verder naar 5 (op een boogscheut) en knooppunt 6.
In Opwijk houden we even halt en wijken even van de route af. Een sanitaire stop brengt ons in een taverne op het dorpsplein alwaar we een “Leireken Amber” drinken. Daarna zoeken we de route terug op en langs “kasjkens” en buitenwijken fietsen we verder knooppunt 6-waarts.
Na de buitenwijken duiken we weer de velden in. De laatste jaren zijn de chocoladerepen een teken van een nakende lente.

Inmiddels hebben we knooppunt 6 al achter de rug. Knooppunt 20 is het volgend doel. Het brengt ons tot de dorpsgrenzen van Merchtem. Toch daar wordt knooppunt 19 het volgend richtpunt. We duiken het land van Asse in. Meteen wordt het wat pittiger.

In Mollem een pittoresk, Vlaams-Brabants dorp ruilen we knooppunt 19 in voor knooppunt 9.
Na Mollem krijgen we, op weg naar Asse, nog een flink stuk onverhard voorgeschoteld.
Ondanks het onverhard gaat het snel vooruit en Asse doemt al op aan den einder.

In Asse treffen we niet alleen knooppunt 9 maar ook de jaarlijks karnavalstoet. We wurmen ons door dit zot gedoe om toch verder te kunnen fietsen naar knooppunt 3.

Ter hoogte van knooppunt 3 moeten we nog eens flink op de trappers staan. Putberg een mooi deel van het traject geeft zich niet gemakkelijk gewonnen. In Asbeek laten we knooppunt 3 achter ons en fietsen verder over knooppunt 2 naar knooppunt 50.

De Hopperoute loopt hier parallel aan de Gentsesteenweg. Aan de overkant hebben we een prachtig zicht op het glooiend landschap waar Asbeek is in ingebed.
Juist voor we de Gentsesteenweg( inmiddels Brusselbaan genoemd) oversteken fietsen we voorbij knooppunt 50. Nu gaat het naar knooppunt 46 dat meteen het einde van deze mooie tocht is.

Wij hebben nog een 3-tal km tot thuis voor de boeg alvorens we de riem kunnen afleggen.

De Hopperoute is een vrij jonge tocht. Zij heeft alles in zich om een klassieker te worden:

Het mooiste van de streek ten westen van Aalst wordt gecombineerd met het pittige van het land van Asse.
Het parcours varieert tussen vlak en glooiend, wie ietwat fietst kan deze route fietsen.
32 km is voor velen gemakkelijk te doen.
Het onverhard zijn grindbanen en zouden toch redelijk moeten weerstaan aan regen (meteen het grootste minpunt)

Ik geef deze tocht een 9 op 10 en zal ze zeker nog enkele keren fietsen.

Enkele interessante links:

Toerisme Vlaams-Brabant:

Voor meer informatie over de hopperoute en het bestellen van de brochure en een schat aan toeristische informatie over onze provincie.

Toerisme Oost-Vlaanderen:

Ook hier kan er een brochure besteld worden , hier krijgt de route de naam Hoppetocht .

Wie voor het knooppuntennetwerk valt vindt bij Tour de Frans (de king of knooppunten) een fantastisch aanbod:

Tour de Frans

Iemand die de streek tussen Aalst en Dendermonde door en door kent is:

Dj!no

Sinds een tijdje volg ik de perikelen van de familie De Coninck op hun blog:

Fietsen met de Familie de Koning

27/03/2011 0

De Faluintjesroute, door en vooral rond Aalst

Aalst, bestaat uiteraard uit Aalst zelf maar ook verschillende deelgemeenten. Deze worden de faluintjes genoemd. Het is dan ook meteen duidelijk dat de faluintjesroute deze deelgemeenten doorkruist.

Vanuit Erembodegem volgen wij den Dender om in Aalst van start te gaan. Even door het centrum met zijn mooie markt en daarna opnieuw naar de Dender.

Iets voor de Wiezebrug verlaten we het jaagpad, fietsen over de brug en peddelen naar Herdersem. Hier doorkruisen we over smalle kasjekens (éénmansbaantjes) het centrum. Een hobbelige ommetje brengt ons nog eens tot aan de oever van de Dender. Vandaar gaat het door velden en bosjes naar Moorsel.

Hier is ook een mooie dorpskom en wat verder een park met bijbehorend, maar niet te onderscheiden, Kasteel. Wat verder sluit de route aan op het ons zo vertrouwd Leireken.

Dit fietspad aangelegd op een oude spoorwegbedding brengt ons tot aan het “Stationneke van Baardegem”.

Dit mooi gerestaureerd stationneke is nu een etablissement waar je lekker kan eten en drinken. Nog even langs de dorpskern,

alvorens over veldbanen

te zigzaggen langs velden omzoomd door bomen, bossen en ander groen.

Dit zigzaggen brengt ons tot Meldert.

We dobberen langs de Sint-Walburgakerk en fietsen verder nu richting abdij Affligem.

Deze abdij is zeker een bezoek waard. Wij richten echter de steven naar de Aalsterse dreef

en vervolgens het nieuw aangelegd fietspad

om zo terug naar Aalst te fietsen. Meestal is deze route perfect bereikbaar, ook na enkele dagen regen. Maar op sommige momenten dienen er veldwegen met ruwe kassei bedwongen te worden, wat toch wat fietvaardigheid vergt. Verder is dit een mooie route met veel afwisseling. 8/10

04/05/2008 0

De Ros Beiaardroute (die van Aalst zijn zo kwaad….)

Als er een route is die ons de smaak gegeven heeft naar meer, dan is het de Ros Beiaardroute. Voor de aankoop van onze “Giants” besteden we geen aandacht aan al die zeshoekige bordjes. Maar snel veranderde dit. Wij dachten eerst onze Giants te gebruiken om te mountainbiken. Maar mountainbike was niet echt ons ding, rondfietsen in de streek des te meer. Onze eerste ontdekking was Leireken,

de route die gebruikmakend van een oude spoorbedding, naar Steenhuffel leidt. Onderweg leerden we het stationneke van Baardegem kennen. Nu is het, na een stevige fietstocht, zich neervlijen op het terras van het stationneke van Baardegem, een van die zaligheden die je moet meegemaakt hebben. Bij een fris bier geniet je na van al wat je onderweg ontdekt hebt en dit samen met andere fietsliefhebbers. Heb je zin in een lekkere maaltijd of een snack en andere desserts dan zal je er zeker iets naar je zin vinden. En daar ontdekten we de bordjes van de Ros Beiaardroute. Dus in Baardegem volgen we via Opwijk

de leirekesroute tot Peizegem. Daar verlaten we de “spoorroute” en fietsen naar Buggenhoutbos. Dit is een vrij groot bos dat sporters, naast fietsers vooral lopers en wandelaars, aantrekt. Ook toeristen bezoeken het bos en laten zich in de grote café’s tavernes met spijs en drank verwennen. Door een betwisting over de toegang van een baan is de route 2 jaar geleden ietwat aangepast. Na dit mooie bos duiken we weer de velden in, opweg naar Baasrode.

Dit dorp heeft iets, de dorpskom die vlakbij de Schelde ligt bekoort ons.

Vlakbij de kerk is er een overzetplaats,

hier brengt een overzetboot op geregelde tijdstippen je naar de overkant. Wij rijden verder over de dijk langs de Schelde.

Via brede meanders laveren we naar Vlassenbroek. Nog meer dan Baasrode is dit kunstenaarsdorpje, dat verscholen ligt achter de hoge Scheldedijk, een verrassing. In dit dorpje vind je pittoreske kunstateliers, naast leuke restaurantjes met mooie terrasjes. Het Ateljeeken is onze vaste stek.

Vooral de verschillende slaatjes met een lekker bier of wijntje zijn zeker aan te raden.

Heel lekker en toch niet zo zwaar dat ze de verdere fietstocht bemoeilijken. Rechtover het Ateljeeken staat het lieflijk kerkje van Vlassenbroek.

Dit dorpje is een must voor elke fietser, die zich in de omgeving van Dendermonde waagt. Nu brengt de scheldedijk ons snel in Dendermonde.

Dendermonde is niet alleen de stad van het peerd maar ook het provinciestadje met een mooie markt.

Op deze markt bevindt het prachtige belfort. Samen met het belfort van Aalst is het door de UNESCO uitgeroepen tot werelderfgoed. Even voorbij de vernieuwde markt komt de route aan de oude Dender, deze leidt ons voorbij de volkstuintjes naar de huidige loop van de Dender. Zigzaggend door de velden passeren we Denderbelle en naderen nu Wieze. Hier is het even opletten. Er is een mooi pad dat door de velden ons Wiezewaarts brengt. Maar als het de dagen daarvoor veel geregend heeft laat je dit pad liever links liggen en kies je voor de gewone baan. Wieze, vroeger vooral gekend door zijn brouwerij,hallen en de daarbij horende Wieze-oktoberfeesten, is een lief dorpje met een mooie Heilige Salvatorkerk en markt.

Op deze markt zijn enkele café’s waar het leuk verpozen is. Na Wieze fietsen we, nog eens door de velden, terug naar Leireken, in Baardegem, de route die ons terug thuis brengt.

De Ros Beiaard geeft ons nu al vele jaren fietsplezier. Deze fietstocht, die ons afwisselend, velden ,bospaden en dijkwegen voorschoteld en ze kruidt met dorpjes als Baasrode, Vlassenbroeck en Wieze krijgt een 8,5/10. Fietsen die route!!!

03/04/2008 1

Molenbeekroute

Zaterdag 15 maart 2008,

Na een stormachtige week, valt de wind en klaart het langzaam uit. Al een tijdje, na de Steendonkroute (die nog op een beschrijving wacht), heb ik mijn zinnen gezet op het rijden van de Molenbeekroute.

Vorig jaar, in augustus, kruisten we toevallig deze route. Toen konden we door werken aan de straten en het ontbreken van wegwijzers deze route niet tot het einde volgen. Nu gesteund door onze garmin-gps proberen we het opnieuw.

Maar de werken blijken afgelopen en de bewegwijzering is nagenoeg perfect. Komende van Erembodegem over de Leirekensroute draaien we in Peizegem rechts op de route in. Door de velden, langszij Merchtem, komen we in Rossem een deelgemeente van Meise. Bij het binnenrijden trekt een mooie, grote herenboerderij (Een Brabantse vierkantshoeve rond 1970 gebouwd door de familie Jos De Pauw. Met dank aan Luc Tutenel voor de correctie en uitleg) onze aandacht.

We stoppen om ze te fotograferen. Wat later rijden we ze nog eens voorbij vanuit een andere richting. Even verder komen we in de dorpskern van Rossem, het enige dorpje dat we echt doorkruisen. Voor de kerk rusten we even uit en eten een paar koekjes. Nu zigzaggen we door de weilanden en andere akkers.

De streek is hier verzadigd van mooie villa’s en gerestaureerde fermettes, aan alles zie je dat Brussel niet veraf is. Zo fietsend, zijn we ineens opnieuw op de leirekesroute. We peddelen verder en eens voorbij het stationneke van Steenhuffel wordt de route leuker.

Op weg naar Malderen komen er meer bomen en struiken in het landschap, dit rijdt meteen prettiger.

Als er dan ook nog een paar mooie gebouwen, kastelen opduiken is het helemaal goed en vergeten we de gevaarlijke baan, die we even moesten volgen.

Een zakkende zon herinnert er ons, samen met een grommende maag, aan dat het stilletjesaan avond wordt. We zijn dan ook tevreden dat we opnieuw de Leirekesroute opdraaien en zo deze tocht beëindigen. We draaien de pedalen nog eens flink rond en met sneltreinvaart, geholpen door een fikse rugwind, fietsen we naar huis. Alleen een wit konijn, (paashaas?)op stap met enkele kippen, kan ons nog doen stoppen voor een kiekje.

Thuisgekomen bespreken we nog eens de route. Het eerste gedeelte, of lus als je wilt, kon ons maar weinig bekoren. Op een mooi gerestaureerde hoeve en molenhuis(Malsaersmolen) zonder molen na, viel er niet veel te zien.

Laveren tussen de velden met de vele alleenstaande woningen, meestal goed onderhouden, maken ons niet direct wild. Rossem zal niet direct de titel van mooiste dorp binnenhalen. Na het Leire-stationneke van Steenhuffel, waar je echt een moet afstappen al was het om een goeie palm of steendonk te drinken, wordt het allemaal iets aantrekkelijker. Samen met de heen- en terugrit hadden we zo’n 70 km onder de wielen. Aan een gemiddelde van 19,5 km/uur, gaf dit ons zo’n 3u45 fietsplezier. Qua quotering scoort de molenbeekroute 6.5 op 10. pluspunten goede bereidbaarheid, prima bewegwijzering. Minpunten: 32 km lengte is wat kort voor ons en we missen wat afwisseling (vlakke routes ontberen dit nogal eens). Binnenkort hopen we eens een route met een kuitenbijters erin te fietsen, boerenkrijg-,Land van Asse- of Valleitjestroute zijn de kandidaten.