In de week na nieuwjaar 2022 trekken we naar Koksijde om er te wandelen tussen Koksijde en Oost-Duinkerke.
Achter de Onze-Lieve-Vrouw ter Duinen Basiliek raken we onze wagen kwijt.
Vandaar is het richting strand/kust. Eerst genieten we nog eens van de kerst/eindejaarsfeer in het centrume van Koksijde.
Ter hoogte van “Ster der Zee” vinden we het vertek/knooppunt 46. Weg zijn wij. We volgen de zeedijk tot het einde van de appartementblokken-rij
Gelukkig wordt deze wat saaie rij onderbroken door het plein met het Acqua Scivolo – kunstwerk. Dit kunstwerk is een onderdeel van het kunstwerkenpark Beaufort . Het is een onderdeel van de monumentale kunstwerken die deel uit maakten van de expositie Beaufort 03 (2003).
Daarna duiken we de duinen en de villawijkjes in. We wandelen er langs de vele typische villaatjes die zich achter de duinen verschuilen.
Tussendoor stappen we af in de taverne van het Paul Delvaux-museum om er lekker te lunchen.
Nu kuieren we verder langs villaatjes en duinen tot de Zuid-Abdijmolen opdoemt met in zijn zog het abdijmuseum (Onze-Lieve-Vrouw ter Duinen abdij).
Op het einde wacht ons nog een flinke inspanning met het beklimmen de “Hoge Blekker”. Deze stevige inspanning wordt beloond met een vergezicht op het natuur- en waterwinnings gebied “De doornpanne”.
Daarna gaat het opnieuw richting kust en zeedijk. Daar ronden we de wandeling af.
Nu wacht er ons nog een gezellige tocht, door het mooi versierde Koksijde (eindejaar 2021) naar onze auto.
Dit jaar gaan we opnieuw naar de Belgische kust om op zoek te gaan naar de 20 kunstwerken die er opgesteld staan. Daar we de kunstwerken al wandelend aaneen willen rijgen doen dit op verschillende tijdstippen. Concreet houdt dit in dat we al wandelend van de ene kuststad naar de volgende wandelen. We bekijken niet alleen de kustwerken van Beaufort 21 maar ook de vele andere creaties, waaronder kunstobjecten van vorige Beaufort edities . Hier deel 1 met een overzicht van de werken tussen De Panne en Nieuwpoort. Tevens trachten we een sfeerbeeld te scheppen van de nazomer 2021 aan de Vlaamse kustlijn.
We starten onze tocht in De Panne.
Touching To Sea You Through Our Extremities door Laure Prouvost.
Je vindt dit kunstwerk op volgende locatie: Strandzone aan Leopold I monument Leopold I Esplanade 8660 De Panne
Cast Away door Michael Rakowitz Om dit kunstobject te bekijken moet je naar: Strandzone tegenover Hotel Escale Zeedijk 73 8660 De Panne
Nu wandelen we verder richting Koksijde:
Na een pittige zoektocht stuiten we op: White Dwarfs and Supergiants door Heidi Voet. De wat verborgen locatie vind je op; Duinzone op einde van de Goede Aardelaan 8670 Koksijde
We wandelen verder op het strand tot Oostduinkerke bad en daar ontdekken we: Windswept gemaakt door Els Dietvorst. Om dit te bewonderen dien je naar:
Strandzone aan de Trumelet Faberstraat
8670 Oostduinkerke te gaan
Nu stappen stevig door want we moeten helemaal tot Nieuwpoort tot bijna aan de jachthaven waar we langs de IJzer dit werk opmerken:
Family Module door Goshka Macuga De locatie van dit werk is: Paul Orban Promenade ter hoogte van het Prins Mauritspark 8620 Nieuwpoort
Noodgedwongen nemen we nu de tram terug naar De Panne waar onze auto geparkeerd staat. We missen een kunstwerk in Nieuwpoort stad maar uitgesteld is niet verloren, tijdens een volgend bezoek aan Beaufort 21 gaan we het zeker opzoeken.
Een overzicht van onze wandeling:
Enkele links:
Beaufrort21.be de officiële website van deze editie van de Beaufort-triënnale.
Van 31 maart 2012 is de kunsttriënnale beaufort voor de 4de maal, beaufort04 dus, te bewonderen aan onze Belgische kust. Van de vorige editie berichtten we al in 4 episodes:
Al een tijdje kriebelt het bij ons om de draad na 3 jaar opnieuw op te nemen. Verlofperiodes, werkuren en last but not least slecht weer maakten dat het er nog niet van kwam.
Meteen krijgen we ons eerste kunstwerk voorgeschoteld. Boundarys of Infinity van Norbert Francis Attard.
Norbert Francis Attard zoekt voor dit werk inspiratie bij de gulden snede en de rij van Fibonacci (0+1=1+1=2+1=3+2=5+3=8…..)
In de breedte een mooie visuele weergave van de gulden snede. Mooi werk.
Op weg naar ons volgende beaufort04 ontmoeting komen we al eens langs het strand alles staat hier klaar om het brede publiek een mooie strandervaring te bezorgen.
Maar dan moeten we weer de villawijk in.
Hier een wat exclusievere ervaring. Belle époque alom.
In de vaak mooi onderhouden tuinen geen plaats voor tuinkabouters.
Maar vooral in deze villawijk hebben wij afspraak met ons 2de beaufort04 kunstwerk. In het volgend filmpje een overzicht van” Waiting for the Climate Change“van Isaac Cordal. Prachtige assemblages, heel vreemd maar vooral heel mooi.
Na de fantastische ervaring in Villa Le Chalutier gaat het terug strandwaarts. Juist voor het verlaten van De Panne zien we daar de “Players” van Michal Gabriel. Midden tussen zonnekloppers allerhande deze vreemde beelden. Kijk zelf maar…
Het lijkt wel ping-pong van strand naar villawijk naar strand naar villawijk… Hier zijn we op weg via Sint-Idesbald naar Koksijde.
Na strand, villawijk en polders beklimmen we nu de missing link, ja de duinen, we moeten immers de hoge Blekker bedwingen. Op deze top 10 hit uit de aardrijkskundeles staat Tripods van Zilvinas Kempinas. We rusten hier even uit. We genieten zowel van het mooi kunstwerk als van het prachtige uitzicht dat de top van de Hoge blekker ons biedt.
Op naar het volgend kunstwerk. Eerst moeten we door het machtig mooi natuurgebied de Doornpanne.
Op het strand van Oostduinkerke is het The Wanderer van Melita Couta die ons verrast. Deze faun, zowiezo een vreemde verschijning beroert ons met zijn wezenloze blik richting zee. Het contrast van gouden vissen en hoorn op het zwarte lichaam geeft het geheel wel iets moois.
Eventjes moeten we rechtsomkeer maken om naar Oostduinkerke stad te fietsen. In één van de villatuintjes zien we deze trompe l’oeil. Ik wou al aanbellen om te weten te komen waar men zo’n kranen verkoopt.
Hoofdstukpaarden, dit exemplaar de manen en staart duidelijk gewassen met Dash.
Dit exemplaar, met garnaalvisser op de rug, duidelijk samen gewassen met een groen niet kleurvast T-shirteken. Met Dash?
Hier een mozaïek van de verschillende collages. Buiten de collages hangt er ook fotowerk van Wouter Rawoens namelijk vissersvrouw.
Terug naar de kust (het doet mee aan het liedje van Maggy MacNeal denken). Tja… als tussendoortje dan maar.
Terug naar de route(het doet mij niet direct aan een liedje denken) die ons naar Nieuwspoortstrand bracht. In Nieuwpoort staat het onvolprezen kunstwerk ‘Searching for Utopia‘ van Jan Fabre.
Het duurt dan ook niet lang of het fiere Veurne verschijnt ten tonele.
We weerstaan aan de verleiding het mooie centrum van Veurne te bezoeken en zetten onze tocht voort langs de vaart.
Na dit kunstwerk dat een rondpunt opfleurt zijn we nog enkele kilometers van ons start/eindpunt verwijdert. Deze worden snel overbrugd.
Onze eerste zomers beaufort04 etappe zit erop. We hebben genoten en niet zo’n beetje. Beaufort04 heeft ons in zijn greep. Ik heb maar één devies, kom en laat je ook betoveren!!!
Graag enkele links:
De kustfietsroute is een prachtige leidraad die onze badsteden verbindt.
Voor toeristische informatie over De Panne moet je hier klikken.
Voor toeristische informatie over Koksijde en Oostduinkerke moet je hier klikken.
Voor toeristische informatie over Nieuwpoort moet je hier klikken.
Wat een zomer? Het lijkt maar niet te lukken bakken regen wordt er over ons landje uitgestort en als er al eens wat beterschap is duurt dit een dag of twee waarna de hemelsluizen opnieuw volop open gaan. Dit alles om te zeggen dat er nog niet veel gefietst werd de laatste weken. Maar voor het weekend van 15 augustus wordt er beterschap beloofd. Nu beter… maandag 15 augustus is de enige dag die het predicaat zomerdag mag opeisen zaterdag en zondag was meer willen dan kunnen. Veerle en ik wachten echter tot dinsdag om nog eens een fietstocht aan de kust te plegen. Mijn oog valt bij Tour de Frans op de Doornpanneroute. Als ik bij Djino dan nog een lovende beschrijving en een kwotering van 8 vind ligt ons besluit vast.
Juist op de middag 12u rijden we de parking voor het Albert I- monument op. We halen onze fietsen uit ons A-ken. Ja we hebben ons oud A-ken ingeruild voor een nieuw exemplaar en in afwachting van de installatie van een trekhaak gaan onze giant’s in de koffer. Deze is wel wat groter dan bij ons vroeger A-ken.
Langs de IJzer staan deze huizen en graanmolen in de zo typische lichtbruine baksteen uit de streek.
Ook oorlogsmonumenten zijn eigen aan de streek. Met dit mooi kunstwerk wordt het waterpeil geregeld. Vandaag volstaat 1 opgetrokken schotbalk. Wij fietsen verder. Eens voorbij de ganzenpoot gaat het richting kanaal Nieuwpoort-Veurne.
Ter hoogte van knooppunt 7 fietsen we voorbij de oude spoorwegbedding Frontzate. We fietsten er al eens naar Diksmuide. Maar nu blijven we op het jaagpad langs het kanaal Nieuwpoort-Veurne dit deel wordt ook de schapewegel genoemd.
In Wulpen ter hoogte van de Florizoonebrug zien we aan de overkant het fietscafe “Wielrijdersrust het dorstige hart“. Tijdens onze beaufort-saga in 2009 fietsten wij hier al eens. Veurne doemt op aan de horizon. Dichterbij trekt een polderhoeve onze aandacht. Ondertussen verschijnen er dreigende wolken ten tonele. Maar het doet geen afbreuk aan dit prachtig patrimonium. Waar je ook kijkt zie je prachtige gebouwen. Er zijn er hier nog die hun ogen niet uitgekeken krijgen.
Nog in Veurne kiek ik op een klein kerkhofje, juist buiten het centrum, dit soldatengraf. Stilaan ebt de dreiging van een fikse bui weg en Na het mooie Veurne duiken we de polders in. Het Klokhof een vrij grote boerderij. Aan den einder kondigt zich onze volgende halte aan.
Adinkerke gekend voor het Plopsaland (het vroegere melipark) heeft ook zijn soldatenkerkhof. Van Adinkerke gaat het nu door het Calmeynbos naar De Panne. Een jonge enthousiasteling tracht Veerle bij te benen. Met het bereiken van de Sint-Pieterskerk zetten we meteen ook wiel in De Panne. Achter de “houtsaegerduinen” (moderne schrijfwijze) duikt een villawijk op zoals we ze hier nog zien.We draaien van de Nieuwpoortlaan weg en rijden de villawijk binnen. Deze modernistische villa moet op de foto. “Le Carbet”of “de Scheepswerf” is de naam van deze speciale woonst. Architect Marcel Leborgne. We zigzaggen verder door deze villawijken. Aan het museum “Paul Delvaux” stoppen we om onder een terrasje van de terugkerende opklaringen(en van een blonde Leffe) te genieten. We zwalpen zodoende (het zwalpen wordt veroorzaakt door het volgen van de knooppuntbordjes en niet door de blonde Leffe) naar Koksijde. Het mooi gerenoveerde Ten Duinenmuseum is een absolute aanrader zeker onder de huidige weersomstandigheden.
Op een boogscheut verder de Onze-Lieve-Vrouw-ter-duinenkerk. Altijd gedacht dat dit een basiliek was, tja… Nu terzake: we fietsen door het beschermd duinengebied naar waar deze fietstocht wordt genoemd. De doornpanne, bij goed weer heeft het iets zuiderlijks iets Provençaals. Ondanks de naam moeten we op zeker moment het mooie doornpanne verlaten. We richten het voorwiel richting Oost-Duinkerke. Ook hier een kerk die voor basiliek had kunnen doorgaan de Sint-Niklaaskerk. Achter de duinen in de eerste polders dit scoutskamp. Hopelijk krijgen ze nog wat mooie dagen. Bij het oprijden van de Polderstraat stopt het laveren door smalle straatjes. Nu gaat het flink rechtdoor, langs het Hannecart-bos naar Nieuwpoort. Ja rechtdoor dat gaat snel, op een ik en een gij zijn we in Nieuwpoort aan de IJzermonding. In de jachthaven vinden we ook een oude bekende op onze weg. Dit kunstwerk maakte deel uit van Beaufort03 zie onze saga. Nieuw echter is dit vastgoedproject. In een stijl die aan de zuiderse staten van de USA doen denken zijn deze appartementsgebouwen opgetrokken. Zeer speciaal!!! We verlaten het mooie fietspad naast de IJzer (mogelijks het mooiste pad aan de kust). Meteen trekt een speciaal gebouw onze aandacht. Achter de vissershaven, ik mis hier wat de glamour van het vastgoedproject, fietsen we naar de zeemijn. Na de zeemijn dit plein met fonteintjes (kaaiplein)die geregeld actief worden en fikse waterstraal omhoog spuiten. Tot groot jolijt van vele peuters die niet liever doen als er door lopen. De laatste jaren heeft Nieuwpoort zich op de kaart gezet als badstad. Talrijke kunstwerken staan her en der opgesteld. De promenade naast de IJzer kent in België zijn gelijke niet. Nee dit is helemaal niet meer het Nieuwpoort van uit mijn jeugd. Maar toch heeft het niet dat protserige zoals bij voorbeeld Knokke en blijft het toegankelijk voor iedereen. Leuk. Nieuwpoort verloochend zijn roots niet. Nu met de twee voeten weer op de pedalen. We naderen het Albert I-monument wat meteen het einde inluidt van deze tocht. Het is nog maar kwart over vier in de namiddag. We besluiten nog eens naar het strand te trekken om er nog wat van de zon te genieten. Wel het was zeer leuk weer eens aan onze Belgische kust te zijn. De doornpanneroute is een leuke tocht, de bewegwijzering (knooppunten) laat geen enkele steek vallen. Sporadisch moet er een drukke verkeersweg gekruisd worden. Steeds is de baan goed berijdbaar en dit in alle seizoenen. 40km plat is door de meesten onder ons te doen. Dus deze route verdient een 8.5/10. Als je in de buurt bent dien je zeker deze tocht te fietsen Jullie hebben nog de knooppunten tegoed: kp 9 – kp 8 – kp 7 – kp 6 – kp 5 – kp 68 – kp 2 – kp 1 – kp 65 – kp 66 – kp 82 – kp 67 – kp 8 – kp 9
Enkele interessante links:
Voor een korte beschrijving van deze route en een overzichtelijke kaart: Vlaanderen-Fietsland
Elk jaar zetten we een paar keer de fietsen op het autodak en rijden naar zee om er te fietsen. Waarschijnlijk is het een overblijfsel uit mijn jeugd, toen gingen wij steevast op verlof naar zee, maar aan zee heb ik altijd een vakantiegevoel. Voor één dag of een ganse maand, regen of zonneschijn, de zee is vakantie. Dus meermaals per jaar kunnen wij aan de lokroep niet weerstaan. Maar na een paar routes aan de kust gereden te hebben bleken deze meestal de polders en de daar heersende rust op te zoeken. Het is er inderdaad rustig en veilig fietsen maar soms toch ook wat saai en eentonig. Een leuke uitzondering is de Veurne-Ambachtroute. Veurne-Ambacht, zo leert Wikipedia ons, is de naam voor de noordwestelijke hoek van de provincie West-Vlaanderen. Deze route voorziet genoeg afwisseling en blijft boeien de hele 48km lang. Normaal starten wij in Koksijde, maar op vrijdag 8 februari 08 wil ik mijn Garmin-gps testen. Ik heb de track van de Veurne-Ambacht gedownloadt en in de Garmin geladen. Dus parkeren we ons op de vrij grote markt van Veurne,
snel drinken we nog een koffie in één van de vele tavernes, duffelen ons in (het is 8° toch vrij fris). Eventjes is het zoeken om de garmin te synchroniseren met onze rijrichting en dan zijn we weg. Veurne met zijn mooie markt en mooie gebouwen Belfort, Stadhuis, Sint Walburgakerk, Sint Niklaaskerk, 17de eeuwse huisjes en gezellige straatjes is zeker een bezoek waard. Toch nu rijden we richting Lovaart. Daar draaien we een fietspad op en volgen de Lovaart. Deze vaart zullen we nog een paar keer tegenkomen. In het begin is zij zowat de leidraad en wordt er afgeweken om leuke polderdorpjes zoals Steenkerke (met zijn begraafplaats), Oeren (ook met militaire begraafplaats)
en de Leute ( staminé in het oud gemeentehuis een aanrader lekkere boereboterhammen) en Alveringem aan te doen. Daarna stevenen we terug naar de kust en doen daarbij nog verschillend polderdorpjes aan; Eggewaartskapelle, Avekapelle, Booitshoeke en Wulpen.
Mooie dorpjes akkoord, maar hier haalt de route haar charme vooral door de speciale fietspaden die ons kris-kras door de poldervelden leiden over lieflijke bruggetjes,
langs pittoreske kapelletjes, zaalig!! Algouw naderen we de kuststreek en hier bekoort deze tocht mij opnieuw. In Oostduinkerke kan je in het nationaal visserijmuseum, leren hoe eeuwenlang in deze streek de zee bedwongen werd. In Oostduinkerke werdt er vooral aan strandvisserij gedaan, de visser op zijn breed boerenpaard die langs de kustlijn, op garnaal vist is ons allen bekend. In het visserijmuseum is er ook een mooi estaminet waar je iets kan drinken of iets licht eten. Daarna brengt de Veurne-Ambacht ons door de duinen naar Koksijde.
Ook den Hogen Blekker (herinner de lessen aardrijkskunde) dient bedwongen om daarna door de verschillende villawijkjes, zo typisch voor de kust, te laveren. Dit deel herinnert mij aan de vele vakanties aan zee, toen ik aan de hand van mijn vader deze wijkjes leerde kennen. Hierna is het nog even polderen om terug in Veurne te belanden. Inmiddels is het al weer 17u, het wordt snel frisser (begin februari!) dus zetten we de fietsen op het dak van ons A-ken en keren huiswaarts. Jullie hebben het al begrepen Veurne-Ambacht is mijn favoriete kustroute en het scheelt maar nen Rodenbach (ik heb mijn vader haast nooit zien bierdrinken behalve aan zee den obligaten Rodenbach)of deze route haalt 9/10. Allen daarheen!!!
Vorig jaar op 11 juni reden we onder een stralende zon diezelfde Veurne-ambachtroute maar we combineerden het met een bezoek aan de Terduinen-abdij in Koksijde. Deze is totaal vernieuwd en zeker de moeite waard voor jong en oud. Het is dynamisch opgevat en zal ook de jongsten boeien, zie de foto’s die we er toen namen.
Het karkas van een windmolen, in de westhoek zijn er nog verschillende, vrij goed bewaarde molens te bewonderen.
Eén van de vele taferelen, die op een prachtige wijze het leven van de toenmalige monniken weergeeft. Veerle stond erbij en keek ernaar.
Veurne 
De tweezame..... 