Zondag 9 augustus 2008.

Nog steeds in verlof. Om ons niet teveel te moeten haasten kiezen we voor een tocht niet te ver weg. De Breugelroute rond en door Dilbeek. Veel vind ik over deze route niet terug. De 3 klassieke fietsbloggers Dj!no, De Leuke fietser en Tour de Frans geven voor deze route verstek.  Ook een track kan ik niet vinden. Nu dan wagen we het er maar zo op. Het is wat avontuurlijker.

Via de E’40 zijn we snel in Dilbeek waarvan het nog een zucht tot Sint-Anna-Pede is.

We parkeren ons tegenover het estaminet de Ster. Deze doening zet meteen de toon het kan zo uit een schilderij van Breugel komen.

Ook dorpskerkje te midden van het zomerse groen voldoet aan de Breugelnormen.

We klimmen al meteen flink omhoog om op de hoogte van de Luizenmolen in Neerpede (Neerpede????) te komen. We hebben er een ver zicht op de omgeving.  Een omgeving met de ring en de opdoemende flatgebouwen uit de Brusselse rand. Nee dan maar gauw verder.

Laverend door woonwijken, meteen niet om wild van te worden komen we op de Sint-Pieterskerk uit. Op een terrasje kaarten enkele plaatselijke wielertoeristen na. Veerle krijgt van hen het aanbod mee te rijden in hun B-ploeg. Met de opmerking dat dit de B-ploeg wel eens veel zweet zou kunnen kosten nemen we afscheid van die leuke bende.

Volgende halte brouwerij Timmermans. Gekende lambikbrouwerij.

We verlaten het centrum van Itterbeek en kruisen de Ninoofse steenweg. Vandaag zondag is deze vrij kalm, op andere (week)dagen is dit een drukke verkeersader richting Brussel. Bij dit klein boerderijtje is er een poelproject van de gemeente Dilbeek.

Deze villa kruist onze lens ter hoogte van de Bodegemstraat.

Juist als ik tegen een toevallige fietser opper dat deze route veel woonwijken aandoet duikt de rit de velden in.

Even langs de bruine Lieve heer. Deze plastische geloofsuitdrukking is op en top Breugel. Ne mens houdt het niet voor mogelijk, puur erfgoed moet zeker beschermd worden.

Nu we het toch over erfgoed hebben, wat gedacht van dit hoppeveld één van de weinige die onze streek sieren. Vroeger stond het hier vol.

De tocht voert ons verder door de velden maar voert ons langzaam maar zeker een lange, stevige klim voor de pedalen. Deze krachtinspanning eindigt op het kerkplein voor de Sint Rumoldiskerk in Schepdaal.

Nu gaat het via mooie veldwegen, over stevige heuvels naar Sint-Gertrudis-Pede met zijn zo typische kerkje.

Wat het Breugeliaanse van deze tocht betreft naderen we nu het toppunt. De watermolen van Sint-Gertrudis-Pede. Een prachtlocatie. Terwijl ik aan één van de tafeltjes bijschuif en van een lekker kriek van Girardin geniet, gaat Veerle met haar fototoestel aan de slag.

Zowel aan het molengedeelte als het interieur van het woonhuis-drankgelegenheid heeft ze een flinke klus.

De werking van de molen wordt uitgelegd door vrijwilligers van het Dilbeeks erfgoed.

Even later zijn we terug op weg. Ook aan deze huifkar kan Veerle niet weerstaan, die dient vereeuwigd.

De Breugelroute voert ons verder door velden en over vrij pittige heuvels. Alzo bereiken we het mooie Gaasbeek.

Vanop zo’n pittige heuvel verschijnt het kasteel van Gaasbeek. Ook deze keer komen we er niet toe dit prachtig kasteel te bezoeken.

Een veld vol Brabantse trekpaarden.

Ook mooi samen deze koeien.

Dan weer een prachtige witte hoeve(Hof ter Rammeken een paardepension). We zijn weer in de tijd van Breugel aangeland.

We scheren langs Sint-Laureins en deze koppige ezels.

Om aan te komen in Oudenaken met haar mooie hoge Sint-pieterkerk.

Tot zelfs de wegwijzers zo verloren in de velden ademen de tijdsgeest van Breugel.

Terug in 2009.

Het kerkje van Sint-Pieters-leeuw. Denk de verkeersborden weg en je bent terug in de 16de eeuw.

Moderne kunst aan de zuunbeek. Deze tocht schuwt de contrasten niet.

Aan de overkant het vredige en mooie Volsembroek.

Nu nemen we richting Vlezenbeek, dit langs een leuke veldweg.

We passeren de witte hoeve en besluiten te stoppen om er iets te eten. Daar hebben we achteraf wel wat spijt van. De versnaperingen zijn er vrij duur en stellen niet veel voor.  We hadden dan ook gans het terras voor ons alleen. Nochtans een prachtige locatie.

Dan maar verder.

Indrukwekkend, vooral zo in deze rustige streek, een spoorwegviaduct die volop hersteld wordt.

Het viaduct luidt meteen het einde van deze 45km lange tocht in.
Deze tocht roept tegenstrijdige gevoelens bij ons op. Vanuit Sint-Anna-Pede begint het allemaal wat saai. Woonwijken, drukke verkeerswegen brengen ons niet direct in vervoering. Maar de lange klim naar Schepdaal brengt verandering. Het landschap wordt landelijker. De verschillende klimmetjes geven prachtige vergezichten. Ga ook eens langs op de site van het Dilbeeks erfgoed. http://www.dilbeekserfgoed.be/ plan een fietstocht tijdens één van de maaldagen. Steeds zondag en dus rustige wegen. Het is even dubben, maar de goede bewegwijzering en berijdbare wegen brengen de score voor deze tocht op 8/10.