Op een zonnige winterse dag half februari 2022 zakken we af naar Zeeland meer bepaald Cadzand-bad om er een mooie wandeling te maken.
We stoppen even in het Noordzee-Hotel aldaar om er van hun beroemde warme appelbollen te genieten samen met een warme chocomelk. Daarna kuieren we nog wat rond langs de jachthaven en starten onze tocht langs het strand.
We verlaten het strand en via de nieuw aangelegde vakantiehuizen wijk stappen we naar de polders.
We laten Cadzand-dorp links liggen en kiezen resoluut voor de polders.
Langs de rustige verkeersvrije of -arme landwegen zigzaggen we naar Retranchement.
Eens in Retranchement begeven we ons op de wallen alwaar we een prachtig zicht hebben op zowel het pittoreske dorpje als op de natuur van de kreken.
Na een doortocht door het centrum van Retranchement ruilen we de wallen in voor de dijk van het Uitwateringskanaal naar de Wielingen, of kortweg: Uitwateringskanaal.
Wat later steken we het Uitwateringskanaal over en wandelen langs de rand van het Zwin. Bij het late avondlicht bezorgt die ons prachtige zichten tot de haven van Zeebrugge inbegrepen.
Langs het strand bereiken we weer Cadzand-bad. Meteen het einde van deze wel heel fijne wandeling. Een echte opsteker in deze donkere winterse periode.
De Zwinwandelroute start aan het Zwin Natuur Park. Daar is meteen mogelijkheid om, tegen betaling weliswaar, de auto te parkeren.
Vandaar gaat het snel via de polders “Het zoute”-waarts.
Eventjes door “Het Zoute” en daarna langs een knuppelpad naar de duinen.
Van de duinen is het maar een stapje tot het strand en de zeedijken.
Nu gaat het snel terug richting Zwin Natuur Park. Opnieuw komen we langs de Schotse hooglandrunderen.
Normaal is er in het natuurcentrum mogelijkheid om iets te eten of/en te drinken. Maar door de corona-maatregelen kan dit alleen staande en is het aanbod sterk ingeperkt.
Normaal is er in het natuurcentrum mogelijkheid om iets te eten of/en te drinken. Maar door de corona-maatregelen kan dit alleen staande en is het aanbod sterk ingeperkt. We gaan dus snel naar de auto. De zwinwandelroute is echt een aanrader. De afgelopen week heeft het veel geregend we hebben dan ook veel geniet gehad van onze botten; Vooral in het begin van deze tocht lag het er heel modderig bij. Maar in normale omstandigheden is dit een leuke wandeling met veel afwisseling.
De laatste verlofdag en mooi weer voorspeld, dient er geen vervolg gebreid aan onze beaufort03-saga? Begin augustus stopten we in Blankenberge. Vandaag nemen we de draad op in Zeebrugge. We starten aan het strand en kijken mee met…
de man…
die boot zag, in de lucht.(beaufort02 Jean Bilquin (B))
Vandaar is het maar enkele fikse trappen door de strandwijk naar de Stella Mariskerk. Deze deelt nu het kerkplein met “24/7tm Kiosk” een kunstwerk van Liam Gillick (UK)
Naar het volgend kunstwerk is het efkens zoeken, een tijdje fietsen we door de containerhaven.
We keren op onze stappen? terug en wat later merken we dit eigenaardig bouwsel.
Elektrische verdeelkast, anno 2009 (nee maakt geen deel uit van beaufort03 alleszins toch niet in deze editie)
Maar eerst moeten we langs het tijdok,
en deze duikboot die als toeristische attractie zijn oude dag slijt.
Eventjes blijven we bij een ander kunstproject “Sit on Art” hangen.
Maar nu aan de uiterste kant van de vissershaven zijn we bij het indrukwekkend kunstwerk…
Opnieuw moet er teruggekeerd. We trachten al de hele tijd de aanwijzingen naar knooppunt 36 te volgen maar geregeld dient, om de kunstwerken te vinden, er van afgeweken worden.
Dit kunstwerk siert de boorden van de plezierhaven, naam en maker zijn me onbekend. Maar in de context van deze rit past het wel.
Opnieuw in het spoor van de knooppunten komen we bij dit oud-gemeentehuis. Het staat leeg en stilletjes aan is er wat verval te bespeuren. Achter dit gebouw is er een koer waar nogal wat vuil ligt. Na wat zoekwerk stuiten we op het werk van Giuseppe Gabellone (It). Liever gezegd foto’s van zijn werk. Blijkbaar niet gespeend van enig temperament (italiaan?) slaat deze kunstenaar telkens zijn werk kapot.
Doch niet zonder er eerst een foto van te nemen.
Langs het Admiraal Keynesplein fietsen we Zeebrugge buiten. We volgen de kustfietsroute en de knooppunten 36 en 37 naar Heist en Duinbergen.
In het sjieke Duinbergen staat er op het Sint-Michielspleintje dit wat eigenaardig werk.
We vervolgen onze rit, zoomen even in op deze gekortwiekte dame, en zetten koers naar knooppunt 42
Aan de Elizabethlaan in Knokke kan je niet naast dit werk kijken. Na knooppunt 42, bij het naderen van het modaine Zoute, dienen we noodgedwongen het knooppunten-netwerk te verlaten. We gaan naar het Ijzerpark.
Hier verpozen we wat in het kunstwerk “Labyrinth and Pleasure garden” van Jan Vercruysse (Be). Ronduit zalig…
Nu zakken we af naar de kust alwaar op het strand deze strandcabines niet aleen wat groter zijn dan de courante strandhuisjes aan onze kust. Zij zijn allen onderdeel van “Discrepanties with villa Teirlinck” dit werk is van de hand van Leonor Antunes (Pt).
Dit is ons laatste werk van deze beaufort-editie.
Zoals in de 3 eerdere tochten, zetten we nu ook onze rit verder met de bedoeling langs het binnenland terug te keren.
Eerst even naar het Zwin.
Waar ik eerst dacht door te steken naar Retranchement (Nederland) en zo terug te keren door het achterland, kies ik ervoor om terug te keren door het Zoute en Knokke naar knooppunt 42. Mooi gemeentehuis.
Hierna duiken we de polders in. Knooppunt 40 en 39 zijn onze bakens. Daarna richten we ons op punt 37.
Als we Heist binnenrijden laten we knooppunt 37 los en steken Heist door om bij knooppunt 36 opnieuw met het netwerk aan te knopen. Tussen Heist en Zeebrugge deze mooie, ietwat barokke vuurtoren genietend van het late zonnetje.
De Sint-Donatiuskerk smukt zich op met de mooie avondgloed.
Genietend van een verdiende rust.
Na de haven zijn we snel terug aan het beginpunt. Nog even een foto maken…
…en deze tocht zit erop. Meteen ook dit vierluik rond beaufort03-outside. Nu ik dit verslag afrond heb ik wat heimwee. Veerle en ik hebben intens genoten van deze fietstochten. In 4 maal hebben we zowat de ganse belgische kust langsgefietst. Soms stoorde ik me aan de slechte aanwijzingen. Over het niveau van de werken hadden we soms vragen. Maar door deze tochten zullen we ons de mooie zomer 2009 steeds aangenaam blijven herinneren.
De tweezame..... 