De Turfputtenroute opnieuw gefietst

Dinsdag 6 april 2010

Weer al eventjes geleden dat we de fietsen van stal haalden. De loopschoenen daarentegen staan niet stil. We zijn volop in de zwaarste voorbereiding van onze marathon. De trainingstochten worden langer en intenser. Maar vandaag krijgen we mooi weer, zelf heb ik verlof. Omstreeks 13u staan de fietsen op het dak van ons A’ken en rijden we richting Zeeuws-vlaanderen. Al snel moeten we onze plannen herzien, in Drongen zijn er wegenwerken die een fikse file veroorzaken. We sturen onze plannen bij en als we in Uitbergen de bordjes van de Turfputtenroute zien besluiten we deze tocht te fietsen. In de herfst van 2008 fietsten we deze tocht al eens. Mooi kunnen we de vergelijking met de prille lente maken.

Het vee is al uit de stallen en graast in de velden. Deze stevige billeman, ik schat zo’n 7 volle diepvriezers vlees, slurpt gulzig aan de drinkkraan. We fietsen verder Scheldewaarts.

Nee deze beek is nog niet de Schelde, maar ook op weg ernaar toe

Andere kant van brug zelfde beek.

Ja nu is het zover, de brede Schelde met op andere oever de “Sint-Jan Onthoofdingkerk”van Schellebelle.

We draaien snel weer de nog sompige velden in

Schotbalk met rust.

Inmiddels licht Schellebelle weer al een eind achter ons. We fietsen verder richting Overmere. Het draait en keert door de velden en onder meer langs deze vers geknotte wilgen.

Sompige weiden…sompige paarden, en zeggen dat het houden van paarden niet verplicht is.

Maak plaats, maak plaats ik heb grote haast… Afgelopen winter bleef maar duren, veel kostbare tijd ging verloren er dient niet gedraald.

Soms komt er al eens handenarbeid aan te pas.

Het schrale van deze velden contrasteert mooi met de helblauwe hemel.

Zalig die eerste zon.

De Turfputtenroute ontwijkt Overmere en zoekt het Donkmeer op. We fietsen langs dit mooie meer dat iets heeft van onze kust.  Het ene restaurant staat naast het andere en steeds kom je er dagjestoeristen tegen. De foto is genomen vanuit de eendenkooi.

Er is echt veel activiteit op de velden, we bekijken en filmen dit tafereel, waarna we eerst nog op onverhard door een bos rijden. Later zigzaggen we door woonwijken (eventjes waren we de Kapellekensroute-bordjes gevolgd) en velden naar de schelde.

In Appels rijden we opnieuw de scheldedijk op.

Het veer van Appels.

In het nabijgelegen Veerhuis is het superdruk, tja als dit geen terrasjesweer is.

We volgen geruime tijd de Schelde waarna we weer de velden opzoeken om naar Berlare te fietsen. Voor de 2de keer zien we in een weide paarden die er niet zo fris bijlopen. Vooral de pony is er erg aan toe en kan zich nauwelijks voortbewegen.

Dan zijn deze twee fiere kleppers, die wat verder staan, een opsteker.

Meeuwen volgen nauwgezet deze ploegende traktor op zoek naar prooien.

Berlare is nu snel bereikt, hier is het onzen tour om van een terrasje te genieten.

De Sint-Gertrudiskerk in Wichelen en meteen zijn we weer aan ’t Scheld.

Stilaan duikt de zon kimwaarts en met tegenlicht krijgen we dit beeld.

Op vorige foto zagen we al het topje van de…Sint-Pieterskerk hier samen met het oud-gemeentehuis. Meteen het einde van deze route. Wat hebben we weer genoten. De Turfputtenroute heeft alles om de wielerliefhebber te bekoren en door zijn korte afstand en het plat parcours makkelijk door iedereen te fietsen. Vandaag was er één mindere noot de manke pony en het verwaarloosde trekpaard.

Link naar route op afstandmeten.nl: turfputtenroute

Interessante links:

Tour de Frans

De leuke fietser

Dj!no

Charel

Op verplaatsing… De Turfputtenroute (herfst 2008)

Zaterdag 25 oktober 2008

Eind oktober en toch nog vrij mooi weer. De Turfputtenroute, niet zover van bij ons vandaan, lijkt met zijn korte afstand (30km) een ideale route. De streek rond Berlare hebben we al een paar keer verkend en heeft veel te bieden voor routefietsers. Benieuwd of de Turfputtenroute er zijn voordeel uit haalt.

Om zowat half één op de middag staan we met onze fietsen klaar voor de Sint-Martinuskerk.

Het kerkplein in Berlare is een ideale startplaats voor deze route. Eerst enige zoekwerk naar de routebordjes en weg zijn wij. Gauw dit kapelletje kieken als opwarming.

Langs de Leopolddreef verlaten we Berlare…

…zonder woorden.

We bereiken de eerste maal de Schelde en genieten meteen van het mooi natuurgebied, dat zich hier uitstrekt.

We volgen het pad over de Scheldedijk naar Wichelen.

Waar we de Sint-Gertrudiskerk vanachter de bomen zien verschijnen.

We blikken nog eens op de Scheldeoever terug…

…alvorens deze, richting Uitbergen, te verlaten.

Hier moeten we de drukke N442 over, maar genieten toch even van het mooie dorpje.

We verlaten dit pittoresk dorpje en duiken de meersen in.

Deze sompige, met beekjes dooraderde velden, vormen nu het decor.

Met onderweg al eens een bos…

…of een gehucht gevormd door landelijke woningen, schuren en… noem maar op.

Het ene al wat ordentelijker dan het andere, maar daarom niet minder mooi.

Knotwilgen die de velden afzomen.

Het volgend wat vervallen schuurtje ligt in Schellebelle.

Hier juist aan het veer sluit de Turfputteroute weer bij de Schelde aan.

Van het bekende fietscafé nemen we geen foto maar gaan, nu het er wat rustiger is, binnen om er van een lekkere pannenkoek te smullen.  Daarna helpt een goeie trippel alles door te spoelen.

Ondanks het frisse weer wordt er hier op de dijk veel gefietst.

Wij nemen onze fiets en volgen dit voorbeeld. Al na enkele honderden meters verlaten wij de dijkweg en draaien via de Blokstraat weer de weilanden in.

Met van die bonkige boerepaarden

Langtakkige knotwilgen en…

voortkabbelende beekjes,

en al eens een sierlijk hekken van één of ander uitgestrekt landgoed.

We zien een boer die met de hand het onkruid van tussen de bieten trekt. Milieuvriendelijker kan moeilijk.

We fietsen verder door velden, weilanden en genieten van het haast ongeschonden uitzicht. Geen villawijkjes maar puur natuur.

Misschien wat minder milieuvriendelijk maar deze Leuvense kachel heeft hier zijn laatste rustplaats gevonden. Rust roest!!!

Inmiddels zijn we de N442 weer overgestoken en stevenen op het Donkmeer af. Eerst stoppen we even aan de eendenkooi.

Met natuurlijk de nodige eenden.

En genieten van de prachtige natuur in dit natuurreservaat.

Ook andere watervogels vinden er hun stek.

Dan volgt het Donkmeer zelf.

Een visser waagt zijn kans.

Het hoogseizoen is weer al een beetje achter de rug.

Alhoewel !!!

Maar daar het merkelijk kalmer is, kan de plaatselijke jeugd zijn gang gaan.

Ook hier stoppen we even om een terrasje te doen. Daarna verlaten we de oevers van dit mooi meer en naderen de Gratiebossen.

Eerst nog langs een maïsveld.

En deze overgang van veld naar bos.

In dit bos zijn er ook vijvers.

Dit prachtig bos trekt niet alleen fietsers.

We genieten van deze mooie omgeving, maar snel bereiken we de uitlopers van dit bos.

Die ook heel schilderachtig zijn zeker in de herfst.

Van de bossen fietst het weer veldwaarts, met nog eens paarden op het menu.

Bij gebrek aan kapelletje neem ik een foto van een electriciteitscabine op retour.

Nu zoeken we weer de oevers van de Schelde op. Tegenover Appels en zijn overzetboot.

Het etablissement dat we voorbij fietsen noemt dan ook het Veerhuis. Bij mooi weer is het in deze zaak zoeken naar een tafeltje, nu is het er zeer kalm.

Op de Schelde zelf vaart er ons nog een rivieraak tegemoet.

Op de dijkweg is het ook al peis en vree.

Het lijkt misschien wel wat vervelend, maar niets is minder waar. We kiezen weer voor de velden en de boeiende beelden over het reilen en zeilen aldaar. Zoals deze kudde aan de voederbak.

Of een wat aftandse schuur verloren in een veld.

Hopstaken.

Maar alvorens we Berlare opnieuw binnenrijden maak ik dit filmpje.

We zien hier Dora en Axel de kar trekken. Ze zijn niet echt meer nodig op de boerderij, maar hun fiere baas en zijn dochter houden ze als hobby. Er zou trouwens een veulen op komst zijn. De late zon geeft de volgende schuur iets weemoedig.

Het volgend geel, daardoor wat vreemd gebouw luidt het einde van deze mooie fietstocht in.

We rijden Berlare opnieuw in en passeren het gemeentehuis.

Aan de Sint-Martinuskerk vinden we ons A-ken terug. Alvorens de fietsen op het dak te zetten nog vlug deze foto, toepasselijk voor de tijd van het jaar (bijna 1 november)

Is dit misschien een wat mistroostig beeld, de Turfputtenroute daarentegen is één en al plezier. Weinige routes zijn zo boeiend. Langs de Schelde fietsen, door de velden laveren en er het landleven beschouwen het is van ’t schoonste. Het Donkmeer en de eendenkooi langs en vandaar naar de Gratiebossen volop door de natuur.  Verder wordt deze tocht weinig ontsiert door verkavelingen of drukke verkeerswegen. Zoveel moois samengeperst op een 30km dat verdient een 9,5 op 10.

Link naar route op afstandmeten.nl: turfputtenroute

Interessante links:

Tour de Frans

De leuke fietser

Dj!no

Charel

Blog op WordPress.com.

Omhoog ↑

%d bloggers liken dit: