Vrijdag 10 september 2010
Ons verlof in de Vercors loopt naar zijn einde. Morgen dient er vroeg uit de veren om alles in te pakken en de meer dan 900 km die ons van huis scheiden te overbruggen. Deze namiddag zakken we af naar de” lac de Monteynard”.

Veerle heeft zin om het deze voormiddag wat kalmer aan te doen. Ik heb echter mijn zinnen gezet op het overwinnen van de Col de l’Allimas. Telkens wij naar het dal rijden komen we dapperen tegen die zich verwoed naar boven trappen. De tocht van gisteren in Trièves met de Col-de-Mens op het menu heeft alleen mijn honger aangescherpt.

Omstreeks half tien laat ik Veerle achter bij haar poezen om als éénzame fietser naar het dal af te dalen.

Onder een prille zon gaat het…

…langs het vakantiedorp “Les Dolomites”en…

…het bureau de tourisme…

…de loop van de Vercors volgend naar Gresse-en-Vercors.

Ere aan de plaatselijke oorlogshelden. Tijdens de tweede wereldoorlog was er hier een verzetsbeweging actief.

Prachtige kerk, ze lijken er hier in de streek een patent op te hebben.

Ik daal verder af en fiets langs deze houtzagerij.

De Vercors blijft nog even mijn metgezel.

In Maninaire krijg ik een mooi zicht op A51 die hoog boven de streek uittorent.

Deze mooie boerderij kruis ik in Grisail.

In Saint-Paul-lès-Monestiers fiets ik tot aan de dorpskerk en vandaar gaat het terug.

Ik gun mij nog één keer een stop om de boerderij van daarjuist nog eens te kieken, nu vanuit een andere hoek.  Daarna gaat het zonder stoppen terug naar omhoog.

Gedurende 14km wordt het zwoegen en zweten. Er dient een hoogte verschil van +/- 547 hoogtemeters bedwongen. Honderd keer heb ik een andere houding gezocht. Geregeld heb ik van versnelling moeten veranderen, er zitten echt een paar super venijnige stukken in het traject. Maar na een klein uurtje is het zover. Ik heb de Col de l’Allimas er onder gekregen.

Ik blaas even uit en neem ruim de tijd om van het mooie landschap te genieten.

Er is aan vermoeide klimmers gedacht. Mooi!

Nog een mooie beloning voor de geleverde inspanning. Mont Aiguille laat zich van hier goed bewonderen.

Nu dient er opnieuw rechtsomkeer gemaakt.

Gresse-en-Vercors ligt zo’n 3km terug. L’Auberge Buissonnière, leuke herberg waar je éénvoudig maar zeer lekker kan eten.

Na een fractie van tijd kom ik nu in onze gîte aan.

Aan de “Lac-de-Monteynard” geniet ik van een verdiende rust. Stilletjes aan beseffen we dat dit de laatste mooie momenten zijn van een super geslaagd verlof. In de Vercors mogen ze zeker zijn, ze zien ons nog terug.